‘We waren vijf dagen dronken, maar hadden wel de dubbel gewonnen’

Nederlandse profvoetballers zijn in alle uithoeken van de wereld te vinden, van de spotlights van de grote Europese competities tot de meer avontuurlijke dienstverbanden op andere continenten. In de rubriek Over de Grens spreekt Voetbalzone wekelijks met een speler die buiten de landsgrenzen actief is. Met deze keer aandacht voor Mick van Buren, die als spits bij Slavia Praag inmiddels al zeven jaar van het Tsjechische leven geniet en ook in Europa hoge ogen gooide.

Door Morris Visser

Van Buren begon zijn profcarrière op achttienjarige leeftijd bij Excelsior. Na een periode van twee jaar bij de Kralingers verruilde hij de club voor een transfer naar het Deense Esbjerg FB. Hier speelde de spits drie jaar, totdat een avontuur bij het Tsjechische Slavia Praag op zijn pad verscheen. Momenteel is Van Buren bezig aan zijn zevende seizoen in de Ceská Fotbalová Liga en is als het aan hem ligt, nog lang niet uitgevoetbald in Tsjechië.

“Het leven in Tsjechië is hier heel goed”, laat de spits weten. “Praag is echt een wereldstad, het is kleiner dan Amsterdam maar wel heel internationaal wat ik erg leuk vind. Ook is het echt een historische stad, er zijn veel mooie kerken en kastelen, het is gewoon echt een prachtige stad.” Ook buiten de hoofdstad valt er volgens Van Buren genoeg te beleven. “Tsjechië bestaat uit heel veel mooie natuurparken en leuke dorpjes, zo vindt in het dorpje Karlovy Vary jaarlijks het filmfestival van Oost-Europa plaats en zijn er scénes uit de James Bond-film Casino Royale opgenomen. Er zijn in Tsjechië echt heel veel van dit soort dorpjes te vinden.”

Ook de taal is voor Van Buren geen probleem. “Ik kan de taal inmiddels voor tachtig procent volgen, toevallig zat ik laatst ook aan tafel bij de Tsjechische versie van Veronica Offside (Tiki Taka, red.). Dit ging vrij goed en ik kon het ook allemaal volgen. Mijn interviews doe ik ook voor negentig procent in het Tsjechisch dus de taal spreken is ook geen probleem.” De spits vergelijkt zijn beheersing van de taal met de beheersing van de Nederlandse taal door Dušan Tadic, die in interviews de afgelopen tijd steeds meer in het Engels antwoordt. “Als we een wedstrijd verloren hebben doe ik mijn interviews ook in het Engels. Als het resultaat tegenvalt heb je geen zin om je best te moeten doen om te praten in het Tsjechisch, hetzelfde als Tadic die in zijn interviews de afgelopen tijd steeds meer Engels praat.”

Na verschillende verhuurperiodes bij Dynamo Budejevic en Slovan Liberec keerde Van Buren afgelopen winter weer terug bij Slavia Praag. “In de zomer van 2022 keerde ik al kort terug bij Slavia en ging ik mee op trainingskamp. Dit verliep heel goed maar de trainer vertelde mij heel eerlijk dat zij mij vanwege het aantal spelers geen garantie konden geven op speelminuten. Ze kennen mij bij de club natuurlijk al erg goed en wilden mij er ook graag bijhouden, maar ik wilde graag ergens spelen, het liefste in de spits en niet meer op de buitenposities. Dit was gelukkig bij (Slovan, red.) Liberec mogelijk.”

Deze verhuurperiode bleek een groot succes voor Van Buren, daar hij in zeventien officiële duels tekende voor twaalf goals en twee assists. Ook de ervaring van Van Buren werd erg gewaardeerd. “Bij Liberec hadden we een erg jong team, ik was een van de vier spelers die ouder was dan dertig, de rest was allemaal ongeveer twintig jaar oud.” Een andere ervaren speler binnen het team was Theodor Gebre Selassie. De rechtsback, die veel furore maakte bij Werder Bremen, was een voorbeeld voor Van Buren. “Hij is de meest ervaren speler waar ik ooit mee heb gespeeld. Zijn houding op het veld en in de kleedkamer was fantastisch, het was heel mooi om met hem samen te spelen.”

