voetbalzone

Ziyech: ‘Het doet best wel veel pijn, dus we moeten even kijken’

Chris Meijer27 nov 2019, 22:21
Laatst bijgewerkt: 27 nov 2019, 22:21
Advertentie

Hakim Ziyech was woensdagavond de uitblinker bij Ajax in de wedstrijd tegen Lille OSC. Dankzij een doelpunt en een assist van de Marokkaans international wonnen de Amsterdammers met 0-2 in Noord-Frankrijk, waardoor overwintering in de Champions League heel dichtbij is. Ziyech maakte echter niet de negentig minuten vol en moest zich laten wisselen met een armblessure.

“Het doet best wel veel pijn, dus we moeten even kijken. Ik heb niet het gevoel dat het gebroken is, anders had ik ‘m helemaal niet kunnen bewegen. Maar ik heb moeite om mijn arm omhoog te houden”, zegt Ziyech in gesprek met Veronica. Hij liep de blessure op bij de afgekeurde 0-3, die na inmenging van de VAR werd geannuleerd wegens hands. “Ik zei het gelijk al dat het hands was. Ik botste ook tegen de verdediger op, misschien dat daardoor mijn arm een verkeerde beweging maakte en ik de bal meenam.”

“We begonnen goed, de eerste aanval was gelijk een goal. Zo begin je lekker, maar daarna vallen we heel veel terug. We waren vooral slordig, we wonnen niet zoveel de tweede bal en zij speelden lange ballen. Daardoor konden zij met de sterke spits gevaarlijk zijn. In de rust hebben we dat neergezet en in de eerste minuten van de tweede helft waren ze nog wel gevaarlijk, maar daarna hebben we de wedstrijd gecontroleerd”, analyseert Ziyech. Zoals de afgelopen weken wel vaker, bediende hij bij de 0-2 Quincy Promes.

“Ik zie hem vaak lopen. Het valt niet te verdedigen, denk ik. De ballen zijn zo scherp aangesneden en hij loopt gewoon. Ik weet eigenlijk waar hij is, maar ik moet even kijken waar de bal moet komen”, verklaart de Marokkaans international. In de tweede helft stormde een kind het veld op om hem een knuffel te geven. “Natuurlijk kan je weleens televisie en je ziet weleens hoe het eraan toegaat, dat gaat soms. Het is een kleine jongen, die zijn idool ziet en dat kan op een normale manier. Ik zei dat hij mijn shirt kreeg na de wedstrijd. Ik ben er naartoe gelopen, maar ik zag hem niet en heb het shirt aan zijn vader gegeven. Laat ik vooropstellen dat ik me vereerd voel.”