Prof begint eigen restaurant: ‘In de KKD verdien je geen tonnen’

MAASTRICHT - Hawbir Moustafa is niet alleen voetballer, maar ook houder van een restaurant. Als hij niet op het trainingsveld staat bij MVV Maastricht, dan staat hij aan de shoarmagrill en bakt hij pizza’s in zijn eigen etablissement op een kwartiertje rijden van De Geusselt. We bellen op een zaterdag met Moustafa, een dag waarop de bestellingen werkelijk binnenstromen bij ‘Mamma Mia’. “Het is erg druk op de zaak en ik was net een bestelling naar Maastricht aan het brengen”, verontschuldigt de verdediger zich als het interview even moet worden onderbroken.

Door Gijs Freriks

“Toen ik jonger was, werkte ik in de pizzeria van een vriend. Ik heb dit werk altijd leuk gevonden en mijn vader is heel lang chefkok geweest in een Grieks restaurant. Mijn ooms hebben in het buitenland ook allemaal restaurants gehad. Het zit dus een beetje in de familie. Het is niet dat ik altijd gedroomd heb van een eigen restaurant, maar het kwam op ons pad en deze kans konden we niet laten lopen.” Precies een jaar geleden lieten Moustafa en zijn vader het oog vallen op een mergelpand in het Belgische grensplaatsje Kanne dat te koop werd aangeboden. Moustafa hapte toe en sindsdien verkoopt hij er onder meer kebab, pizza, shoarma, friet en warme schotels.

“Ik wilde altijd al iets doen naast het voetballen. In de Keuken Kampioen Divisie verdien je geen tonnen en mijn pa wilde ook heel graag een restaurant met mij beginnen. Vandaar dat we hieraan zijn begonnen.” Moustafa voetbalde bij Lierse Kempenzonen toen hij zijn restaurant opende. Met die club uit Lier maakte de back zijn minuten in de derde afdeling van het Belgische voetbal. “Dat half jaar is goed bevallen, maar het voetballen was uiteindelijk niet meer te combineren met mijn restaurant. Ik moest naar Lier, dat ligt bij Westerlo in de buurt. Ik was soms wel tien uur van huis als we twee keer op een dag moesten trainen. Ik vertrok dan om 10.00 uur in de ochtend en was om 22.00 uur pas weer thuis. Dat ging niet.”

De 25-jarige Moustafa speelde vijftien wedstrijden voor Lierse Kempenzonen en keerde in januari terug bij MVV, de club waar hij is opgeleid en waarvoor hij al bijna 130 wedstrijden speelde. “Ik dacht: als ik nou een half jaar bij MVV kom voetballen, al is het maar op amateurbasis, en ik alles kan combineren, dan weet je nooit hoe het kan lopen. Ik wist immers dat ze geen brede selectie hadden door de vele blessures. Ik nam contact op met de trainer (Ron Elsen, GF.) en hij was heel open en eerlijk. Hij legde het voor aan de directie en vervolgens ging het heel snel. De club gaf aan dat ze mij er liever vandaag dan morgen bij wilden hebben. Daar was ik heel blij mee. Ook bij Kempenzonen begrepen ze de situatie.”

Moustafa deed zeven keer mee en werd eind juni beloond met een profcontract. Hij tekende tot medio 2019, met een optie op een extra seizoen. “Hawbir is een jongen van de club, die zich goed voelt bij MVV en dat ook in alles uitstraalt. Een speler ook die zich in het veld van zijn taken bewust is. Als opkomende back maakt hij graag van zijn snelheid en drive gebruik. Een multifunctionele speler die prima past in onze aanvallende speelwijze”, zei Elsen destijds. Tegenover Voetbalzone, officieel partner van de Keuken Kampioen Divisie, beaamt Moustafa dat hij zich op zijn plek voelt bij De Sterrendragers.

Wat verwacht jij van de toekomst? Heb je daarover al gesproken met MVV?
“Ik heb nog geen gesprekken gevoerd met de club, maar die zullen binnenkort vast en zeker komen. Ik weet niet zo goed wat ik moet verwachten, want ik heb toch een stroevere periode achter de rug. Het ligt aan mij hoe ik het straks na de winterstop oppak. Het is in ieder geval mijn intentie om te blijven. Maastricht is mijn stad, mijn familie en vrienden wonen hier en ik heb hier verder alles. Ik hoef niet per se weg en hoop dan ook dat het contract verlengd wordt. Maar ik moet zelf presteren en het op het veld laten zien.”

Hoe vind jij dat het dit seizoen met MVV en met jezelf gaat?
“We begonnen goed aan het seizoen en lieten zeven, acht wedstrijden redelijk voetbal zien. Thuis hebben we twee keer onverdiend verloren van Go Ahead Eagles en Sparta Rotterdam en ook tegen TOP Oss zat er veel meer in. We pakken onze punten hier en daar, maar zitten wel in een mindere fase. We doen nog steeds mee om de play-offs, maar dat het beter moet, dat is duidelijk. We hebben ook geen heel brede selectie en hebben behoorlijk wat geblesseerden, inclusief mezelf. Ik heb de eerste zeven duels alles gespeeld, maar de laatste maanden sukkel ik met blessures. Dat is eigenlijk niets voor mij, want meestal ben ik gewoon fit. Ik kreeg eerst last van mijn hamstring en later van mijn lies aan hetzelfde been. Dat kwam puur door vermoeidheid. Tegen RKC Waalwijk kwam ik in botsing met de keeper en daar heb ik mogelijk een gebroken rib aan overgehouden.”

