Rotterdammer vindt rust in België: ‘Wie weet keer ik ooit weer terug in De Kuip’

Nederlandse profvoetballers zijn in alle uithoeken van de wereld te vinden, van de spotlights van de grote Europese competities tot de meer avontuurlijke dienstverbanden op andere continenten. In de rubriek Over de Grens spreekt Voetbalzone wekelijks met een speler die buiten de landsgrenzen actief is. Met deze keer aandacht voor Achraf El Bouchataoui, die afgelopen zomer na zestien jaar afscheid nam van zijn grote liefde Feyenoord. Dirk Kuijt wilde de 22-jarige middenvelder graag naar ADO Den Haag halen, maar El Bouchataoui koos bewust voor een dienstverband bij het ambitieuze KMSK Deinze, op het tweede niveau van België.

Door Wessel Antes

“De verbinding is hier niet zo goed, ik woon in een klein Belgisch dorpje”, aldus El Bouchataoui, waarna hij via een belletje op WhatsApp beter te verstaan is. “Via Wi-fi gaat het nog wel, anders heb ik maar één verbindingsstreepje”, zegt hij lachend. Deze zomer tekende El Bouchataoui een tweejarig contract bij Deinze, dat dit jaar werd overgenomen door Aziatische investeerders. De Belgische tweededivisionist hoopt binnen een aantal jaar door te stromen naar de Pro League. Een project waar El Bouchataoui graag wilde instappen, en zodoende woont de technisch begaafde controleur tegenwoordig in het pittoreske Zele.

Jarenlang vormde El Bouchataoui samen met afwisselend Orkun Kökçü, Wouter Burger en Jordy Wehrmann een succesvol middenveld in de jeugdelftallen van Feyenoord. Boezemvriend Kökçü slaagde erin om door te breken in De Kuip en is momenteel zelfs aanvoerder, maar voor El Bouchataoui staat een ander pad geschreven. Daar is de rechtspoot heilig van overtuigd. Zijn liefde voor Feyenoord is hij over de grens nog niet verloren. “Feyenoord heeft een stuk van mijn leven bepaald. Ik heb daar eigenlijk alles meegemaakt. Van De Kuip bezoeken met mijn vader, tot geweldige mini-Klassiekers tegen Ajax. Aan die zestien jaar bij Feyenoord heb ik vele vrienden en prachtige ervaringen overgehouden.”

Uiteindelijk zat El Bouchataoui drie jaar lang dicht tegen de selectie aan. Vele trainingen deed hij mee bij de hoofdmacht. Een specifiek hoogtepunt? Onmogelijk, volgens de middenvelder. “Ik kan er niet echt één tussenuit pikken. Voor mij was het al prachtig dat ik, als jongen uit Crooswijk, elke dag mocht opstaan als speler van Feyenoord 1. Er is geen dag gepasseerd dat ik daar niet trots op was, of dat ik niet heb genoten.” Met name Robin van Persie liet een onuitwisbare indruk achter op El Bouchataoui. “Van hem heb ik gigantisch veel opgestoken, en zelfs wanneer ik hem nu zie, blijkt telkens weer wat een mooi mens hij is.”

Al die jaren dicht tegen het vlaggenschip aan brachten ook stress met zich mee. Onder Dick Advocaat kregen jeugdspelers in eerste instantie minder snel de kans om mee te trainen bij het eerste, waardoor er tijdens de coronapandemie een vervelende situatie ontstond. “Aan het begin van dat seizoen speelde ik bij Jong Feyenoord. Toen het virus uitbrak mochten wij, net als amateurteams, geen wedstrijden spelen en alleen maar in kleine groepjes trainen. Toen heb ik een half jaar heel weinig kunnen doen en rond december raakte ik licht geblesseerd. In de winterstop werden veel speler verhuurd, maar voor mij kwam er niet echt een interessante optie langs”, aldus El Bouchataoui, die besloot om te blijven.

Vervolgens trok El Bouchataoui de stoute schoenen aan. “Na een gesprek met mijn vader en mijn zaakwaarnemer ben ik zelf naar meneer Advocaat toegegaan om te vragen of ik mee mocht trainen, omdat dat bij Jong niet mogelijk was. Toen gaf hij mij twee weken de kans om mezelf te bewijzen. Na een paar trainingen hoorde ik al dat ik mijn spullen mocht pakken en dat ik kon blijven tot het einde van het seizoen.” In het begin was dat vooral om fit te blijven en diende El Bouchtaoui als opvulling van de selectie, later toonde de middenvelder opnieuw lef.

