Van Jupiler League naar volksidool: ‘Maar ik heb geen last van paparazzi’

SAPPORO - Irfan Bachdim had na het faillissement van HFC Haarlem weinig hoop meer op een carrière als profvoetballer. Als baantje deelde de aanvaller een tijdje blikjes drinken uit op straat en besloot hij zich weer in te schrijven voor een ROC-opleiding. Vier jaar later is Bachdim echter toch nog uitgegroeid tot een gewaardeerde voetballer en in Indonesië is hij zelfs een waar volksidool.

Het voetbalgekke Zuidoost-Aziatische land omarmde de nu 27-jarige Bachdim na diens debuut voor de nationale ploeg meteen en liet hem nooit meer los. Vrouwen bewonderen hem en ook mannen kijken tegen de slechts 1 meter 72 lange Amsterdammer op. Zijn populariteit in Indonesië komt ook tot uiting in zijn volgersaantal op Twitter, want liefst 4,6 miljoen mensen lezen zijn tweets. Dat is een grotere achterban dan onder anderen Zlatan Ibrahimovic, Mario Balotelli en Wesley Sneijder hebben.

Hoe kan het dat een voetballer die niet wist door te breken bij Ajax en FC Utrecht en een bijrol vertolkte bij Haarlem, toch nog zo’n status heeft gekregen in de voetbalwereld? “We speelden in 2010 om de Suzuki Cup, het kampioenschap voetbal voor Zuidoost-Azië. Ik debuteerde tegen Maleisië (de latere winnaar, red.) en scoorde meteen. Toen is het allemaal begonnen. Het gaat inderdaad ook vaak over mijn hoeveelheid Twitter-volgers, maar dat is niet eens zo’n gek aantal in een land met 250 miljoen inwoners.”

“Het valt dus wel mee. Er zijn bijvoorbeeld bloggers, muzikanten en rappers die er nog veel meer hebben. Het klopt wel dat de mensen in Indonesië altijd erg enthouasist zijn. Hoe moet ik het zeggen? Ze zijn vooral direct. Als ze je zien, dan vliegen ze je aan voor een foto en dan heb je zo een mobieltje in je nek hangen.” Er gaat niet alleen veel aandacht naar Bachdim uit omdat hij de eerste ‘Nederlander’ in de Indonesische ploeg is, een halfbloed is en een heel aardig balletje kan trappen, maar ook omdat hij getrouwd is met Jennifer Kurniawan.

Zij is een Duits-Indonesisch fotomodel en tevens blogster en met elkaar worden ze vaak vergeleken met het sterrenstel David Beckham en Victoria Beckham. Last van paparazzi hebben ze echter nooit gehad: “Nee, we kunnen rustig over straat.” Bachdim woont en werkt nu ruim twee jaar in Japan, want hij speelt voor tweedeklasser Hokkaido Consadole Sapporo. Die club ligt in het uiterste noorden en in het ultieme wintersportgebied van Japan. Vanwege de sneeuwval is Consadole voor een trainingskamp dan ook even uitgeweken naar het zuiden.

Aldaar bereidt onder anderen Bachdim zich voor op het nieuwe seizoen in de J2 League, dat volgende week zondag met een uitwedstrijd tegen Tokyo Verdy begint. Vorig seizoen finishte Consadole als tiende en in dit voetbaljaar moet het beslist beter, zegt Bachdim: “Ik ga hier voor het hoogst haalbare en dat is de J1. De nummers drie tot en met zes spelen play-offs en het is zeker mogelijk om die te halen. We hebben een goede ploeg en hebben ons goed versterkt.” Een van die versterkingen is overigens de Braziliaan Jonathan Reis.

Consa is alweer de achtste profclub voor Bachdim, zoon van een Nederlandse moeder en Indonesische vader. Zijn rentree in de profwereld kwam onverwachts. In 2010 kreeg hij via Facebook een uitnodiging voor een benefietwedstrijd in Indonesië en in dat duel scoorde hij twee keer. De trainer van Persema Malang, Timo Scheunemann, zocht Bachdim op in het hotel en bood hem een contract aan. Daarna speelde Bachdim nog voor Chonburi en Sriracha in Thailand en voor Ventforet Kofu en dus Consadole in Japan.

Het eerste jaar in Japan beviel de 23-voudig international allesbehalve. Hij voelde zich meer billboardjongen dan voetballer: “Indonesië en Japan wilden de banden met elkaar aanhalen en voor meer toerisme zorgen. Daar werd ik voor gebruikt. Ik moest naar veel events toe en als je speelt, heb je daar minder moeite mee, maar ik speelde niet. Ik hoorde bijvoorbeeld één dag voor een wedstrijd dat ik niet in de selectie zou zitten, maar wel op Indonesian Day met groepen Indonesische fans op de foto moest. En zo waren er wel meer van dat soort evenementen.”

“Op een gegeven moment heb ik me ziek gemeld. De club kwam thuis kijken of ik wel echt koorts had, maar ik had een extra dikke trui aangetrokken, was in bed gaan liggen en was dus al wat warmer”, lacht Bachdim. “Zij zijn alleen ook niet achterlijk, natuurlijk, en waren niet blij. Het eerste jaar in Japan was voor mij echt afzien, vooral vanwege de speelstijl, en ik zei tegen mijn broer (zaakwaarnemer Fardy Bachdim, red.): ‘haal me hier maar weg, we moeten wat anders vinden’. Hij zei: ‘nee, je moet volhouden, je gaat wennen aan de cultuur en aan de speelstijl’. Gelukkig vond ik een andere club in Japan.”

Die club was dus Consadole Sapporo, waarbij Bachdim nog tot het einde van het seizoen onder contract staat. Maakt die korte looptijd hem niet onzeker? “Integendeel. Ik voel juist extra bewijsdrang, moet het gewoon laten zien. Bovendien is de voetballerij altijd onzeker en ben ik het verhuizen wel gewend.” Een terugkeer naar Nederland acht Bachdim niet waarschijnlijk, zo vertelt hij in het interview met Voetbalzone. “Misschien zou ik de onderkant of de middenmoot van de Eredivisie wel aankunnen, maar ik heb de competitie de laatste jaren niet echt gevolgd.”

“Ik weet dus niet hoe hoog het niveau nu is, misschien zou ik het aankunnen. Voor het financiële gedeelte hoef je alleen niet naar een club in de onderste regionen van de Eredivisie te gaan, zo eerlijk moet je ook zijn. Ik ben nu bovendien gelukkig gewend aan de speelstijl van Japan. Het is hier vooral veel meters maken en rennen en dat past misschien niet helemaal bij mijn spel, maar ook daar wen je vanzelf aan. Als ik hier vertrek, denk ik dat ik in Japan ook wel andere clubs moet kunnen vinden”, besluit Bachdim.