Yilmaz kijkt op van Nederlandse kleedkamer: ‘In Turkije is het precies andersom’

Burak Yilmaz blikt terug op zijn eerste weken in Limburg. Afgelopen zomer maakte de spits de verrassende overstap van Lille OSC naar Fortuna Sittard, waar hij, zo vertelt hij in gesprek met ESPN, veel hoopt te leren ter voorbereiding op zijn aanstaande trainerscarrière. “Voor mij is Nederland een voetbalinstituut, net als Brazilië”, aldus Yilmaz.

De eerste weken bij Fortuna zijn redelijk stroef verlopen, erkent de Turkse spits. “Het is slecht gegaan qua resultaten. We hebben zeven wedstrijden gespeeld waarvan ik er twee niet heb meegemaakt. Ik heb zelf dus vijf wedstrijden gespeeld waarin in ik vier doelpunten heb gemaakt. Maar als je mij vraagt of scoren of winnen belangrijker is, dan kies ik uiteraard voor winnen. Kijk maar naar de laatste wedstrijd (1-0 winst op Excelsior, red.), waarin ik veel kansen miste. Mijn teamgenoot (Rémy Vita, red.) scoorde wél, waardoor we drie punten behaalden. Van mij mag iedere wedstrijd zo verlopen. Voor mij is de winst het belangrijkst.”

Het niveau in de Eredivisie valt Yilmaz zeker niet tegen. “Voor mij zit het zo: de Nederlandse competitie is een sterke competitie. Alle clubs proberen hier te voetballen, en dat is iets waardevols. Er is hier geen negatieve opvatting om alleen maar te verdedigen of voor een punt te spelen. Teams proberen te voetballen. Ik heb voor Nederland gekozen om hier veel te leren. Voor mij is Nederland een voetbalinstituut, net als Brazilië. Ik heb de ambitie om trainer te worden en daarom ben ik naar Nederland gekomen. Ik ben hierheen gekomen om iets op te steken van het Nederlandse gedachtegoed.”

“Wel zit er veel verschil tussen de kleedkamers”, vervolgt Yilmaz, die de binnenkamerse taferelen in Nederland vergelijkt met die in Turkije. “In Nederland wordt het voetbal meer als een spelletje gezien. Ze hebben er plezier in en ze zien mooie dingen. Na de wedstrijd is het hier gezellig in het spelershome; ongeacht het resultaat op het veld. Dat heeft zijn voor- en nadelen. Slechts een hobby is het misschien niet, maar verliezen is hier niet het einde van de wereld. Dat geeft aan hoe vrij en vol zelfvertrouwen de mensen hier zijn. In Turkije is het precies andersom: het leven is gekoppeld aan het winnen of verliezen van wedstrijden. Verliezen is het einde van de wereld, terwijl je de koning bent bij winst. Hier is een bepaalde stabiliteit en dat heeft een positief effect op het elftal.”