‘Ze schreven: ‘Hij is straks 23, heeft goed geld verdiend en kan dan nog terug‘’

Evert Linthorst woonde en voetbalde zijn hele leven in Venlo, op twee jaar in de jeugdopleiding van PSV na. In de afgelopen winterse transferwindow besloot de 21-jarige middenvelder na tweeënhalf jaar met VVV-Venlo in de Eredivisie te hebben gespeeld een flinke stap buiten zijn comfortzone te zetten, door de overstap naar Al Ittihad Kalba Sports Club in de Verenigde Arabische Emiraten te maken. Linthorst vertelt in gesprek met Voetbalzone over zijn keuze, wennen aan een nieuwe cultuur en een buitenkans op een interlandcarrière.

Door Chris Meijer

Als Linthorst in Venlo de gordijnen van zijn slaapkamer opzij schoof, kon hij De Koel zien liggen. Hoe anders is dat nu. Wanneer hij de slaap uit zijn ogen wrijft en het balkon van zijn appartement op een luxeresort op stapt, kijkt hij uit over het strand en de negenenhalf van de tien keer in de zon blinkende Golf van Oman. “Dat is een groot verschil, ja”, lacht Linthorst. Hij woont in Fujairah, op een kwartier rijden van zijn club Al Ittihad in het iets zuidelijker gelegen Kalba. “Het voelt natuurlijk een groot deel van het jaar als vakantie, want je staat op en de zon schijnt. Je kan naar het zwembad of het strand, dus het leven is chill. Ik vind het heel relax om even naar het zwembad of het strand te kunnen, maar ik moet maar kijken hoe het over een jaar is. Dan is het gewoon normaal. Ik weet niet of ik het leuk blijf vinden als je dit je hele leven hebt. Het leven gaat een stuk langzamer, er bestaat geen haast. Ik heb training en verder geen verplichtingen.”

Kom je je tijd daarbuiten wel een beetje door? Ik kan me voorstellen dat je wat meer tijd over hebt dan in Nederland.
“Ik ben erover aan het nadenken hoe ik mijn tijd ga indelen. Op dit moment ben ik in ieder geval op zoek naar iemand die me Arabisch kan leren. Ik moet wat te doen hebben naast het voetbal, dat vind ik ook leuk. We trainen de komende maand vanwege de ramadan elke dag om tien uur ’s avonds, dus ik moet mijn dag goed zien te vullen. Het is wel fijn, omdat het dan wat minder warm is. Het is vandaag 35 of 36 graden, dus het is wel lekker om te trainen als de zon onder is.”

Je ritme is waarschijnlijk aardig op z’n kop gegaan.
“In Nederland trainen we om elf uur ’s ochtends. Ik ga later naar bed, eet later en moet eigenlijk ook later opstaan. Want als ik iedere dag om negen of tien uur opsta, moet ik nog twaalf uur wachten tot de training begint. Ik vul de tijd met trainen, ik zit in een mooi resort met een zwembad, privéstrand en een gym. Wat dat betreft is het prima. Buiten het veld trek ik veel op met lokale en buitenlandse jongens die hier ook op het resort wonen. Normaal gesproken ga ik nog weleens met een ploeggenoot naar het zwembad, maar dat doen we nu niet. Door de ramadan ondernemen die jongens overdag niks. Maar ja, dat moet ik maar een maandje voor lief nemen.”

Ben je door veel met je lokale ploeggenoten op te trekken ook snel gewend geraakt aan de cultuur?
“De cultuur is natuurlijk wel anders. Zij zijn allemaal moslim, ze bidden vijf keer per dag. Als we om half zeven trainen, moeten we eerst een kwartiertje wachten tot zij op het veld hebben gebeden. Dat zijn wel verschillen, natuurlijk. Maar je went er snel aan, want je gaat gewoon mee in het ritme.”

