Wie heeft de langste adem?

En weer een rake rechtse. De stoot treft hem vol op zijn wenkbrauw. Hij tolt op zijn benen. Het duizelt voor zijn ogen. De wenkbrauw is gesprongen waardoor het bloed over zijn gezicht begint te stromen. De definitieve knock-out lijkt een kwestie van seconden. Dan klinkt de bel. Weer een ronde overleefd. De verzorgers deppen het bebloede gezicht en het gevecht gaat weer verder. De uitdager zal een ding nooit doen: opgeven. Onze trainer Sinisa Mihajlovic is uit hetzelfde hout gesneden.

Sinisa volgde anderhalf jaar geleden Cesare Prandelli op. Bij voorbaat stond al vast dat zijn opvolger te maken zou krijgen met een haast onmogelijk klus. Waarom? Simpelweg omdat Prandelli vier jaar het maximale uit zijn spelersmateriaal wist te halen. Als subtopper werd de halve finale UEFA Cup en twee keer Champions League-voetbal gehaald. Kortom, de aanhang was verwend geraakt. Ondanks dat Mihajlovic als trainer nog amper ervaring heeft werd zijn komst toch toegejuicht. Hij zou het laatste stukje sluwheid en vechtlust overbrengen naar de spelersgroep.

Eind vorig seizoen was de algemene opinie al behoorlijk ten nadele van Sinisa omgedraaid. Maar er waren verzachtende omstandigheden voor de teleurstellende negende plaats. Met name de blessure van Stevan Jovetic. Nu zijn er geen excuses meer. Sinisa, met alleen vechtlust winnen we niet! Er moet lijn in het spel zitten. Om dat te bereiken moet je de juiste spelers op de juiste positie laten spelen. De resultaten aan het begin van dit seizoen waren hoopgevend, vooral door een uitmuntende Alessio Cerci, maar het blijkt een illusie. Weer een grijs seizoen dreigt en dat pikken we niet!

Waarom tot nu toe steeds vastgehouden aan een 4-3-3 systeem? Juan Manuel Vargas, sowieso geen schim van de speler van de Copa America, en Jovetic lopen elkaar op links alleen maar in de weg. Cerci begon zoals gezegd goed maar weet de vorm niet vast te houden. De slag op het middenveld wordt te vaak verloren door deze aanvallende opstelling. Het gelijke spel tegen hekkensluiter Cesena, dat ook nog eens met tien man kwam te spelen, was al om te huilen. Het absolute dieptepunt was wel onlangs tegen Juventus. De aartsvijand, de wedstrijd van het jaar. Juventus liet geen spaan heel van La Viola. Echt waar het had bij rust al 5-0 voor Juventus moeten staan. Vechtjas Sinisa heeft het sindsdien definitief verbruid bij de aanhang. Het is als een niet te stoppen tsunami. Pijnlijk was het afgelopen weekend. Ondanks de overwinning op Genoa rolde er volop “Salta la panchina” van de tribunes. Oprotten!, om het maar kort en bot te zeggen. De aanhang heeft al bepaald wie er wel moet komen: Delio Rossi. Momenteel werkloos, maar hij deed het goed bij Palermo. Sinisa lijkt er niet mee te zitten. “Ik ben er inmiddels aan gewend” zegt hij koppig.”Ik ga door op mijn manier”. Over de zelfs racistische leuzen laat hij zich niet uit. De spelersgroep heeft ieder geval karakter getoond en laten zien achter de trainer te staan. Na de treffer tegen Genoa betrokken de spelers hem bij het feestje.

Je kunt Sinisa verwijten maken over de opstelling en het negeren van de nieuwe lichting aanstormend talent, maar niet over de fysieke gesteldheid van de spelers. De eerder genoemde Vargas, maar ook Houssine Kharja presteren ondermaats. Met name de discipline lijkt bij hen ver te zoeken. Het vertaalt zich naar teveel kilo’s. Andrea Lazzari bevond zich de afgelopen weken ook veel in de ziekenboeg met griepverschijnselen. Santiago Silva kreeg door de ook al geblesseerde Alberto Gilardino zijn kans, maar moest duidelijk nog wennen aan het Italiaanse voetbal. Bovendien kwam hij vers ingevlogen uit het koude Argentinië.

Zo lijkt voorzitter Andrea Della Valle er ook over te denken. Hij geeft Sinisa vooralsnog het vertrouwen. Ontslaan is niet de ”stile” van dit clubbestuur. Bovendien zijn ze van de centen, dus als het even kan wil men een fikse ontslagvergoeding voorkomen. Je zou dus kunnen zeggen even koppig versus de aanhang als Sinisa. De doelstelling luidt Europees voetbal. De achterstand op de nummer vijf is momenteel slechts twee punten. Geen reden voor paniek derhalve.

Ook wat mij betreft krijgt onze vechtjas nog een kans. Tegen Genoa zag ik positieve aanknopingspunten. Ten eerste durfde hij Cerci op de bank te houden ten faveure van Romulo. Ook Vargas moest plaatsnemen op de bank. Zijn vervanger Lazzari werd met zijn doelpunt de matchwinner. Op papier nog steeds een 4-3-3 maar in de praktijk een veel robuustere 4-4-2. Alsjeblieft Sinisa, begin zondag weer met deze opstelling. En als je dan Vargas in brengt, dan niet in de plaats van Gilardino. Daarmee roep je het onheil over je af en geef je de opstandelingen op de tribunes nog meer voeding. Maar ach , zoals gezegd die draaien toch niet meer bij. Gepassioneerd volk maar éénmaal tegen is tegen. Het is en blijft voorlopig een fascinerende strijd van de langste adem. En ik vrees voor jou Sinisa dat de massa het uiteindelijk gaat winnen. Om nog een zijsprongetje naar de actualiteit te maken: Het zou me niet verbazen als Mauro uiteindelijk toch mag blijven. De (massa)media en BN’ers doen er in ieder geval alles aan.