Voor tweede keer in drie jaar een pijnlijk ontslag: ‘Het sloeg in als een bom’

Curaçao nam eind juli per direct afscheid van bondscoach Remko Bicentini. Voor de 55-jarige Wijchenaar kwam de boodschap als donderslag bij heldere hemel. De tegenvallende resultaten, waaronder vooral het mislopen van kwalificatie voor de Gold Cup, wordt Bicentini verweten, ook al vond het grootste gedeelte van het traject naar dit eindtoernooi niet onder zijn leiding plaats. Zelf is hij van mening dat er paniekvoetbal is gespeeld op basis van onjuiste argumenten. Bicentini hoopt dat het bestuur van de voetbalbond zijn beslissing wil heroverwegen. “Het sloeg in als een bom, ook de spelers snappen er niks van.”

Door Jordi Tomasowa

Bicentini heeft een lange historie bij de voetbalbond van Curaçao. Hij was vanaf 2007 drie jaar assistent-trainer van de Nederlandse Antillen, tussen 2010 en 2016 vervulde hij diezelfde functie bij Curaçao, waarna hij van 2016 tot 2020 bondscoach van het eiland werd. Als bondscoach boekte Bicentini fraaie successen met Curaçao. “We zijn Caribisch kampioen geworden, hebben de Caribbean Cup en de Kings Cup in Azië gewonnen en het team heeft zich onder mijn leiding drie keer op rij gekwalificeerd voor de Gold Cup 2017, 2019 en 2021”, geeft hij aan.

In 2020 werd Bicentini uit het niets op straat gezet en moest hij via de media vernemen dat de voetbalbond van Curaçao Guus Hiddink als zijn opvolger had aangesteld. “De discussie over de ontslagvergoeding eindigde helaas in de rechtszaal, daar werd ik uiteindelijk volledig in het gelijk gesteld. Het boek Curaçao was voor mij gesloten. Ondanks de grote liefde voor het land en de nationale ploeg.” Toen Bicentini in 2022 door de nieuwe voorzitter Ramiro Griffith werd gevraagd of hij misschien toch interesse had in een tweede dienstverband als bondscoach van Curaçao, hoefde hij niet lang na te denken.

Bicentini stopte als assistent-trainer van Canada, dat zich op dat moment al had gekwalificeerd voor het WK in Qatar, en tekende een vierjarig contract bij Curaçao, tot en met het WK 2026. “Zowel de voetbalbond als ik hadden de behoefte aan een langdurige en duidelijke overeenkomst. Die kwam uiteindelijk in goed overleg ook tot stand”, zegt Bicentini, die het onbegrijpelijk vindt dat hij nu binnen drie jaar tijd voor de tweede keer op straat is gezet.

U bent ontslagen vanwege ‘tegenvallende resultaten’. Kunt u zich daar enigszins in vinden?
“Nee, absoluut niet. In het persbericht dat de voetbalbond FFK naar buiten heeft gebracht stond inderdaad heel kil ‘vier wedstrijden gespeeld en vier wedstrijden verloren’. Het waren trouwens zes wedstrijden onder mijn leiding. Ik stapte in op 22 augustus 2022, vlak voor de twee oefenwedstrijden die begin september in en tegen Indonesië op het programma stonden. In deze wedstrijden kon ik op liefst vijftien spelers geen beroep doen. Dat waren niet de minste namen, onder anderen Eloy Room en Bradley Kuwas ontbraken."

"Clubs hoefden in deze interlandperiode hun spelers niet vrij te geven omdat het geen officiële interlands betrof maar oefeninterlands en in de meeste gevallen de clubcompetities ook doorlopen. Dit gaf mij wel een unieke gelegenheid om nieuwe jonge spelers te laten debuteren in een vol stadion met 30.000 toeschouwers. Die jonge jongens hebben wel mooi ervaring op kunnen doen. We hebben deze twee wedstrijden verloren, ook een test voor de nieuwelingen en hierdoor kreeg ik wel nieuwe inzichten over de jongens voor de toekomst, maar deze nederlangen waren niet gebeurd als we compleet waren.”

