‘Tegen FC Utrecht speelde ik als een draak en kwam alle rotzooi eruit!'

Jos Hooiveld (34) tekende begin dit jaar een contract bij FC Twente en keerde daarmee na ruim een decennium vol rondzwervingen terug naar Nederland. Voetbalzone zocht hem op in het Drentse Eelderwolde en sprak de centrale verdediger uitgebreid over de lange lijst clubs waar zijn carrière hem bracht. In de zevendelige reeks ‘De avonturen van Jos Hooiveld’ vertelt hij over de meest memorabele momenten uit zijn bijzonder bewogen loopbaan. Eerder verschenen de eerste vier delen over zijn jeugd en zijn periodes in Heerenveen, Zwolle, Oostenrijk, Finland en Zweden. Vandaag deel vijf waarin hij vertelt over zijn tijd bij het Schotse Celtic en overgang naar Southampton.

Celtic is misschien wel de grootste naam uit jouw lange lijst clubs…
“Ja, echt een enorm grote club en alles in die stad draait om voetbal. Dat was me ook vanaf het allereerste moment duidelijk toen ik in Schotland kwam kijken. Ik had afgesproken met een vriend die ik kende uit Finland en toevallig in Glasgow woonde. We wilden een hapje gaan eten en liepen via de achterdeur het hotel uit. De eerste man die ik daar tegenkwam in dat donkere steegje keek op en riep: “Hey are you Hooiveld? You have to sign for the Celts!’ Nog voor ik had getekend werd ik al op straat herkend. In Zweden zeiden ze ook weleens wat, maar niet zoals daar. En het maakt eigenlijk niet uit waar je bent joh. Zelfs in Amerika heb je Celtic-fanclubs waar ze je herkennen!”

Maar ondanks het warme welkom is het niet helemaal geworden wat je hoopte?
“Zeker niet, het was helemaal klote met blessures. Toen we in december overkwamen had ik tien dagen om fit te worden. Na het kampioenschap met AIK had ik niet meer getraind en twee maanden niet gespeeld. Ik speelde anderhalf duel en kreeg vervolgens een hamstringblessure. Daarna steeds kleine blessures; het bleef maar doorgaan. Pas in juni in de voorbereiding van de Champions League kon ik weer meedoen en toen had ik praktisch acht maanden geen wedstrijd gespeeld. We moesten tegen Braga voor de Champions League-kwalificatie en ik mocht direct spelen. Die uitwedstrijd verloren met 3-0 en thuis wonnen we met 2-1, dus we lagen eruit. Daarna wonnen we thuis met 2-0 van FC Utrecht voor de Europa League, maar verloren we uit met 4-0. Toen speelde ik ook echt een draak van een wedstrijd en kwam alle rotzooi eruit. Geen ritme, vertrouwen en fysieke fitheid.”

Dus niet bepaald een fijn begin onder nieuwe trainer Neil Lennon?
“Nee, het was echt een valse start. Het ging gewoon niet; heel sneu allemaal. Celtic was toch mijn grote move naar de club van spelers als Henrik Larsson en Pierre van Hooijdonk, maar ik kreeg geen nieuwe kansen en werd verhuurd aan FC Kopenhagen. Die club wilde me al hebben toen ik bij AIK zat. Het ging daar allemaal wel aardig onder Ståle Solbakken. In dat kampioensjaar heb ik elf van de veertien wedstrijden meegedaan en haalden we de meeste punten ooit in in de Deense league. Vervolgens kwam er een nieuwe coach en die nam zijn eigen mannetje mee op mijn positie. Dus hop, Jossie ging weer terug naar Celtic. Ik belde de trainer op en vroeg wanneer ik me moest melden. De trainer zei: ‘Meld jij je maar op 8 juli!’ waarna ik op kalender zag dat de selectie op 6 juli vertrok op trainingskamp. Toen dacht ik wel even: oef, echt waar ja?”

