Openhartige Sven van Beek voelt zich als een vis in het water in Qatar: ‘Sta nog steeds achter deze stap’

Sven van Beek was jarenlang een vast gezicht in de Eredivisie. Na 204 wedstrijden op het hoogste niveau van Nederland, één landstitel, twee bekers en drie clubs besloot de dertigjarige verdediger deze zomer de sprong in het diepe te wagen en naar Al-Shahania in Qatar te vertrekken. Daar voelt de in Gouda geboren Van Beek zich als een vis in het water. Een openhartig gesprek over spelen en leven in de oliestaat, blessureleed, de andere kant van de voetballerij en werken als makelaar. “Als ik zie hoe erg ik het hier naar mijn zin heb, dan had ik dit veel eerder willen doen.”

Door Noël Korteweg

Het is laat in de avond op 16 juli als Heerenveen het vertrek van haar aanvoerder via de officiële kanalen bekendmaakt. “Natuurlijk vinden we het jammer dat hij vertrekt, maar we gunnen hem deze stap ook”, laat algemeen directeur Ferry de Haan optekenen in het persbericht. Het is voor de clubleiding van de Friezen geen geheim dat Van Beek graag nog eens een buitenlands avontuur aangaat. “In goed overleg met de club heb ik eigenlijk altijd gezegd dat ik nog een keer de stap naar het buitenland wilde maken”, begint de verdediger nu, bijna vijf maanden na de transfer. “Zowel sportief als financieel, dat maakte op dat moment niet meer uit. Ik had natuurlijk al tien jaar in Nederland gevoetbald, dus ik was eigenlijk wel benieuwd naar hoe het in het buitenland is. Ook dat je iedereen achter moet laten in Nederland, dat stukje.” 

“Ik wilde gewoon het avontuur aangaan en kijken hoe ik het zou vinden. Als dan op een gegeven moment zo’n club voorbijkomt... Ik wilde deze kans graag pakken. Heerenveen wist dat altijd al wel. Er was altijd goed overleg tussen mij en de club, dus ze konden er eigenlijk al rekening mee houden.” Dat Al-Shahania bij Van Beek uitkomt is niet zo gek. De club uit Qatar doet één week voor de komst van de verdediger namelijk ook al zaken met Heerenveen. Pelle van Amersfoort (28) wordt losgeweekt. “De trainer zag mij toen ook voetballen en ze hadden iemand nodig op mijn positie. Mijn zaakwaarnemer heeft mij toen gelinkt met de club en zo zijn we in gesprek gegaan.” 

Van Beek hoeft niet lang na te denken. “We hebben een Spaanse trainer die van het spelletje houdt zoals Nederland daar ook van houdt. Het opbouwen van achteruit, enzovoort. Dat sprak me aan. Het avontuur en het financiële plaatje ook natuurlijk, dat is gewoon veel beter dan in Nederland.” Met het vertrek van de rechtspoot raakt nieuwbakken trainer Robin van Persie niet alleen een van zijn meest ervaren spelers kwijt, maar ook zijn aanvoerder. De oefenmeester probeert Van Beek nog te overtuigen om te blijven. “Ik heb natuurlijk ook samengespeeld met Robin. Ik kende hem al goed, maar dan wel als teamgenoot. Voordat dit seizoen begon hebben we even gezeten en gesproken over hoe hij is als trainer, want dat is gewoon een heel andere rol.” 

“Toen heeft hij mij zijn visie laten zien. Ik was positief verrast over hoe hij naar het spelletje keek. Als ik nog een jaar bij Heerenveen had moeten spelen, dan had ik dat niet erg gevonden. Ik had alleen een doel voor ogen en ging ook richting de dertig. Als clubs je dan willen hebben, is dat een mooie leeftijd. Robin heeft me wel geprobeerd te overtuigen om te blijven. Hij had een belangrijke rol voor mij weggelegd in zijn visie. Het was heel erg jammer en spijtig, maar voor mij heeft het wel goed uitgepakt. Het was gewoon het moment om te vertrekken. Ik kon dit echt niet laten schieten.” En dus pakt Van Beek zijn koffer en stapt hij in het vliegtuig naar Qatar, zo’n 6300 kilometer verderop. 

