VZ telt af - ‘Messi heeft een pistool tegen zijn hoofd en moet winnen…’

Het WK in Rusland gaat op 14 juni van start met een wedstrijd tussen het gastland en Saudi-Arabië. Voetbalzone telt met een serie van dertig artikelen af naar het begin van het eindtoernooi, met vandaag een aflevering over de moeizame relatie tussen Lionel Messi en het legendarische Albiceleste van de nationale ploeg van Argentinië.

Door Robin Bruggeman

Negen Spaanse landstitels, vijf Spaanse bekers, viermaal winst van de Champions League en vijf Ballons d’Or ten spijt moet Messi in het Argentijnse voetbalpantheon altijd één naam boven zich dulden. Diego Armando Maradona won weliswaar veel minder prijzen op clubniveau, maar zorgde er door zijn land in 1986 tot wereldkampioen te kronen in één klap voor dat zijn naam de geschiedenisboeken in zou gaan als de grootste voetballer die zijn land, in ieder geval tot nu toe, heeft voortgebracht.

Messi heeft in de afgelopen jaren wel de kans gehad om na de Olympische titel van 2008 ook een ‘echte’ prijs te winnen met zijn land. In 2007 was hij als twintigjarige van de partij toen Argentinië verrassend de finale van de Copa América verloor van Brazilië. Zeven jaar later kreeg hij met de verloren WK-finale een nieuwe domper te verwerken, terwijl de Argentijnen in 2015 en 2016 in de finales van respectievelijk de Copa América en de Copa América Centenario tweemaal na strafschoppen het hoofd moesten buigen voor Chili.

Die laatste verloren eindstrijd, waarin Messi in de penaltyreeks zijn elfmetertrap miste, zorgde bij de ster van Barcelona voor zoveel teleurstelling dat hij besloot om een punt achter zijn interlandloopbaan te zetten. Dat nieuws werd in een groot deel van Argentinië met ontzetting ontvangen, maar niet iedereen in het Zuid-Amerikaanse land toonde zich even rouwig om het besluit van de sterspeler: “Messi is een Spanjaard. Laat hem in Spanje blijven. Wij Argentijnen hoeven hem niet en hebben hem ook niet nodig”, verwoordde journalist Gabriel Arnello de sentimenten die leven bij een deel van de Argentijnse bevolking.

In tegenstelling tot Maradona en latere sterren als bijvoorbeeld Carlos Tévez en Sergio Agüero speelde Messi nooit voor een club in de Argentijnse Superliga. De aanvaller begon zijn voetballoopbaan weliswaar in de jeugd van Newell’s Old Boys en maakte zes jaar deel uit van de jeugdopleiding van de club uit zijn geboortestad Rosario. Toen duidelijk werd dat La Lepra niet bereid waren om de duizend euro per maand die de met groeiproblemen kampende Messi nodig had voor een hormoonbehandeling neer te leggen, meldde Barcelona zich echter in Argentinië.

Het toen dertienjarige supertalent vertrok daarna met zijn ouders naar Catalonië en groeide in het Camp Nou uiteindelijk uit tot een van de beste voetballers aller tijden. Keerzijde van deze beslissing is echter dat de Argentijnse voetbalfans de doorbraak van Messi niet van dichtbij hebben meegemaakt en hem nooit hebben kunnen koesteren bij een van de grote clubs die het voetbalgekke land rijk is. Als gevolg hiervan bestaat er een zekere afstand tussen een deel van de fans en de man die Argentinië in Rusland de zo begeerde wereldtitel moet bezorgen.

Dat deze sentimenten zeker niet door de hele bevolking worden gedragen bleek al snel nadat Messi bekendmaakte te stoppen als international. Overal in het land werden acties georganiseerd om de dribbelaar van gedachten te doen veranderen en in september 2016 was hij weer van de partij toen de kwalificatiereeks voor het WK van deze zomer met een interland tegen Uruguay van start ging. Messi vierde zijn rentree in stijl door in die wedstrijd de enige treffer voor zijn rekening te nemen en bleek ook in het restant van de wedstrijden in de Zuid-Amerikaanse kwalificatiegroep van levensbelang.