Je verloor bij terugkomst dus je plek bij de eerste selectie?
“Ja en ik moest meetrainen met vijftien- en zestienjarige Schotse jochies. Dat was best pittig, want het ging niet altijd echt over voetbal zullen we maar zeggen. We deden weleens voetvolley, nou dat was niet best hoor! Ik was zelf een jaar of 28, dus je kunt je wel voorstellen hoe dat voor mij was. Maar goed, het ging dus opeens niet zo hard meer met Jossie Hooiveld. Op de laatste dag van de transferwindow wilden zowel Crystal Palace als Southampton me hebben. Southampton had in Zweden ook al aangeklopt. Toen liep dat spaak omdat ze tien punten aftrek kregen in League One vanwege het faillissement van de moedermaatschappij van de club. Daar had ik toen zelf niet veel trek in.”

Maar in tweede instantie koos je dus alsnog voor Southampton?
“Ja, Southampton speelde inmiddels in de Championship en ik begon er voortvarend. Ik werd in eerste instantie gehuurd en na drie maanden werd ik definitief overgenomen. Ze hadden geen optie in het huurcontract op laten nemen, maar dat hadden ze achteraf beter wel kunnen doen. Celtic had best gratis van me afgewild, maar toen ik goede sier maakte in Engeland waren er plots ook andere clubs als Bolton Wanderers en Blackburn Rovers geïnteresseerd. Toen hebben ze de prijs wat opgeschroefd en hebben ze alsnog zo’n anderhalf miljoen voor me opgestreken.”

Volgens Transfermarkt was er 620.000 euro met overgang gemoeid...
“Die cijfers kunnen de prullenbak in; echt de meeste media schrijven maar wat raak. Je hebt ook wel van die magazines die vergeten sporters die veel geld verdienen ranken op basis van inkomen. Bij Celtic hadden ze me te hoog ingeschat en het volgende jaar donderde ik uit de lijst omdat ik naar Southampton ging. Maar daar verdiende ik gewoon het dubbele, haha. En toen we naar de Premier League gingen nog veel meer. Geloof me, die cijfers zijn heel vaak gewoon nattevingerwerk.”

Hoe pakte je overgang sportief uit?
“In het eerste jaar speelde ik alles en heb ik acht goals gemaakt. Twee daarvan waren tegen West Ham United en bij mijn goal tegen Conventry City riep de commentator: ‘This goal seals promotion to the Premier League for Southampton!’ Dat was wel gaaf hoor. Je kon in de Championship lekker de duels ingaan. Dat ik uit Nederland kwam en niet meteen alle ballen uitschoot, was een pure extra. Ze verwachten daar dat je duels op de grond en in de lucht wint en als dat lukt zit je al op een zes. Als ik terugkijk was de Championship eigenlijk echt mijn niveau. Ik moest altijd flink aan de bank, maar deed goed mee. In de Premier League zat ik er altijd een beetje tegenaan te hikken. Als ik niet topfit was, speelde ik een lastige wedstrijd en helaas speel je in Engeland een boel duels waarin je niet helemaal topfit bent.”

Was die promotie uiteindelijk de doodsteek voor je speeltijd bij Southampton?
“Nou, in dat eerste PL-seizoen heb ik best een boel gespeeld. Ik ben even geblesseerd geweest en heb er even naast gestaan omdat die andere jongens in de tussentijd de puntjes pakten. Daarna knokte ik me terug en toen Mauricio Pochettino kwam, heb ik ook nog wel even goed meegedaan. In mijn derde jaar kwam Dejan Lovren over van Olympique Lyon en eerlijk is eerlijk, die was gewoon wat beter en stabieler dan ik. Hij vormde een goed blok ook met José Fonte, hoewel ik die er het seizoen ervoor eigenlijk al wel had uitgespeeld. Na zijn komst heb ik niet veel meer gespeeld en hij verdiende dat jaar een overgang naar Liverpool. Zelf werd ik na dat seizoen verhuurd aan Norwich City.”