Van FC Volendam naar AS Roma: ‘Nainggolan heeft me echt op weg geholpen’

Op net zestienjarige leeftijd verruilde Vicente Besuijen FC Volendam voor AS Roma. De nu achttienjarige vleugelaanvaller ontwikkelde zich in de voorbije twee jaar stormachtig in de Italiaanse hoofdstad en heeft al mogen ruiken aan het eerste elftal van de Romeinen. Tijd voor een nadere kennismaking met de welbespraakte international van Oranje Onder-18, wiens debuut in de hoofdmacht van AS Roma zomaar komend seizoen zou kunnen gloren.

Door Chris Meijer

Als Voetbalzone Besuijen tracht te bellen, is hij net even bij de fysio. “Justin was hier net toevallig en hij had wat last, dus toen zei ik: ik loop wel mee. In de voorbereiding hebben we om de vijf dagen een medische check, waar ze je vetpercentage bijvoorbeeld meten. Dat hebben ze meteen gedaan en alles is in orde”, lacht Besuijen. Hij trekt in Rome meer dan geregeld op met landgenoot Kluivert, die hij zelf Justa noemt. “Ik zat met hem op dezelfde school in Nederland, dus ik kende hem en zijn familie al een beetje. We trekken hier wel een beetje naar elkaar toe. Het eerste slaapt op wedstrijddagen ook op de club, dus dan ben ik bij hem op de kamer voor of na de training en we ontbijten soms samen. Ik denk dat het in het begin fijn voor hem was dat we met elkaar konden optrekken als hij alleen was.”

De aanwezigheid van Kluivert bij AS Roma is in Nederland algemeen bekend, maar minder mensen zullen er weet van hebben dat de twintigjarige aanvaller in de Italiaanse hoofdstad met Besuijen gezelschap heeft van een landgenoot. Besuijen werd twee jaar geleden door i Giallorossi weggekaapt bij FC Volendam, waar hij op dat moment vijf seizoenen had gespeeld. Op negenjarige leeftijd was de aanvaller eerst door Ajax opgepikt bij de amateurs van Pancratius, maar na twee jaar moest hij de jeugdopleiding van de Amsterdammers verlaten. Besuijen kan een glimlach niet onderdrukken als hij de vraag krijgt of de overstap naar Roma voelde als een kleine revanche. “Ik vind het mooi dat je dat zegt. Vanaf het moment dat ik werd weggestuurd bij Ajax, ben ik meer gaan trainen en gaan letten op mijn voeding. Het heeft me mentaal zo sterk gemaakt. Toen wist ik: oké, zo is de voetbalwereld. Ik ga er nu alles aan doen en Ajax laten zien wie ik ben. Na een paar jaar wist ik al dat er meer mooie clubs dan Ajax zijn en dat die zouden komen. In het begin wilde ik vechten om terug te keren, maar uiteindelijk had ik zoiets van: ik wil me zo goed mogelijk ontwikkelen en verbeteren, dan zie ik wel wat er komt.”

In dienst van Volendam ontwikkelde Besuijen zich stormachtig. In de jeugd was hij een vaste waarde in de vertegenwoordigende jeugdelftallen, over het algemeen tussen jongens van Ajax, Feyenoord of PSV. Bij Oranje Onder-16 speelde Besuijen zich uiteindelijk in de kijker bij AS Roma, al waren er meer kapers op de kust. “Er waren verschillende clubs geïnteresseerd, vanuit Duitsland, Nederland en Engeland”, somt hij op. Voor zichzelf had hij op dat moment al het besluit genomen dat hij Volendam wilde verlaten voor een stap hogerop. Op zestienjarige leeftijd speelde hij al in de Onder-19, terwijl hij tevens met de eerste selectie meetrainde. “Als je dat op zo’n jonge leeftijd al bereikt, weet je dat je een stap hogerop kan. Ik had niet verwacht dat AS Roma zou komen. Met deze stap voel ik me wel gezegend. Aan de andere kant: ik weet wat ik kan. Ik wil absoluut niet arrogant overkomen. Maar als je goed kan voetballen, moet je groot dromen. We hebben gesprekken gevoerd en ik heb de keuze gemaakt. Eigenlijk heb ik er niet over getwijfeld.”

Wat gaf je uiteindelijk een goed gevoel bij AS Roma?
“Het klinkt misschien raar dat ik er niet heel lang over nagedacht heb. Het gevoel was vanaf het eerste moment goed, ik merkte dat ik hier kon doorbreken. Ik zag de faciliteiten, het eten, een zwembad: ja, toen merkte ik wel dat ik het wilde doen. Zo’n grote en mooie club, tja. Ik weet niet of dit per se een droom was die uitkwam. Ik heb op jonge leeftijd ook bij Ajax gespeeld, dat was al een droom. Vanaf dan weet je dat je het kan waarmaken. Ik weet welke andere grote clubs er ook geïnteresseerd waren, daardoor was het minder wow dat AS Roma kwam. Ik ben heel nuchter, ik vond het niet zo moeilijk. Het was een kwestie van doen. Ik houd van voetballen en als je dat bij zo’n grote club mag doen, is het toch alleen maar leuk? Ik ben ook wel iemand die van een andere route houdt: als iedereen naar rechts gaat, wil ik via links gaan. Je kan zeggen: Het is als jonge jongen beter om in Nederland te blijven. Maar ja, er zijn ook genoeg voorbeelden van jongens die via het buitenland zijn doorgebroken. Het ligt helemaal aan jezelf, of je bereid bent je open te stellen.”

