‘Ten Hag is de beste trainer die ik heb meegemaakt, onder hem speelde ik alles’

Iedere ploeg in de Keuken Kampioen Divisie heeft zijn eigen routiniers, de ervaren mannen die het elftal op sleeptouw nemen. In de rubriek Routiniers licht Voetbalzone, de officiële mediapartner van de Keuken Kampioen Divisie, een van deze ervaren spelers uit. Met deze keer aandacht voor Sjoerd Overgoor, die bij TOP Oss het plezier in het voetbal heeft teruggevonden.

Door Chris Meijer

Voor de buitenwereld haast ongemerkt kwam Sjoerd Overgoor een halfjaar geleden bij TOP Oss terecht. Lion Kaak wees algemeen directeur Peter Bijvelds op zijn boezemvriend, die hij nog kende uit de tijd dat ze op jonge leeftijd bij De Graafschap hun eerste stappen in het profvoetbal zetten. “Bijvelds heeft me gebeld en vertelde eerlijk: ‘We hebben geen budget en we hebben je eerlijk gezegd niet nodig, omdat we voldoende middenvelders hebben. Maar we willen je wel de kans geven om wedstrijden te spelen, zodat je een contract kan afdwingen’. Vanaf februari heb ik niet bijster veel gespeeld, maar dat was op zich geen verrassing. Ik moest me laten zien op de training en dat is gelukt”, vertelt Overgoor. Uiteindelijk speelde hij zes competitiewedstrijden voor TOP Oss, waarin hij een goede indruk achterliet. Uiteindelijk zette Overgoor eerder deze zomer zijn handtekening onder een eenjarig contract bij de Brabantse club. In de eerste wedstrijd van het seizoen tegen Jong Ajax (2-1 winst) was hij basisspeler in het elftal van trainer Klaas Wels.

Dat Overgoor zes maanden geleden bij TOP Oss praktisch zijn laatste kans in het betaald voetbal kreeg, mag een kleine verrassing heten. Twee seizoenen geleden was de middenvelder nog een vaste waarde bij Go Ahead Eagles, de club waar hij de grootste successen uit zijn loopbaan behaalde en mateloos populair was onder de supporters. Overgoor keerde in de zomer van 2017 terug bij Go Ahead Eagles, dat destijds net gedegradeerd was naar de Eerste Divisie, en liet voor een rentree Almere City en NEC links liggen. De hoge verwachtingen ten spijt, eindigde de club uit Deventer dat seizoen als zeventiende op het tweede niveau. Na de uitermate teleurstellende jaargang, waarin met Leon Vlemmings en Jan van Staa twee oefenmeesters voor de groep stonden, werd John Stegeman aangesteld om Go Ahead Eagles terug te loodsen naar de Eredivisie. Stegeman had echter wel direct een weinig plezierige boodschap voor Overgoor.

“Toen John Stegeman kwam, dacht ik: mooi, dat is een goede trainer. Onder hem kan ik me wel revancheren. In mei kreeg ik al te horen dat Stegeman de hele groep van het jaar ervoor weg wilde hebben. Ik ben nog voor mijn kans gegaan, heb een plekje in de selectie afgedwongen en nog een aantal invalbeurtjes gekregen. Tijdens een bekerwedstrijd tegen Ajax in de ArenA kreeg ik een kans, maar dat was niet zo gemakkelijk tegen spelers als Van de Beek en Schöne”, blikt Overgoor terug. In de winterstop werd op weinig subtiele wijze duidelijk dat Go Ahead Eagles hem ondanks een doorlopend contract het liefst zag vertrekken. “Ik werd naar kleedkamer twee gezet en mocht alleen nog maar met een groepje van vier of vijf man trainen. Ze gaven wel aan dat ze me niet wilden wegpesten, maar tegelijkertijd kreeg ik te horen dat ze alleen spelers in de eerste kleedkamer wilden houden voor wie ze toekomst zagen bij de club. In eerste instantie werd ik gehaald als basisspeler, maar dat was ik niet en waarschijnlijk vonden ze me te duur. Ik voelde me niet meer gewenst en dat deed wel pijn. Bij de supporters was ik nog geliefd en ik wilde hen graag wat teruggeven. Dat je daar de kans niet voor krijgt, is al een ding. Maar dat je zo de deur uit wordt gebonjourd, is pijnlijk en geeft een wrange bijsmaak aan mijn periode bij Eagles.”

