Van de amateurs naar de Europa League: ‘Dit is waar ik als kind van droomde’

Nederlandse profvoetballers zijn in alle uithoeken van de wereld te vinden, van de spotlights van de grote Europese competities tot de meer avontuurlijke dienstverbanden op andere continenten. In de rubriek Over de Grens spreekt Voetbalzone wekelijks met een speler die buiten de landsgrenzen actief is. Met deze keer aandacht voor Oussama El Azzouzi, die dit seizoen bij Union Sint-Gillis voor het eerst in zijn carrière Europees voetbal speelt. De 21-jarige middenvelder ging in zes jaar tijd van amateurvoetbal bij VV DOVO naar spelen in de Europa League.

Door Wessel Antes

El Azzouzi groeide op in Veenendaal in een groot gezin. Tweelingbroer Anouar, die als profvoetballer actief is voor FC Dordrecht, is zijn steun en toeverlaat. “Anouar is iemand die altijd achter mij staat, of het nou goed of slecht gaat.” Het duo was vrijwel altijd te vinden op straat. “Elke dag waren we bezig met voetbal. We dachten aan niets anders. Ik heb dan ook een fijne jeugd gehad in Veenendaal. Hoewel ik momenteel in België woon, is het nog steeds echt mijn dorp. Dat zal nooit veranderen.”

Na veel zeuren mochten de broers zich aanmelden bij VRC in Veenendaal. “Al snel viel op dat Anouar en ik iets beter waren dan de rest, terwijl het voor onszelf in die tijd vooral ging om het maken van plezier. Wij zijn echt liefhebbers, we kijken bijvoorbeeld ook veel voetbal samen. We vinden het spelletje gewoon het leukste dat er is.” In 2011 werden de El Azzouzi-telgen opgepikt door Vitesse. “Toen kreeg ik wel echt het besef dat we goed bezig waren. Dat we dat samen hebben meegemaakt is prachtig, zeker omdat we nu beiden het professionele voetbal hebben gehaald.”

Die weg naar het profvoetbal verliep voor El Azzouzi niet zonder tegenslagen. Na vijf jaar werd de rechtspoot weggestuurd bij Vitesse. “Ik was niet altijd de makkelijkste toen ik klein was. Toen ik hoorde dat Vitesse niet met mij doorging stortte mijn wereld wel even in. Ik had al vroeg de droom om profvoetballer te worden, maar die spatte toen uit elkaar. Tot dat moment had ik op voetbalgebied nooit een tegenslag gehad, dus toen kwam ik erachter dat dit wereldje ook hard kan zijn. Nu ben ik juist weer dankbaar voor die tegenslag destijds, want ik ben er heel goed uitgekomen. Ik geloof erin dat het zo moest zijn, dit is mijn eigen pad dat ik bewandel.”

Na zijn vertrek bij Vitesse ging El Azzouzi in 2016 voetballen voor amateurclub DOVO, in zijn geboorteplaats Veenendaal. Dat was niet geheel zijn eigen keuze. “Eigenlijk wilde ik stoppen met voetbal. Ik was er klaar mee. Voor mij was het profvoetbal en anders niet. Uiteindelijk hebben onder anderen mijn broer en vader mij overgehaald om bij DOVO te gaan spelen. Als ik daar op terugkijk ben ik ze daar alleen maar dankbaar voor. Bij DOVO vond ik heel snel het plezier in voetbal terug, waardoor ik ook veel heb geleerd.”

Door een stap terug te doen naar de amateurs kreeg El Azzouzi meer waardering voor de luxe die hij bij Vitesse had ervaren. “De luxe van die faciliteiten in Arnhem voelde op een gegeven moment normaal, maar bij DOVO kwam ik gewoon weer bij een normale vereniging terecht. Daarnaast ging ik gewoon weer naar school in Veenendaal en was ik vaker in mijn eigen buurt te vinden. Ergens deed het pijn dat ik niet meer bij een BVO (betaald voetbal organisatie, red.) speelde, maar ik kon me daardoor wel focussen op andere dingen. Het draaide niet meer de hele dag om voetbal.”

Gert Kruys was hoofdtrainer van het eerste elftal van DOVO, dat uitkomt in de Derde Divisie. El Azzouzi ziet de 61-jarige oefenmeester als een van de redders van zijn profcarrière. “Mijn band met Gert Kruys is heel erg goed. Ik ben hem heel erg dankbaar voor de kans die ik toen als zestienjarige kreeg. Die mogelijkheid heb ik met beide handen aangegrepen, waardoor ik weer op de radar kwam bij profclubs. Gert heeft mij uitgelegd hoe de volwassen voetbalwereld werkt. Zonder hem was dit alles denk ik niet gelukt. Na mijn transfer naar Union feliciteerde hij me nog, toen dacht ik wel weer aan die tijd bij DOVO.”

