Zeefuik: ‘Vervelend dat mensen altijd maar wat over je zeggen’

NIJMEGEN - De opmars van NEC tijdens de tweede seizoenshelft ging gepaard met de goede prestaties van aanvaller Género Zeefuik. Tijdens de laatste competitiewedstrijd was hij nog goed voor een doelpunt in het met 1-2 gewonnen duel met Heracles Almelo. Daarmee verzekerden de Nijmegenaren zich van de play-offs, die plaatsing voor Europees voetbal moeten opleveren.

Door QASIM HAKIM

Met vijf doelpunten en vier assists was de huurling van PSV vooral na de winterstop van waarde voor het elftal van trainer Alex Pastoor. Zeefuik heeft ook van PSV's technisch manager Marcel Brands te horen gekregen dat hij zich in juli weer mag melden op De Herdgang, het trainingscomplex van PSV. Een nieuwe verhuurperiode is uitgesloten. Zeefuik heeft nog een eenjarig contract in de lichtstad en daarom wil de nummer drie van Nederland bij een nieuw vertrek van de spits alleen meerwerken aan een verkoop, zodat een transfervrije status wordt voorkomen in de zomer van 2013.

In de brasserie van het NEC-stadion geeft Zeefuik tekst en uitleg. “Er is interesse van andere clubs uit binnen- en buitenland. Ik ben nog altijd een speler van PSV, maar voor mij is het belangrijk dat ik gewoon wekelijks speel op Eredivisieniveau of in een buitenlandse competitie. Ik dacht dat ik dit seizoen mijn kans zou krijgen bij PSV. In de voorbereiding was ik de enige spits en speelde ik ook veel wedstrijden. Uiteraard wist ik dat er nog een nieuwe aanvaller zou worden gehaald, maar onze coach Fred Rutten zei dat ik goed bezig was. Maar goed, toen Tim Matavz er nog niet was, kreeg Ola Toivonen evengoed de voorkeur boven mij in de spits. Tijdens de eerste competitiewedstrijd tegen AZ mocht ik een kwartier invallen. Dan kun je toch niks laten zien? Maar ik ben ook niet het type dat verhaal gaat halen bij de trainer.’’

Zeefuik kreeg een uitweg aangeboden die voor speeltijd kon gaan zorgen. “NEC was geïnteresseerd in mij, en ik in NEC.’’ De spits kreeg een basisplaats van Pastoor, maar kon bij de Nijmegenaren het gebrek aan scorend vermogen niet verminderen. Sterker nog, hij werd er onderdeel van. “Ik speelde wel goed, maar ik had niet het geluk aan mijn zijde”, legt hij uit. Een Fernando Torres-probleem? De Spanjaard die bij Chelsea wel goed meevoetbalt, maar moeizaam tot scoren komt. “Zo kon je het wel noemen. Gelukkig ben ik tijdens de tweede seizoenshelft wel gaan scoren, daar ben je als spits toch mee bezig. Als je niet scoort, krijg je een lading kritiek over je heen die vaak onterecht is. Ik was namelijk wel belangrijk als aanspeelpunt.’’ En daar heeft Zeefuik een punt. Wat veel mensen niet zagen, is dat de Amsterdammer andere mensen liet scoren.

Neem de absolute wereldtop als voorbeeld. Didier Drogba wist als diepe spits in de seizoenen 2004/05 en 2005/06 slechts tien, respectievelijk twaalf doelpunten te maken voor Chelsea. Toch was hij als diepste aanvaller wel een onmisbare schakel tijdens deze kampioensjaren. En dan in eigen land, Siem de Jong. Topscorer van de landskampioen met maar dertien treffers, toch een onomstreden basisspeler van Ajax. Bij de Amsterdammers speelde Zeefuik zelf zeven jaar in de jeugdopleiding, met andere voetballers die momenteel behoren tot de beste ploeg van Nederland. “Aras Özbiliz en Daley Blind”, somt hij op. “Verder waren Luciano Narsingh en Marko Vejinovic mijn teamgenoten. Maar ik werd op een gegeven moment weggestuurd, omdat ik niet goed genoeg was. Niet meer en niet minder. Er ging echter het gerucht de ronde dat ik vanwege mijn slechte gedrag weg moest. Ik zou een vervelend mannetje zijn. Onzin.”

Een kereltje dat overigens wel op zestienjarige leeftijd zijn debuut maakte voor PSV, en hiermee na Stanley Bish en Wilfred Bouma de jongste debutant ooit werd bij de topclub uit de lichtstad. “Ik denk dat dit wel pijn heeft gedaan bij Ajax, snel debuteren bij een rivaal. Maar goed, dat is verleden tijd. De focus ligt bij NEC: we maken nog kans op Europees voetbal. Voor het publiek is het nog mooier dat we nu tegen Vitesse spelen. We hebben dit als collectief afgedwongen. Individueel gezien barsten we trouwens ook van het talent. Ik heb geweldige voetballers om me heen lopen. Ryan Koolwijk, Lasse Schöne en Navarone Foor.’’ Laatstgenoemde gaf Zeefuik de bijnaam Mario Balotelli, eentje die zelfs zijn persoonlijke Wikipedia-pagina heeft gehaald. Een naam die echter veel stof doet opwaaien en onterechte vooroordelen losmaakt bij anderen. Want de waarheid is toch even wat anders.

“Tijdens de training schoot ik een keer de bal in de kruising. Een prachtig doelpunt, maar ondanks dat liep ik toen heel rustig weg”, haalt Zeefuik op. “Alsof het me niet boeide. Daarom heeft Navarone mij die naam gegeven, omdat Balotelli na een doelpunt ook meestal koeltjes reageert. Het is vervelend dat mensen altijd maar wat over je te zeggen hebben, terwijl ze je persoonlijk niet kennen. Ik weet dat dit hoort bij de voetbalwereld, maar leuk is anders. Zo wordt er bijvoorbeeld ook altijd heel negatief gesproken over Funso Ojo. Ik ken hem zelf echter als een rustige en aardige jongen.’’ Género Zeefuik lacht erom. Huilen is namelijk niet nodig, want de buitenwacht heeft slechts vooroordelen als er om een mening wordt gevraagd. Dikwijls niet gefundeerd en dus onterecht. Zeefuik haalt zijn schouders op: “Je raakt eraan gewend.”