Je bent op een zeer jonge leeftijd helemaal alleen in een ander land komen te zitten. Is dat zwaar geweest?
“Ik woon op de club en mentaal word je daar zo sterk van. De meeste mensen denken alleen aan voetbal, maar het draait ook om het mentale aspect. Normaal kan je de dag voor een wedstrijd lekker met je ouders televisie kijken, naar bed en de volgende dag word je naar de club gebracht. Ik ben hier nu alleen, dus tegenslagen moet je ook alleen verwerken. Mijn familie komt echt wel vaak over en ik heb ook veel hulp gehad van Joost Leenders (prestatiecoach, red.) en Ballers in God (bijbelgroep voor voetballers, red.). Bij Volendam had ik nog wel eens problemen met mijn gedrag, maar als ik zie hoe dat veranderd is sinds ik hier in mijn eentje ben gekomen... Ik ben volwassen, mentaal word je sterker en je begrijpt: dit is wat ik wil. Je gaat volledig voor het voetbal en houd je niet bezig met randzaken, want daar heb je geen tijd voor. Je focus is anders, dat is heel belangrijk in het voetbal. Het zit in kleine dingen: hoe lang je op je telefoon zit, of je je irriteert als de trainer iets tegen je zegt. Neem je dat mee naar je kamer? Hoe sta je in het veld als je de bal niet krijgt? Ga je mopperen of met je handen bewegingen maken? Het zijn kleine dingen, maar daar ga ik veel bewuster mee om.”

Er wordt altijd gezegd dat je in Italië niet kan slagen zonder de taal te leren. Hoe heb jij dat in de eerste weken of maanden ervaren?
“Dat kan ik volledig beamen. Als je geen Italiaans spreekt of je stelt je er niet voor open, zou ik je vooral aanraden om weg te blijven uit dit land. De meeste mensen spreken geen Engels. Dus ja, je moet communiceren, voetbal is communicatie. Ik sta er voor open. Want ik wil me niet alleen als voetballer ontwikkelen, maar ook als mens. Hoe mooi is het als je de taal ook heb meegenomen? Dat neem je mee in je rugtas, maar het vergroot ook je kansen om door te breken. Ze zien dan dat je je openstelt, dat vinden Italianen mooi. Ik weet nog wel de eerste keer dat ik de kleedkamer binnenkwam, toen zei ik meteen: ciao, sono Vicente. Dat had ik opgeschreven voordat ik hier naartoe kwam. Zij dachten allemaal: hè? Hoe heeft hij dat gedaan? Mijn moeder had me gezegd dat ik me moest oriënteren, zodat ik een voorsprong zou hebben als ik in Italië kwam. Daar zijn ze blij mee, dingen worden ook makkelijker. Je kan bijvoorbeeld met de jongens uit eten, anders heb je zoiets van: wat doe ik hier eigenlijk? Mijn Italiaans is nu een zeven, ik spreek het even goed als Engels.”

Besuijen, geboren in Colombia en opgegroeid in Amstelveen, sloot bij AS Roma aan in de Onder-17. Al na een aantal maanden promoveerde de aanvaller naar de Primavera, zoals de Onder-19 in Italië heet. Hij benadrukt dat die stap een stuk groter is dan in Nederland, zowel in fysiek als in mentaal opzicht. “Als je bij een corner klaarstaat, gaan ze even op je tenen staan. Wanneer de scheidsrechter niet kijkt, duwen ze je. Er worden allerlei dingen gezegd, over wat dan ook. Dat soort dingen gebeuren bij de Onder-19, de Onder-17 is daarmee vergeleken kindervoetbal. Ik heb al wat gemene Italianen gehad”, lacht Besuijen. “In de Primavera lopen ook jongens rond die hun debuut in het betaald voetbal al hebben gemaakt, je speelt tegen grote jongens. Je gaat op gegeven moment vanzelf in het niveau mee. Ze waren benieuwd hoe ik het in de Onder-19 zou doen, waardoor ik mocht gaan meetrainen. Op de training deed ik het daar goed, waardoor ik mocht blijven. Ik had het in eigen hand of ik doorgeschoven zou worden.”