In 2018 keerde El Azzouzi terug bij een BVO. FC Groningen zag het in hem zitten waardoor een verhuizing naar het Hoge Noorden volgde. “Ik ben een gevoelsmens en zij spraken direct uit dat ze veel interesse hadden. Voor mij was het misschien ook wel goed om een keer verder van huis te wonen, even weg uit Veenendaal. Ik kwam terecht in een gastgezin, waar ik best aan moest wennen. Toch ben ik daardoor wel volwassen geworden.” El Azzouzi speelde uiteindelijk drie jaar in de jeugdopleiding van Groningen, maar een debuut in de hoofdmacht bleef uit.

De Groningers bleven het tekenen van een profcontract ook uitstellen, waardoor El Azzouzi besloot op zoek te gaan naar een nieuwe club. FC Twente was geïnteresseerd en een overstap was dichtbij, tot FC Emmen op zijn pad kwam. “Met de Onder 21 van Groningen speelden we een oefenwedstrijd tegen FC Emmen die uiteindelijk heel belangrijk is geweest voor mijn carrière”, aldus El Azzouzi, die zijn verhaal vervolgt. “Dick Lukkien stond te kijken en vond dat ik goed speelde. Diezelfde dag nog kreeg ik een berichtje van een vertegenwoordiger van Emmen dat ik een contract kon tekenen. Toen kwam Groningen ineens wel met een contract, maar ben ik voor Emmen gegaan. Dat voelde als de beste keuze. Dick Lukkien heeft daar een grote rol in gespeeld, ik heb veel aan hem te danken.”

Bij Emmen tekende El Azzouzi een eenjarig contract, met de optie voor nog een jaar. Het werd een waar droomseizoen aan De Oude Meerdijk. In zijn eerste seizoen als profvoetballer werd El Azzouzi kampioen van de Keuken Kampioen Divisie. In totaal speelde hij 36 officiële wedstrijden voor de Drentse club, waarin hij goed was voor één doelpunt en vijf assists. “De medaille heb ik hier in mijn woonkamer in België hangen, die zie ik dus elke dag. Sommige mensen worden nooit kampioen, ik mocht het direct meemaken in mijn eerste jaar. Dat is toch wel bijzonder. Ik kijk terug op een geweldige tijd in Emmen.”

Emmen wilde als kersverse Eredivisionist graag langer door met El Azzouzi, maar er waren meerdere kapers op de kust. Naast zijn huidige werkgever Union was een club uit de Franse Ligue 1 concreet voor de controleur. “De keuze om Emmen te verlaten was lastig, omdat het een warme club is en de Eredivisie ook een mooie uitdaging had geweest. Toch was het voor mij bijzonder dat Union kwam, aangezien deze club al jaren bezig is aan een interessant project. Daarnaast is het spelen van Europees voetbal natuurlijk aantrekkelijk.” Emmen lichtte de optie in het contract van El Azzouzi, maar gunde hem uiteindelijk wel zijn transfer naar België.

Daardoor speelt El Azzouzi momenteel voor de nummer twee van de Belgische Pro League, die tevens in de Europa League furore maakt. Les Unionistes plaatsten zich als groepswinnaar reeds voor de achtste finale van de Europa League. Wat is het geheim van deze club die pas sinds vorig seizoen weer op het hoogste niveau van België speelt? “Union doet hun huiswerk gewoon goed. Ze kijken naar spelers die misschien nog niet bekend zijn, maar in potentie kunnen uitgroeien tot uitstekende voetballers. Mijzelf hebben ze ook maandenlang gevolgd, iedere minuut. In het eerste gesprek dat ik met de club had merkte ik dat direct.”

Vier jaar na zijn vertrek bij DOVO had El Azzouzi dus de keuze tussen spelen in de Europa League, of spelen in de Ligue 1. “Dat is misschien wel het mooie aan mijn verhaal. Mijn perspectief is niet altijd heel positief geweest. Ik heb een omweg moeten nemen om hier te komen. Vroeger keek ik naar de Europa League, nu heb ik zelf mijn debuut gemaakt. Het voelt ook wel als een droom.” In Brussel beschikt El Azzouzi over een contract tot medio 2026. De opgeleefde club is een ware sensatie bij onze zuiderburen.

“Ik kende Union voordat ik tekende vooral van Instagram, omdat de club het als promovendus vorig jaar natuurlijk fantastisch deed. Dat kwam voorbij op allerlei accounts”, aldus El Azzouzi. “Toen was Union nog echt een ‘stuntploeg’, maar dit seizoen laten we zien dat we serieus zijn.” Om informatie te winnen sprak El Azzouzi met voormalig Feyenoorder Bart Nieuwkoop. “Hij was alleen maar positief, dus dat heeft zeker geholpen. Ik zie Bart inmiddels als een goede vriend. Zijn aanwezigheid is natuurlijk fijn, hij heeft mij goed opgevangen. Ik lig goed in de groep en het eerste halfjaar is mij uitstekend bevallen.”