Afgelopen maart kwamen jullie voor de tweede keer bij elkaar voor het Nations League-duel met Canada (2-0 verlies) en een oefenduel met wereldkampioen Argentinië (7-0 verlies). Ziet u deze duels als meetmomenten?
“Dat kun je eigenlijk natuurlijk niet doen. Canada en Argentinië zijn geweldige tegenstanders, waar je van kunt verliezen. Het is niet vreemd als je in dit soort duels wel eens op je eigen helft komt te spelen. Tegen Canada speelden we tachtig minuten met een man minder door een vroege rode kaart, waardoor het een lastig verhaal werd. Alsnog kregen we veel lof uit binnen- en buitenland over het vertoonde spel. Ik was dan ook zeker niet ontevreden.”

“Daarna wachtte kersvers wereldkampioen Argentinië. Een uitwedstrijd in een uitverkocht Estadio Único Madre de Ciudades, waar 30.000 Argentijnen in passen. Daar ga je niet heen om te winnen. Argentinië speelde met hun beste elf: Lionel Messi, Emiliano Martínez, Enzo Fernández, Ángel Di María, noem ze maar op. Voor ons optreden tegen Argentinië hebben we wereldwijd enorm veel lof ontvangen. De eerste 25 minuten, zeker tot aan het eerste tegendoelpunt, hebben we goed gespeeld en laten zien wat we kunnen. En dat je uiteindelijk met 0-7 verliest, ja dat is niet waar het om gaat. Dit was een toetje. Maar we hebben ons laten zien aan de hele wereld. Bovendien was dit hele goede bagage voor het elftal. Voor mij stond deze wedstrijd gelijk aan zes reguliere wedstrijden."

In juni vond de derde bijeenkomst met Curaçao plaats en werd er na strafschoppen verloren van Sint Kitts & Nevis, dat 145ste staat op de FIFA-ranglijst. Hierdoor liep u met Curaçao kwalificatie voor de Gold Cup mis. Kunt u zich voorstellen dat dit voor de voetbalbond de druppel was?
“Nee, zeker niet de druppel, want dat staat haaks ten opzichte van de afspraken en doelstelling. Dit was een eliminatieronde, een voorronde voor de Gold Cup. Natuurlijk was iedereen heel erg teleurgesteld over de uitschakeling. Deze wedstrijden hadden we moeten winnen, dan waren we ook aan onze stand verplicht. Maar goed, dat is niet gebeurd en dat doet mij nu nog steeds pijn, maar het kan gebeuren. Alleen: het traject naar de Gold Cup 2023 vond niet onder mijn leiding plaats, maar onder mijn voorgangers Hiddink, Art Langeler en Patrick Kluivert. We hadden ons al veel eerder moeten kwalificeren voor het eindtoernooi. Ik ben pas ingestapt op het moment dat er een extra ronde georganiseerd werd om landen nog een kans te geven. Als je zo’n duel dan verliest, dat is treurig maar hoort ook weer bij het voetbal.”

Tussen dat verloren kwalificatieduel en uw ontslag zaten ruim zes weken. Heeft u in de tussentijd nog wel contact gehad met de voetbalbond?
“Gelijk na die wedstrijd heb ik mijn evaluatie gemaakt. Ik wilde eigenlijk direct door naar Curaçao om mijn evaluatie te presenteren en te bespreken met het voltallige bestuur en de voorzitter. Ik kreeg echter te horen dat ik niet naar Curaçao hoefde te vliegen en werd vriendelijk verzocht of ik mijn evaluatie voor 25 juni op kon sturen via de mail. Dat heb ik gedaan, alleen tot de dag van vandaag heb ik niks meer vernomen van het bestuur of de voorzitter. Op zondagavond 30 juli werd ik gebeld door vicevoorzitter Sharetti Bryan omdat de voorzitter op vakantie was. Zij gaf mij de mededeling dat ik ontslagen was.”