Voor eventuele negatieve reacties op zijn stap – over de oliestaat is rond het WK van 2022 ontzettend veel te doen – is de Nederlander niet gevoelig. “Natuurlijk is het allemaal heel erg wat er gebeurd is. Ik heb in het verleden vaker naar anderen geluisterd en mijn keuzes daarop gebaseerd, maar deze beslissing wilde ik echt op mezelf richten. Ik wilde hiernaartoe, klaar. Iedereen heeft daar natuurlijk zijn vooroordeel over en dat begrijp ik, maar ik merk daar (de problemen in Qatar, red.) helemaal niets van nu ik hier zit. Het is misschien wel een van de mooiste landen waar ik ooit heb gezeten, en ik ben in veel landen geweest. Wat er gebeurd is is niet goed, maar dat heeft mijn keuze niet beïnvloed.”

‘Als ik zie hoe erg ik het hier naar mijn zin heb, dan had ik dit veel eerder willen doen’
Van Beek is vanaf het begin een onbetwiste basisspeler bij Al-Shahania, dat sinds dit seizoen uitkomt op het hoogste niveau. “Hoe het is om hier een voetballer te zijn? Het is heel erg lekker. Je hebt geen druk van de media, dat is iets wat heel erg verschilt met Nederland. Hier heb je misschien meer druk van de sjeik van de club”, lacht hij. “Je wordt hier gehaald als professional. Je hebt hier ook lokale spelers, maar de professionals moeten het eigenlijk doen en zorgen dat de punten worden binnengehaald. Als dat niet gebeurt kan er een bepaalde druk ontstaan. Als ik eenmaal mijn ritme had gevonden had ik ook in Nederland geen last meer van de druk. Dat was altijd wel fijn, maar hier heb je dat totaal niet.”

“Het leven is in die zin ook heel mooi. Overdag heb je veel vrije tijd en in de avonduren train je. Af en toe kom je ook een grootheid tegen uit het Europese voetbal die hier dan ook speelt”, doelt Van Beek op onder anderen Marco Verratti en Julian Draxler. “Dat zijn leuke dingen om te ervaren. Dat zou ik bij Heerenveen op een gegeven moment niet meer gaan meemaken.” De verdediger van Al-Shahania vindt het niveau in de Qatar Stars League ‘niet slecht’. “Zeker niet. Ik denk dat bepaalde clubs het niveau van de subtop in de Eredivisie hebben. Er wordt gewoon heel anders gevoetbald, het kan opeens een hele open wedstrijd worden. Het gaat op en neer en soms is het zo dat de voorste vijf aanvallen en de achterste zes verdedigen. Zo gaat het een beetje hier.”

Ook het leven in Qatar bevalt Van Beek uitstekend. “Het is hier gewoon altijd mooi weer. Vandaag is het ook weer 27 graden. In de zomer is het te warm. Dan zit je veel binnen bij de airco. In Nederland is het nu twee graden en als ik wil kan ik bij het zwembad liggen. Dat is maandenlang zo. Dat is het leukste verschil met Nederland, maar ook de cultuur is gewoon heel anders. Iedereen gaat wat later naar bed en staat wat later op, het is hier allemaal wat chiller.” De verdediger maakt van zijn vrije tijd vaak gebruik om de omgeving te ontdekken. “Ik ga er soms weleens alleen op uit, maar ik ben ook vaak met Pelle (van Amersfoort, red.). Ik heb ook al wat lokale mensen leren kennen hier. Er wonen hier veel Nederlanders voor hun werk. Er zitten hier ook een aantal ex-teamgenoten. Naoufal Bannis zit hier, bijvoorbeeld. Mohamed Taabouni speelt hier ook en woont in hetzelfde complex als ik. Die zie ik regelmatig, dus dat is wel leuk.”

