‘Zo’n stap is financieel interessant en jongens van Ajax maken hem niet’

ALKMAAR - Na zeven jaar in Nijmegen maakte Rens van Eijden afgelopen zomer de overstap naar Alkmaar. De 28-jarige mandekker bekroonde daarmee een uitstekend seizoen waarin hij statistisch tot de beste verdedigers van de Eredivisie behoorde. Omdat de competitie inmiddels alweer een tijdje onderweg is, zocht Justus hem voor Voetbalzone op om te praten over de opbouw van zijn carrière, zijn jaren bij NEC en de overstap naar AZ. In deel één vertelde hij onder meer over zijn moeizame start bij NEC. Vandaag het slotstuk: over de stap naar AZ en zijn ambities voor de toekomst.

Na het seizoen 2013/14 degradeerden jullie met NEC, wat ging er mis?
“Op zich was het seizoen niet eens zo slecht, maar de laatste tien duels stortte het team compleet in. Bovendien was er veel onrust op de club. Trainerswissels, wisselingen in het bestuur en ontevreden supporters. Als team waren we niet capabel genoeg om met die druk om te gaan. Je bereidt je voor op een seizoen Jupiler League in lege stadions, maar uiteindelijk weet je pas hoe dat is als je op dat veld staat. De vierde wedstrijd was Jong PSV-uit, waar ik tien jaar daarvoor had gespeeld. Dan sta je daar in een sfeer van niks en raak je geen pepernoot. Dan denk je: ‘dit is echt kut’. We hadden een totale offday met het totale team en wisten dat we alle zeilen bij moesten zetten.”

Jullie promoveren meteen weer en het seizoen erna klopte Dynamo Moskou aan..
“Ja, in eerste instantie kon ik het niet geloven. Bij Dynamo dacht ik aan Douglas, Balász Dzsudzsak, Russische internationals en Champions League. Door dat beeld snapte ik even niet hoe ze bij Rens van Eijden terechtkwamen. Uiteindelijk bleek dat ze financiële problemen hadden en uit een ander vaatje moesten tappen. Toen die transfer klapte, was de teleurstelling erg groot, vooral omdat ik het helemaal niet aan zag komen. Ze zullen behoorlijk omhoog hebben gezeten, want ze hadden net een dure speler verkocht. Dat bleek ook wel, want ze hebben daarna ook een poos niemand gehaald.”

Werd je sowieso niet een beetje nerveus van het idee van in Rusland wonen en spelen?
“Nee, uiteindelijk was het weer een situatie waarin iets mogelijk was. Ik dacht: de stap van NEC naar Dynamo Moskou, er zijn er weinig die hem maken. Een grote club, topaccommodatie en de Russische competitie is van een goed niveau. Daarnaast is Moskou een mooie stad, was het veel geld en is het daar stervenskoud. Ik zag meer voordelen dan nadelen. Zo’n stap is financieel interessant, maar jongens van Ajax maken hem niet, daarom is het logisch dat ze een niveau daaronder kijken.”

De interesse kwam ook door je goede spel natuurlijk, waardoor presteerde je zo goed?

“De laatste jaren voelde ik me fysiek en mentaal op mijn best. Je bent wat ouder, hebt dingen meegemaakt en een weg gevonden in topsport. Je weet van jezelf hoe je moet presteren en fouten kunt vermijden. Ik heb het hele spectrum ervaren van gehaat tot geliefd. Overigens hadden we er afgelopen jaar als team er veel meer uit moeten halen. We waren te snel tevreden en niet hongerig genoeg. In de winterstop stonden we er bijzonder goed voor, terwijl de doelstelling handhaving was. Toen hadden we gas moeten geven en niet tevreden moeten zijn.”

Hoe was het met de sfeer na de winterstop bij NEC?
“De gang van zaken heeft niet mee geholpen; er gebeurde van alles. Mijn transfer ketste af terwijl er al twee jongens waren gehaald, de relatie tussen NEC en Christian Santos knapte en de coach botste met de club. Sommige jongens waren teleurgesteld en op een gegeven moment ging het publiek zich erin mengen. Er kwam veel druk van buitenaf op randzaken en dat was niet goed is voor het team. We hebben het binnen de club elkaar toen onnodig moeilijk gemaakt. Enorm zonde, want we waren een sterk en compleet team met jongens als Brad Jones, Wojciech Golla, Dario Dumic, Todd Kane, Lucas Woudenberg, Gregor Breinburg, Anthony Limbombe en ga zo maar door.”

Welk gevoel overheerst als je terugkijkt op die zeven jaar NEC?
“Een goed gevoel; ik ken die club door en door. Ik ben de club ook dankbaar ik me op deze manier heb kunnen profileren. Tuurlijk zijn er zat momenten geweest waarop ik dacht ‘dit had beter gemoeten’, maar dat geldt ook voor mijn eigen inbreng die soms anders had moeten zijn. Ik zag ook wel op tegen een overstap naar een andere club. Je bent alles op een bepaalde manier gewend en opeens wordt alles anders en laat je de mensen daar achter. Uiteindelijk ging het allemaal soepel en zat ik voor de eerste training begon al in mijn nieuwe appartement. Daarnaast kende ik een aantal jongens als Stijn Wuytens en Alireza Jahanbakhsh goed, maar ik heb in het begin een beetje de kat uit de boom gekeken.”

Je was transfervrij, waarom heb je zo vroeg al voor AZ gekozen?
“Natuurlijk had ik kunnen wachten. op een buitenlands avontuur bijvoorbeeld. Ik was transfervrij en had een goed seizoen gedraaid. AZ kwam echter met voorwaarden zoals ik die graag zie: een topsportklimaat, alle faciliteiten en het complex is hier echt top. Als je ziet hoeveel mensen hier werken om het voor de spelers goed te regelen. Je kunt dan zeggen: ‘wat een verwende voetballers’, maar als je zoveel wedstrijden speelt, is het belangrijk dat alles goed gefaciliteerd wordt. Bij NEC willen ze in principe hetzelfde, maar is het financieel niet haalbaar. AZ zag voor mij een rol weggelegd om het team en mezelf verder te brengen en boden me vier jaar zekerheid. Dan is de keuze voor mij heel simpel: dan ga ik niet wachten. Ik hoefde ook niet per se naar het buitenland.”

Wat zijn de ambities van de club en die van jezelf voor de toekomst?
“Na verloop van tijd moet ik een voortrekkersrol gaan vervullen, maar dat bouw ik rustig op. Zo kan iedereen me een beetje leren kennen en weten ze dat ik het goed bedoel. We willen toe naar een gesloten defensie die weinig doelpunten tegen krijgt. Uiteindelijk willen we met AZ een aanval doen op de top drie, maar we komen nu uit een lastige periode. We kunnen veel beter en dat moeten we ook van onszelf eisen, daarin zal ik altijd voorop lopen. Doelstellingen voor mezelf heb ik niet specifiek, behalve dat het mijn streven is om door te spelen tot ik minimaal 35 ben. Mijn carrière is niet gefaald of geslaagd als ik later nog een stap maak. Ik blijf gewoon proberen mezelf te ontwikkelen en stappen te maken. Nog stabieler worden in duels, passing en opbouw.”