Sobere ster staat eindelijk op

Met veel vreugde kijk ik toe hoe Rusland de vorm van 2008 voortzet. Met dit spel weet je dat de kwartfinale eigenlijk al in zicht is, zelfs al speel je gelijk tegen Polen. Zaterdag zullen we het karwei tegen Griekenland af moeten maken en ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt. Het spel van Rusland heeft mij niet zozeer verrast. De jongens lieten het goede voetbal steevast zien tijdens de EK-kwalificatie. Wat mij vooral opvalt, is dat Alan Dzagoev eindelijk op is gaan staan.

Dzagoev is een geweldige speler en dat bewijst hij geregeld bij mijn club CSKA Moskou. Maar nu maakt de jonge Osseet ook het verschil voor zijn land door twee doelpunten te maken tegen Tsjechië en ook één tegen Polen. Hiermee is hij medetopscorer van dit toernooi en de clubs zullen voor Dzagoev in de rij staan.

Het scheelde niet veel of hij deed in dit toernooi niet eens mee. Heel Rusland raakte in paniek toen de Osseet in de wedstrijd tegen Lokomotiv Moskou zijn teen brak en anderhalve maand geblesseerd was. Zodoende sloot hij nagenoeg zonder wedstrijdritme aan bij de Russische ploeg voor het EK.

De 21-jarige Dzagoev is een speler die bij elke Europese topclub zou passen. Het Russische wonderkind afkomstig van de Togliatti-academie, waar onder anderen Roland Vroomans en Louis Coolen gewerkt hebben, is een pure nummer tien die ballen opeist, het spel verdeelt door met een perfecte steekpass iemand weg te sturen en de dode spelsituaties neemt. Het jammere is alleen dat Dick Advocaat niet met een echte nummer tien speelt, dus is hij gedwongen om rechtsbuiten te spelen en dat is eigenlijk niet de positie waar je Dzagoev neer moet zetten, ondanks dat hij daar geweldig doet.

Dzagoev gaf in zijn basisdebuut voor CSKA direct drie assists aan Vágner Love tegen Spartak Moskou, de grootste derby van Rusland. Het werd uiteindelijk 1-5 voor CSKA. Zijn twee doelpunten en één assist, uit tegen Zenit Sint-Petersburg (1-3), staat ook in mijn geheugen gegrift. Dzagoev was achttien jaar en heel Rusland wist het zeker: Dzagoev zou nog beter worden dan Andrei Arshavin. Hij werd in 2008 verkozen tot talent van het jaar. Dat maakte hij ook waar door dit seizoen elf assists te geven en hij won met CSKA al driemaal de Russische beker en één keer de Super Cup.

“Ik probeer zo weinig mogelijk interviews te geven. Het is beter om met de voeten te spreken. We spelen voor de fans en natuurlijk willen zij zoveel mogelijk weten, maar ik hoef niet links en rechts een interview te geven. Dat verandert misschien nog”, zei Dzagoev in 2008. Dit tekent zijn bescheiden karakter en Igor Rodkin, voormalig coach van Dzagoev bij de Togliatti-academie, kan dat beamen. “Dzagoev speelt voetbal niet voor de faam en het geld, maar omdat voetbal zijn leven is.”

Zijn ouders houden hem altijd met beide benen op de grond. Zij waren van Georgië naar Beslan verhuisd en daar werd Dzagoev geboren. De familie schrok zich een hoedje toen ze hoorde dat er op 1 september 2004 1100 mensen gegijzeld werden in een school door Checheense rebellen en ruim 330 mensen omkwamen, onder wie 186 scholieren. “Als Alan daar maar niet bij is”, dacht hij. Dat bleek gelukkig voor de familie Dzagoev niet het geval te zijn. Toch werd Alan uitgeschreven bij zijn school. Het illustreert de beschermde opvoeding die het talent genoot. Zo werd ooit afgesproken dat hij niet voor zijn 21ste het land zou verlaten voor een Europees avontuur. Zo kon hij op zijn zeventiende al naar zijn geliefde Chelsea, maar door de afspraak met zijn ouders ging dat niet door. Ook een rijbewijs halen mag niet, omdat vader Tariel niet wil dat zoon Alan arrogant gedrag vertoont doordat hij een Bentley kan betalen. Zo is Alan gedwongen om met de bus naar trainingen van CSKA te gaan. Toch doet hij er alles aan om een goede prestatie te leveren.

Ook op kritiek reageert hij volwassen. Na een kritische vraag van een journalist over zijn rendement zei Dzagoev: “Of ik weet hoe ik moet scoren? Nee, maar ik weet wel hoe je tegenstanders kunt verslaan.”

Zijn wil om te presteren kan soms leiden tot temperamenten. Tijdens de finale om de Russische beker tegen Alania Vladikavkaz, een club uit Ossetië, ging Dzagoev zeldzaam over de schreef. Hij was extra gemotiveerd om een goede prestatie te leveren. Dzagoev werd gewisseld en schold Leonid Slutsky uit. De trainer was daar niet van gediend en stuurde hem voor twee duels naar de beloften. Het tekende eigenlijk de bovenmatige gretigheid van Dzagoev. Hij kon tegen Alania niet het verschil maken en was enorm teleurgesteld.

Na dit incident zou Slutsky hem zelfs op de transferlijst hebben geplaatst. Lokomotiv zou Dzagoev volgens Life Sports voor zeven miljoen euro willen overnemen, maar nadat Dzagoev zijn excuses aanbood, schrapte Slutsky hem van de transferlijst.

Dzagoev is het niveau van de Premjer Liga ontgroeid en de tijd is voor hem gekomen om zich in het westen te laten zien. Dzagoev moet een rolmodel worden voor jonge Russische talenten die later eventueel ook die stap zou kunnen maken. Hij moet niet weggaan op zijn 27ste, zoals Arshavin dat deed.

Een transfer naar ‘zijn’ club Chelsea zou het meest logisch zijn door de invloed van Roman Abramovich en zijn idool Frank Lampard, maar eigenlijk vind ik hem het beste bij Arsenal passen. Daar komt zijn techniek goed tot zijn recht en kan hij als nummer tien enorm belangrijk zijn. Bij Chelsea is dat nog maar de vraag door de moordende concurrentie van Juan Mata, Eden Hazard en Kevin de Bruyne. “Dzagoev heeft nooit medelijden met zichzelf. Dat is een big plus”, zei Valery Gazzaev, de trainer die Dzagoev in het eerste van CSKA liet debuteren.

Ik wacht dus met veel interesse af of Dzagoev zich ook kan laten gelden tegen de grotere landen in dit toernooi en hoeveel CSKA voor hem zal krijgen.