Van Beek zit alleen in Qatar. Zijn vriendin en tweejarige zoontje Brave wonen nog in Nederland. “Ze zijn hier nu twee maanden geweest. Mijn vriendin kon dat combineren met haar werk, dus dat is wel fijn. Ze zijn gisteren toevallig weer vertrokken naar Nederland. Nu ben ik weer een paar weekjes zonder hen. Leuk is anders, maar ik wist dit wel van tevoren. Dan kan ik me daar ook makkelijker bij neerleggen. Natuurlijk mis ik ze, maar dat hoort erbij. De rest van mijn familie komt ook weleens langs. Mijn ouders zijn geweest en mijn broer komt in het nieuwe jaar. M’n vrienden zijn hier al geweest. Dat is leuk. Dan kan je ze ook laten zien wat hier allemaal is, dus dat is ook heel gaaf.”

Van Beek is blij met hoe zijn transfer naar Al-Shahania uitpakt. “Als ik zie hoe erg ik het hier naar mijn zin heb, dan had ik dit veel eerder willen doen. Ik denk dat deze stap op het juiste moment kwam. Ik heb heel lang in Nederland gespeeld en een aantal keer gehad dat een transfer niet doorging. Als zo’n trein dan op een gegeven moment voorbijkomt, moet je niet denken: zal ik het doen of niet? Dan moet je het gewoon doen. Daar ben ik superblij mee en sta ik nog steeds achter, ondanks dat ik het Nederlandse voetbal soms wel mis. Vooral qua professionaliteit. Ik train alleen in de avonduurtjes en that’s it. Ik heb heel veel vrije tijd en in Nederland is het allemaal wat professioneler.”

‘Ik wil daar ook nooit te lang bij stilstaan, anders word je echt gek’
Het voetbalgeluk heeft de ex-Feyenoorder niet altijd zo toegelachen als nu. Als iemand in zijn carrière veel tegenslagen moet overwinnen, dan is het namelijk Van Beek wel. Van zware blessures tot transfers die wegens uiteenlopende redenen niet doorgaan. “Ik heb er weleens over nagedacht, van: hoe kan dat nou?”, zegt de verdediger over zijn blessures.“Twee blessures waren echt gewoon pech. Voor mijn laatste blessure, mijn achillespees, zal wel een reden zijn geweest. Wat, weet ik niet. In die periode is mijn zoontje geboren, misschien waren het de slapeloze nachten. Ik wil daar ook nooit te lang bij stilstaan, anders word je echt gek. Ik kan er soms nog steeds met mijn hoofd niet bij waarom het zo vaak gebeurd is. Anders was mijn carrière gewoon heel anders gelopen, dat weet ik zeker.”

De eerste zware kwetsuur komt in de zomer van 2016. Van Beek raakt zwaar geblesseerd aan zijn teen. “Dat was een kwestie van slijtage. Ik heb toen te lang met te smalle voetbalschoenen gelopen. Met de kennis van nu was ik allang van schoenen veranderd, maar ik dacht altijd van: het komt wel goed. Uiteindelijk kwam het niet goed en heb ik daar heel lang mee gezeten.” Van Beek, op dat moment spelend bij Feyenoord, mist het hele seizoen 2016/17. Laat dat nou net het seizoen zijn dat zijn club voor het eerst in achttien jaar weer kampioen wordt. “Dat kampioenschap voelde niet als mijn kampioenschap. Dat was ook logisch. Ik was natuurlijk blij voor de club, de fans en de stad, maar als sporter wil je alles meemaken en ik heb dat jaar alleen maar vanaf de zijlijn kunnen zien. Dat is wel iets dat aan me geknaagd heeft.”

“Ik was een kind van de club, heb de hele jeugdopleiding doorlopen... Feyenoord was al heel lang geen kampioen meer geworden. Als je dat kampioenschap dan op die manier moet meemaken voelt dat wel echt fucked up. Ik brak na het duel met Heracles Almelo ook eventjes op het veld. Daarna heb ik snel de knop omgezet en heel erg genoten van het feest en de dingen die je daarna misschien nooit meer meemaakt.” Dat Van Beek tijdens de festiviteiten op het veld even breekt, is helemaal niet gek. Het kind van de club ervaart zijn revalidatie als zeer zwaar en dan is er ook nog geen enkele teamgenoot die hem daar mentaal doorheen sleept. Niet één.

