Serhat Koç: klein van stuk, groots in daden

Door QASIM HAKIM

EINDHOVEN - Pas achttien lentes jong en nog geen 1 meter 70 lang. Toch is FC Eindhoven-spits Serhat Koç al een grote meneer in de Jupiler League. PSV trok al twee keer aan de bel, maar de kleine aanvaller is met ingang van het nieuwe seizoen te bewonderen in de 'Groene Hel'. FC Groningen wist de beloftevolle spits onlangs voor vier jaar te strikken. Met zestien doelpunten in 33 duels lijkt de Trots van het Noorden zich opnieuw te hebben verzekerd van een goaltjesdief van de bovenste plank.



De Eredivisie is natuurlijk een ander verhaal dan de Jupiler League, maar de ontwikkeling die de jonge Nederlander met Turkse roots doormaakt is stormachtig te noemen. Nog geen jaar geleden debuteerde hij als rechtsbuiten in het ensemble van Gerald Vanenburg. Koç lacht bescheiden: "Het is ongelofelijk. Voorafgaand aan het seizoen had ik mij als doel gesteld om uit te groeien tot een vaste waarde. Dat ik volgend jaar al op het hoogste podium van Nederland actief ben is een droom die werkelijkheid wordt. Ik kan het eigenlijk nog steeds niet geloven. Ze wilden me nu al overnemen.’’ Het komende half jaar zal Koç echter nog zijn kunsten vertonen in het Jan Louwers Stadion. "Dat zie ik niet als een straf. Eindhoven is voor mij niet zomaar een club. Ik ben er gevormd als voetballer en wil kampioen van het rechterrijtje worden. Stiekem hoop ik zelfs op een periodetitel."

Koç zag op 18 juli 1990 het levenslicht als tweede telg in het gezin van vader Suat en moeder Nilufer, die zoon Serhan al op aarde hadden gezet. "Ze noemen mijn moeder meestal Lilian, dat is makkelijker. Ik heb ook nog een jonger broertje, Sergen." Vernoemd naar Sergen Yalcin? Süper Solak stond te boek als het grootste talent dat Turkije ooit had voortgebracht, maar de luie nummer tien met het gouden linkerbeen wist nimmer door te breken na zijn periode bij Besiktas. Koç grijnst. "Nee, er zijn veel Turken die Sergen heten. Maar onze favoriete club in Turkije is wel Besiktas en onze Sergen heeft ook een goed linkerbeen." En lui? "Ja, dat is hij ook", lacht Koç.

Het gezin betekent veel voor Koç. Van het warme nest in de Eindhovense wijk Gestel verkast de familieman naar het kille Noorden. Een eenzaam verblijf zal het echter niet worden. Broer Serhan verhuist mee naar Groningen om zijn jonge broertje te steunen. "Serhan is automonteur en heeft in Groningen werk kunnen vinden binnen de autobranche. Het is wel prettig dat ik niet alleen hoef te gaan. Het is toch aan de andere kant van het land en ik ben pas achttien."

Het had echter niet veel gescheeld of Koç had in Eindhoven-West kunnen blijven wonen. "PSV had afgelopen zomer interesse, maar ze wilden mij eerst in het tweede elftal stallen. Dat zag ik wel zitten, maar de clubs kwamen er uiteindelijk niet uit. Toen ik twaalf jaar was hadden ze ook al belangstelling. Ik voetbalde destijds bij Brabantia. Het bestuur van die club had mij hier echter niet van op de hoogte gebracht. Dat was voor mij reden genoeg om terug te gaan naar EVV waar ik ben begonnen met voetballen." Dat de interesse van de landskampioen uit de lichtstad niet was gebaseerd op één goede wedstrijd bleek al snel. Een jaar na zijn terugkeer bij de amateurtak mocht Koç zijn kunsten gaan tonen bij de profs van Eindhoven. "Ik heb in de C- en de B-jeugd veel te danken gehad aan mijn trainer Peter Coumans. Hij heeft mij in de spits geposteerd. Daarvoor speelde ik altijd als rechtsbuiten."

