Openhartige Ihattaren doet zijn verhaal: ‘Volledig aan mijn lot overgelaten'

Mohamed Ihattaren heeft voor het eerst sinds zijn vertrek uit Italië een uitgebreid interview gegeven. De middenvelder blikt in gesprek met De Telegraaf terug op zijn roerige tijd bij Sampdoria, waar hij door persoonlijke omstandigheden nooit zijn officiële debuut zou maken. Inmiddels is Ihattaren weer terug in Nederland en werkt hij met Gerald Vanenburg aan een terugkeer op de velden. FC Utrecht staat op het punt om de aanvallende middenvelder voor anderhalf jaar te huren. "Ik moet nu écht fit worden. Ik weet dat ik dat snel voor elkaar kan krijgen. Dat bleek ook afgelopen zomer. Ik wil zweten, kramp krijgen. Ik wil het vóélen dat ik weer voetbal. Heerlijk."

Ihattaren ontkent dat hij enige tijd onvindbaar was, zoals werd gesteld in de media. "Klopt allemaal niet, maar je schrikt wel als je het leest. Er werd van alles over me gezegd, maar nooit met me gesproken. Ik heb inderdaad niets van me laten horen na mijn vertrek bij Sampdoria, waar Juventus me voor een seizoen stalde. Dat valt niet goed te praten. Ik ben weggegaan vanwege de omstandigheden bij Sampdoria. Als negentienjarige zat ik daar in een hotelkamer. Alleen, volledig aan mijn lot overgelaten. Ik kon het niet meer opbrengen. Allerlei afspraken werden niet nagekomen. Alsof ik niet bestond."

De middenvelder ontving onder meer geen salaris en besloot vervolgens voor zichzelf te kiezen. Ihattaren keerde plots terug naar Nederland en verdween een tijdje van de radar. Wel postte hij af en toe een foto op Instagram met een personal trainer. "Niets werd geregeld, geen bankrekening of verzekering. Toen heb ik voor mezelf gekozen, mezelf in bescherming genomen en ben vertrokken. Het vertrouwen was weg. Maar vermist, zoals ze bij Sampdoria zeiden… Vraag elk willekeurig jongetje in Utrecht waar Afellay, Labyad of de moeder van Ihattaren woont en ze brengen je tot aan de voordeur. Dan hadden ze me daar zien zitten.”

Ihattaren heeft tot op de dag van vandaag nog geen euro ontvangen van Sampdoria. "Wat als ik daar m’n been had gebroken?”, vertelt hij. "Dan zie je dat in Nederland alles top geregeld is. We aten na de training op de club en daar stonden alleen drie bakken pizza’s en zoete broodjes. Ik kreeg ook geen salaris, dus ik belde de teammanager. ’We betalen hier elke twee maanden’, hoorde ik. Alleen gebeurde dat niet. Daar gaat het me niet om, maar alles bij elkaar ging het irriteren. Ik speelde geen minuut, er bleek nul perspectief te zijn en alles wat nodig was om me daar thuis te voelen, dat ontbrak. Ik belde Mino (Raiola, red.) met de vraag of we nog iets gingen regelen gezien de situatie. Hij zei dat ik rustig moest blijven."

Zonder ook maar een minuut te hebben gespeeld bij Sampdoria, besloot Ihattaren terug te gaan naar Nederland. "Toen ik bij Sampdoria aankwam, was er niemand behalve de teammanager. Ik moest foto’s maken met het shirt en de volgende dag trainen. Ik zag toen wat mannen in een pak, dus ik dacht: dat zijn hoge pieten, de directeuren. Ik groet ze even netjes. Het konden ook taxichauffeurs zijn geweest. Ik had geen idee en zij hadden voor mijn gevoel geen idee wie ik zou zijn. De trainer wist niet eens dat ik linksbenig ben. Maar ik dacht: ik ga er gewoon wat moois van maken. Voetballen en je kop houden.”

Tot overmaat van ram kreeg Ihattaren al vrij snel last van zijn hamstring. "Ik moest drie keer een MRI-scan laten maken, waarvan eentje op anderhalf uur van Genua. Waarom weet ik niet. Steeds bleek er geen schade te zijn. Ik zei dat ik me goed voelde en gewoon wilde trainen, maar ik mocht alleen fietsen en zwemmen bij de fysio’s. Het leek alsof ze me totaal niet begrepen of wilden begrijpen. Het voelde alsof ik op vakantie was! In de groep ontstond ook irritatie om alle onduidelijkheid. Zo kreeg ik een akkefietje met Antonio Candreva (voormalig Italiaans international die op zijn plek speelt, red.), terwijl ik veel respect voor zijn carrière heb. Het niveau lag daar trouwens echt niet hoger dan bij PSV.”

Ihattaren besloot na de interlandperiode in oktober terug te gaan naar Nederland en pakte na Nederland - Gibraltar het vliegtuig. „Ik stapte de volgende dag het kantoor van Ali Dursun binnen, met hem had ik al langer contact”, zegt Ihattaren over de zaakwaarnemer die hij verkoos boven Raiola. "Ik zei: Ali, ik heb álles fout gedaan. Je moet me helpen. Ik zocht het eerst bij mezelf. Hij hoorde het verhaal aan en zei dat ik hier onmogelijk schuld aan kon hebben. Hij nam me onder de arm, is als een soort vader voor me. Mino vertelde kortgeleden bij Studio Voetbal dat hij zich zorgen maakte, begon over het mentale aspect en dat hij geen contact meer met me had. Natuurlijk niet, ik ben teleurgesteld. Een week voor mijn overstap naar Ali wilde hij nog publiekelijk met mij bekendmaken dat ik niet fout zat.”

Tot slot vertelt Ihattaren over zijn vertrek bij PSV. De middenvelder lag veelvuldig in de clinch met trainer Roger Schmidt en werd uiteindelijk verkocht aan Juventus. "Het was aftellen eind augustus. Bij PSV vroeg iedereen al weken wanneer ik weg zou gaan. Alleen Toon Gerbrands. Toon en John de Jong (algemeen directeur en technisch directeur, red.) zijn altijd heel goed voor me geweest, ik ben ze enorm dankbaar. Zij weten hoe ik ben, maar onder Schmidt had ik het gevoel zelfs in Jong PSV terecht te komen. Ik wilde gewoon graag weg, maar helaas voelde het alsof ik door de achterdeur moest vertrekken bij PSV in plaats van door de voordeur zoals Memphis Depay, Steven Bergwijn en Donyell Malen.”