Het vertrek vormt een kleine smet op de bijzondere band tussen Overgoor en Go Ahead Eagles. In januari 2012 kwam hij in eerste instantie op huurbasis in Deventer terecht. Bij Go Ahead Eagles groeide hij vrijwel direct uit tot vaste waarde en die basisplaats behield hij toen hij een halfjaar later definitief werd overgenomen. In zijn eerste volledige seizoen in de Adelaarshorst promoveerde Go Ahead Eagles onder leiding van trainer Erik ten Hag voor het eerst in zeventien jaar naar de Eredivisie. “Het jaar onder Ten Hag is het wel het mooiste jaar in mijn loopbaan geweest, samen met het seizoen erna waarin we twaalfde werden in de Eredivisie. Ten Hag is de beste trainer die ik heb meegemaakt, ik heb alles onder hem gespeeld. Ik had het er eerder deze week nog gekscherend over. Op het middenveld speelde ik met Deniz Türüc en Quincy Promes, we spelen nu alledrie bij topploegen.” Met een glimlach: “Zij spelen bij Ajax en Fenerbahçe, ik speel bij TOP. Zo kan het lopen.”

Overgoor bleef tijdens het tweejarige verblijf van Go Ahead Eagles in de Eredivisie een vaste waarde. Na zijn eerste seizoen op het hoogste niveau was er wat belangstelling vanuit de subtop van de Eredivisie. “Alleen je moet soms wat geluk hebben. Mijn contract liep nog niet af en dan moeten clubs een transfersom betalen. Ze hadden zoiets van: je hebt één seizoen in de Eredivisie gespeeld, laat het maar een tweede jaar zien. Als ik toen transfervrij was, hadden clubs eerder het gokje gewaagd om mij in te lijven. Dan weet je nooit hoe het was gelopen”, zegt Overgoor. Toen Go Ahead Eagles in 2015 degradeerde, maakte hij de overstap naar SC Cambuur. In Leeuwarden groeide Overgoor haast direct uit tot aanvoerder, maar volgde ook de tweede degradatie op rij. “Cambuur maakte op dat moment stapjes zoals PEC Zwolle en Heracles Almelo ook deden. Ik tekende voor vier jaar en in sportief opzicht was het op dat moment een stap vooruit. We verloren al na een wedstrijd Etienne Reijnen, waardoor we achterin een leider miste. Later vertrok met Bartholomew Ogbeche ook nog onze topscorer en zo draaide het uiteindelijk uit op een teleurstellend seizoen.”

De degradatie leidde voor Overgoor tot zijn eerste en tot dusver enige buitenlandse avontuur, bij het Hongaarse Szombathelyi Haladás. “Toen ik van die belangstelling hoorde, zei ik direct: ik zie het niet zitten om in Hongarije te spelen. Ze zeiden: ‘Ga toch even kijken’. Ik was op dat moment ook wel realistisch genoeg, ik wist dat clubs als AZ en sc Heerenveen niet meer voor mij in de rij zouden staan. In Hongarije kon ik hetzelfde verdienen als bij dat soort clubs, dus dat bracht mij aan het twijfelen”, blikt de middenvelder terug op dat besluit. Szombathelyi in het uiterste westen van Hongarije, nabij de grens met Oostenrijk. De omstandigheden en uitgesproken ambities overtuigden Overgoor om het avontuur aan te gaan. Samen met Sjoerd Ars trok hij naar Haladás, waar hij een driejarig contract ondertekende. Al snel kreeg Overgoor echter in de gaten dat de vooraf geschetste perspectieven anders zouden uitpakken.

