Valentijn Driessen haalt uit: ‘Dit moet voorbij zijn, hij moet ontslagen worden’

Valentijn Driessen snapt niet dat Rai Vloet nog speler is van Heracles Almelo. De club schorste de aanvaller vrijdag omdat hij heeft gelogen over de omstandigheden bij het door hem veroorzaakte dodelijke ongeluk in november. Daar kwam een vierjarige kleuter, Gio Roos, bij om het leven. Vloet had een stuk meer dan de toegestane hoeveelheid alcohol in zijn bloed - een promillage van 1,18 waar maximaal 0,5 is toegestaan voor ervaren bestuurders - en zou hij 203 kilometer per uur hebben gereden. “Dan heb je totaal geen controle of macht meer over dit moordwapen”, vertelt de chef voetbal van De Telegraaf zaterdag in een video-item van het dagblad.

Vloet beweerde niet harder te hebben gereden dan de toegestane maximumsnelheid van 130 kilometer per uur en niet meer te hebben gedronken dan twee alcoholische dranken. De nieuwe, gedetailleerde informatie had Heracles naar eigen zeggen nog niet toen werd besloten om Vloet weer bij de selectie te halen, mee te laten trainen en zelfs weer mee te laten spelen. “Hoe is het in godsnaam mogelijk. Waar zit je verstand op het moment dat je de auto instapt. Ik kan me niet voorstellen dat Heracles dit niet wist. Dit komt uit het procesverbaal”, benadrukt de journalist. “Ik snap niet waarom hij nog speler van Heracles is.”

De ouders van Gio hebben zaterdag hun verhaal gedaan in De Telegraaf. Steffin en Sanne Roos vertellen dat ze nog niets hebben gehoord van Vloet, terwijl de club deze week aan Tubantia liet weten dat hun speler ‘persoonlijk contact heeft gezocht met de familie om persoonlijk medeleven te kunnen betuigen’. Volgens zijn advocaat is er aan de politie doorgegeven dat ze contact wilden. Vloet sprak wel zijn medeleven uit op een video, maar de ouders geven aan dat zij vinden dat hij vooral zelf het slachtoffer uithangt.

“Het aangrijpende is dat Vloet een lulverhaal ophangt bij Heracles TV”, vervolgt Driessen. “Hij is bijna het slachtoffer als je het mag geloven. Dan hoor je dat er nauwelijks contact is opgenomen met het gezin. (...) Heracles heeft een briefje geschreven en daar is vervolgens ook niks meer van vernomen.” Driessen wijst erop dat de vriend wel ‘enig mededogen’ heeft getoond door meerdere malen bij de politie te vragen hoe het met de familie Roos ging. “Maar voor Rai Vloet ging de wereld gewoon door, lijkt het wel.”

Driessen wijst erop dat de rentree van Vloet voor de familie Roos de trigger is geweest om naar buiten te treden. “Het leek erop alsof voor Vloet het leven weer op gang kon gaan. Hij speelt, Heracles werkt mee en er wordt geroepen ‘tweede kans’. (...) Ze zien dat iedereen het maar goed praat en dat het slachtoffer wel Vloet lijkt te zijn. Maar de slachtoffers zijn uiteraard de ouders en het jongetje zelf. Ik kan me voorstellen dat je bloed begint te koken, dat je je verhaal wil doen. Dit mag gewoon niet zo doorgaan.”

“Voor deze man is gewoon geen ruimte meer in het Nederlandse profvoetbal. Dit moet afgelopen zijn. Heracles moet hem ontslaan. Ik denk niet dat er ook maar een club in Nederland is die het aandurft om Vloet te contracteren." Driessen vindt de handelwijze van Heracles onbegrijpelijk. “Honderd procent. Je maag draait ervan om. Je verwacht een bepaald mededogen. Die clubs zeggen: ‘Maatschappelijk doen we dit, maatschappelijk doen we dat’. En dan moet je er staan als club en dan staan ze er niet. Het is werkelijk beneden alle peil. Ik kan me heel goed voorstellen dat de ouders daar moeite mee hebben.”

Bij het ongeluk heeft de moeder haar oogkas gebroken en is een zenuw in haar gezicht beschadigd. Daardoor is een deel van haar kaak gevoelloos. De vader is vaak duizelig sinds het ongeluk. Baby Faye lijkt er wonderwel zonder schade vanaf te zijn gekomen. Na het ongeluk blijft uiteraard het mentale aspect over: het verdriet en het trauma van wat ze hebben gezien van het ongeluk en in het ziekenhuis.

De ouders van Gio willen vooral horen dat het Vloet spijt. “Dat hij nooit met drank op in de auto had moeten gaan zitten en ook niet zo snel had moeten rijden. Zijn vriend heeft zes keer de politie gebeld om te vragen hoe het met ons ging, maar Vloet niet. Heeft hij gevoel, heeft hij spijt? Met een gevangenisstraf krijgen we Gio niet terug, maar welke straf hij ook krijgt: voor ons is het nooit genoeg.”