Sarota: ‘Terugkeren bij Go Ahead Eagles zou fantastisch zijn’

Zes jaar geleden kwam Adam Sarota samen met zijn Australische vrienden Tommy Oar en Michael Zullo over naar Nederland. Alle drie gingen aan de slag bij FC Utrecht dat op dat moment onder leiding stond van Ton du Chatinier. Inmiddels hebben zowel Oar als Zullo de Eredivisie verlaten en voetballen weer down under bij Brisbane Roar en Sydney FC. Sarota kwam in de tweede helft van het seizoen 2015/16 in de Jupiler League uit voor Go Ahead Eagles, toen het noodlot toesloeg en hij zijn kuitbeen brak. Voetbalzone zocht de nog immer revaliderende Socceroo op. In deel één van het interview vertelde hij over zijn komst naar Nederland en zijn blessure. Vandaag het laatste deel over zijn revalidatie en toekomstplannen.

Wanneer verwacht je weer de oude te zijn?
“Op dit moment ga ik iedere ochtend naar de fysiotherapeut en fitness ik. ’s Middags doe ik opnieuw een sportprogramma voor mezelf, met onder meer fietsen. Ik kan prima lopen, maar nog niet rennen en ik wil mijn conditie een beetje op peil houden. Ik kruis kleine boxjes af in mijn herstel. Ik hoop in november of december weer te kunnen voetballen en ga dan mijn mogelijkheden bekijken. Ik ben nu 27 en niet de jongste meer, maar ik heb nog zeker vijf goede jaren te gaan. Daarom zet ik mezelf ook niet onder druk en probeer ik mijn herstel niet te versnellen. Ik wil de boel niet afraffelen. Ik had ook best in Australië kunnen revalideren, maar ik heb bewust gekozen voor de beste behandeling hier.”

Met je blessure was het avontuur bij Go Ahead Eagles ten einde, hoe nu verder?
“Ik concentreer me nu volledig op mijn herstel. Mijn fysiotherapeut, die ik dagelijks bezoek, is positief gestemd en we focussen nu op het terugkrijgen van de mobiliteit in mijn enkel. Ze hebben er met een paar schroeven een plaat ingezet om alles op zijn plek te krijgen. De pijn na die operatie was echt een verschrikking; ik heb nog nooit zo geleden. Vervolgens heb ik zes weken op bed gelegen en alle shows op Netflix gezien. Toen het gips eraf ging zag mijn been eruit als mijn arm; er was alleen nog bot over en ik heb sowieso al geen enorm gespierde benen. Die plaat kan er straks gewoon in blijven zitten en maakt de boel alleen maar sterker. Daar breekt hij in elk geval niet meer, haha.”

Het is straks misschien niet gemakkelijk een club te vinden, wat heb je te bieden?
“Ik houd er niet zo van zo over mezelf te praten, want je komt al snel over als een arrogante gast. Ik denk zelf dat passing mijn sterkste punt is en mijn ploeggenoten kwalificeerden me vaak als een ‘box-to-box speler’. Wat dat betreft is mijn kwaliteit dus waarschijnlijk vooral passen en rennen, haha. Ik ben geen veel scorende speler, maar meer iemand van de assist en dat vind ik eigenlijk ook leuker. Ik ben ervan overtuigd dat ik, als ik goed herstel, weer in de Eredivisie moet kunnen spelen; dat is denk ik niet te hoog gegrepen. Bij Go Ahead Eagles had ik ook nooit echt het gevoel dat ze een Jupiler League-club waren. Ze waren net gedegradeerd uit de Eredivisie en inmiddels zijn ze alweer terug.”

Is er een speler naar wie je altijd gekeken heb als grote voorbeeld?
“Toen ik jong was, keek ik op de Australische televisie altijd naar de Italiaanse Serie A. Daar zag ik hoe Ronaldo bij Internazionale kwam spelen. Als kind was ik zelf nog aanvaller en hij was hij mijn grote idool. Pas toen ik een jaar of vijftien à zestien was, ben ik middenvelder geworden. Daarna heb ik ook nooit meer echt op die manier naar andere voetballers gekeken. Ik heb altijd geprobeerd mezelf tot een eigen soort voetballer te ontwikkelen.”
Zou Go Ahead Eagles de ideale club zijn om straks de draad weer op te pakken?
“Terugkeren zou fantastisch zijn. Ik ken de mensen daar en het is een mooie en vriendelijke club, die weet wat het wil en waarbij gepresteerd moet worden. Op de blessure na was het er echt allemaal top. Niet alleen de mensen en de spelers, maar ook de coach en alles eromheen. De fans zijn geweldig; het stadium heeft Engelse allure en je zit dicht op het veld. Je krijgt het gevoel dat er 30.000 man zit in plaats van 10.000. Vanuit het gezichtspunt van de club snap ik echter goed dat ze zich nu niet vast willen leggen. Als het niet gebeurt, dan gebeurt het niet.”

Wat als blijkt dat voetballen niet meer gaat lukken?
“Dan wil ik naar de universiteit gaan. Iedere voetballer zou in mijn optiek een opleiding in zijn achterhoofd moeten houden, omdat je maar tot een bepaald punt topsporter kan zijn en blessures daar ook nog eens een flinke hap uit kunnen nemen. Ik ben zelf geïnteresseerd in zaken als vastgoed en stadsplanning. Je moet altijd nadenken over het leven na voetbal. Zelfs als ik al het geld in de wereld zou hebben, zou ik wat willen doen. Anders verveel ik me echt kapot, dat was ook zo irritant aan het herstel. Ik kan niet zoals veel andere voetballers op mijn geld zitten en een beetje chillen.”

Vorige week spraken we met Édouard Duplan, dat lijkt ook zo’n type?
“Ik kan me nog goed herinneren dat Édouard naar Utrecht kwam. Hij had een leuke persoonlijkheid en wij konden alle drie goed met hem opschieten en hebben nog steeds contact met hem. Eigenlijk weet dan pas echt of je vrienden bent. Hij is echt een intelligente gast en houdt van boeken, voor zover dat een kwalificatie is. Hij is in onze ogen net een soort professor, haha. Hij heeft een Griekse vriendin en heeft daarom ook maar even de Griekse taal geleerd. Niet op les ofzo, maar gewoon zelf! Echt een geweldige gast, die helaas net als ik ook veel pech gehad met blessures.”

Tot slot, vermaak je in de tussentijd nog een beetje alleen en ver van huis?
“Sinds een maand of acht heb ik een Nederlandse vriendin. Dat is samen met de goede medische faciliteiten ook één van de redenen dat ik ervoor heb gekozen in Nederland te herstellen. Relaties op afstand zijn lastig, zeker als het dag- en nachtritme niet gelijkt loopt. Hoewel we elkaar opvallend genoeg leerden kennen op een Tinderdate is het nu aardig serieus. In het begin was het een beetje gek, maar er zijn tegenwoordig zoveel mensen die het gebruiken. Nog even voor de duidelijkheid: ik had er geen voetbalfoto’s opstaan en zo hoor, naar dat soort types was ik dan juist weer niet op zoek.”