Panyee FC: het waargebeurde verhaal van de ‘onmogelijke voetbalclub’

KOH PANYI - In het zuiden van Thailand, in de buurt van Phuket, ligt Koh Panyi, oftewel het ‘eiland van de vlag’. Het drijvende vissersdorp is onderdeel van het Ao Phang-nga National Park en ligt vast aan een hoge rots, in de baai van Phang Nga. Het idyllische eiland is het decor van een van de meest verbazingwekkende voetbalverhalen ter wereld.

Door Chris Meijer

Koh Panyi werd in de achttiende eeuw gesticht door drie Indonesische families, die Java per boot verlieten om een nieuwe woonplaats te zoeken. Ze beloofden elkaar dat als iemand een geschikte plek zou vinden, ze een vlag zouden plaatsen op het hoogste punt van het eiland. Toen een van de families het huidige Koh Panyi tegenkwam, klom zij ze op de hoge rots om de vlag te planten en daar dankt het eiland zijn naam aan: ‘het eiland van de vlag’. Het kleine eiland ontwikkelde zich gestaag, maar vanwege Thaise regels mocht men in eerste instantie niet op het land bouwen. Als gevolg daarvan bestaat het grootste deel van het eiland uit op steigers gebouwde huizen, waar nu circa tweeduizend mensen wonen. Die steigers zorgden er ook voor dat de vissers gemakkelijk aan konden meren.

Het eiland heeft zijn eigen voorzieningen, zoals een moskee (door de Indonesische achtergrond is het grootste gedeelte van de bevolking van Koh Panyi moslim), een school en diverse winkels. Tot de jaren tachtig had Koh Panyi echter geen eigen voetbalveld. Er was door de groei van het eiland geen land meer beschikbaar om een voetbalveld op te bouwen en het strand, waar voorheen veel gevoetbald werd, moest ook volgebouwd worden. De kinderen van Koh Panyi zagen het WK van 1986 op televisie en raakten geïnspireerd door Diego Maradona, die Argentinië in zijn eentje wereldkampioen maakte in Mexico. Op Koh Panyi wilde de jeugd ook voetballen, maar de ruimte daarvoor ontbrak. “We speelden altijd op het strand, maar ons veld daar moest weg omdat de gemeenschap groeide en omdat er meer huizen gebouwd moesten worden”, herinnerde speler Prasit Hemmin zich tegenover VICE Sports.

“We zagen dat mensen uit het dorp vlotten gebruikten voor de visserij, die geen problemen ondervonden met eb of vloed”, vervolgde Prasit. De kinderen van Koh Panyi verzamelden hout en oude vlotten en gingen aan de slag met hamers en spijkers. Na een tijdje was het houten, drijvende voetbalveld klaar. “Het veld was helemaal van hout en we speelden op blote voeten. De spijkers staken er op sommige plekken nog uit, dus soms gingen we met onze blote voeten in de spijkers staan. Als we bloedden of het te heet kregen, sprongen we gewoon in het water. De mensen dachten dat we gek waren toen ze hoorden dat we een drijvend veld wilden bouwen. Maar naarmate we het veld uitbreidden, werden de mensen in het dorp steeds nieuwsgieriger.”

De voetballers van Ko Panyi ontwikkelden zich anders dan kinderen die altijd op land hadden gevoetbald. “Dit veld is natuurlijk wel anders dan een veld op het vasteland. Soms komen er golven terwijl je aan het spelen bent. De controle over je lichaam is daardoor erg belangrijk. Als je aan het spelen of trainen bent en de bal belandt in het water, heb je een probleem”, aldus Prasit. Doordat de bal geregeld uit het water gehaald moest worden, leerden de kinderen van Koh Panyi voetballen op een natte en gladde ondergrond. Het veld was bovendien niet zo groot, waardoor ze een stuk technischer moesten zijn. Dat ze daadwerkelijk voordeel hadden van het feit dat ze op een drijvend veld hadden gespeeld, bleek toen de kinderen onder de naam Panyee FC meededen aan een toernooi op het vasteland. Op het toernooi reikten de eilanders tot de halve finale en het bleek een startschot van een succesvol bestaan.

