Sarota: ‘Het leek op de scan alsof het bot dwars door mijn huid stak’

Zes jaar geleden kwam Adam Sarota samen met zijn Australische vrienden Tommy Oar en Michael Zullo over naar Nederland. Alle drie gingen ze aan de slag bij FC Utrecht, dat op dat moment onder leiding stond van Ton du Chatinier. Inmiddels heeft zowel Oar als Zullo de Eredivisie verlaten: zij spelen weer down under bij Brisbane Roar en Sydney FC.

Sarota kwam in de tweede seizoenshelft uit in de Jupiler League voor Go Ahead Eagles, toen het noodlot toesloeg en hij zijn kuitbeen brak. Voetbalzone zocht de nog immer revaliderende Socceroo op. Vandaag vertelt hij over de komst van de drie vrienden naar Utrecht en de manier waarop hij geblesseerd raakte.

Adam, hoe raakten jullie ook alweer precies verzeild in Utrecht?
“We mochten op proef komen bij FC Utrecht, nadat een scout ons in Australië had gezien. Het was een groot avontuur en ik dacht: ze zullen maximaal één of twee van ons houden. Uiteindelijk hielden ze ons allemaal. Dat was volkomen onverwacht, maar dat we met z’n drieën waren hielp enorm om onze draai hier te vinden en te wennen aan de Nederlandse cultuur. We woonden met zijn drieën in een huis waarin we allemaal een eigen soort van appartement hadden. Inmiddels ben ik de ‘last man standing’, weliswaar met een gebroken been, haha. Ze hebben me achter gelaten! Het is nu wel anders zonder de jongens, maar we waren al vrienden toen we kwamen en zullen dat altijd blijven.”

Hoe was die eerste periode in Nederland?
“Het was meteen goed hier, hoewel ik in het begin niet zoveel speelde. We hebben echt geluk gehad dat de club en stad Utrecht zo’n fijne omgeving zijn, anders was het veel moeilijker geweest. Het eerste seizoen speelden we Europa League met wedstrijden tegen Napoli en Liverpool. Dat had ik nooit meegemaakt als ik in Australië was gebleven. Daarnaast hadden we echt een top team met jongens als Michel Vorm, Michael Silberbauer, Kevin Strootman en Dries Mertens. Er was goede concurrentie binnen het team en ik heb zelf ook kansen gekregen. Het is echter wel zo dat je je eerst moet laten zien op de training en uiteindelijk zelf verantwoordelijk bent voor je prestaties.”

Toen Tommy transfervrij vertrok zei Frans van Seumeren boos dat hij ‘zelfs zijn twee vrienden mee had mogen brengen’...
“Dat heb ik toen niet gehoord en pas maanden later confronteerde iemand mij daarmee. Mijn eerste gedachte was: ‘waar heb je het over?’. Ik vermoed dat het misschien anders geïnterpreteerd is of uit zijn context gehaald is. Toen mijn eerste contract bijna afliep, wilde FC Utrecht dat immers zelf graag verlengen. In dat licht bezien lijkt het me dan ook een beetje een sterk verhaal.”

In 2013 werd je contract bij FC Utrecht verlengd tot 2017, waarom ben je nu dan clubloos?
“In de afgelopen winterstop hebben we in goed overleg mijn contract ontbonden. Ik speelde niet en dat is natuurlijk wel de reden dat ik naar Nederland ben gekomen. Daarna ben ik voor een half jaar naar Go Ahead Eagles gegaan om te promoveren met de club en vervolgens verder te kijken naar de mogelijkheden. Ik kreeg een basisplaats en alles ging goed, maar toen kreeg ik dat freak accident waarbij ik mijn kuitbeen brak en mijn enkel ontwrichtte. Daardoor lag ik er meteen weer lange tijd uit en kon er een streep door de rest van het seizoen.”
Heb je met het ontbinden van je contract dus eigenlijk gegokt en verloren?
“In zekere zin wel, maar dit soort dingen kun je in het voetbal nou eenmaal niet voorspellen. Als ik niet geblesseerd was geraakt was het allemaal prima geweest. Doordat ik de kwetsuur opliep terwijl ik voor Go Ahead Eagles speelde, krijg ik nu ook gewoon doorbetaald door de verzekering zolang ik op een verstandige wijze revalideer. Dat is ook terecht, want als voetballer betaal je je hele carrière behoorlijke premies voor dit soort gevallen waarin je langere tijd uit de roulatie bent. Ik heb vertrouwen dat als ik goed herstel de rest van zelf wel weer komt, ook een passende club.”

Was het erg wennen om van FC Utrecht naar Go Ahead Eagles te gaan?
“Nee, het viel reuze mee. Met Leon de Kogel, Kenny Teijsse, Randy Wolters, Erik Cummins en Bart Vriends waren er al veel spelers met wie ik gespeeld had en die ik kende. Dat was overigens niet het enige waardoor ik me welkom voelde. Het hele team was fijn, echt een topkleedkamer. Het is zeldzaam dat iedereen zo goed met elkaar optrekt. Je ziet dat soort dingen vaak aan teametentjes. Meestal gaat na het diner een aantal gasten meteen naar hun familie of vertrekken omdat ze geen zin meer hebben. Bij Go Ahead Eagles wilde iedereen juist graag samen zijn.”

Wat gebeurde er precies waardoor je geblesseerd raakte?
“Het was in een wedstrijd tegen de beloften van Willem II, ik weet niet wat ik met die club heb, maar tegen hen liep ik ook al mijn knieblessure op. Aan het eind het duel belandde de bal in niemandsland, waarna de keeper twijfelde en uiteindelijk toch besloot uit te komen. Ik wilde de bal over hem heen chippen, maar de doelman ging er vol voor en kwam op mijn enkel terecht.”

“Eerst dacht ik dat het een normale botsing was. Ik had nog nooit een bot gebroken, dus had ook geen idee hoe dat voelde. Pas toen ik begon te rollen en naar mijn been keek, dacht ik: ‘wow, dit ziet er niet goed uit’. Op de scan in het ziekenhuis leek het net of het bot dwars door mijn huid stak doordat alles verdraaid was. Toen mijn sok uitging bleek dat gelukkig niet zo te zijn. Al met al was het een bizar ongeluk, dit soort dingen zie je normaal eerder in rugbywedstrijden dan op het voetbalveld.”

Je fysiotherapie onderga je bij FC Utrecht, hoe komt dat?
“Zoals ik al zei zijn we op een goede manier uit elkaar gegaan. Na het ongeluk hebben de dokter en fysiotherapeuten van FC Utrecht me meteen een berichtje gestuurd of ze konden helpen. Van Go Ahead Eagles mocht ik kiezen waar ik behandeld wilde worden en een second opinion is altijd goed. Ik ben geopereerd in Arnhem door een chirurg die zij hadden aangeraden, maar omdat ik in Utrecht woon was het handiger hier mijn fysiotherapie te ondergaan. Wilco van Schaik zei: ‘gebruik wat je wilt’ en ik voelde me erg welkom. Ik heb ook gedubbelcheckt of het echt geen probleem was. Zij moesten zich immers ook concentreren op hun eigen seizoen. Ik ben de club erg dankbaar en hieruit blijkt eens te meer hoe geweldig FC Utrecht en zijn mensen zijn.”