Aan de andere kant: het zal ook weer geen enorme cultuurshock zijn geweest.
“Nee, dat is zo. Neem het eten. In Dubai, maar ook hier, heb je gewoon internationale restaurants, dat is niet anders dan in Europa. Dubai is gewoon verwesterd. Als je geblinddoekt wordt gedropt in Dubai en daar een uurtje rondloopt, denk je dat je gewoon in Europa bent. Ik heb ook wel het tv-programma Paradijsvoetballers gezien, dan zag ik jongens naar Thailand of Indonesië gaan. Bij het zien daarvan dacht ik: al bieden ze me dit of dit, daar zal ik nooit naartoe gaan. Je hebt dan bijvoorbeeld geen grote stad dichtbij, weet je. Dubai is gewoon verwesterd, je hebt hele goede faciliteiten doordat er geld is en dit is het veiligste land ter wereld. Het is een meevaller dat Dubai op vijf kwartier rijden ligt. Als Dubai niet in de buurt was geweest, had ik het misschien niet gedaan. Ik ben heel vaak in Dubai, met teamgenoten of om Nederlandse contacten op te zoeken.”

Was je direct overtuigd toen in januari de aanbieding binnenkwam?
“Ik had helemaal niet direct het gevoel dat ik het wilde doen. Alleen al omdat ik niet eens wist waar Kalba lag. Voor mezelf had ik een bepaald bedrag in mijn hoofd waarvoor ik het wilde doen en daar voldeed het in eerste instantie niet aan.”

Het ligt ook niet voor de hand: een jonge speler die na twee jaar in de Eredivisie te hebben gespeeld naar het Midden-Oosten vertrekt. Is dan ook in de tussentijd gewoon niet de juiste club langsgekomen?
“Nee, dat klopt ook. Er is wel wat belangstelling en interesse geweest, maar dat is nooit interessant of heel concreet geweest. Dat had het deze zomer misschien wel kunnen worden. Vlak voor ik vertrok bij VVV, wonnen we achter elkaar van FC Twente en Vitesse. Ik weet nog dat iedereen na die wedstrijden zei dat VVV redelijk veilig was. Maar sinds weg ben, is er tien keer verloren. Dan zit je in een negatieve spiraal en gaat het met jou ook niet goed. Stel dat VVV degradeert en ik had volgend seizoen Keuken Kampioen Divisie gespeeld, dan had ik mezelf voor mijn kop geslagen dat ik dit niet gedaan had. Aan de andere kant: het had ook zo kunnen zijn dat VVV al veilig was en in de bekerfinale stond. Dat gun ik ze van harte, alleen had ik dan wel even getwijfeld over mijn keuze. Een bekerfinale spelen verhoogt je marktwaarde en de interesse. Zo is het voetbal: nu heb ik voor mijn gevoel de juiste keuze gemaakt, maar dat had zomaar andersom kunnen zijn.”

Heb je veel reacties gehad op je keuze?
“Het viel eigenlijk heel erg mee. Vrienden, familie, teamgenoten en kennissen vonden het allemaal een slimme keuze. Eigenlijk heb ik persoonlijk geen negatieve reacties gehad. Natuurlijk zie je op voetbalwebsites, zoals Voetbalzone, wel wat negatieve reacties. Dat heb ik gelezen, maar ik zag ook veel begrip. Mensen die schreven: Ik geef hem groot gelijk. Hij is straks 23, heeft goed geld verdiend, een hele mooie ervaring gehad en kan dan nog steeds in Nederland aan de slag.”

Misschien ook wel omdat je er zelf nooit omheen gedraaid hebt.
“Dat zou kunnen, inderdaad. Het financiële aspect is de voornaamste reden, er is gewoon groot geld te verdienen. Maar ook het avontuur is een motivatie geweest. Je kunt in de competitie snel doorgroeien naar een grotere club. Een extra meevaller is dat ik door mijn leeftijd een zogenaamde resident player ben. Naast vier buitenlanders mag je ook nog drie buitenlandse spelers van onder de 21 in de selectie hebben. Op het moment dat ik kwam, was ik jonger dan 21 en ik houd die status zolang ik in deze competitie speel. Ze hebben met mij dus eigenlijk een extra buitenlandse speler kunnen halen. Een speler als ik is heel interessant voor de clubs hier, omdat ik toch een beter niveau heb dan de lokale spelers en niet als buitenlander tel.”