In het succesvolle half jaar bij Slovan Liberec kwam de kwaliteit opnieuw dusdanig naar voren dat door de clubleiding van Slavia Praag werd besloten om de spits weer terug te halen. Bij Slavia is hij gewikkeld geraakt in een spannende titelstrijd met aartsrivaal én stadsgenoot Sparta Praag. Na de gewonnen bekerfinale van afgelopen woensdag staan beide teams volgende week wederom tegenover elkaar voor een wedstrijd in de play-offs voor het kampioenschap. De strijd tussen beide ploegen uit Praag staat elk jaar garant voor spektakel en bepaalt vrijwel elk jaar de kampioen van de competitie.

Volgens Van Buren wordt het niveau van de Tsjechische competitie onderschat. “Vanuit Nederland wordt vaak gezegd: ‘In dat Oostblok kunnen ze niet voetballen’, maar ik denk dat dat erg onderschat wordt. Je hebt de afgelopen jaren op Europees niveau kunnen zien dat met name Slavia Praag gewoon echt wel ver kan komen.” Van Buren weet dan ook waar het verschil in zit op het gebied van voetballen. “Ik zit er inmiddels zeven jaar, en ik weet vrijwel zeker dat de competitie hier veel fysieker en intensiever is dan in Nederland. In Nederland zijn er veel meer technisch begaafde voetballers. In Tsjechië kom je veel meer in fysieke duels waardoor het misschien ook wat minder op voetballen lijkt.”

Op het gebied van supporters kunnen de Tsjechen wel veel leren. Buren, die tijdens veel uitwedstrijden het gevoel heeft dat hij een thuiswedstrijd speelt vanwege de ontbrekende supporters van de thuisploeg. “In Nederland heb je zelfs in de Keuken Kampioen Divisie wedstrijden met meer dan 15.000 fans in de stadions, dat heb je hier totaal niet. Als wij uitspelen, reizen er een paar duizend fans mee, die vullen het grootste gedeelte van het stadion, dat werkt voor ons natuurlijk wel in het voordeel.”

Naast een verschil in de manier van voetballen, merkt Van Buren ook een verschil in mentaliteit. Zo wordt er onder elke omstandigheid gevoetbald en speelt hij s ’winters vaak op een wit-besneeuwd veld. “In de winter is het hier heel lang écht koud, begin april lag hier bijvoorbeeld nog sneeuw. Ik heb vorig jaar een volledige wedstrijd met volle bak sneeuw gevoetbald. De wedstrijd werd zelfs om het kwartier stilgelegd zodat ze de lijnen weer zichtbaar konden maken. Het veld was spekglad maar desondanks werd er gewoon doorgespeeld, ik vond het best gevaarlijk.”

Vanwege de strenge winters in Tsjechië, zijn wintersporten erg populair in het land. Zo ook ijshockey, dat naast voetbal, de grootste sport uit het land is. In de kleedkamer bij Slavia is ijshockey vaak het onderwerp van gesprek, al snapt Van Buren niet helemaal waar de hype vandaan komt. “Ik vind het maar lastig te volgen, ik begrijp de regels niet en vind het ook moeilijk om die kleine puk de hele tijd in de gaten te houden. In de interlandperiodes gaan we met de spelers die geen internationale verplichtingen hebben, de dag na een trainingsdag iets leuks doen, ijshockeyen dus. Die gasten uit Tsjechië kunnen dit echt als geen ander. Ik kan nog wel schaatsen. Maar zodra het hockey gedeelte er bij komt kijken, haak ik snel af.”

Buiten de verplichtingen op de club, ziet Van Buren zijn teamgenoten zelden. Het was voor Van Buren op het begin dan ook even wennen om zich aan te passen aan de nieuwe cultuur. “Na de training gaat iedereen hier meestal alleen naar huis. De mensen zijn hier niet zo van het bij elkaar over de vloer komen, ik ben dit juist wel gewend vanuit mijn tijd in Denemarken en natuurlijk in Nederland, dan gingen we gewoon lekker samen Champions League kijken.” Eén speler met wie Van Buren deze band wel had is Alexander Bah. De Deen, die inmiddels de rechterflank bij Benfica bestrijkt, spreekt Van Buren nog regelmatig. “Alexander is echt een maatje van me, we kwamen regelmatig bij elkaar over de vloer en zien elkaar nog steeds.”

