‘Over de dingen die ik daar heb gezien, kan ik wel een boek schrijven’

BAKU - Terwijl Voebalzone met Atilla Yildirim belt, kijkt hij naar de wedstrijd tussen Qarabag en Arsenal in de Europa League. “Ah, ze maken 1-1. Oh nee, hij wordt afgekeurd vanwege buitenspel. We hebben twee weken geleden al tegen Qarabag gespeeld, dat was een vrij bizarre wedstrijd”, zegt de 27-jarige aanvaller plotseling lachend. Yildirim vertelt tussen neus en lippen door over zijn eerste ervaringen met het voetbal in Azerbeidzjan, waar hij sinds afgelopen zomer voor Sumgayit speelt.

Door Chris Meijer

“In de wedstrijd tegen Qarabag ontnam de scheidsrechter ons twee of drie penalty’s, die wedstrijd was echt erg. Als je die beelden terugziet, denk je echt: waar gaat dit over? Maar ze hebben nog geen VAR hier”, lacht Yildirim over het treffen tussen Qarabag en Sumgayit, dat in september in een 1-0 overwinning voor de regerend kampioen van Azerbeidzjan eindigde. De spits is in Azerbeidzjan bij een club met een bijzonder beleid terechtgekomen. Sumgayit trekt alleen spelers uit Azerbeidzjan aan en buitenlanders zijn in principe alleen welkom als ze Azerbeidzjaanse voorouders hebben. “Doordat Turkije en Azerbeidzjan een hele warme band hebben en zichzelf als één volk zien, hebben ze mij aangenomen. Ik kom uit de stad Sivas, in het midden van Turkije. Mijn grootouders zijn vanuit Kars daar naartoe verhuisd en zijn oorspronkelijk afkomstig uit het oosten van Turkije. In Kars wonen heel veel Azerbeidzjanen. Om die reden heb ik een contract bij de club kunnen tekenen.”

Via ‘voetbalnomaad’ Marvin Ogunjimi, die vorig seizoen met Yildirim samenspeelde bij MVV Maastricht en tegenwoordig voor het Vietnamese Sai Gon FC uitkomt, kwam Sumgayit bij Yildirim terecht. De competitie in Azerbeidzjan was al begonnen en de club was dringend op zoek naar een nieuwe spits. “Binnen één of twee dagen is het allemaal afgehandeld”, vertelt de spits. “Los van twee competitiewedstrijden in het eerste elftal van FC Utrecht had ik nog nooit op het hoogste niveau gespeeld. Het bleef bij mij door mijn hoofd spoken dat het hoogste niveau verder altijd is uitgebleven. Ik ben 27, dus ik vond dat ik naar het hoogste niveau moest. Er was interesse vanuit Bulgarije en Roemenië, maar dat werd niet concreet. Toen kwam Azerbeidzjan en dacht ik: waarom niet? Ik had gehoopt dat er in Nederland meer kansen zouden komen. Vorig seizoen begon goed, ik kreeg berichtjes dat er interesse was vanuit de Eredivisie. Ik liep vervolgens een hersenschudding op en daarna was het lastig om me te herpakken.”

Yildirim was net teruggekeerd in Nederland, na zes jaar in Turkije hebben gevoetbald. Nadat zijn contract bij Nazilli Belediyespor in maart 2017 was ontbonden, tekende hij na een proefperiode bij MVV. De overweging om terug te keren in Nederland werd mede ingegeven door het feit dat zijn vrouw hoogzwanger was. In de tijd dat Yildirim in Turkije speelde, spookte een terugkeer naar Nederland eerder al door zijn hoofd. “Heel vaak zelfs. Ik speelde op het tweede niveau in Turkije en dat is best een grote competitie, qua sterkte en bedragen. Bij Nederlandse clubs moest ik eerst stage lopen. Ik had zoiets van: hey, kom op. Ik speel in een competitie waar best behoorlijke bedragen rondgaan. Ik ga echt geen stage lopen bij een club in Nederland. Ik heb dat vorig seizoen aan de kant gezet voor mijn vrouw en dochter. En nu zit ik weer in Azerbeidzjan”, lacht de Amsterdammer. “Ik had het wel gezien in de Keuken Kampioen Divisie, ondanks dat ik nog een contract had bij MVV. We zijn om de tafel gegaan en hebben in goed overleg besloten uit elkaar te gaan”

