Van bankzitter bij Scheveningen naar publiekslieveling in Schotland

Van het tweede elftal van Scheveningen naar een avontuur bij Brora Rangers: het klinkt hoogst onwaarschijnlijk, maar Bjorn Wagenaar verruilde de bank in de Tweede Divisie een klein jaar geleden voor de Schotse Hooglanden. De 22-jarige aanvallende middenvelder is in de Highland League in een mum van tijd uitgegroeid tot een ware publiekslieveling. Op termijn hoopt Wagenaar de onverwachte kans te kunnen doorzetten naar een volgende stap binnen Schotland.

Door Chris Meijer

Nadat Wagenaar eind maart negentig minuten lang op de reservebank had gezeten bij de thuiswedstrijd van Scheveningen tegen Jong Vitesse, werd hij aangesproken door Arjan van Sliedregt. Hij kende Van Sliedregt van gezicht, daar hij al jarenlang het derde elftal van de Tweede Divisie-club onder zijn hoede had. “‘Ik vind dat jij moet spelen, maar je speelt niet’, zei hij tegen me. We zijn een biertje gaan drinken en na een tijdje vroeg hij me of ik in het buitenland zou willen voetballen. Nou, dat zag ik wel zitten”, vertelt Wagenaar. Van Sliedregt speelde zelf ooit in Engeland en heeft een Schotse vriendin, waardoor hij op en neer pendelt tussen Nederland en het Verenigd Koninkrijk en nog de nodige contacten aan de andere kant van Het Kanaal heeft. Hij beloofde voor Wagenaar een stageperiode te regelen in het noorden van Schotland, bij Ross County of Inverness Caledonian Thistle.

Een tijdlang hoorde Wagenaar echter niks meer van Van Sliedregt, waardoor hij zijn conclusies trok. De nodige amateurclubs wilden hem aan de selectie toevoegen en hij gaf zijn jawoord aan de amateurtak van Feyenoord. “Eigenlijk had ik me er op gegeven moment al bij neergelegd dat Schotland niet meer zou komen. Ik had net mijn kwalificaties voor onderwijsassistent gehaald, dus ik wilde een baan zoeken en dat combineren met het voetballen bij Feyenoord”, lacht Wagenaar. Van Sliedregt hield echter woord, zo bleek kort nadat Wagenaar had toegezegd om bij Feyenoord aan de slag te gaan. “Hij zei: ‘Ik heb een vliegticket voor je geboekt, je moet over een week op stage in Schotland’. Mijn vader geloofde het eerst ook niet, maar op een gegeven moment kwam het vliegticket en toen begon het wel serieus te worden. Dan moet je het wel gaan geloven. Dus zo gezegd, zo gedaan. Ik ben op stage gegaan en ik heb Feyenoord verteld dat dit speelde, wat ze begrepen en accepteerden.”

Niet het vooraf beloofde Ross County (uitkomend in de Premier League) of Inverness (uitkomend in de Championship), maar het op het vijfde niveau in de Highland League uitkomende Brora Rangers bleek de bestemming van de reis van Wagenaar. “Ross County ging promoveren naar het hoogste niveau, dus zij wilden de gok niet nemen. En Inverness was op het moment dat ik daar was op trainingskamp naar Spanje.” Bij Brora Rangers maakte Wagenaar voldoende indruk, waardoor hij een tweejarig contract kreeg aangeboden. “Daarvoor ben ik Arjan wel enorm dankbaar. Hij heeft in Engeland gevoetbald, maar daar heeft hij zijn been op meerdere plaatsen gebroken. Door het verloop van zijn carrière wilde hij mij wel de kans geven om het in Schotland te maken. Eigenlijk heb ik hem pas een jaar geleden ontmoet en door dit hebben we een hele speciale band gekregen, dat vergeet je niet snel.”

