‘Toen kreeg ik een telefoontje van Danny Blind, Ajax wilde mij graag hebben’

PERM - Darko Bodul heeft het plezier in het voetbal hervonden. De spits brak in Nederland nooit helemaal door bij sc Heerenveen en Ajax en na avonturen in Portugal, Oostenrijk, Denemarken en Schotland kwam hij in de zomer van 2016 in de Russische eredivisie terecht. Daar, bij Amkar Perm, voelt de 28-jarige Bodul zich bevrijd: “Ik ben Amkar dankbaar dat ze mij de kans hebben gegeven.”

Door Gijs Freriks

sc Heerenveen
Bij de afsluitende training van sc Heerenveen voor de uitwedstrijd van afgelopen zaterdagavond tegen AZ stond er opeens een bekend gezicht langs het veld. Bodul was voor een paar dagen in Nederland, zocht zijn vrouw, schoonfamilie en vrienden op en ging ook langs bij huidig assistent-trainer Johnny Jansen. “Ik was heel blij om hem te zien. Het was een heel mooi gevoel, want hoe hij mij geholpen heeft… ik ben hem heel dankbaar.” Bodul maakte op vijftienjarige leeftijd de overstap van First Vienna naar Heerenveen. Hij zou vier jaar in Friesland blijven, want in de zomer van 2008 vertrok hij als transfervrije speler naar Ajax. Ondanks dat hij nooit debuteerde in het eerste van Heerenveen, kijkt Bodul nog altijd met een gelukzalig gevoel terug op zijn eerste jaren in Nederland.

“Ik was vijftien. Ik kwam in een land aan waarin ik niemand kende. Heerenveen heeft mij echt het voetballen bijgebracht. Ik kon natuurlijk wel wat, maar Heerenveen heeft mij als speler gevormd. Er werd veel op techniek getraind en ze hebben gewoon een top jeugdopleiding. Ik heb veel geleerd van de trainers om mij heen. Zij hebben mij geholpen in mijn ontwikkeling en in het leven, onder wie Jansen dus. Heerenveen heeft mij gewoon opgevoed. Ik kwam zonder mijn familie en vrienden aan in Heerenveen en had nooit gedacht dat ik er zo’n mooie periode zou beleven. Heerenveen zal altijd mijn ‘familie’ blijven.” De vraag is of de supporters bij de training van Heerenveen Bodul überhaupt hebben herkend. Het is immers bijna tien jaar geleden dat Bodul in het blauw en wit te bewonderen was.

Beker
De in Sarajevo geboren Oostenrijkse Kroaat gaat tegenwoordig getooid met paardenstaart en borstelige baard en op het veld is hij veranderd van een frivole aanvaller in een bonkige kapstokspits die zich als een vis in het water voelt in de tactiek die het Russische Amkar hanteert. “Wij spelen niet het beste voetbal van de competitie, maar hebben wel meer potentie dan de ploegen die meestrijden tegen degradatie. Ik geloof in ons team en als we blijven vechten en strijden, dan kunnen we zeker weer een mooi seizoen draaien.” Over zijn eigen rol in het 5-4-1-systeem zegt hij: “Als we in balbezit zijn, zak ik in om het spel te maken. Dat ligt mij wel. Ik geef graag assists, maar als ik kan scoren, doe ik dat ook graag. Omdat ik vaak vanuit het middenveld kom, scoor ik misschien niet zo vaak meer, maar ik geef wel veel assists.”

Sinds zijn komst naar Rusland gaf Bodul in 44 wedstrijden tien assists en daar maakte hij ook nog zes doelpunten bij, waaronder twee treffers in de uitwedstrijd tegen Lokomotiv Moskou. Met Bodul in de punt van de voorhoede staat Amkar momenteel, na twintig speelronden, met 21 punten op de dertiende plaats in de Premjer Liga. Aan het einde van het seizoen zou men dan de nacompetitie ingaan, maar de achterstand op bijvoorbeeld nummer zes FK Ufa bedraagt slechts zes punten. Daarnaast speelt Amkar op 28 februari in de kwartfinale van de beker tegen Avangard Kursk. “Wij kunnen de beker winnen, dat is het doel. Er doen buiten ons nog maar drie ploegen uit de eerste afdeling mee: Spartak Moskou, SKA-Khabarovsk en FK Tosno. Als we van Avangard winnen en daarna misschien van SKA, dan staan we in de finale. Stel dat we dan tegen Spartak spelen, dan kunnen we ook hen pakken. Uit waren we dit seizoen beter dan Spartak. We hadden moeten winnen. Als we de beker winnen, dan zou heel Perm een grote vreugdesprong maken.”

