voetbalzone

Van Wolfswinkel openhartig in interview: ‘Het was een risicovolle operatie’

Yanick Vos24 dec 2019, 07:47
Laatst bijgewerkt: 24 dec 2019, 07:47
Advertentie

Ricky van Wolfswinkel heeft een zwaar halfjaar achter de rug. In augustus werd een aneurysma ontdekt in zijn hersenen en een operatie volgde, waarna de dertigjarige spits van FC Basel maanden niet mocht voetballen. In gesprek met het Algemeen Dagblad kijkt de aanvaller terug op de afgelopen maanden, die naar eigen zeggen soms lastig waren. Hij voelde zich machteloos terwijl hij zijn ploeggenoten in actie zag komen. “Ik bleef kijken, het is mijn club en het zijn mijn medespelers, maar het liefst zag ik even helemaal geen voetbal. Ik kon er gewoon moeilijk mee omgaan.’’

In de voorronde van de Champions League afgelopen zomer tegen LASK Linz kwam Van Wolfswinkel met zijn hoofd tegen dat van een verdediger aan. “Ik ging naar de kant met de verzorger en na een korte behandeling rende ik weer het veld in. Dat moment is het laatste wat ik me kan herinneren. De wedstrijd duurde nog vijf minuten en ik heb die tijd blijkbaar volgemaakt. Maar hoe en wat? Echt geen idee meer”, vertelt Van Wolfswinkel in het uitgebreide interview. Terug in de kleedkamer zagen ploeggenoten een wazige blik in de ogen van de spits. De medische staf nam hem mee naar het ziekenhuis en daar kwam men erachter dat hij een hersenschudding had opgelopen. “Oh, dacht ik nog, een dag of tien wat rustiger aan doen en dan kon ik weer vol gas geven.’’

Van Wolfswinkel onderging een CT-scan en een assistent zag een ‘nauwelijks waarneembaar’ knikje. Op een MRI-scan die volgde was een aneurysma te zien, een uitstulping in een bloedvat van de hersenen die kan leiden tot een hersenbloeding. Van Wolfswinkel moest zo snel mogelijk onder het mes. Echter, de aneurysma zat op een lastige plek, waardoor de artsen niet wisten hoe ze het aan moesten pakken. “Ik ben in het VU in Amsterdam geweest voor een second opinion. Een team van artsen heeft mijn situatie daar besproken, maar ze vonden allemaal de ingreep zo complex, dat ze niet wisten welke methode toe te passen”, vertelt de aanvaller. “Het was een risicovolle operatie. In Basel zijn ze verder gaan onderzoeken en vonden ze toch een manier om een ingreep te doen en een stent te plaatsen.”

Een zware periode brak aan voor Van Wolfswinkel. Hij had nog nooit een zware blessure gehad en moest nu lang toekijken, zonder te weten wanneer hij weer terug kon keren. “Een gebroken middenvoetsbeentje, dat was eigenlijk de enige noemenswaardige blessure die ik in twintig jaar voetbal had gehad. Nu ging het opeens over iets levensbedreigends. En of ik überhaupt nog wel kon voetballen. Gelukkig kreeg ik na de operatie daar al snel positief antwoord op, alleen kon niemand exact aangeven hoe lang de revalidatie in beslag zou nemen. Het kon een half jaar, maar ook twee jaar duren. Ook omdat er geen vergelijkingsmateriaal is. Een aneurysma komt normaal gesproken voor bij ouderen, bij mensen die veel roken, veel alcohol drinken of bijvoorbeeld drugs gebruiken.”

Van Wolfswinkel kreeg van zijn familie, vrienden, club, supporters en ploeggenoten veel steunbetuigingen. “De reacties waren hartverwarmend, vanuit de hele voetballerij. Dat deed me zeker goed en FC Basel heeft me ook met alles geholpen.” Dat hij niets terug kon doen, zorgde bij hem voor een schuldgevoel. “Dan zag ik het salaris op mijn rekening verschijnen en dacht ik: wat heb ik daar deze maand nou voor gedaan? Maar ik mocht niets. Dat was ten strengste verboden”, aldus Van Wolswinkel, die na de winterstop weer rustig gaat trainen, maar nog geen uitzicht heeft op een rentree.

De spits beseft dat hij geluk heeft gehad. “Als ze er niet bij toeval achter waren gekomen, had ik zomaar een hersenbloeding kunnen krijgen. Dat aneurysma zat er waarschijnlijk al een tijdje, mogelijk is het in de afgelopen jaren ontstaan in mijn hoofd. Wat er was gebeurd als dit of dat. Daar kan ik wel heel lang over na blijven denken, maar daar schiet niemand iets mee op. Ik ben ook niet bang dat het in de toekomst weer mis gaat. Ik heb de allerbeste medische begeleiding om me heen die er is. Zij hebben er vertrouwen in dat ik weer kan voetballen. Dan heb ik dat ook. Mijn voetbalcarrière is nog niet voorbij.’’