Zonder Messi, die door blessureleed een deel van de duels aan zich voorbij moest laten gaan, haalde La Albiceleste slechts 7 uit een mogelijke 24 punten, terwijl met de aanvoerder in de ploeg 21 uit een mogelijke 30 punten werden binnen gehengeld. Ondanks deze enorme verbetering met Messi binnen de lijnen kwam het voor de Argentijnen aan op de laatste wedstrijd tegen Ecuador en in Quito kwam het team van bondscoach Jorge Sampaoli al na 44 seconden op achterstand. Messi nam zijn landgenoten vervolgens echter bij de hand en zorgde er met een hattrick hoogstpersoonlijk voor dat zijn land niet voor het eerst sinds 1970 verstek hoefde te laten gaan op een WK.

In Rusland zullen de ogen van 44 miljoen Argentijnen eens te meer gericht zijn op Messi. Eind maart werd met de 6-1 oefennederlaag tegen Spanje pijnlijk duidelijk hoe afhankelijk het team is van zijn captain en bondscoach Sampaoli hoopt dat zijn pupil met die druk om weet te gaan: “Messi heeft een pistool tegen zijn hoofd genaamd het WK en als hij niet wint, wordt hij neergeschoten en gedood. Als gevolg hiervan kan hij niet genieten van zijn talenten. Wat ik ervaar is dat alle negativiteit rond de nationale ploeg hem beschadigt.”

Sampaoli lijkt tijdens het toernooi echter wel bereid om de teugels in de handen van zijn beste speler te leggen: “Dit zal zijn team worden. Hij is de beste van allemaal en hij is volwassen genoeg om het team op zijn schouders te kunnen dragen. Dit zal zijn team worden”, was de keuzeheer onlangs duidelijk tijdens een perspraatje. Sampaoli krijgt bijval van de Claudio Tapia, de voorzitter van de Argentijnse voetbalbond. De bestuurder waarschuwt echter ook dat Messi het niet in zijn eentje zal kunnen: “Het voetbal heeft zich genivelleerd. Wij hebben de beste speler ter wereld, maar we moeten hem wel helpen. Hij kan het niet in zijn eentje. Hij is erg volwassen en het is een voorrecht om hem in de ploeg te hebben. Hij is de nummer één, hij heeft de ambitie en hij moet dit WK winnen”, legde Tapia recentelijk uit aan La Nación.

Bij Messi en een deel van zijn meer ervaren ploeggenoten lijkt het idee te heersen dat het WK in Rusland een van de laatste kansen wordt om prijzen te winnen met de nationale ploeg. De aanvaller zelf viert tijdens het toernooi zijn 31e verjaardag, terwijl belangrijke ploeggenoten als Nicolás Otamendi, Javier Mascherano, Ángel Di María, Sergio Agüero en Gonzalo Higuaín inmiddels de dertig naderen of al (ruimschoots) gepasseerd zijn.

“Wij hebben het gevoel dat, als we geen wereldkampioen worden in Rusland, de enige overgebleven optie is om het op te geven. Ik droom ervan de prijs te winnen in Rusland. Het is mijn wens om iets soortgelijks mee te maken als we in 2014 deden in Brazilië. Je kunt alles goed toen en het toch niet redden, zoals Argentinië deed in Brazilië”, vertelde hij in maart bij het Argentijnse tv-programma La Cornisa. “Ik merk overal dat mensen willen dat het een goed WK wordt voor mij, dat er een verlangen is om mij te zien winnen.”

“De waarheid is dat mij dat heeft geraakt, dat er in alle hoeken van de wereld gewacht wordt tot Argentinië kampioen wordt en die prijs aan mij wordt gegeven. Dat is indrukwekkend”, gaat Messi, die in de Argentijnse pers ook een ‘nu of nooit’-gevoel signaleert, verder. “Er heerst een gevoel dat dit de laatste keer is dat een groot deel van dit team samen zal spelen. Het lijkt erop dat het feit dat we drie finales hebben gehaald ons niet helpt. Helaas hangt het natuurlijk allemaal af van de resultaten. Dat is ook de reden dat er zo over deze groep wordt gedacht, toch? Dat we drie finales hebben gehaald die we helaas niet konden winnen. Daarna is er veel over ons gezegd, men denkt niet dat we dichter bij een titel zijn gekomen en dat dit onze laatste kans is. Als het niet lukt zullen zij deze hele groep spelers vragen of zij het nationale team willen verlaten.”

De WK-reeks:

14 mei: ‘De vraag is niet óf het stadion zinkt, maar wanneer’

15 mei: Britten tergen Russen met Nazi-vergelijking: ‘Leg dat maar uit’

16 mei: Bondscoach wil nieuw trainingsregime: ‘Spanje loopt 60 jaar voor’