Financiële problemen
Het is evenwel hoogst twijfelachtig of de kwartfinalewedstrijd tegen Avangard nog doorgaat, want Amkar kampt met financiële problemen en kan het seizoen misschien niet eens afmaken. “We teerden vorig seizoen op de transferinkomsten van enkele spelers, maar het is nu niet duidelijk of de club langer blijft leven”, zei trainer Gadzhi Gadzhiev twee weken geleden. Algemeen directeur Igor Rezvokhin bevestigde: “Zowel de financiering vanuit de regio als de financiering vanuit sponsoring staat op losse schroeven. Het is nu zelfs de vraag of we het seizoen kunnen afmaken, we weten niet of we na de winterstop kunnen spelen. Er is voor de rest van het seizoen namelijk geen budget meer voor het team. Gewoon geen geld. Spelers verkopen en op die inkomsten teren, dat zou slechts uitstel van executie zijn. Op 11 januari komen de spelers terug van vakantie. Als we voor die tijd geen geld hebben gevonden, dan kunnen we geen salarissen betalen en gaan we ook niet naar Belek”, aldus Rezvokhin.

De club is momenteel met de lokale minister van Sport en Toerisme op zoek naar een oplossing. “Ik was met een aantal medespelers in Dubai op vakantie. We hadden niets gehoord over financiële problemen. Toen we alles in de kranten lazen, waren we in shock. Het was allemaal nieuw voor ons”, reageert Bodul. “De club is ons nog één maandsalaris schuldig, maar dat is normaal in Rusland. Ik zit nu anderhalf jaar bij deze club en heb nooit last van financiële problemen gehad. Ik heb ook gehoord dat Amkar de afgelopen zes, zeven jaar wel vaker in deze situatie heeft gezeten, maar dat het altijd wel weer goed is gekomen. Ik hoop dat de problemen verdwijnen en het snel weer rustig wordt. Ik hoop dat het goed komt, want ik voetbal hier met erg veel plezier. Of het trainingskamp naar Turkije doorgaat? De kaartjes voor de spelers zijn al geboekt, dus ik ga uit van wel. Ik blijf positief denken en wacht gewoon tot de club iets laat weten. Tot dusverre heb ik nog niets officieels van de club vernomen.”

Hoe ben je bij Amkar terechtgekomen?
“Ik stond in Schotland onder contract (Dundee United, red.) toen ik van Amkar de aanbieding kreeg om op het trainingskamp in Oostenrijk een weekje mee te trainen. Ik was toen toevallig ook in Oostenrijk. Dat heb ik gedaan, alles ging goed. Ik heb mijn contract bij Dundee toen laten afbreken en ben vervolgens naar Amkar gegaan. Ik ben bij deze club met open armen ontvangen en ben dankbaar dat ik de kans heb gekregen. Ze zagen dat ik talent had, dat ik het spelletje niet verleerd was. De trainer heeft mij een vrije rol als spits gegeven. Ik mag bijvoorbeeld uitzakken als aanvallende middenvelder. Ik ben graag aan de bal, dus ik ben blij met mijn rol. Ik voel mij er top in. Ik heb met mijn acties, dribbels, passes en goals het vertrouwen teruggekregen. Ik heb het plezier bij deze club teruggevonden. Toen ik na het vorige seizoen voor drie jaar kon bijtekenen, heb ik dan ook niet lang hoeven nadenken.”

Hoe bevalt de stad?
“De spelers zeiden dat Perm een heel smerige stad is. Toen ik van het vliegveld naar de stad reed, zag ik dat ook wel. Maar eenmaal in de stad is het gewoon heel fijn wonen, met fijne restaurants in de buurt. Het is dus een stad met verschillende kanten. Mijn vrouw (de Nederlandse Miriam, red.) heeft het hier ook naar haar zin. Nee, Perm is niet de mooiste stad van Rusland, maar wel een normale stad waar ik goed kan leven. Ik kan mij daardoor prima focussen op het voetballen. Het is verder ook een voetbalgekke stad, want als je hier op straat loopt, vragen veel mensen je handtekening. Het is een echte traditieclub. Vergeet niet dat dit een stad van bijna anderhalf miljoen inwoners is…”

Bodul deed Nederland vorige week aan omdat hij over een maand of anderhalf voor de eerste keer vader wordt. “Mijn vrouw kan vanwege de zwangerschap niet vliegen, dus ben ik naar Nederland gekomen om alvast wat spulletjes te kopen. Er komt dus een kleine duivel aan, heel leuk.” Bodul ging ook nog op bezoek bij de Grigoryans uit Heerenveen. Dat is een familie die jarenlang als gastgezin van Bodul fungeerde toen hij bij Heerenveen speelde, maar die de afgelopen jaren dreigde uitgezet te worden naar Armenië. Armenië is het land dat moeder Nazan met haar dochter en zoon in 2001 ontvluchtte nadat haar man er was vermoord. De drie kregen in oktober 2015 het gelukkige nieuws te horen dat zij een verblijfsvergunning zouden krijgen en dus alsnog in Nederland mochten blijven. Tot grote blijdschap van onder anderen Bodul, die het gezin nog altijd in zijn hart draagt.

