voetbalzone

Rapper Yes-R verrast met trainersdiploma en verklapt absolute droombaan

Justus Dingemanse24 jul 2021, 09:33
Laatst bijgewerkt: 24 jul 2021, 09:33
Advertentie

Yes-R verraste vriend en vijand met het behalen van zijn UEFA C Youth licentie en gaat aan de slag in de hoofdklasse met de jeugd van SV Diemen. Het is niet voor het eerst dat een rapper zich in de vaderlandse voetballerij mengt: zijn neef Ali Bouali werkte al eens als zaakwaarnemer en Boef sprak recentelijk zijn interesse uit in een overname van AZ. Verslaggever Mounir Boualin zocht Yesser Roshdy op bij zijn club en vroeg de muzikant naar zijn sportieve ambities richting de toekomst en de reden voor zijn carrièreswitch.

Dat de rapscene en voetballerij vaak hand in hand gaan ontgaat ook de 34-jarige nieuwbakken trainer niet: “Het valt mij op dat bijna elke rapper zegt dat ze liever profvoetballers hadden willen worden. Daarnaast ken ik veel voetballers die vroeger ook muziek maakten of graag naar rap luisteren. Zowel ik als mijn neef Ali braken al heel jong door als artiest. Op mijn zeventiende stond ik al in de Top 40, dan is het heel moeilijk om je aandacht te verdelen en ik zag al snel dat ik net wat getalenteerder was in de muziek.”

Ondanks dat zijn droom om profvoetballer te worden verloren ging met zijn muzikale carrière, zet hij nu toch zijn eerste stappen richting zijn andere grote liefde. Met het behalen van zijn licentie kan hij als hoofdcoach met de jeugd aan de slag in de hoofdklasse: “Het begon ermee dat mijn zoontje wilde gaan voetballen. Hij begon bij de mini’s en kon er in het begin niks van. Maar hij werd steeds beter. Ik werd op een gegeven moment assistent-coach en groeide door naar hoofdcoach. Het halen van de papieren voelde ook als een soort verplichting naar het team toe. Dat ze een trainer hebben die naast wat eigen voetbalervaring ook verstand heeft van het coachen en weet waar hij het over heeft.”

Wanneer hij gevraagd wordt om hardop te dromen vertelt Yes-R over zijn lievelingscompetitie Premier League en zijn ultieme ambitie om ooit te coach bij het Egyptische nationale team te worden. Hij begrijpt dat dit nog ver weg is, maar ondanks de vaak sceptische buitenwacht is hij nooit bang geweest om groot te dromen: “Er zijn altijd mensen die je aanmoedigen, maar ook die je onderschatten of neer willen halen. Dat heeft mij altijd getriggerd. Dat was zo toen ik de muziek inging, maar ook toen ik ging coachen. Dan zeiden ze: ‘Ach, dat is weer zo’n BN’er die de trainer wil uithangen.’ Het is prachtig als je door middel van het halen van je papieren en sportieve prestaties het tegendeel kan bewijzen.”