Stade Joseph Marien, de thuisbasis van Union, is gevestigd in Brussel. De club traint echter in de stad Lier, vlakbij Antwerpen. El Azzouzi woont dan ook in laatstgenoemde stad. “Het is wel fijn dat men hier in Antwerpen Nederlands spreekt. In Brussel is Frans vaak gebruikelijker. Ik woon twee uur van Veenendaal af, dus mijn vrienden komen vaak langs. Andersom ga ik ook regelmatig terug, waardoor ik geen last heb van heimwee. Ik denk dat deze afstand perfect is voor een eerste stap naar het buitenland.”

Het stadion van Union is voor Groundhoppers (voetbalfans die zo veel mogelijk stadions bezoeken) een must-see. El Azzouzi begrijpt goed waarom de Brusselse veste geliefd is. “Het is prachtig om hier te spelen. Zo’n oud stadion zie je niet vaak meer in het hedendaagse voetbal. Elke wedstrijd is uitverkocht en de supporters zijn fanatiek. Het is iedere keer weer een feest om op het veld te staan. Ik krijg regelmatig berichten van mensen die willen komen kijken. Afgelopen week nog van een oud-teamgenoot van Groningen, die komt waarschijnlijk met zijn vader kijken. Dat soort dingen zijn wel leuk.”

El Azzouzi staat momenteel op zestien wedstrijden voor Union, waarin hij goed was voor twee doelpunten. Trainer Karel Geraerts gebruikt hem in meerdere rollen. Soms als de meest defensieve middenvelder, vaak iets meer naar voren geschoven. Na zijn basisplaats in de gewonnen stadsderby op bezoek bij Anderlecht (1-3) werd El Azzouzi op straat vaker om een foto gevraagd. “Dat is wel grappig. In Emmen was ik het wel gewend op een gegeven moment, maar hier moet ik opnieuw naam maken. Ik vind het altijd leuk om op de foto te gaan met supporters. Het is een teken dat je goed bezig bent.”

Union draait goed en is op koers om wederom Europees voetbal te halen, zelfs het winnen van de Belgische landstitel zit er eventueel nog in. De achterstand op koploper KRC Genk is dan wel groot met zeven punten, het gat met nummer drie Royal Antwerp bedraagt maar liefst zes punten. El Azzouzi moet door de goede prestaties geduldig wachten op zijn kans en is vaak een van de vaste invallers. “Hoewel ik nog niet alles speel merk ik zeker dat ik goed bezig ben qua ontwikkeling. Het team wint veel, dus het is logisch dat de trainer niet iedere wedstrijd dingen wijzigt. Ik ben blij dat ik deze stap heb genomen. Op den duur moet ik hier basisspeler worden, maar in het eerste halfjaar heb ik al onwijs veel kunnen leren en mooie momenten meegemaakt.”

In de Europa League slaat Union net als Feyenoord de tussenronde over. In Groep E met 1. FC Union Berlin, SC Braga en Malmö FF eindigden de Belgen glansrijk bovenaan met dertien punten. El Azzouzi kan niet wachten op de achtste finales die op 9 en 16 maart gespeeld worden. “Dit is waar ik als kind van droomde, dat soort wedstrijden. Tegen wie ik zou willen spelen? Doe dan maar gelijk Barcelona of Manchester United. Het zou heel mooi zijn om tegen zo’n grote club te spelen. Wie wil dat nou niet?”

El Azzouzi heeft grootse plannen voor de toekomst, maar wil eerst slagen bij Union. “Ik weet ook zeker dat het me gaat lukken, daar werk ik elke dag hard voor. Mogelijk kunnen we als team dit seizoen al een prijs binnenslepen. Dat zou geweldig zijn, om ook in mijn tweede seizoen als prof een tastbare prijs te pakken. Het is aan ons om daarvoor te vechten.” Ooit wil El Azzouzi nóg hogerop. “Ik ben nog jong en heb vele jaren te gaan. Als ik hier in België wat heb neergezet zou ik zeker naar een Europese topcompetitie willen, dat lijkt me een mooie vervolgstap.”

El Azzouzi ging in vijf jaar tijd van de Derde Divisie naar de Europa League, maar waar staat hij over het volgende halve decennium? “Dat vind ik moeilijk om te zeggen. Mijn carrière tot dusver laat ook wel zien dat je zoiets niet kunt voorspellen! Als ik maar plezier heb, dat is het belangrijkste.” Het spelen van interlands is wel een belangrijk doel voor El Azzouzi. “Onlangs ben ik gebeld door de Marokkaanse bond. Ze volgen mij en zijn erg positief. Het is altijd mooi om dat soort dingen te horen. We gaan zien wat de toekomst brengt, ik zal het shirtje altijd met trots dragen!”