Voel je de druk om jezelf te laten zien aangezien jouw contract afloopt?
“De druk om te presteren, is er in de voetballerij altijd. Eigenlijk is het heel simpel: presteer je niet, dan speel je niet of dan ben je niet meer nodig. Ik heb nu nog een half jaar om mezelf te laten gelden en het is mijn ambitie om nog een keer te promoveren met MVV. Ik ben een jongen van de club en de stad en een promotie zou het mooiste en hoogst haalbare zijn.”

“Het is heel lang geleden dat MVV in de Eredivisie heeft gespeeld en de club, de stad en de mensen hier zijn toe aan de Eredivisie. We zijn een paar keer dichtbij geweest. In de halve finale van de play-offs verloren we twee keer van De Graafschap, maar daar zat veel meer in. En in de finale tegen Roda JC Kerkrade zijn we ook dichtbij geweest. Een mogelijke promotie leeft enorm en ook bij mij. Als we promoveren, dan ben ik geslaagd bij de club. Een transfer naar het buitenland? Je weet nooit wat er op je pad komt, maar ik zit er niet op te wachten.”

Lukt het nu wel om het restaurant te combineren met het voetbal?
“We trainen om 10.00 of 10.30 uur in de ochtend en dan ben je om 12.30 of 13.00 uur weer thuis. Behalve op de maandag, want dan trainen we twee keer. Als je al zo snel thuis bent, kun je even rusten en om 15.30 uur openen we dan het restaurant. We blijven tot 22.00 uur open en op woensdag zijn we gesloten. De dagen vliegen voorbij. Je zou misschien denken dat ik weleens vermoeid ben, maar ik heb juist het gevoel dat ik er alleen maar meer energie van krijg. Het is wel belangrijk om goed te rusten en te eten, maar daar wordt ook rekening mee gehouden bij de club. Tot dusver heb ik nergens last van, het bevalt prima.”

Moustafa is een kind van de club en ziet zichzelf niet gauw vertrekken uit ‘Mestreech’. Toch stond zijn wieg heel ergens anders, want Moustafa werd geboren in Suleimaniya in het Koerdisch gedeelte van Irak. Toen hij zes jaar oud was, vluchtte hij met zijn moeder naar Nederland. Zijn vader verbleef toen al drie jaar in Nederland. Moustafa woonde in asielzoekerscentra in Leiden, Eindhoven en Venlo en kwam uiteindelijk in zijn huidige woonplaats terecht. “Ik weet nog zo’n beetje alles van deze periode”, memoreert de linkspoot. “De situatie van Irak is bekend. Hoe het er nu aan toegaat in dat land, zo was het toen eigenlijk ook. En waarschijnlijk was het toen nog wel slechter gesteld met het land.”

“Voor een betere toekomst zijn we naar Nederland gekomen. Mijn tijd in de azc’s heb ik eigenlijk als heel leuk ervaren. Natuurlijk was het voor mijn ouders niet makkelijk, want een asielprocedure is niet eenvoudig. Je hebt namelijk geen zekerheid. Mag je blijven of moet je terug? Als kind krijg je niet veel van die problemen mee en ben je vooral bezig met spelen, het leren van de taal en het maken van nieuwe vrienden. Ik ben overal erg goed opgevangen en het was lang leve de lol.” Moustafa meldde zich aan bij amateurvereniging RKVCL en vervolgens ging het snel. Hij werd op zijn dertiende gescout door MVV en maakte op zeventienjarige leeftijd zijn debuut. Moustafa kwam zelfs in beeld bij de nationale ploeg.

Moustafa maakte in oktober 2014 in de vriendschappelijke wedstrijd tegen Jemen (1-1) zijn debuut en werd geselecteerd voor de Olympische Zomerspelen van 2016. Irak speelde op dit toernooi tegen Denemarken, Zuid-Afrika en het Brazilië van onder anderen Marquinhos, Felipe Anderson, Gabriel Jesus en Neymar. In het Estádio Nacional de Brasília zagen bijna 66.000 toeschouwers hoe Irak stuntte en een punt pakte: 0-0. Hierna kreeg Moustafa lange tijd geen uitnodiging meer en dus is hij op één interland blijven steken. “Ik speelde na de Olympische Spelen weinig meer, maar de laatste tijd speel ik weer en vorige maand heb ik na twee jaar weer contact gehad met de bondscoach”, doelt hij op Srecko Katanec.

“Hij wilde mij tijdens de interlandperiode van november oproepen, maar ik was geblesseerd en kon dus niet gaan. Ik was al niet enthousiast om te gaan, trouwens”, voegt Moustafa eraan toe. “Toen ik van de Olympische Spelen terugkwam, was MVV drie wedstrijden verder en stond het team goed. Ze pakten de punten en dus had de trainer geen reden om te wisselen. Dat begreep ik wel, maar daardoor speelde ik weinig. Dat seizoen heb ik maar twee keer in de basis gestaan en ben ik zeven keer ingevallen. Ik was niet gelukkig met mijn rol en de club verlengde mijn contract dan ook niet. Het was een verloren jaar. Vervolgens ben ik naar België vertrokken.”

“Als ik nu weer op interland zou gaan met Irak, dan zou ik mijn plek opnieuw kwijtraken, want in de Keuken Kampioen Divisie voetballen ze gewoon door. In januari gaat de Azië Cup van start en ik word daar normaal gesproken voor opgeroepen, maar dan kies ik er toch liever voor om bij MVV te blijven. Dat zeg ik heel eerlijk. Want ik ga niet twee keer dezelfde fout maken...” Blijft Moustafa in Maastricht, dan kan hij zich bovendien nuttig maken in ‘Mamma Mia’. Hoe reageren de spelers van MVV er eigenlijk op dat hij een eigen restaurant heeft? Moustafa: “Ze zijn in januari nog met z’n allen komen eten. 35 man. De reacties zijn positief. Ze respecteren en waarderen het. En een paar spelers zijn goede vaste klanten.”