Zahavi openhartig: ‘Stond erop dat mijn kinderen thuis zouden slapen’

Vier maanden na de heftige woningoverval op het huis van Eran Zahavi heeft de Israëlische spits in een podcast in zijn vaderland uitgebreid teruggeblikt op de bewuste zondagmiddag. Zahavi was met PSV onderweg naar Tilburg voor de uitwedstrijd tegen Willem II, toen hij werd gebeld over de gebeurtenissen in zijn woning in Amsterdam. De spits vertelt onder meer over het leed van zijn kinderen en het bezoek van burgemeester Femke Halsema.

Even gingen er verhalen dat Zahavi en zijn gezin zich niet langer veilig voelden in Nederland en een terugkeer naar Israël boven een langer verblijf in Nederland prevaleerden. "Ik zie mezelf niet als een grote held", aldus Zahavi in gesprek met hapodium.com. "Ik heb samen met mijn familie een besluit genomen waarvan wij dachten dat het goed voor ons zou zijn. We besloten te blijven. Vanaf dat moment wilden de kinderen helemaal niet naar huis, ze waren gestrest. Ik stond erop dat ze thuis naar bed zouden gaan, omdat ik het probleem zo snel mogelijk wilde oplossen. Bovendien waren er nog twee weken te gaan tot het einde van het seizoen."

Zahavi besloot kortstondig terug te keren naar vrienden in zijn vaderland, maar wist op voorhand dat dat een kortetermijnoplossing zou zijn voor zijn kinderen. "Het lukte me niet om de kinderen te vertellen dat we terug zouden keren naar Nederland", gaat de aanvaller verder. "Uiteindelijk hebben we besloten om de kinderen weer op te halen bij vrienden en verteld: 'we gaan naar huis, slapen samen thuis en doen alles samen'. Maar toen begon het probleem pas. De kinderen waren gestrest en wilden ons niet verlaten. Het bezoek van burgemeester Femke Halsema was een pleister op de wond. Dat hebben we als zeer hartverwarmend ervaren."

Ook gaat Zahavi in de podcast dieper in op zijn relatie met Donyell Malen, die volgens hem niet verstoord was. "Als je met twee spitsen speelt , moeten ze voor elkaar werken", vervolgt hij. "Het moet een win-winsituatie zijn. Het werkt niet als die spitsen niet graag samenwerken. Er waren wedstrijden bij waarbij we het geweldig deden en iedereen 'wauw, wat een combinatie' zei. En plotseling, nadat een van ons meer gericht was op het scoren, werd het een tragedie. Van buitenaf werd een slechte sfeer gecreëerd, dat sijpelde door in de club. Uiteindelijk hebben we samen meer dan dertig goals gemaakt, maar dat hadden er veel meer kunnen zijn."