Een dergelijk voetbalavontuur had Wagenaar eigenlijk al uit zijn hoofd gezet. Tot afgelopen zomer had hij pas één serieus jaar voor een profclubs gespeeld. “Ik ben begonnen bij Feyenoord toen ik heel klein was. Daarna heb ik ervoor gekozen om met mijn vrienden te spelen. Bij de B-junioren was er wel contact met scouts van ADO Den Haag en Feyenoord, maar dat werd nooit concreet in de vorm van een stage. Tot ik op mijn zestiende in het eerste bij vv Brielle kwam te spelen, want toen kwamen FC Groningen, ADO en Excelsior tegelijk. Ik heb voor Excelsior gekozen, maar misschien had ik meer mijn best moeten doen voor die andere twee clubs. Ze geven je bij Excelsior niet zo snel een contract, want er is geen tweede en dan moet je direct aansluiten bij het eerste. Alleen Joël Zwarts uit dat team heeft een contract gekregen, al kwam hij ook van Feyenoord. Dat ik geen contract kreeg, kwam best hard aan, want je moet ineens je plan gaan veranderen.”

Wagenaar, die tevens voor amateurclubs Zuidland en Spijkenisse uitkwam, maakte de overstap naar Scheveningen. In zijn eerste seizoen op Sportpark Houtrust kwam hij nog aardig wat aan spelen toe in de hoofdmacht, maar aan het begin van zijn tweede jaar liep hij een gescheurde meniscus op. “Toen ik terugkwam, had de trainer van het eerste me eigenlijk niet meer nodig. Het was de bedoeling dat ik een halfjaar bij het tweede zou gaan spelen, maar daar verzorgde ik 30 doelpunten en 35 assists. Ik liet me wel zien op de velden, maar niet op het hoogste niveau. Voor mijn gevoel was een profcarrière heel ver weg, dat had ik ook wel uit mijn hoofd gezet. Feyenoord was ook wel iets speciaals, dus ik had gewoon gedacht om het amateurwereldje in te duiken”, glimlacht Feyenoord-fan Wagenaar. Hij vertoonde afgelopen jaar echter niet zijn kunsten op Varkenoord, maar op het Dudgeon Park van Brora Rangers.

“Het was in het begin behoorlijk wennen. Ik kreeg op het middenveld nooit de bal, omdat ik voor hun gevoel niet vrij stond. Ik probeerde het er een beetje in te brengen, maar dat lukt niet zo snel. Het was strijden en bikkelen op het middenveld, wat in eerste instantie mijn zwakke punt was. Daar ben ik nu wel heel erg in verbeterd. Een verdediger kreeg bij ons een rode kaart voor een bewuste elleboog, maar hij hoefde maar twee wedstrijdjes te zitten. Ze zijn niet zo bang om een rode kaart te krijgen. Ik heb nog steeds een litteken op mijn bovenbeen staan van twee noppen. Maar je kan er niet om gaan liggen zoals in Nederland, want dan zeggen ze gewoon: ‘Wat ben je nou voor een sukkel?’ Je moet er gewoon vol ingaan, als je je poot terugtrekt, krijg je het wel even te horen”, vertelt hij. Wagenaar was dit seizoen bij Brora Rangers over het algemeen basisspeler, al moest hij het een korte periode stellen met een plaats op de reservebank. Hij speelde zich in de kijker, want er kwamen al aanbiedingen binnen vanuit bijvoorbeeld Australië.

“Ik had het naar mijn zin, dus waarom zou ik niet blijven? Ik kwam naar Schotland met het idee om hogerop te komen, dus als we promoveren, is dat alvast gelukt. Het team bestaat grotendeels uit jongens die al hogerop hebben gespeeld bij bijvoorbeeld Inverness of Ross County en nu een beetje aan het afbouwen zijn. Daar kan je heel van opsteken en zij vertellen me ook dat ik makkelijk hogerop kan spelen hier. Je hoort wel dat bepaalde clubs je in de gaten houden, maar dat is nog niet concreet.” Na het beëindigen van het seizoen in de Highland League is Brora Rangers uitgeroepen tot kampioen. Het is nog onduidelijk of de werkgever van Wagenaar gaat promoveren. Er bestaat ook nog een mogelijkheid dat Brora Rangers direct twee niveaus overslaat, want er wordt gewerkt aan een plan om de League One te hervormen. Indien dat plan er doorheen komt, is Wagenaar volgend seizoen actief op het derde niveau van het Schotse voetbal.