“Toen hadden we een slechte periode waarin we verloren van onder meer ADO. Ik dacht bij mezelf: ‘Dit zou ik niet minder doen!’ Daarom ben ik, met respect, opnieuw naar Advocaat toegegaan en heb ik gevraagd wat zijn beeld van me was. Het was een eerlijk gesprek, waarin hij ook gewoon zijn twijfels uitsprak.” Toch gaf Advocaat de gretige El Bouchataoui even later de kans om in te vallen tijdens de thuiswedstrijd tegen Fortuna Sittard (2-0 winst). Een moment dat niemand hem meer afpakt.

Vervolgens kwam El Bouchataoui nog viermaal in actie voor het eerste elftal van Feyenoord. “Later mocht ik nogmaals invallen tegen Heracles Almelo, en toen we nergens meer voor speelden, omdat we toch al de play-offs in zouden gaan, gaf Advocaat mij een basisdebuut in De Kuip tegen RKC Waalwijk.” Met El Bouchataoui negentig minuten lang als controleur speelde Feyenoord een uitstekende wedstrijd. RKC werd met 3-0 verslagen dankzij doelpunten van Steven Berghuis, Nicolai Jørgensen en Jens Toornstra.

Op de dag voor die wedstrijd sprak Advocaat El Bouchataoui op geheel eigen wijze toe. “Tijdens de laatste training pakte hij mij bij mijn arm en zei: ‘Achraf, je krijgt de kans, maar verkloot het niet, want dan verkloot je het ook voor mij!’ Zulke momenten vergeet ik natuurlijk nooit meer. Ik zal Advocaat altijd dankbaar blijven, en voor mij persoonlijk was het jammer dat hij die zomer afscheid nam van Feyenoord.”

Waar Feyenoord onder Arne Slot vorig seizoen een geweldige opmars kende, was het voor El Bouchataoui onder zijn leiding tijd om uit te vliegen. “Ik denk dat je sowieso altijd eerst naar jezelf moet kijken. Ik was een jongen die goed kon voetballen, maar ik denk dat ik op dat moment niet de speler was die zoveel intensiteit leverde als dat Slot verwacht.” Tijdens de voorbereiding gebruikte Slot hem een aantal keer als centrale verdediger. “Toen wist ik eigenlijk al hoe laat het was. Daarna kreeg ik te horen dat ik overbodig was bij Feyenoord 1.”

Om te voorkomen dat hij opnieuw een jaar moest spelen bij Jong Feyenoord, koos El Bouchataoui voor een jaar op huurbasis bij RKC. Mede dankzij een meniscusblessure liep dat seizoen totaal anders dan verwacht. Na dertien officiële wedstrijden voor de Waalwijkers zat het erop, en kwam er tevens een einde aan zijn contract bij Feyenoord. El Bouchataoui behaalde zijn droom van spelen in De Kuip, maar kwam slechts tot een handvol met wedstrijden.

“Lastig is een zwaar woord, maar het is wel jammer. Nu kijk ik van dag tot dag en ga ik vlammen in België. Wie weet keer ik ooit nog terug in De Kuip. Alles is mogelijk”, aldus de gelovige El Bouchataoui. Deinze kwam op zijn pad door Stanley Brard, die als adviseur betrokken is bij de Belgische club. Hoewel El Bouchtaoui meer opties had, koos hij ervoor om in te gaan op dit Belgische avontuur.

Voor veel mensen kwam het als een verrassing dat El Bouchataoui ging spelen op het tweede niveau van België, maar het was een weloverwogen besluit. “Ik ken Stanley Brard al heel lang en hij vroeg me om te luisteren naar het plan van Deinze. Zowel sportief gezien als financieel klopte het plaatje voor mij. Ook onze trainer en technisch directeur hebben veel doorgroeimogelijkheden geschetst, waardoor ik al vrij snel overtuigd was. Ik wilde natuurlijk gewoon spelen na mijn teleurstellende seizoen bij RKC.”

Deinze bestaat al sinds 1926, maar werd begin dit jaar overgenomen door de ACA Football Partners. “Deze club is begin dit jaar overgenomen met de achterliggende gedachte om snel door te groeien tot een grote club in België. De ambitie is om snel te promoveren naar de Pro League. Daarvoor zijn deze zomer zestien nieuwe spelers aangetrokken, waardoor het dit seizoen nog onwennig is. We hebben veel verschillende nationaliteiten en moeten nog naar elkaar toe groeien, maar ik geloof in het project.”