Doordat Yildirim in de stap naar Azerbeidzjan een ‘switch’ in zijn carrière zag, besloot hij Nederland andermaal te verlaten. “Ik ben geen twintig meer en er liggen hier best mooie mogelijkheden. Als je het even goed doet, kan je voor mooie bedragen naar grotere clubs. Binnen Azerbeidzjan, maar ook naar Azië bijvoorbeeld. Ik heb voor een jaar getekend, maar ik zie het zitten om de komende jaren in Baku te verblijven. Er zijn heel wat kwaliteiten in de Azerbeidzjaanse competitie, je ziet dat bijvoorbeeld aan het feit dat Qarabag en Qabala de afgelopen jaren in de Europa League spelen”, zegt de spits, die beaamt dat je het als speler in Azerbeidzjan een stuk beter voor elkaar hebt dan in de Keuken Kampioen Divisie. “Sowieso, honderd procent. In de Keuken Kampioen Divisie verdien je een stuk minder dan in dit soort landen, met alle respect. Dat heeft de stap ook een stuk gemakkelijker gemaakt.”

Voordat de aanvaller in Maastricht terechtkwam, speelde hij in Turkije voor Kasimpasa, Konyaspor, Bucaspor, Sanliurfaspor, Elazigspor, Koceli Birlik, Sivas Belediye en Nazilli Belediyespor. Yildirim, die in de jeugdopleiding van HFC Haarlem en Ajax speelde, verliet Nederland in 2011 op twintigjarige leeftijd voor een Turks avontuur. “De keuze om Nederland te verlaten, was financieel. Puur financieel. Destijds gaf mijn zaakwaarnemer een gouden tip. Hij zei: Nu snel geld verdienen en je weet niet waar je gaat belanden. Of je kiest voor stabiliteit bij je familie en je gaat minuten maken in Nederland. Ik kon mijn contract bij Utrecht verlengen, tot twee keer toe. Daarnaast was Go Ahead Eagles, met Marc Overmars toen nog als technisch directeur, geïnteresseerd”, aldus Yildirim. Op het moment dat hij naar Turkije verkaste, had hij drie wedstrijden voor FC Utrecht, waarin hij eenmaal trefzeker was, achter zijn naam staan. “Achteraf had ik in Nederland moeten blijven. Ik had eigenlijk meer ervaring moeten opdoen en daarna naar het buitenland moeten vertrekken.”

De jonge Yildirim moest er behoorlijk aan wennen hoe het er in Turkije op en buiten het veld aan kan toegaan. “In Turkije heb ik heel veel gezien. Als we daar over beginnen, kan ik wel een boek schrijven. Ik heb bijvoorbeeld weleens meegemaakt dat een deurwaarder de fitnessapparatuur kwam weghalen voordat we aan een wedstrijd begonnen. Ik schrik niet meer zo snel van dingen die gebeuren.” Hij wijst erop dat passie en emotie een grote rol spelen in het Turkse voetbal. “Dat zorgt er ook voor dat er minder geduld is met trainers. Het is de reden geweest dat ik zoveel clubs heb gehad in Turkije. Iedereen zegt: Je bent zo vaak van club veranderd, dat ligt vast aan jou. Maar als er een nieuwe trainer komt en die neemt zijn eigen spits mee, is er geen plek voor mij. Of het kan gebeuren dat de president na een aantal maanden weggaat.”

Zowel met Kasimpasa als met Konyaspor promoveerde Yildirim naar de Süper Lig. Tot twee keer toe besloot hij de club na de promotie te verlaten. “Ik zou derde spits worden en was te ongeduldig, had de Nederlandse mentaliteit dat ik op jonge leeftijd zoveel mogelijk aan spelen moest toekomen. Daarom koos ik ervoor om een stap terug te zetten, maar dat pakte niet goed uit. Achteraf had ik gewoon bij die clubs moeten blijven. Later bleek dat ik mijn mogelijkheden wel had gekregen. Hetzelfde gebeurde toen ik bij Utrecht besloot te vertrekken: Ricky van Wolfswinkel ging weg en Frank Demouge en Jacob Mulenga raakten geblesseerd”, zegt hij. De aanvaller spreekt van een aaneenschakeling van verkeerde keuzes en heeft om die reden zichzelf twee jaar geleden een ‘nieuwe carrière’ gegund. “Ik had doelstellingen gesteld: ik ga niet meer terug naar Turkije, wat er ook gebeurt. Ik ga terug naar Nederland en zorg dat ik een club kan vinden in de Keuken Kampioen Divisie. Daarna ga ik ervoor zorgen dat ik ergens op het hoogste niveau kan spelen, waar er perspectief is op Europees voetbal. In feite maak ik nu de keuzes die ik op mijn twintigste had moeten maken. Als ik terugkijk op mijn loopbaan, ben ik niet tevreden. Ik heb zeker niet het maximale eruit gehaald, daardoor ben ik ook een beetje boos op mezelf. Het kan nog steeds, al wordt het lastiger. Maar waar een wil is, is een weg.”