Het kostte Besuijen wat moeite om aan te haken bij de Primavera. “Ik werd achteruit getrokken, maar ik kon aanhaken en werd daardoor vooruit geschoten. Snap je? Ik kon me omhoogtrekken aan het niveau. Bij AS Roma kan je niet zeuren, want als je zeurt, gaat je concurrent spelen. Je moet elke wedstrijd doen wat er van je gevraagd wordt. Als je vorige week een zeven hebt gehaald, met je daarna een zevenenhalf halen. Bij Volendam kon ik een goede wedstrijd nog weleens afwisselen met een slechte, maar hier moet ik constant zijn”, legt hij uit. De ontwikkeling van Besuijen werd reeds herkend bij de hoofdmacht van AS Roma, want hij trainde in de afgelopen twee seizoenen al een aantal keer mee met de eerste selectie. “Het is nu ook veranderd, we trainen op hetzelfde tijdstip als het eerste. Soms als er een speler bij het eerste uitvalt, bijvoorbeeld Justin Kluivert, komt er een trainer om mij te halen. Het is dichterbij.”

Hoe was het om voor het eerst met bij het eerste elftal op het veld te staan?
“Dat was wel gek, ja. Het is echt een grote stap vanaf de Primavera. Maar het is ook heel mooi, je moet er van genieten. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het de eerste trainingen niet wat snel ging. Maar ik vind wel dat ik mezelf heb kunnen laten zien. Inspeelpasses en duels zijn harder, het is een tandje hoger, sneller en slimmer. Allemaal kleine dingen, die heel groot zijn in de voetballerij. Destijds zaten Rick Karsdorp en Radja Nainggolan nog bij de eerste selectie, later kwam Justin erbij. Dat zijn jongens met wie ik tijdens de training kon praten.”

Wie heeft je daarin het meest geholpen?
“Nainggolan heeft me echt op weg geholpen. Ik ben bij hem thuis geweest voor een barbecue. Hij had ook een kapper uit Engeland laten overkomen, kon ik me laten knippen. Nainggolan heeft er echt voor gezorgd dat ik me thuis ging voelen hier. Nog steeds stuurt hij me soms een berichtje met: Hey V, alles goed daar? Is alles naar je zin? Kan ik je nog ergens mee helpen? Dus ja, dat iedereen over Nainggolan zegt dat hij een bad guy is, zie ik helemaal niet zo. Zo zie je maar: je moet een jongen nooit beschilderen van de buitenkant, want hij heeft écht een goed hart. Ik ben hem echt dankbaar. Jongens als Edin Dzeko staan ook voor je klaar, maar zij laten het in een partijvorm echt wel weten als een actie mislukt. Dan zeggen ze wel even: ‘Speel die bal maar lekker in mijn voeten, ik doe het wel’.”

Hebben de afgelopen twee jaar jou tot een andere voetballer gemaakt?
“Ja, wauw, absoluut. Er wordt veel meer discipline gevraagd, in trainingsarbeid bijvoorbeeld. Conditioneel is het zwaarder, de mentaliteit is anders. Op voetballend gebied worden er ook andere dingen van buitenspelers gevraagd. Gaat je back er overheen? Bam, je moet mee terugverdedigen. En dan direct weer een actie, doelpunt of assist kunnen leveren aan de andere kant. Het heeft me fysiek, tactisch, technisch en conditioneel beter gemaakt.”

Voelt het als een bevestiging van je keuze dat je bij het eerste in beeld bent en gedurende de afgelopen twee jaar ook ‘gewoon’ voor Oranje Onder-18 werd gekozen?
“Ik ben blij dat Oranje Onder-18 mij uitnodigde, want het betekent dat ze je nog steeds in de gaten hebben. Het is niet zo van: je bent naar het buitenland gegaan, dus we zien je niet meer staan. Ik denk niet dat ze bij de KNVB naar mijn keuzes kijken. Toen ik nog bij Volendam speelde, werd ik ook geselecteerd tussen de jongens van Ajax, PSV en Feyenoord. In dat opzicht was het geen bevestiging. Ik begrijp dat je in het buitenland van de radar kan verdwijnen, we gaan komend jaar zien hoe dat bij mij zit. Ik heb dat gevoel nog niet gehad, maar in Nederland kunnen ze iedereen elke week bekijken.”

Het contract van Besuijen bij AS Roma loopt nog een jaar door. Gaat komend seizoen dan het jaar van zijn debuut worden? “Ik zeg ja, ik wil voor mijn debuut gaan. Ik heb nu de juiste mensen om me heen, mijn focus, trainingsarbeid en statistieken zijn goed. Laat ik het zo zeggen: ik focus me eerst op mijn eigen team en dan kijk ik wat er gaat gebeuren bij het eerste, wanneer er plek vrijkomt en ik word doorgeschoven”, zo klinkt het realistisch. Zijn contractsituatie houdt hem voorlopig in ieder geval niet bezig. “Ik moet me focussen op het voetbal en de rest laat ik aan de mensen over die deze dingen voor mij doen. Ik hoor natuurlijk wel dingen, maar ik wil me er niet mee bezighouden. Er zijn ups en downs geweest, maar van die ups ben ik alleen maar sterker geworden. Al met al ben ik zeker tevreden over de twee jaar die ik hier achter de rug heb. Ik hoop dat ik over twee jaar met jou kan praten en nóg meer tevreden ben. Of na mijn debuut komend seizoen? Dan houd ik jou aan je woord, dan moet het gebeuren.”