Zoon herdenkt slachtoffer van aanslag in open brief: ‘Laten we trots zijn’

Bij de drie zelfmoordaanslagen in november bij het Stade de France liet afgezien van de terroristen één omstander het leven: de geboren Portugees Manuel Colaço Dias. Omdat de EK-finale op het punt van beginnen staat, besloot zoon Michael om een brief in te sturen naar de Huffington Post.

“Jouw naam was Manuel Dias en je was mijn vader. Deze finale doet de tragedie op de avond van de dertiende van november voor mij weer een beetje herleven. Je bent geboren in Portugal, maar besloot om Frankrijk te adopteren als jouw land. Je bent het levende bewijs dat integratie wel degelijk mogelijk is. Je bent het beste antwoord op alle mensen in de publieke arena die niet in staat zijn om de echte problemen op te lossen. Zelfs vandaag nog zijn er mensen die ons willen verdelen en ons willen doen geloven dat men niet met elkaar kan samenleven”, schrijft Michael.

“Deze Frankrijk-Portugal is een symbolisch voorbeeld van hoe het wel kan, want spelers als Antoine Griezmann en Anthony Lopes hebben dezelfde twee oorsprongen. Dat is ook de reden waarom jij dit soort wedstrijden altijd zo mooi vond, wedstrijden waarna jij altijd kon juichen, wat het resultaat ervan ook was. Je had vrienden van alle nationaliteiten, wist hoe je iedereen diende te respecteren. Voor jou was Frankrijk de gemene deler voor ons allemaal en ik zal die tolerantie voor altijd met mij mee blijven dragen (...) De dood van een vader leidt altijd tot een periode van reflectie.”

“Als ik zie wat er allemaal gezegd is na de aanslagen, dan zie ik dat men in het publieke debat blijft stigmatiseren, de verschillen blijft vergroten en denkt dat uitsluiting de oplossing is. Dat is precies het gedrag dat de hoofdreden is van onze problemen. Ik wil speciaal voor deze finale, waarin spelers van Franse, Portugese en Afrikaanse origine uitkomen, benadrukken dat we de verschillen van elkaar moeten respecteren. We moeten gelukkig zijn dat we in Frankrijk leven, een land waarin onze levens elkaar kruisen en vaak verrijken.”

“Laten we daar trots op zijn en laat de belangen van bepaalde individuen jullie allemaal niet overtuigen. Ik bedank voor de mogelijkheid om mij vlak voor deze finale uit te kunnen spreken. Ten slotte: pa, na de halve finale dacht ik meteen aan je. Vandaag in Saint-Denis staan jouw twee landen tegenover elkaar, slechts een paar meter van de gate vanwaar jij jouw leven verloor. Hoewel ik zelf niet in het stadion kan zijn, troost ik mezelf met de gedachte dat jij geweldige plaatsen hebt om de wedstrijd te bekijken. Iedereen een heel fijne zondag toegewenst en laat de finale een waar feest worden. Michael.”