Verlaat droomt hardop: ‘Ik vind Ajax een heel mooie club’

BREMEN - Als zestienjarige kwam Jesper Verlaat (21) in de zomer van 2012 binnen bij Werder Bremen. Inmiddels klopt de Nederlandse verdediger nadrukkelijk op de deur bij het eerste elftal van die Werderaner. Verlaat behoorde al tweemaal tot de wedstrijdselectie van trainer Alexander Nouri.

Door Chris Meijer

Tijdens de bekerwedstrijd tegen de Würzburger Kickers (0-3 overwinning) in augustus bleef Verlaat negentig minuten op de bank zitten en onlangs prijkte zijn naam voor het eerst op het wedstrijdformulier in de Bundesliga. Ook in dit uitduel met VfL Wolfsburg (1-1) kwam Verlaat echter nog niet tot zijn eerste officiële minuten in het shirt van Werder. De verdediger traint al wel een tijdje mee met de eerste selectie en ging zo ook mee op trainingskamp afgelopen zomer. Op dit moment traint Verlaat twee dagen per week mee met de profs, terwijl hij de rest van de week bij het tweede elftal traint en speelt.

Word je nog niet ongeduldig nu je er zo dichtbij bent?
“Absoluut niet, want ik ben ervan overtuigd dat alles precies zo moet gebeuren zoals het gebeurt. Door mijn blessure (in de jeugd stond Verlaat vijftien maanden aan de kant met een blessure, red.) heb ik ook geleerd om geduldig te zijn. Het is nu een van mijn sterke punten om rustig en geduldig te blijven en mijn ding te blijven doen.”

Ben je tevreden over je ontwikkeling?
“Mijn ontwikkeling is snel gegaan. Ik zeg altijd: als ik met betere spelers train, zoals nu met de profs, word ik zelf ook sneller beter en dan neem ik het niveau sneller aan. Ik heb van de club veel vertrouwen gekregen, ze hebben ook geduld moeten hebben. Door mijn blessure mis ik tijd qua ontwikkeling. Ze hebben het vertrouwen naar me uitgesproken. Toen ik eenmaal fit was, ging het redelijk snel. In het begin heb ik nog wat wedstrijden in het derde gespeeld, maar daarna maakte ik al vrij snel mijn debuut in het tweede en daar heb ik sindsdien vrij veel gespeeld.”

Werder Bremen II speelt sinds 2015 in de 3.Liga en is daar het enige tweede team van een profclub. De tweede elftallen van clubs als Bayern München en Borussia Dortmund spelen een treetje lager, in de Regionalliga. Op het derde niveau speelde Verlaat de afgelopen jaren tegen gerenommeerde clubs als Dynamo Dresden, Energie Cottbus, SC Paderborn 07 en Hansa Rostock. Verlaat heeft tot dusver 64 wedstrijden in het tweede elftal van Werder achter zijn naam staan, waarin hij tot twee treffers kwam.

Jullie spelen met het tweede elftal dus ook op een aardig niveau?
“De 3.Liga is niet niks, dat is in Duitsland gewoon profvoetbal. Sinds dit seizoen worden alle wedstrijden live uitgezonden. Het is een redelijk hoog podium en je speelt tegen grote jongens, spelers die vroeger hoog hebben gespeeld. Het niveau zorgt er ook voor dat je geduld blijft houden. De aandacht voor ons is groter, omdat wij het enige tweede team in de competitie zijn. Het podium en de kwaliteit zijn dingen die top zijn voor een jeugdspeler.”

Hoe groot is het verschil tussen het eerste en tweede elftal?
“Mensen vragen daar best wel vaak naar. Ik denk dat het voornaamste verschil zit in de individuele kwaliteit van spelers. Verder ligt het tempo wel wat hoger en is het spel iets agressiever. Maar ik train nu al een tijdje mee en dan wen je er vanzelf aan.”

Maar het moet waarschijnlijk een waanzinnige ervaring zijn om voor het eerst op de bank te zitten tijdens een wedstrijd in de Bundesliga, in een volle Volkswagen Arena?
“Dat is een ervaring, ongelofelijk... Dat soort dingen vergeet je nooit meer. Het zijn de momenten waar je naartoe werkt, het is een droom om hier bij Werder Bremen bij de profs te spelen en nu kom ik steeds een stukje dichterbij. Als je op de bank zit, heb je natuurlijk stiekem een beetje hoop dat je erin moet komen. Het is de moeite waard om daar alles voor te doen. Het zorgt echt voor kriebels in je buik als je erbij zit, dat is echt heel mooi. Het is nu te hopen dat het vaker kan gebeuren en dat ik misschien een keer een kansje kan krijgen. En dat ik die kans ook pak.”

In de voorbereiding op het nieuwe seizoen draaide Verlaat mee met het eerste elftal. Zo mocht hij mee op trainingskamp en maakte hij speelminuten in de oefenwedstrijden tegen Ajax, Wolverhampton Wanderers, Borussia Mönchengbladbach, Bayern München, West Ham United en Korona Kielce. “Ik ben een fan van Ajax, dus voor mij persoonlijk was dat een wedstrijd om naar uit te kijken. Mijn opa werkt bij Ajax, ik keek vroeger regelmatig naar de club en ik ben ook geregeld in het stadion. Ik wist van tevoren dat ik negentig minuten mocht spelen. Maar er is iets vreselijks gebeurd waardoor het allemaal een beetje richting de achtergrond verdwenen is.”

