Van Haaren: ‘Ik heb in dat halve jaar nooit een cent salaris ontvangen’

Toen Ricky van Haaren over de jeugdvelden van Varkenoord dwarrelde, keek Wim Jansen tevreden toe en kon je hem al wijzend horen fluisteren dat hij de allerbeste was. Inmiddels is diezelfde Ricky 25 jaar oud en zijn diens optredens in de hoofdmacht van de Rotterdammers beperkt gebleven tot 683 minuten. In de zomer van 2012 verliet hij zijn jeugdliefde wegens gebrek aan perspectief en vertrok via Toulon, waar hij verrassend werd verkozen tot revelatie van het prestigieuze jeugdtoernooi, naar Venlo. Vervolgens verliep zijn route via Den Haag, Dordrecht, Boekarest en Sanliurfa terug naar Nederland waar hij zich opnieuw via FC Dordrecht in de kijker wil spelen.

Voetbalzone ging op bezoek bij Ricky en sprak met hem over zijn tijd bij Feyenoord, zijn avonturen in het buitenland en de manier waarop hij zijn toekomst voor zich ziet. Eerder verschenen deel één over zijn jeugd bij Feyenoord en deel twee waarin hij onder meer vertelde over zijn avontuur bij Dinamo Boekarest. Vandaag het slotstuk over zijn tijd in Turkije bij Sanliurfaspor, zijn terugkeer naar Nederland en ambities voor de toekomst.

Na het moeizame verblijf in Roemenië vertrok je naar het Turkse Sanliurfaspor, hoe was dat?
“Sportief gezien wel aardig, want ik heb er redelijk wat gespeeld. De trainer was leuk en had zelf in Engeland gespeeld. Vanaf dag één kwamen ze echter financieel hun afspraken niet na. Ik heb nooit een cent salaris gekregen, net als vele anderen trouwens. We kregen alleen onze wedstrijdpremies, die overigens ook niet verkeerd waren. Het contract dat ze me gegeven hadden kon ik niet weigeren, maar als ze niet betalen houdt het op. Van tevoren hoor je wel verhalen dat het zo kan gaan, maar ik kende een Nederlandse jongen bij de club: Halil Colak. Hij zei dat sinds de nieuwe trainer alles goed ging. Dat was ook zo, maar vanaf het moment dat ik kwam ging het mis. De zaak ligt nu bij de FIFA, waar we het met zes andere jongens hebben aangekaart. Ik wacht het rustig af.”

Je kreeg nooit betaald, maar hebt wel gewoon het seizoen helemaal afgemaakt?
“Klopt. Ik kon wel eerder vertrekken, maar vond het niet zo lekker voor mijn eigen reputatie om wéér vroegtijdig weg te gaan. Na de laatste wedstrijd heb ik mijn spullen gepakt en ben ik vertrokken. Ik had nog een contractjaar te gaan, maar kon eenzijdig opzeggen als zij niet aan de betalingsverplichtingen voldeden. Blijkbaar kregen ze dat niet helemaal door, want ze waren erg verbaasd dat ik niet op de eerste training verscheen. Dat was ook zoiets: op de laatste dag zeiden ze dat we een sms’je zouden krijgen wanneer we weer zouden beginnen. Nooit gekregen. Inmiddels hoor ik sowieso niet veel meer, maar ze hebben me uiteindelijk wel officieel vrijgegeven zodat ik bij Dordrecht aan de slag kon.”

Heb je door die fiasco’s het gevoel dat je beter in Nederland had kunnen blijven?
“Niet echt, ik ben een boel ervaringen rijker geworden en zou best weer naar het buitenland willen. Mijn voorkeur ligt dan wel bij een ander soort competitie. In Turkije zat ik vlakbij de grens met Syrië, dus dat zou ik met die aanslagen sowieso niet snel meer doen. Achteraf had ik misschien juist eerder de stap naar het buitenland moeten maken. Toen ik de Serie A afwees voor garantie op speelminuten bij VVV, heb ik misschien wel een kans om zeep geholpen die ik nooit meer krijg. Een stap terug betekent nou eenmaal niet altijd dat je er later weer twee omhoog maakt. Nu staan er niet veel ploegen uit Italië meer om mijn komst te springen, maar toch ben ik blij om wat ik heb meegemaakt.”