Op Koh Panyi groeide voetbal uit tot een van de pijlers in de samenleving. “Voetbal is mijn manier van leven. Ik ben met de sport opgegroeid en speelde het met mijn vrienden. Nu ik ouder ben, steun ik de jeugdprogramma’s van de club. Ik coach drie teams en neem die regelmatig mee naar toernooien en evenementen op het vasteland. Ik studeerde in grote steden als Phuket en Nakhon Si Thammarat, maar ik keerde uiteindelijk terug op Koh Panyi. Vanwege de frisse lucht en omdat iedereen elkaar hier kent. Je hebt gewoon een privé-eiland”, zei Prayut Pasanpam, een van de bouwers van het drijvende veld en eerste spelers van Panyee FC, in gesprek met Unisport. Ondanks dat Koh Panyi maar een klein eiland is, groeide de plaatselijke club uit tot een van de succesvolste jeugdteams in Zuid-Thailand. Door de jaren heen werden verschillende regionale kampioenschappen gewonnen en tussen 2004 en 2010 werd de jeugd van Panyee FC zeven keer op rij kampioen van Zuid-Thailand.

Men heeft het oude, houten veld door de jaren heen aangepast, waardoor het drijvende veld tegenwoordig van plastic is en dus een glad oppervlak heeft. Daarnaast heeft men elders op Koh Panyi een groter veld, met een ondergrond van beton, gemaakt en daar hekken omheen geplaatst, zodat de bal niet om de haverklap in het water belandt. De spelers van Panyee FC trainen iedere dag op dit ‘nieuwe’ veld, maar dat betekent niet dat het drijvende veld geen functie meer heeft. Om de techniek bij te schaven, wordt er nog geregeld op het ‘oude’ veld getraind. Wanneer het eb is, trainen de spelers van Panyee FC op het strand. Prasit: “Tijdens de trainingen en voor de voorbereidingen op toernooien geven de spelers honderd procent. Maar ze moeten tweehonderd procent geven.”

Mede dankzij het succes leverde Panyee FC spelers af aan de profclubs, waaronder Chalermpol Palm en Watcharapong. “Het is fantastisch om op het eiland te wonen, in een kleine gemeenschap. Ik was een normaal kind. Sinds de dag dat ik voetbal ontdekte, ben ik gek van het spelletje. Ik zag Prasit spelen toen ik klein was en ik wilde net zoals Prasit worden. Ik ben wie ik nu ben dankzij het voetbal. Het voetbal laat zien dat de mensen van Koh Panyi talent en techniek hebben”, sprak Chalermpol Palm tegenover VICE Sports. Watcharapong, tegenwoordig spelend bij PTU Pathumthani, voegde daaraan toe: “Sommige mensen zeggen dat we niet eens een veld hebben om op te spelen. Hoe kunnen we geweldig voetbal spelen? Druk geeft ons meer honger om te bewijzen dat we, als kleine gemeenschap, kunnen concurreren met anderen.”

De club en het drijvende veld hebben een belangrijke plaats in de gemeenschap van Koh Panyi, zo vertelde een bewoner tegenover VICE Sports: “Iedereen uit de gemeenschap komt naar de wedstrijden kijken. Iedereen, jong en oud. Mensen zijn blij dat ze de wedstrijd kunnen zien. Het maakt alles spannender en inspireert ons.” Overigens lokt het drijvende veld en het verhaal van Panyee FC ook jaarlijks de nodige toeristen naar Koh Panyi. Vanuit toeristische plekken als Phuket kunnen dagtripjes naar het eiland geboekt worden.

Dankzij Prasit en de andere ‘stichters’ van Panyee FC is Koh Panyi op dit moment meer dan een vissersdorpje. “Ons team bestond uit jongens die niks onmogelijk achtten. Ik ben er trots op wat ik heb gedaan. Mijn droom om een voetbalveld te hebben, kwam uit. Het maakt onderdeel uit van de identiteit van Koh Panyi en de mensen van het eiland. Als mensen zeggen dat iets onmogelijk is, probeer ik het mogelijk te maken. Ik heb het onmogelijke, mogelijk gemaakt.”