Weer een vergeten jaar?

Het is eind juli in Firenze. Lekker weertje, pizza eten voor het Palazzo Vecchio, wat wil je nog meer zou ik zeggen. Weer een keertje Europees voetbal halen zou de gemiddelde Florentijn zeggen, inclusief mezelf. Het is 'maar' twee jaar geleden toen we voor het laatst Europees hebben gespeeld, tegen Bayern München welteverstaan. Dit lijkt misschien niet lang, maar schijn bedriegt. Bijna elke Fiorentina-fan houdt zoveel van zijn club, dat één jaar zonder resultaat, wel een eeuwigheid lijkt. Emotioneel zijn we veel meer betrokken bij de club dan de (meeste) fans in Nederland. Zo zag je tijdens de presentatie van Delio Rossi spandoeken met It's my life erop, iets waar ik me geheel in kan vinden.

'De coach is net zo goed als zijn materiaal'. Dit idee kan je bij Fiorentina wel de prullenbak ingooien. Het verschil tussen het tijdperk Cesare Prandelli en Siniša Mihajlovic
was namelijk enorm. Hoe kan het zijn dat één coach meerdere malen Europees voetbal haalt, en de andere héél veel moeite heeft om nét in het linkerrijtje te eindigen? Deze vraag zal waarschijnlijk onbeantwoord blijven, maar gelukkig hebben wij onze verlosser al binnen. Delio Rossi. De man die op Sicilië werd afgedankt door de excentrieke en temperamentvolle voorzitter Zamparini, gaat hij ons dan naar Europees voetbal brengen?

Dat Rossi van begin af aan populair was bij de supporters, bleek wel tijdens zijn presentatie. Meer dan zevenhonderd man waren aanwezig in het Artemio Franchi, en dat op een dinsdagavond. Hij word toegezongen door de tifosi van Fiorentina, en hij geniet er zichtbaar van. Wanneer de supporters van Fiorentina Delio Delio Rossi beginnen te scanderen op de melodie van 'We will rock you', grijnst hij van oor tot oor. Je ziet aan zijn lichaamstaal dat hij er enorm veel zin in heeft. Er wordt ook nog wat gezongen over Juventus. 'Chi non salta è bianconero', even vrij vertaald: 'Wie niet springt is zwart en wit', en Delio Rossi doet gezellig mee. Hierdoor heeft hij misschien wel onbedoeld meteen extra punten gescoord bij de fans..

4-3-1-2, 4-3-3, 4-4-2..? Nee, vandaag spelen we maar eens een keer 4-5-1! Je zou bijna denken dat er een willekeurige formatie gekozen word, de formatie waar de coach vandaag zin in heeft. Natuurlijk gaat het er zo niet aan toe, maar deze illusie krijg je wel. Bij Mihajlovic was het juist andersom. Die hield te lang vast aan het 4-3-3 systeem, een systeem wat Fiorentina al geruime tijd speelt. Pas toen het heet onder zijn voeten begon te worden begon hij van formatie te veranderen, maar dat mocht tegen Juventus en Chievo Verona al niet meer baten, die dus allebei verloren gingen. De kansloze wedstrijd tegen Chievo was overigens ook meteen de laatste van Mihajlovic. Nu lijkt Rossi definitief te gaan kiezen voor een 4-3-1-2 formatie, en dat is maar goed ook. Zo heb je eindelijk weer wat balans in het team, iets wat voorheen niet zo was.

En dan het materiaal waar Rossi het mee moet gaan doen, ook niet geheel onbelangrijk. Met de gebroeders Andrea en Diego Della Valle heb je samen een geschat vermogen van 2,5 miljard euro, maar zoals de oliesjeik van Manchester City met geld smijt alsof het niks is, word er in Firenze veel zuiniger met geld omgegaan. Er zijn de afgelopen transferperiodes wat aankopen geweest, waar een aantal hele goede tussen zitten, maar ook wat mindere. Ik zal er even een aantal uitlichten, die mij positief, of juist negatief verrast hebben.

Laat ik eerst maar even met wat 'miskopen' beginnen. Santiago Silva bijvoorbeeld. Hij was genomineerd voor de Bidone d'Oro, iets wat ik helemaal kan begrijpen. Hij is voor 1,7 miljoen euro overgenomen van Vélez Sársfield, iets wat best veel is voor een spits van dertig jaar, die nog nooit iets heeft laten zien in een grote competitie. Hij heeft het wel geprobeert en is altijd gemotiveerd gebleven, dus ik vind het fijn dat hij niet de Bidone d'Oro heeft 'gewonnen', want zoiets gun ik hem niet. Hij kan aankomende transferperiodes alweer vertrekken, dat zegt wel genoeg denk ik.

Dan iets waar ik wel erg blij van word, Matija Nastasic namelijk. Hij is voor 2.5 miljoen euro overgenomen van Partizan, wat zomaar nog weleens een goudmijn kan worden in de toekomst. Zaken doen met Partizan hebben we in het verleden ook al eens gedaan, en dat is goed bevallen. Jovetic komt daar vandaan, net zoals Adem Ljajic. Hij word in Servie en Italie al vergeleken met Vidic, een vergelijking die ik wel kan begrijpen. Hij is een lange en sterke verdediger, die voor niemand bang is. Dat hij écht goed is wisten de meeste fans al, maar dat werd pas echt bevestigd tegen AC Milan, wat tevens het debuut was voor Rossi. Hij had samen met aanvoerder Gamberini een van 's werelds beste spitsen, Zlatan Ibrahimovic, geheel in zijn broekzak. Het lijkt erop dat Rossi's voorkeur nu nog uitgaat naar Natali op zijn plaats, maar na zijn blunder tegen Internazionale, denk (en hoop) ik dat dat niet meer lang duurt.

Als je naar de aankopen kijkt van Fiorentina, wisselen miskopen zich af met topaankopen. Topcoaches wisselen zich af met 'koekenbakkers'. Fantastische wedstrijden met prachtige goals wisselen zich af met wedstrijden waar de grootste optimist nog depressief om wordt, en zo kan je nog wel even doorgaan. Het ene jaar maak je de supporters zielsgelukkig met een spectaculaire 3-2 overwinning tegen Bayern München, het andere jaar steek je de supporters een mes in het hart door de eerste helft compleet weggevaagd te worden door aartsrivaal nummer één, Juventus. Fan zijn van Fiorentina is het beste wat mij ooit is overkomen, alleen kan het soms een emotionele achtbaan zijn. Vraag het maar aan de gemiddelde Florentijn, zou ik zeggen!