Verlaat stond namens Werder Bremen in het veld toen Abdelhak Nouri getroffen werd door hartfalen en op het veld gereanimeerd moest worden. “Ik stond er precies naast toen het gebeurde. De fysiotherapeuten kregen geen reactie. Je staat ernaast en het raakt je. Een aantal jongens van ons, waaronder ik, hadden het er heel moeilijk mee om het een beetje te verwerken. Het is best heftig geweest. De dagen erna was de stemming onder ons een beetje stil, rustig. Niemand wist echt wat hij moest doen of zeggen. De dag erna hadden we eigenlijk een teambuildingsactiviteit, maar die werd weggelaten en in plaats daarvan hadden we een dag vrij. Het blijft toch meespelen in je achterhoofd.”

“Maar ja, het is voetbal. Het is ook je werk en je uitlaatklep. Tijdens het voetbal denk je er niet aan. Als je aan het voetballen bent, is je hoofd gewoon vrij. Dan vergeet je de dingen om je heen.”

Hoe heb je de voorbereiding verder ervaren?
“De voorvreugde om erbij te zijn was overwegend aanwezig. Natuurlijk moest ik in het begin wennen aan het tempo. Het is niet moeilijk, het is wennen. Je wil jezelf bewijzen, dus je bent nerveus om foutjes te maken. De voorbereiding ging goed, moet ik zeggen. Ook in de wedstrijd tegen Ajax zat ik voetballend goed in de wedstrijd, ik hoorde van collega’s dat ik een goede wedstrijd speelde. Ik heb gewoon een solide voorbereiding gehad, dus daar krijg je ook zelfvertrouwen van. Als je merkt dat je tegen zulke topclubs gewoon meekan, is dat een bevestiging dat je op de goede weg bent.”

Vader Frank was ook prof en speelde voor Ajax, Lausanne Sport, Auxerre, VfB Stuttgart, Werder Bremen, Austria Wien en Sturm Graz. Mede daardoor woonde en voetbalde Verlaat al in verschillende landen, te meer omdat het gezin zich na de carrière van vader in de Portugese Algarve vestigde. Zo speelde Verlaat eerder in de jeugd van Admira Wacker, Sturm Graz, FC Ferreiras en CD Odiáxere. In Portugal werkte hij ook enkele proeftrainingen af bij Benfica, maar uiteindelijk kreeg hij geen goed gevoel bij de Portugese topclub. “Het hele concept was op winnen gebouwd. Ze haalden elke keer spelers voor één jaar om kampioen te worden. Je krijgt bij Benfica ook een goede opleiding, daar niet van. Het was alleen niet wat wij in gedachten hadden.”

In Portugal zat Verlaat al op een Duitse private school. De verdediger wilde in Duitsland zijn abitur halen, wat gelijkstaat aan het vwo in Nederland. Om die reden ging hij op zoek naar een club in Duitsland en dankzij de contacten van zijn vader mocht hij bij Werder Bremen op proef komen. Na een aantal proeftrainingen en een toernooi wilde die club hem graag hebben, waardoor Verlaat op zijn zestiende in zijn eentje naar Duitsland vertrok.

Door die stap ben je waarschijnlijk een stuk sneller volwassen geworden?
“Je bent veel sneller onafhankelijk, je woont alleen en niet meer bij je ouders. Je wordt al snel met dingen geconfronteerd waar je normaal pas op je achttiende mee te maken had gekregen. Je leert dingen voor jezelf te doen, dat was een goed proces. Ik heb het niet echt ervaren als grote stap. Ik kende Bremen nog van vroeger, omdat mijn vader hier speelde. We woonden hier vroeger al, dus het was geen onbekende stad. Ik had een goed gevoel bij de club en de mensen eromheen, die mij begeleidde in het internaat en op school. Het hele plaatje gaf me een goed gevoel, daarom voelde ik me direct thuis. Ik was wel een beetje gewend om iedere drie of vier jaar te verhuizen. Dus daar had ik geen problemen mee, want ik ben een makkelijk en open type ”

Je vader speelde tussen 2000 en 2003 bij Werder Bremen. Word je vaak met hem vergeleken?
“In het begin werd vaak gevraagd hoe het zat, of ik mezelf vergelijk met mijn vader. Maar dat is ook weer redelijk snel verdwenen.”

Zorgt het voor extra druk?
“Zo heb ik dat nooit ervaren. Het is gewoon mijn vader en ik wil mijn eigen weg gaan, het maakt niet uit of mijn vader voetballer was of niet. Hij heeft ervaringen die mij ook verder kunnen brengen. We hebben het altijd samen over de wedstrijden, als hij heeft gekeken. Hij geeft tips, vertelt wat hij goed vond en wat hij minder vond. Dat helpt heel veel. Hij speelde vroeger op dezelfde plek, dus dat helpt ook. Daar profiteer ik alleen maar van.”

Stel dat het zover komt en je zou voor zowel Oranje als Duitsland kunnen spelen. Voor welk land kies je dan?
“Ik heb alleen een Nederlands paspoort, dus ik zou ook alleen maar voor Oranje mogen spelen. Maar ook al zou Duitsland me vragen... mijn ouders komen uit Nederland, mijn familie woont in Nederland en ik zou dus graag voor Oranje willen spelen. Dat is een beetje een droom, om het veld op te mogen lopen voor Oranje.”

Welke dromen heb je verder nog?
“Op korte termijn hier de stap maken. Het is moeilijk te zeggen, je kan in het voetbal lastig plannen. Maar ik vind Ajax een heel mooie club. Qua geschiedenis, alles erop en eraan. Dat weet je alleen nooit, het voetbal is onberekenbaar. Dromen mag altijd. Ik zit hier al zes jaar, dus het zou ook droom zijn om hier het veld op te mogen lopen in het Weserstadion. Dat is de eerste droom die ik wil waarmaken, de eerste halte.”