Rusland gaat mogelijk gouden generatie tegemoet

Op 14 mei 2008 werd de finale van het UEFA Cup-toernooi gespeeld in het City of Manchester Stadium. De wedstrijd ging tussen Zenit Sint-Petersburg en Glasgow Rangers en ik weet nog goed dat ik aan de buis gekluisterd zat. Telkens weer passeerde een speler van de toenmalig Russisch landskampioen de verdedigers van de Schotse club. Met een tweetal glazige ogen en een ietwat brede mond was het Andrei Arshavin die de defensie van de tegenpartij keer op keer het bos in stuurde. De wedstrijd eindigde in een 2-0 overwinning voor Dick Advocaat en de zijnen, maar dat kon me gestolen worden. Op die dag was enkel Arshavin belangrijk. Met oogstrelende passes en oeverloze dribbels stak hij boven de andere spelers uit. Hij bleek de voorloper te zijn van een toekomstige gouden generatie in het Russische voetbal.

Van 1992 tot 2001 domineerde Spartak Moskou, de ploeg die in 2008 met 1-2 van NEC verloor, het Russische voetbal. In 2002 werd de club uit de hoofdstad echter voorbijgedreven door stadsgenoot Lokomotiv Moskou, dat zowel in 2002 als in 2004 kampioen van Rusland werd. Een andere club uit Moskou, CSKA, veroverde de titel in 2003, 2005 en 2006. In 2007 was het eindelijk zover dat een club buiten de poorten van de machtige hoofdstad van Rusland de titel wist te veroveren. Zenit Sint-Petersburg, de toenmalige werkgever van diezelfde Arshavin, won de Premjer-Liga met twee punten voorsprong op Spartak Moskou. De plaatsen twee tot en met plaats zeven werd allemaal bezet door clubs uit Moskou. De competitiewinnaar van 2008 en 2009 kwam dan ook uit de lucht vallen, want Rubin Kazan werd maar tiende in 2007.

Wie zo nu en dan eens kijkt naar wedstrijden uit de Russische Premjer-Liga, zal zien dat er veel talenten rondlopen. Op zich is dat geen wonder, want het Russische landschap is liefst 17.075.200 vierkante kilometer groot en daarmee veertig keer zo groot als Nederland. Toch bloeit het Russische voetbal de laatste jaren helemaal op en komen er steeds meer spelers uit de jeugdopleidingen die de potentie hebben om de Europese top te halen. Een mix van allerhande soorten Russen en veel Zuid-Amerikaanse rasvoetballers maakt de hoogste voetbalcompetitie van het grootste land ter wereld steeds aantrekkelijker. Ook Europees gezien maken de clubs uit de Premjer-Liga steeds meer indruk. In 2005 won CSKA Moskou de UEFA Cup en Zenit flikte dat kunstje ook: in 2007. In de Champions League van dit jaar wist Rubin Kazan niet te overwinteren, maar de Russen lieten wel indruk achter door bij Barcelona (1-2) te winnen.

Om terug te komen op die talenten die de potentie hebben om de Europese top halen, volgen hier een paar voorbeelden. De twintigjarige Alan Dzagoev, een aanvallende middenvelder van CSKA Moskou, liet in de Champions League van dit seizoen zien over exceptionele kwaliteiten te bezitten. Als je Edwin van der Sar zo kansloos kunt laten dan heb je een serieuze kans om een hele grote voetballer te worden. In 47 duels voor CSKA Moskou wist Dzagoev al vijftien treffers te maken en momenteel heeft de twintigjarige aanvallende middenvelder ook al vijf interlands achter zijn naam staan.

Naast Dzagoev zijn er nog een hoop Russische talenten. Sergey Parshivlyuk (rechtsmid/rechtsback), Evgeni Makeev (linksback), Pavel Yakovlev (vleugelspeler) en Soslan Dzhanaev (doelman) behoren tot de eigen kweek van Spartak Moskou. Al deze spelers zijn rond de twintig jaar en hebben gemiddeld zo’n tien tot vijftien wedstrijden gespeeld in het eerste. Bij Lokomotiv Moskou is Denis Glushakov het grote talent. De aanvallende middenvelder is vooral erg sterk aan de bal en ook erg doelgericht. Ook een groot talent is Georgi Schennikov, centrale verdediger van CSKA Moskou. De negentienjarige verdediger heeft nu al 25 wedstrijden gespeeld in het basiselftal van de club uit de hoofdstad. Om jullie verder niet te vervelen met onbekende namen lijkt het me handig om te zeggen dat de situatie bij nog een aantal Russische clubs gelijkwaardig is. Het belang van opleiden wordt steeds meer benadrukt waardoor het aantal spelers uit de jeugd in het basiselftal van Russische clubs toeneemt.

Naast deze talenten is er in Rusland natuurlijk ook al de huidige, gevestigde orde. Spelers die al uitkomen voor clubs uit Engeland en Duitsland. Pavel Pogrebnyak (VfB Stuttgart), Arshavin (Arsenal), Roman Pavlyuchenko (Tottenham Hotspur), Yuri Zhirkov (Chelsea) en Dinijar Bilyaletdinov (Everton) zijn onderdeel van de huidige kern van het Russische nationale elftal. Deze mannen wisten er niet in te slagen om zich te kwalificeren voor het WK 2010 in Zuid-Afrika, omdat Slovenië op uitdoelpunten Guus Hiddink en de zijnen uitschakelden in de play-offs. De 22 punten die behaald werden in de kwalificatiereeks bleken niet genoeg te zijn voor directe plaatsing, alhoewel Slowakije in poule drie met hetzelfde puntenaantal groepswinnaar werd. Zwitserland behaalde in de kwalificatiereeks zelfs nog één punt minder, in Groep 2, maar ook voor hun was dit puntenaantal voldoende om als groepshoofd naar Zuid-Afrika af te reizen. De Russen hadden echter Duitsland in de poule, dat 26 punten bijeensprokkelde. Hierdoor was Rusland gedoemd om play-offs te spelen en dit liep verkeerd af voor de Russen.

Deze generatie is het niet gelukt om te schitteren op een internationaal voetbaltoernooi, laat staan zich ervoor plaatsen. Maar als je deze spelers combineert met de talenten die eerder in het artikel voorkomen, kun je niet anders concluderen dat het Russische voetbal een ijzersterke generatie heeft geproduceerd. Als de talenten van nu net als Arshavin, Zhirkov, Pogrebnyak en nog een aantal Russische spelers de kans krijgen om ook bij een Europese topclub te voetballen en hier ervaring op te doen, is het best mogelijk dat de Russen binnen nu en tien jaar op een EK of WK de halve finale of zelfs de finale weten te bereiken. Vooralsnog is het zaak dat deze spelers zich ontwikkelen. Als de huidige talenten van Rusland zich dusdanig ontwikkelen als hun potentie toelaat, dan staat er een gouden generatie voor de deur.