‘De voetballerij zit vol met mensen die alleen maar aan zichzelf denken’
“De voetbalwereld is gewoon heel erg krom”, zegt Van Beek daarover. “Iedereen is eigenlijk een BV’tje, kijkt alleen naar zichzelf en denkt niet aan een ander. De een zijn dood is de ander zijn brood, zo is het gewoon echt. In een vijftienjarige carrière heb je misschien één of twee mensen waarmee je na je loopbaan contact zal houden. Voor de rest is het gewoon heel erg hard. Ik kan er met mijn pet gewoon niet bij... Als jouw collega lange tijd ziek is en je nooit eens een appje stuurt van: ‘Hoe gaat het?’ In het voetbal gaat dat gewoon echt zo. De voetballerij zit vol met mensen die alleen aan zichzelf denken. Dat brengt hen misschien ook wel weer zo ver. Ik neem het ook niemand kwalijk. Op dat moment nam ik het ze wel kwalijk. Zo zitten jullie dus in elkaar. Later dacht ik: het zal er wel bij horen. Toen kon ik het heel makkelijk naast me neerleggen. Ik heb nu ook geen hard feelings meer. Op dat moment wel.”

“Hoe ik die periode mentaal ben doorgekomen? Moeilijk. Het was heel erg lastig”, is hij openhartig. “Ik heb in die tijd veel gesproken met de mensen om me heen: m’n ouders, vriendin en een sportpsycholoog, die ik in de arm had genomen. Ik was mentaal gewoon gebroken. Er kwam geen einde aan die blessure. Dat is lastig als je een jongen van 22 bent. Als de wereld eerst aan je voeten lag... Ik zat dicht tegen het Nederlands elftal aan en nog geen paar maanden later keek niemand me meer aan. Dat is gewoon raar en moet je een plekje kunnen geven. Dat ging op een gegeven moment wel, maar het heeft wel even geduurd.” De selectie en staf van Feyenoord vieren op 14 mei 2017 feest voor de harde kern in De Kuip. Van Beek, op krukken, kijkt vanaf een afstandje toe. Karim El Ahmadi pakt dan de schaal en zet het plots op een lopen. 

Hij is onderweg naar Van Beek, die de schaal in zijn handen krijgt gedrukt. “Ja, dat weet ik nog. Ze zeiden op een gegeven moment wel: ‘Het is ook jouw kampioenschap.’ Daar heb je, heel bot gezegd, niets aan. Het is wel lief dat ze dat doen. Je wil natuurlijk ook niet het feestje verstoren voor de anderen. Voor hen is het ook een beleving die sommigen nooit meer zullen meemaken. Dan ga je daar niet lopen rouwen, dat doe je niet. Ik was heel blij en trots en er kwam ook veel ontlading uit, maar het was gewoon jammer. Al had ik maar één wedstrijd kunnen spelen, weet je wel. Gewoon één wedstrijdje. Ik ben een kind van de club, heb alles meegemaakt en de moeilijke tijden doorstaan. Mijn lichting en de lichting daarvoor hebben Feyenoord wel weer op de kaart gezet. Dat zullen de meesten misschien vergeten, maar dat vergeet jij niet.”

Wijze lessen
Van Beek leert tijdens zijn revalidatie(s) wijze lessen. “Je moet de mensen die écht dicht bij je staan koesteren. Die vergeet je soms weleens als je succes behaalt, omdat er dan heel veel aasgieren zijn die mee willen delen. Soms kan je daar niet doorheen kijken. Dat leer je als je lang geblesseerd bent. Of ik vrienden ben kwijtgeraakt door mijn blessures? Ja, zeker. Vrienden, maar ook mensen die je van vroeger nog kent. Die gaan dan opeens speculeren: ‘Het gaat goed met Feyenoord, dus hij wil niet terugkomen omdat hij bang is dat hij zijn plek kwijtraakt.’ Dan denk je: jij weet niet wat ik meemaak.” 