Hoe werd er door de spelersgroep gereageerd?
“Niemand had dit verwacht, ook de spelers niet. In drie jaar tijd krijgen ze nu de vijfde trainer. Ze waren hartstikke blij dat ik na die mislukte jaren terugkwam. We konden bouwen richting het WK 2026, daar horen ook pieken en dalen bij. Dat hebben we ook bij mijn aanstelling vorig jaar besproken. Er moet gewoon weer iets aan de hand zijn waar ik geen weet van heb. Dit was absoluut geen meetmoment om te beslissen of ik wel of niet kon aanblijven, want we zitten nog helemaal in het voorstadium richting het WK 2026. Ik had niet voor niets een contract voor vier jaar getekend. Mijn ontslag in 2020 was hard, maar dit ontslag komt dubbel zo hard aan. Dit verwacht je ook gewoon he-le-maal niet."

"Ze hebben nu een democratisch besluit genomen. Er zijn 9 bestuursleden. Heb je er vijf die kiezen voor een ontslag en vier voor aanblijven, dan word je op basis van niks op straat gezet. Zonder overleg, zonder evaluatie, zonder mij ooit gesproken te hebben hierover, of over resultaten, helemaal niets. Volgende maand zijn er ook nieuwe bestuursverkiezingen. Hoe kun je dan nu zo’n besluit nemen? Misschien zitten zij er dan helemaal niet meer.”

Hoe nu verder?
“Ik ben er zo van geschrokken dat ik het bestuur een mail heb gestuurd om hun beslissing te heroverwegen. Ik heb aan hen ook aangeven dat de gespeelde wedstrijden in het afgelopen jaar totaal geen eerlijke meetmomenten zijn, wel momenten om te evalueren naar de toekomst dus hopelijk zien zij dat ook in. Of ik al een reactie heb gehad? Nee dat nog niet, maar ze moeten sowieso nog reageren naar aanleiding van de ontslagbrief die ik gekregen heb. De voorzitter heeft mij vorig jaar aangesteld, maar de afgelopen zeven weken was hij voor niemand bereikbaar. Binnen het bestuur moet haast wel iets zijn gebeurd, ik kan het me niet anders voorstellen. Je moet ook altijd iemand achter de hand hebben. Daar wachten ze nu mee, anders valt het mijns inziens op. Over drie weken begint de nieuwe Nations League-cyclus al.”

Dus mocht de voetbalbond daadwerkelijk terugkomen op het besluit om u te ontslaan, dan bent u bereid om weer bondscoach te worden?
“Jazeker, ik hou van Curaçao en het nationale team en zou zelfs na deze tweede teleurstelling bereid zijn de handdoek op te pakken en samen met het team de reis naar het WK 2026 voort te zetten. De afgelopen zes weken heb ik me al helemaal voorbereid op de Nations League-wedstrijden begin september tegen Trinidad & Tobago en Martinique. Zij moeten ook iets, er ligt nog een contract voor drie jaar. Dat is een probleem voor ze. Ik weet ook hoe de voetbalbond er momenteel voor staat. Ik ben er honderd procent van overtuigd dat Curaçao zich kan plaatsen voor het WK 2026, anders was ik vorig jaar ook niet aan deze klus begonnen. Er zijn 48 deelnemers in plaats van 32 en onze grootste concurrenten, de Verenigde Staten, Mexico en Canada zijn als organisator al verzekerd van deelname.”

De interlands van Curaçao onder Bicentini sinds zijn tweede aanstelling:
Indonesië - Curaçao 3-2 (oefenduel)
Indonesië - Curaçao 2-1 (oefenduel)
Canada - Curaçao 2-0 (Nations League)
Argentinië - Curaçao 7-0 (oefenduel)
Curaçao - Puerto Rico 0-0 (oefenduel)
Curaçao - St Kitts & Nevis 1-1, verlies na strafschoppen (kwalificatie Gold Cup)