In zijn vrije tijd is Van Buren veel bezig met zijn voeding en lifestyle. De spits eet volgens zelfgemaakte voedingsschema’s en spendeert de nodige uren in het krachthonk. Deze sportmentaliteit is echter niet altijd zo hevig aanwezig geweest. “Vroeger kon ik gewoon een avondje op stap gaan, dan was ik de dag daarna helemaal gesloopt maar dan herstelde ik wel snel. Nu ik ouder ben gaat dat gewoon niet meer zo makkelijk, dit leer je dus wel in de loop van tijd.” Van Buren geldt binnen het huidige team van Slavia inmiddels als een boegbeeld voor de jongere spelers. Deze komen dan ook geregeld vragen voor advies. “Jongere spelers vragen mij vaak te hulp bij het maken van hun eetschema’s en bij het fysiek voorbereiden op de trainingen. Naarmate je ouder wordt, verandert je rol gewoon binnen een team. Ik help de gasten dan ook graag.

Met zijn contract dat deze zomer afloopt, is het nog de vraag waar de spits volgend jaar te bewonderen is. Over interesse hoeft Van Buren in ieder geval niet te klagen. “Ik heb afgelopen jaar, mijn beste jaar uit mijn carrière gehad. Ik merk dat er genoeg interesse is, maar ik ben eigenlijk alleen nog maar bezig met het behalen van de prijzen. Slavia geeft mij wel het gevoel dat ze mij graag willen behouden, maar een andere optie in het buitenland zou ik ook zeker voor openstaan. Dit wordt echter allemaal geregeld door mijn zaakwaarnemer, ik ben nu alleen maar gefocust op het winnen van de competitie.”

Een terugkeer in Nederland zou voor Van Buren, afkomstig uit Ridderkerk, ook een optie zijn. Tijdens het begin van de coronapandemie in 2020 keerde Van Buren al eens op huurbasis terug in de Eredivisie bij ADO Den Haag. Dit was echter geen groot succes. “Ik heb nooit echt in Nederland gevoetbald voor mijn gevoel. Door de lege stadions met corona heb ik nooit echt het gevoel gehad dat ik in de Eredivisie speelde. Ik heb bij ADO zes wedstrijden gespeeld en ook nog eens op de verkeerde positie, naar mijn mening (rechtsbuiten in plaats van spits, red.). Het lijkt me dus zeker leuk om terug te keren naar Nederland, maar ik weet nog niet of dit tot de mogelijkheden behoort.”

Als Van Buren terugdenkt aan het mooiste moment uit zijn carrière in Tsjechië, schieten de Europese avonden gelijk door zijn hoofd. Zijn eerste Champions League-ervaring was er eentje om niet snel te vergeten. “Ik speelde twee wedstrijden, tegen Barcelona en Borussia Dortmund, dat was echt een kippenvel moment. Lionel Messi en Luis Suárez liepen zelfs een beetje gefrustreerd rond omdat wij zo goed speelden, dat was wel mooi om te zien.”

Ook het behalen van de dubbel is voor Van Buren een mooi hoogtepunt, die gelijk een mooie anekdote oplepelt. “Eerst hadden we een uitwedstrijd in Ostrava, deze wonnen we waardoor we kampioen werden. We gingen terug met de trein en werden natuurlijk best wel dronken. Drie dagen later moesten we weer met de trein voor de bekerfinale naar Olomouc, een stadje in de buurt van Ostrava. Deze wonnen we ook, dus we konden weer dronken terug met de trein. We waren ongeveer vijf dagen lang dronken, maar wonnen hierin wel de dubbel.”

Toch is er één moment wat bij Van Buren overblijft als zijn absolute hoogtepunt vanuit zijn tijd in Tsjechië, zijn goal in de verlenging van de kwartfinales van de Europa League tegen Sevilla in het seizoen 2018/19. Van Buren tekende voor de 3-3, waarna Peter Olayinka in de 118e minuut de 4-3 voor de ploeg uit Praag binnentikte. Voor de spits uit was dit een euforisch moment. “De emotie die los kwam nadat we die 4-3 maakte, was echt ongelofelijk, echt absurd.”