Kort na het begin van het seizoen 2017/18 is er licht aan het einde van de tunnel en maakt de verdediger zijn rentree. “Ik heb één nop van mijn schoen gehaald en mijn zooltje veranderd”, vertelt Van Beek. “Ik heb aan de onderkant ook wat carbon geplaatst, waardoor de noppen niet door de zool en schoen heen kwamen en ik ze niet zo voelde. Tot op de dag van vandaag loop ik nog steeds op zulke zooltjes. Ik denk dat ik nu wel zonder zou kunnen, maar ik ga niets veranderen wat goed voelt.” De verdediger komt in zijn eerste seizoen na de zware blessure tot 28 duels in de hoofdmacht van Feyenoord. Van Beek maakt onder meer vier keer zijn opwachting in de Champions League én staat in de basis in de bekerfinale tegen AZ. Hij maakt de negentig minuten vol.

Imago

“Dat voelde voor mij als het kampioenschap”, zegt Van Beek over de gewonnen bekerfinale. “Ik speelde weer veel na bijna twee jaar blessureleed en won de beker. Dat voelde echt als een overwinning voor mij. Toen heb ik de mensen die dicht bij me stonden kunnen laten genieten.” Een paar jaar later, in 2019, gaat het opnieuw mis voor de mandekker. Van Beek raakt zwaar geblesseerd aan zijn enkel en staat wederom maandenlang aan de kant. “Dat is het enige jammere. Na die blessure kreeg ik geen kans meer van Feyenoord. Dat heb ik aan de ene kant altijd begrepen, want op een gegeven moment is het klaar en gaat de club verder. Dat begrijp ik ook, maar aan de andere kant: ik heb wel altijd bewezen dat wanneer ik de kans kreeg, ik het ook kon laten zien. Die kans kreeg ik toen niet meer.”

Afscheid bij Feyenoord
Van Beek kiest begin 2021 eieren voor zijn geld en verkast op huurbasis naar Willem II. “Dat heeft voor mij goed uitgepakt. Het maakte niet uit hoelang ik weg was: als ik weer terugkwam, liet ik mijn kwaliteiten zien. Dat was bij Heerenveen en Willem II ook zo. Ik denk dat ik overal wel van waarde ben geweest. Het is alleen niet gelopen zoals ik vroeger gehoopt had.” Van Beek krijgt na zijn verhuurperiode bij de Tilburgers geen nieuw contract van Feyenoord. Daardoor komt er na vijftien jaar een einde aan zijn tijd bij de Rotterdammers. “Ik heb daar eerlijk gezegd wel moeite mee gehad”, zegt Van Beek over zijn afscheid. 

“Ik kreeg een schilderij met daarop een aantal mooie momenten, maar toen ik thuiskwam zei ik wel: ‘Dit is het dan. Ik zal misschien nooit meer voor Feyenoord spelen.’ Nu weet ik zeker dat dat nooit meer gaat gebeuren. Toen dacht ik wel: echt balen dat het zo heeft moeten lopen. Ik wist toen ook nog niet waar ik naartoe ging, dus er was veel onzekerheid. Ik denk dat dat er op dat moment ook eventjes uitkwam. Ik heb heel veel mooie jaren gehad bij Feyenoord en er leuke mensen leren kennen. Op een gegeven moment was het klaar. Dat was wel even slikken.”  

Ruim drie weken na zijn vertrek bij Feyenoord tekent Van Beek een contract voor twee jaar bij Heerenveen. De Friezen halen in het eerste seizoen van de verdediger de play-offs om Europees voetbal, maar gaan in de eerste ronde ten onder tegen AZ. Van Beek komt dat jaar tot 34 wedstrijden en mist in de eerste veertien competitieduels van 2022/23, het seizoen daarna, geen minuut. Dan gaat het op 7 januari 2023, op bezoek bij RKC Waalwijk, in de slotfase mis. Van Beek loopt een zware achillespeesblessure op, staat 245 dagen aan de kant en moet 30 wedstrijden aan zich voorbij laten gaan. “Toen ben ik gaan nadenken”, vertelt hij. “Misschien is het wel klaar met je lichaam. Wat ga je dan doen?”