El Bouchataoui zelf kreeg ook een persoonlijk plan voorgeschoteld deze zomer. “Ze zien mij als een van de spelers waarmee de club echt kan gaan groeien de komende jaren. Wij proberen, meer dan andere teams in deze competitie, echt te voetballen. Daarin zagen ze voor mij een belangrijke rol weggelegd. Dat trok mij dan ook aan. Ik wilde sowieso bij een voetballend elftal aansluiten. Ik krijg hier een stukje vertrouwen en waardering dat ik nodig heb na een aantal jaren met minder wedstrijden.”

El Bouchataoui verkoos Deinze boven ADO, waar zijn oude leermeester Kuijt momenteel hoofdtrainer is. “Ik heb met Dirk gesproken, maar voor mij was een zekere rol binnen het elftal hebben belangrijk. Bij ADO zou ik als nieuweling binnenkomen als een van de spelers, terwijl ik hier net een stukje meer zekerheid voel. Het was een moeilijke keuze, omdat Dirk mij echt wilde hebben, en met hem heb ik een goede band. Uiteindelijk moet je toch voor jezelf kiezen en is een uitstapje naar België, buiten mijn comfortzone in Rotterdam, goed voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Hier kan ik mezelf echt volledig op voetbal focussen.”

Eerst dacht El Bouchataoui eraan om in Gent of Antwerpen te gaan wonen, maar uiteindelijk heeft hij samen met zijn vrouw bewust voor Zele gekozen. “Gent is een hele mooie stad, maar daar wonen veel studenten. Ook was dat net iets te ver van Rotterdam af. Antwerpen vind ik daarnaast iets leuker en dus koos ik voor Zele, dat daar redelijk dichtbij ligt. Ik ben het huis gaan bekijken en was er eigenlijk direct tevreden over. In Zele heb je niet heel veel, het is lekker rustig. Mijn buren hebben zelfs koeien en paarden in de wei staan. Ik woon dus in een boerendorpje, wat ik nooit van mezelf had verwacht als Rotterdammer, maar het bevalt eigenlijk wel.”

Wanneer El Bouchataoui even vrij is, keert hij graag terug naar Rotterdam. “Ik heb nog steeds mijn huis in Zuid. Eigenlijk ben ik bijna iedere week wel even in Nederland. Dat doe ik ook voor de kapper, want die is in Rotterdam een stuk beter! Mijn neefjes Bilal en Amin spelen bij Feyenoord, dus daarom kom ik nog regelmatig op Varkenoord.” In België is zijn leven een stuk rustiger. “Ik speel zelfs weer Fortnite op de PlayStation, online met onder anderen Marouan (Azarkan, red.). Ook doe ik vaak een dutje. Mijn leven is misschien iets saaier geworden, maar dat is eigenlijk wel lekker soms.”

Voetballend is het verschil tussen Nederland en België heel groot volgens El Bouchataoui. “Hier zijn de duels een stuk fysieker en moet je daardoor sneller handelen. Het is niet altijd even mooi om naar te kijken. Veel teams spelen echt puur voor het resultaat.” Als technisch begaafde speler probeert de middenvelder de rust in het spel van Deinze te krijgen. “Wij willen in principe wel echt voetballen. Daar probeer ik met mijn spelinzicht belangrijk in te zijn.”

Deinze staat na zes wedstrijden op de een na laatste plek in de Challenger Pro League. El Bouchataoui merkt dat het team nog aan elkaar moet wennen, maar weet zeker dat het goed komt. “We spelen goed voetbal, met name in de eerste helft. Na rust geven we het nog te vaak weg, dus daarin moeten we nog constanter worden. Toch valt het niveau me niet tegen en denk ik dat deze stap mij verder gaat brengen. Dit seizoen moeten we een team vormen en elkaar leren begrijpen, zodat we er volgend seizoen echt staan.” Zelf gaf de middenvelder al twee assists, maar statistieken is momenteel nog niet waar het hem om draait voor hem.

El Bouchataoui voelt zichzelf namelijk eindelijk weer voetballer. “Dit is waar ik naar zocht. Ik heb niet de makkelijkste jaren gehad en ben niet meer het zeventienjarige talent van Feyenoord. Zoveel mogelijk spelen en mezelf ontwikkelen is wat ik nu nodig heb. Ik hoop dat ik hier vele mooie momenten ga beleven en heb zeker nog geen spijt van deze stap. Ik heb mijn rust gevonden. Sommige mensen begrepen niet dat ik van Feyenoord naar het tweede niveau in België ging, maar soms moet je een aantal stappen achteruit doen, om vervolgens verder te groeien. Dat gaat mij in deze omgeving lukken. Daar ben ik overtuigd van.”