“Dit was best een bizarre competitie, want er zitten teams in die doen denken aan het niveau van de Hoofdklasse. Maar teams zoals wij zouden wel mee kunnen in de Tweede Divisie of zelfs de Keuken Kampioen Divisie. In de Schotse beker kwamen we tegen Greenock Morton, dat uitkomt in de Championship. We speelden uit 1-1 tegen hen, dus dan kan je wel zien dat we een aardig niveau hebben. De replay verloren we overigens, maar dat had Morton wel slim bekeken. We zouden eigenlijk op zaterdag spelen, maar zij mochten kiezen op welke dag we zouden spelen, omdat ze vier uur naar het noorden moesten rijden. Dus toen kozen ze ervoor op dinsdagavond te spelen, terwijl bij ons al die jongens de hele dag hadden gewerkt. Na de zeventigste minuut waren we vermoeid en ondanks dat we echt niet de mindere waren, verloren we”, verwijst Wagenaar naar de uitschakeling in de SFA Cup door Greenock Morton, na een 1-3 thuisnederlaag. Indien Brora Rangers promoveert, bestaat de mogelijkheid dat hij vanaf volgend seizoen full-prof wordt.

“We trainen nu maar vier keer in de week, dus ik heb aan een sponsor van de club gevraagd of ik daar de rest van de tijd kan zitten. Anders zit ik een beetje thuis en dat gaat ook heel snel vervelen. Ik werk nu in een ramenfabriek, ik zet het glas in het frame en stuur het door naar het huis waar het naartoe moet. Van het contract zou ik wel kunnen rondkomen, maar het is meer voor mezelf om me bezig te houden. Anders zit je maar een beetje Netflix te kijken de hele dag, daar word je ook gek van. Ik wilde de mensen leren kennen in de stad, dus dit was ideaal om vrienden te maken. Met een collega ben ik bijvoorbeeld al gaan stappen.” Wagenaar woont in Schotland in Inverness, dat nog een uur ten zuiden van Brora ligt. De meeste spelers van Brora Rangers wonen eveneens in Inverness, van waaruit ze met een bus naar de club worden gebracht. Tijdens de eerste busrit met zijn ploeggenoten keek Wagenaar zijn ogen uit.

“Na de eerste wedstrijd haalde ik een watertje en een gezonde reep, want ik dacht: laat ik het even goed doen. Toen zag ik kratten bier de bus in komen, dat was niet gewoon. In de bus is het negen van de tien keer zuipen, zo gaat dat in Schotland. Dan loop je het er maandag gewoon weer af, wordt er iets harder getraind. Ze zijn veel meer van het bier drinken daar, in plaats van een mixdrankje of zo. Ze hebben me super opgevangen, op de terugreis zit ik nu ook wel aan tafel om de kaarten. Inmiddels kan ik ze ook verstaan, want in het begin had ik wel moeite met het accent. Met een verdediger heb ik dat nog steeds. Als hij gaat praten, versta ik er echt niks van”, lacht Wagenaar. Hij geniet van het ‘rustgevende leven’ in het noorden van Schotland, zoals hij het zelf noemt. “Ik woon tussen de bergen, er ligt een waterval op tien minuten van mijn huis. Er ligt geen druk op je, op de snelweg staan geen flitsers.”

Bij Brora Rangers is Wagenaar in zijn eerste seizoen uitgegroeid tot een ware publiekslieveling. “Ze hebben een Nederlandse vlag voor me gemaakt, met ‘Bjorn, we houden van je’. Geen kleine vlag, die is nog vijf meter bij vijf meter. Dat is wel tof om te zien. De eerste keer dat ik het zag, stond ik wel versteld. Twee kleine kinderen hebben al Oranje-shirts aangeschaft met mijn naam op de achterkant. Voor hen is het heel speciaal dat er een Nederlandse jongen speelt.” Voor Wagenaar wacht in ieder geval nog een jaar bij Brora Rangers, aangezien zijn contract nog loopt tot medio 2021. En mikt hij daarna op een volgende stap binnen Schotland? “Als ik reëel moet zijn, is het hoogste niveau nu niet aan de orde. Daar moet je echt fit voor zijn en ik ben nu niet zes of zeven dagen per week bezig. Maar na een aantal jaar zou het zomaar kunnen gebeuren. Als je je laat zien in de bekertoernooien, komt er wel belangstelling. Het zou zomaar kunnen dat je op gegeven moment tegen Rangers of Celtic staat, dan speel je een wedstrijd van je leven.”