Week in week uit scoorde de kleine Serhat er lustig op los. Als eerstejaars A-speler mocht hij al vaker bij het tweede elftal opdraven. Er was echter nog geen half jaar voorbij toen Vanenburg hem overhevelde naar de hoofdmacht. "Ik moest toen kiezen tussen school of het wagen op een carrière als profvoetballer. Ik studeerde aan het ROC de richting Handel en Marketing." Koç koos voor het laatste en heeft daar ook geen moment spijt van gehad. "Mijn ouders stonden ook achter mijn beslissing. Dat heeft me nog meer gemotiveerd om te slagen." Hij begint weer te grijnzen. "Bij het eerste elftal was het toch allemaal weer anders." Wat dan? "Tja, je moet je gewoon koest houden. Niet dat ik normaal zo druk ben, maar het is gewoon anders. Natuurlijk moest ik in het begin altijd de ballen dragen. Je begint gewoon weer op nul en laten zien wat je in huis hebt. Ik werd ook weer gebruikt als rechtsbuiten. Eén keer mocht ik het in de spits proberen." En prompt scoorde Koç. Een geboren spits.

Dit seizoen werd hij vanaf het begin op zijn favoriete stekkie neergezet door trainer Marc Brys. Het resultaat blijft niet onopgemerkt. Koç is niet te stoppen en heeft alweer vijftien keer het net weten te vinden. Zijn ster is rijzende en al drie dromen zag hij verwezenlijkt worden: een basisplaats, veel doelpunten maken en een transfer naar een subtopper in de Eredivisie." Wat is de volgende stap? "Dat kan ik nu niet zeggen." Besiktas? "Haha, dat zou wat zijn. Natuurlijk zijn er bepaalde clubs waar ik een zwak voor heb. In Nederland is dat Ajax en in Spanje is dat Real Madrid. Geloof me, ik wil het hoogste bereiken." Voor een Turkse jongen is het hoogst haalbare doorgaans de nationale ploeg, een eer van de hoogste orde zelfs. Is de Eindhoven-spits er al uit welke kleuren hij wilt dragen als de heren bondscoaches de telefoon laten rinkelen in huize Koç? "Ik ben benaderd voor zowel Nederland als Turkije onder 19 jaar. Ik mag nog voor beide teams spelen. Gelukkig heb ik nog de tijd. Momenteel weet ik het gewoon nog niet. Toen Turkije afgelopen zomer de halve finales van het EK haalde vond ik dat geweldig. Ik heb niet voor niks Turks bloed door mijn aderen stromen. Maar het was vooral de manier waarop ze zover zijn gekomen.. Het was niet zo dat ik door het dolle heen was. Ik ben niet zo’n feestbeest."

Tijd voor te feesten is er nog genoeg. Eerste de top halen. Maar zijn eerstvolgende missie komt uit een totaal andere hoek. "Ik heb zo meteen rijles." Al zenuwen? Nee, niet echt." Als het autorijden hem net zo makkelijk afgaat als doelpunten maken dan kan Koç de weg naar van Eindhoven naar Groningen en vice versa zelf gaan rijden. Broer Serhan kan dan met een gerust hart een dutje doen. Overdag ziet hij namelijk al genoeg auto’s.

Zie ook:

Kwakman: geboren in Purmerend, getogen in Volendam
Verhaegh neemt aartsrivaal NEC als voorbeeld
Jeugd Fortuna sprankje hoop in bange dagen
El Gaaouiri kijkt met vertrouwen naar boven
'Ik hoef niet meer zo nodig op de voorgrond te staan'
Ernie Brandts geniet met volle teugen
Verhoeven: vallen, terugknokken, omschakelen en opstaan
'Ik durf te stellen dat wij de kunst van het verdedigen verstaan'
West Bromwich Albion: Keep calm and carry on
Wiljan Vloet streeft naar het allerhoogste
'Speel je even niet, dan tel je niet meer mee'
Jan Vertonghen: nuchtere Ajacied met zelfkennis
Meeuwis: Van begenadigd talent tot onmisbare mannetjesputter
'Van Gaal is de beste coach met wie ik ooit he