Wanneer het noorderlicht schijnt…

Er was eens, heel lang geleden..

Zo beginnen de meeste sprookjes: het verhaal van de blauw-witten was vorig seizoen eigenlijk ook echt een levend sprookje. Wie had ooit verwacht dat Lech Poznan de poulefase in de Europa League zou doorkomen met tegenstanders als Manchester City, Juventus en Red Bull Salzburg. Allemaal ploegen die veel constanter presteren en waar de klasse vanaf druipt. Misschien dat Red Bull Salzburg als enige in deze poule op voorhand te kloppen is: toch is het in Salzburg voor de meeste ploegen lastig om meer dan één punt mee naar huis te nemen. Sprookjes duren echter nooit lang, vorig jaar eindigde het sprookje in Braga na een knullige nederlaag die allerminst terecht was.

Waar men op zoek gaat naar een echte volksclub met echte fans komt uit bij Lech Poznan. Een club die als bijnamen 'de aardappels' en 'de spoormannen' heeft. Aardappels was het eten voor het de arme mensen in de ijskoude winters, de spoormannen verwijst op haar beurt naar de Poolse spoorwegmaatschappij die door het volk zelf is aangelegd. Een groot aantal mensen heeft hier aan gewerkt en waar het spoor stopte begon Lech Poznan. Wie Lech Poznan in de gaten heeft gehouden, kan zien dat er echt iets moois aan het opbloeien is. Het is in Nederland vergelijkbaar met FC Twente. Die hebben ook hard gewerkt en vanaf een goed gelegde fundering verder gebouwd.

Lech Poznan is voor sommige inwoners van Poznan hun leven. Ze hebben bijna niks, maar besteden toch al het geld wat ze hebben aan een seizoenskaart. De seizoenskaart, eten en een klein huisje wat bestendig is tegen de kou is alles wat ze bezitten. Juist met deze mensen heb ik zoveel medelijden als Lech slecht draait. Slecht is misschien niet eens de beste benaming, noem het maar zeer slecht. Lech Poznan presteert ver ondermaats en het spel is bij vlagen soms niet om aan te zien. Ik heb respect voor de mensen die hun ploeg maar blijven steunen, Lech zit in hun hart en niet in hun hoofd. Het weer in Poznan is op dit moment net als het voetbal, onrechtvaardig en allerminst hartverwarmend.

Het is allemaal snel gegaan met Lech Poznan. In 2010 won de ploeg voor het eerst sinds 1993 weer eens de competitie. Wat daarop volgde was de Champions League. Het spel was tot mijn verbazing zeer goed en ergens hoopte ik dat ze de poulefase zouden bereiken. Er werd echter zowel thuis als uit heel pijnlijk verloren met 1-0 van Sparta Praag. Hierdoor kwam Lech in de Europa league terecht. Dat men in de poulefase terecht kwam met grote tegenstanders schrikten de supporters af. Er werd gesproken over een onmogelijke prestatie om de poule des doods te overleven.

Dat jaar van de Europe League startte Lech zeer slecht aan de competitie, het begin was zeker dramatisch te noemen. Het jaar ervoor waren ze kampioen en het jaar daarna stonden ze in het rechterrijtje. Men hoopte dat dit geen voorbode werd voor de Europa League en daarom besloten de supporters dat het tijd was om er iets aan te doen. Ze organiseerden een sfeeractie die door vele supporters wordt gezien als één van de mooiste sfeeracties ooit. De supporters zongen en dansten hun dans ‘de Poznan’ alsof hun leven er vanaf hing. Dit maakte iets los bij de spelers en sinds die wedstrijd werd er wekelijks weer goed gevoetbald, mede daardoor klom de ploeg uiteindelijk nog 7 plaatsen op de ranglijst.

Spelers stonden op, de sterke aanvoerder Manuel Arboleda, de geslepen spits Artjoms Rudnevs en de met passes strooiende Semir Stilic maakten het waar. Overal in Poznan werd er feest gevierd alsof ze zojuist de Champions league hadden gewonnen. Die avond dat Juventus op een gelijk spel werd gehouden wist iedereen het al, ze zouden het gaan halen. Poolse fans worden soms wel gezien als de meest fanatieke fans. Ik denk dat ze zeker behoren tot een van de meest fanatieke supporters. Poznan leeft en ademt voetbal dag en nacht. De supporters reizen mee met duizenden en het is zowel feest in het stadion als buiten op straat.

Nu een jaar verder gaat het weer minder met Lech, de mix van jonge en oude spelers werpt nog niet helemaal haar vruchten af. De ploeg staat op een teleurstellende negende plaats en heeft bijna evenveel nederlagen als winstpartijen. De ploeg zal altijd wisselvallig blijven, maar dat is juist ook datgene wat Lech Poznan sterk maakt. Mijn opa vertelde vroeger altijd dat het Noorderlicht een bijzonder fenomeen was en alleen verschijnt op bijzondere momenten die je moet koesteren. Dus één ding is zeker over de toekomst zal zeker zijn. Wanneer ‘de poznan’ over de tribunes trilt en het noorderlicht uit het vuurwerk van de fans spuit zal Lech Poznan weer presteren naar behoren. Heel het stadion zal in het blauw-wit gedoopt zijn en de fans zullen je kippenvel bezorgen met hun liederen. Dan zal Lech Poznan weer staan waar het hoort: bovenaan.

En ze leefden nog lang en gelukkig..