Dat moet ergens ook wel wat druk voor jou wegnemen?
“Ja, ik draag niet de druk mee die Peniel (Mlapa, voormalig VVV-spits en nu ook ploeggenoot van Linthorst, red.) en de andere buitenlandse jongens voelen. Ieder team mag vier buitenlandse spelers hebben en je ziet vaak dat die doorgaans voor twee jaar tekenen, maar er al na een halfjaar uitvliegen. Ze dienen heel vaak hun contract niet uit, dat is bij Kalba ook gebeurd. Ik heb gehoord dat vorig seizoen twee buitenlandse spelers voor twee jaar hadden getekend en na het trainingskamp er al uit werden gegooid. Het kan heel snel gaan hier.”

Teams leunen op buitenlandse spelers, natuurlijk.
“De basiself is vaak prima, alleen het verschil met de wissels is vrij groot. Er lopen jongens bij die gewoon niet zo goed kunnen voetballen, zacht uitgedrukt. Het niveau is redelijk goed. Het voetbal is wat minder tactisch, wat meer rennen en vliegen. Het niveau ligt lager dan in de Eredivisie. Ik heb nooit in de Keuken Kampioen Divisie gespeeld, dus het is lastig vergelijken. Maar ik zou zeggen dat het te vergelijken is met de middenmoot of de onderkant van de Keuken Kampioen Divisie.”

Voorlopig speelde je zeven wedstrijden, waarvan twee als basisspeler. Heeft dat ermee te maken dat je de tijd hebt gekregen om je plek te vinden?
“Waarom ik nog niet in de basis speel, weet ik eigenlijk niet precies. Ik kan het goed met de trainer (de Uruguayaan Jorge da Silva, voormalig spits van onder meer Atlético Madrid en River Plate, red.) vinden, hij zegt dat ze me de tijd gunnen om me aan te passen en dat ik volgend seizoen zeker basisspeler word. Wat mij betreft kon ik meteen al spelen. Ik kan gewoon voetballen, dus ik kan ook gewoon op dit niveau mee. Het is ook wel lekker om even de kat uit de boom te kunnen kijken.”

Heb je voor jezelf een soort plan uitgestippeld voor de komende jaren?
“In mei heb ik nog twee jaar contract en ik ga mijn stinkende best doen, misschien is het daarna wel tijd voor een stap naar een nog grotere club in de competitie. Ik wil volgend seizoen gewoon alles spelen en vlammen, dan zie ik daarna wel wat de vervolgstap gaat worden omdat ik daarna nog een jaar contract heb. Als het me niet bevalt, ga ik terug naar Nederland. Dan ben ik 23, dat is nog steeds jong. Het is niet zo dat ik een duidelijk plan heb om over twee jaar terug te gaan naar Nederland of dan hier te blijven, dat weet ik nog niet.”

Je opent de komende tijd in ieder geval wat deuren in Azië.
“Je ziet vaak spelers die naar Japan gaan, dat zou ook zomaar een stap kunnen zijn. Alleen daar denk ik nu nog niet over na. Doordat ik resident player ben, kunnen ze me al snel een paspoort geven. Dan zou ik hier voor het nationale team kunnen uitkomen. Dat biedt heel veel mogelijkheden. En het is een stukje makkelijker dan in het Nederlands elftal te komen. Het kan later een optie zijn, als ik het goed doe. Dat is een leuke bijkomstigheid, een buitenkansje op een interlandcarrière.”

Je kunt in ieder geval Nederlands praten met de bondscoach.
“Ik heb Bert van Marwijk al ontmoet, ja. Toevallig zaten we voorafgaand aan mijn eerste wedstrijd tegen Al-Nasr in hetzelfde hotel als het nationale team. Dus we hebben een praatje gemaakt, de eerste contacten zijn gelegd.”