Werken als makelaar
“Vastgoed is iets wat ik altijd leuk en fascinerend heb gevonden. Daar zie ik ook veel kansen in voor in de toekomst. Toen ik wilde gaan investeren in Spanje ben ik in aanraking gekomen met Turnkey del Sol. Ik ben het gesprek aangegaan om te investeren, maar al snel werd duidelijk dat ze me graag bij het bedrijf wilden voegen.” Van Beek moet even nadenken over het aanbod, maar gaat dan overstag en begint in de zomer van 2023 als makelaar. “Het is eigenlijk heel relaxed”, vertelt hij over zijn gemiddelde werkweek. “Als ik het niet wil doen, doe ik het niet. Als ik tijd heb, doe ik er wat aan. Er is geen druk: ik hoef niet een bepaald aantal sales per jaar te halen. Als iemand wat leuks wil kopen in Spanje, link ik met diegene en ga ik het gesprek aan. Ik word daar goed in begeleid. Ik heb iemand waar ik heel goed mee samenwerk.”

“Nu ik helemaal hier zit vind ik het wel wat lastiger om het goed op te pakken”, is Van Beek eerlijk. “Het is toch een stuk verder weg en de mensen in Nederland spreek ik wat minder. In Nederland kwam ik mensen tegen die er dan vaak over begonnen. Dan kon je het linkje wat makkelijker leggen. Dat is hier wel wat lastiger.” Hoewel de meeste klanten Van Beek inschakelen om daadwerkelijk te investeren in Spaans vastgoed, komt het soms ook voor dat mensen andere bedoelingen hebben bij een gesprek. Zo haalt een klant bijvoorbeeld opeens zijn zoontje erbij om hem met de ex-Feyenoorder te laten praten. “Op een gegeven moment heb je dat gauw door. Dan gaan de vragen niet meer over het vastgoed in Spanje, maar vooral over hoe het met mij gaat. Ik vind het helemaal niet erg om het daar even over te hebben, maar dat is niet waarvoor je dan aan het bellen bent”, lacht Van Beek.

De verdediger sluit een fulltime carrière als makelaar na zijn actieve loopbaan niet uit. “Ik ben dit traject wel ingegaan om te kijken of ik dit na mijn carrière leuk zou vinden. Ik heb altijd gezegd dat alle opties openblijven. Je weet nooit wat er op je pad komt. Zolang ik het vastgoed leuk blijf vinden, zie ik daar toekomst in. Ik heb altijd gezegd dat ik na mijn carrière niet per se in het voetbal actief hoef te blijven, maar je weet niet wie je tegenkomt en wat er gaat gebeuren. Ik laat alle opties open.” Voorlopig focust Van Beek zich op Al-Shahania, waar hij nog anderhalf jaar vastligt.

“Er zijn maar twaalf teams op het hoogste niveau en heel veel professionals in Europa waar ze uit kunnen kiezen. Uiteindelijk is er hier aan geld geen gebrek. Het is al best uniek dat ik hier überhaupt zit. Het is ook leuk dat Pelle en ik hier samen naartoe zijn gegaan. We doen het allebei hartstikke goed. We staan op een mooie plek op de ranglijst, zeker voor een club die net gepromoveerd is. De weg is alleen nog lang tot het einde van het seizoen.” Een langer verblijf bij de club uit Qatar behoort tot de mogelijkheden. “Ik zie nog helemaal geen einde in zicht. Ik voel me goed, misschien zit ik hier nog wel vier à vijf jaar. Dat weet je niet.” 

In de vorige editie van Over de Grens sprak Voetbalzone met Bart Ramselaar. Lees hier alles over zijn bijzondere avontuur in Singapore.