“Ze hadden vooraf verteld dat ze met de Nederlandse stijl wilden gaan vernieuwen. In de eerste wedstrijden boekten we ongelukkige resultaten en toen wilde de trainer weer terug naar de oude stijl, met Hongaarse spelers. Ze willen daar best vernieuwen, maar als het op korte termijn geen resultaat oplevert, gaan ze het heel snel weer veranderen”, legt Overgoor uit. Ars hield het uiteindelijk na een halfjaar voor gezien in, maar de geboren Enschedeër maakte uiteindelijk nog een heel seizoen in Hongaarse dienst vol. Het jaar bij Haladás, destijds uitkomend op het hoogste niveau, levert een legio aan opmerkelijke anekdotes op. “De drie trainers die we hadden, woonden allemaal in Boedapest. Ze hadden niet één, maar drie carpoolplekken. We moesten door heel Boedapest heen om de trainers op te halen. Als we na een verloren uitwedstrijd de trainers hadden afgezet, stopte de bus bij het eerste de beste tankstation om rode wijn en bier in te slaan. Er werd behoorlijk gezopen achterin, dat vond ik een redelijk bizarre gewaarwording. Een andere keer lag de assistent-trainer te slapen tijdens een bespreking. Het meest bizarre maakte ik mee voor een uitwedstrijd, waarvoor we zes uur in de bus hadden gezeten. We kregen daar te eten, maar dat was niet best. Grote klonten rijst. Maar ja, we moesten toch wat eten, dus namen het maar. Later vroeg ik waar de trainers waren tijdens het eten. Die wisten blijkbaar dat het eten zo slecht was, dus die waren met z’n allen uit eten gegaan.”

“Als ik het nog een keer had moeten doen, had ik het zeker weer gedaan. Op gegeven moment had ik het geluk dat ik niet zo vaak meer bij de selectie zat, daardoor heb ik heel veel van Hongarije en de omringende landen gezien. Voor de ontwikkeling als mens is het heel goed geweest. Financieel heb ik daar goed geboerd, dus dat is ook prima. Sportief gaf het niet het gewenste resultaat”, gaat Overgoor verder. Het ligt in de lijn der verwachtingen dat het kortstondige dienstverband in Hongarije voorlopig zijn enige buitenlandse avontuur blijft. “Tenzij er een hele mooie aanbieding voorbij komt. We hebben twee kids, ik woon een halfuurtje bij Oss vandaan en mijn vrouw heeft hier een baan, wat ze toen heeft opgegeven voor Hongarije. Voor een echt mooi avontuur zou ze dat misschien nog wel willen, maar ik zie mezelf niet in Indonesië of India voetballen. Australië of de Verenigde Staten lijkt me wel gaaf. Aan de andere kant voetbal ik hier met een van mijn beste vrienden, we hebben een leuke groep en ik heb het enorm naar mijn zin. Plezier staat wat dat betreft ook wel voorop voor mij.”

Voorlopig voorziet Overgoor nog enkele jaren in dienst bij TOP Oss, vorig seizoen verrassend de nummer zes van de Keuken Kampioen Divisie. “Ik heb het er thuis met de familie ook wel over gehad. Financieel is het misschien nog wel aantrekkelijker om in de Tweede Divisie te gaan spelen, alleen ik wilde mijn carrière niet zo eindigen. Het is een fiks aantal jaren heel goed gegaan, alleen gaat het de afgelopen seizoenen wat bergafwaarts. Ik ben vol energie bij Oss begonnen om nog een paar mooie jaren mee te draaien”, zo klinkt het ambitieus. Ondanks dat hij nog een aantal jaar wil blijven spelen op een zo hoog mogelijk niveau, heeft Overgoor al wel een idee van wat hij na zijn carrière zou willen doen. De afgelopen jaren behaalde hij al enkele trainersdiploma’s. “De voetbalwereld is weliswaar onvoorspelbaar, maar het spelletje is mijn leven. Ik hoop als trainer invloed te kunnen uitoefenen op spelers die het talent hebben en een zetje nodig hebben om een kans te krijgen in het betaald voetbal. Ik was altijd wel met tactiek bezig, ik vond het interessant om jongere spelers te helpen. Zolang ik voor mijn doen zo hoog mogelijk kan spelen, zal ik dat zeker niet nalaten. Als ik basisspeler ben, wil ik nog wel jaren bij TOP Oss spelen. Je weet nooit hoe het gaat lopen als ik nu een topseizoen draai, maar je moet in het voetbal niet teveel verwachtingen hebben.”