“Nazan is mijn tweede moeder. Zij heeft mij opgevoed. De familie Grigoryan was voor veel buitenlandse voetballers van Heerenveen een moeder. Ze paste op de jonge spelers, kookte en waste voor hen. De club heeft ook heel hard gevochten en de spelers hebben ook hun best voor de familie gedaan. Ze hebben hun papieren gekregen. Alles is toch nog goed gekomen, dus ze kunnen weer rustig ademen.” SC Heerenveen hield verschillende acties voor het gezin: de spelers droegen voor een play-offwedstrijd tegen Feyenoord een speciaal T-shirt en diverse spelers en trainers - onder wie Hakim Ziyech, Filip Djuricic, Ron Jans, Miralem Sulejmani en Lasse Schöne - betuigden schriftelijk steun om uitzetting te voorkomen. Daarnaast kregen moeder Nazan, zoon Soeren en dochter Mariana een staande ovatie van de supporters. De acties leverden publiciteit op en staatssecretaris Dijkhoff en de IND verleenden een verblijfsvergunning.

Ajax
Bodul werd binnen sc Heerenveen door velen beschouwd als een van de grootste talenten uit de opleiding, maar nog voor zijn officiële debuut in het eerste vertrok hij naar Ajax. “Heerenveen wilde mij een contract aanbieden, maar op dat moment ging ik tijdens de vakantie naar mijn familie in Oostenrijk. Heerenveen ging ervan uit dat ik zou tekenen als ik terug was en dat was ook de bedoeling, maar toen kreeg ik een telefoontje van Danny Blind. Ajax wilde mij graag hebben. Daar heb ik niet lang over nagedacht. Het deed pijn om Heerenveen zo achter te laten, maar als je de kans krijgt om voor een van de grootste clubs van de wereld te spelen, dan hoef je niet lang na te denken. Vandaar dat ik voor Ajax koos.”

Hoe kijk je terug op je periode in Amsterdam?
“Heel positief, want ik heb bij Ajax een topseizoen bij de beloften gehad waarin ik wedstrijd na wedstrijd scoorde. Ik heb toen niet normaal veel geleerd van Aron Winter en Adrie Koster, zij hebben van mij toen een topspits gemaakt. Ik geloofde er echt in en werkte hard, want ik had één droom: Ajax 1 halen. Ik dacht iedere wedstrijd: je moet scoren, want jij moet de Amsterdam ArenA in. Ik werd sterker en sterker en haalde uiteindelijk ook de ArenA. Ik debuteerde tegen Vitesse, maar we verloren met 4-1. De resultaten bleven slecht en ik speelde niet meer. Drie maanden later vertrok Marco van Basten. Dat heeft mij veel pijn gedaan en ik beschouw zijn vertrek nog altijd als het dieptepunt uit mijn carrière.”

“Van Basten zag iets in mij wat anderen niet zagen, hij was de reden waarom ik bij het eerste elftal zat. Hij gaf mij de kans, praatte veel met mij en gaf mij veel vertrouwen. Toen kwam Martin Jol. Hij geloofde ook wel in mij, maar ik was de oude Darko niet meer. Ik luisterde naar niemand, alleen naar mezelf en wilde gewoon weg. Dat is een grote fout van mij geweest. Ik was niet sterk genoeg, vond mezelf beter dan ik was. Ik was niet professioneel, vocht niet terug. Ik was jong en dacht dat ik er al was, dat ik de top al gehaald had. Toen ik werd teruggezet naar de beloften, vond ik dat dan ook heel teleurstellend. Ik had toen ook niemand om mij heen die mij hielp, miste mijn familie en mijn broer. Ook dat speelde toen misschien mee…”

Denk je nog weleens na over een terugkeer naar Nederland?
“Natuurlijk. Nederland is een van mijn favoriete landen waar ik zou willen spelen en je weet nooit wat er gebeurt, want de voetballerij blijft een klein en onvoorspelbaar wereldje. Als ik mijn carrière kan afsluiten in Nederland of Oostenrijk, dan zou dat heel mooi zijn. Ik ben bijna 29 en als de blessures uitblijven, kan ik nog een jaar of zes, zeven door. Zolang ik speel, wil ik er alles uithalen en dan zien we wel waar ik terechtkom. Ik zie Amkar niet als mijn eindstation. Ik geloof dat ik nog een stap hoger aankan, maar voorlopig denk ik alleen aan deze club en hoop ik dat Amkar snel weer in rustig vaarwater terechtkomt.”