Je speelt nu op amateurbasis bij FC Dordrecht, maar je zou toch naar Finland gaan?
“Er was interesse inderdaad. Via een Whatsapp-bericht kreeg mijn zaakwaarnemer van een agent de voorwaarden en we vroegen hem die op papier te laten zetten. Daarna hebben we niets meer gehoord en ik wilde niet zonder voorstel die kant op gaan. Daarnaast loopt de competitie daar tot 23 oktober, dus het ging maar om drie maanden. Na het afketsen stuurde Marco Boogers me een berichtje dat ik mijn conditie op peil mocht komen houden bij FC Dordrecht. Hij heeft me een contract aangeboden, maar mijn bedoeling is mezelf in de kijker te spelen en een nieuwe stap te zetten. Aan dat plan wilde Marco wel meewerken en dus is de overeenkomst op amateurbasis. Ik kan bijvoorbeeld in de winterstop al weg en daar gaat hij zelfs van uit. Hij zei dat het niveau van Dordrecht normaal gesproken te laag voor me is, maar dat hij me er graag bij heeft zolang het kan.”

Zie je dat zelf ook zo; dat het niveau voor jou te laag is?
“Niet per se te laag, maar ik denk wel dat ik de Eredivisie nog makkelijk aankan. Ik wil echter wel spelen en niet de rol van 22e man vervullen. Ik verdien dan misschien beter, maar voor het geld kan ik ook nog steeds naar bepaalde landen toe. Ik word nu liever topfit en speel mijn wedstrijden, tenzij ik ergens echt geen nee tegen kan zeggen. Het liefst zou ik ooit nog een keer in Spanje of Portugal willen spelen. Engeland lijkt me ook mooi, maar ik moet het meer van mijn techniek dan mijn fysiek hebben. Ik weet niet of dat soort competities ooit haalbaar is voor mij, maar daarvoor zijn dromen. Ik zou in elk geval wel eens wat langer bij een club willen blijven. Ik heb ook steeds voor meerdere jaren getekend, alleen is het er nooit meer van gekomen.”

Voorlopig zit je nog bij FC Dordrecht en jullie zijn niet echt top van start gegaan..
“Klopt, het gaat niet best. We hebben het hier en daar ook wel erg gemakkelijk weggegeven. Er zit best veel onervarenheid in de ploeg. We hebben zeker kwaliteit, maar veel jonge spelers voor wie het soms het eerste jaar in de Jupiler League is. Het is wel even fijn om weer in Nederland te spelen. Als je in het buitenland zit valt het allemaal wel mee, want je bent druk bezig. Als je eenmaal terug bent is het toch wel lekker om al je vrienden en familie weer om je heen te hebben. Daarnaast is Dordrecht lekker in de buurt, dus dat is ook prettig.”

Tot slot, met wat voor gevoel kijk je naar Feyenoord en jongens uit die tijd?
“Tot nu toe heb ik alle duels van Feyenoord gezien en ik vind het mooi dat ze het zo goed doen. Het is ook nog wel mijn club en er spelen jongens die ik ken, dus ik volg de stand van zaken. Als ik uit het raam kijk, kan ik het stadion zien liggen. Ik volg de jongens van vroeger ook wel. Zo vind ik het heel leuk dat Georginio Wijnaldum naar Liverpool is gegaan en voor Liverpool-Arsenal ga ik bijvoorbeeld echt zitten. Hetzelfde geldt voor andere jongens. Zo werd Jerson Cabral twee jaar geleden nog afgeschreven toen hij bij ADO Den Haag en Willem II terecht kwam en zit hij nu bij SC Bastia. Ik ben verder ook niet jaloers, ofzo. Ik heb mijn ups en downs gehad, maar ben pas 25 en het kan voor mij ook nog steeds.”