Nog 22 dagen te gaan tot het WK in Zuid-Afrika: Paraguay

FEITEN EN CIJFERS
WK-deelnemer: Paraguay
Officiële landsnaam: Tetã Paraguái
Oppervlakte: 406.752 km²
Populatie: 6.349.000 (103de ter wereld)
Hoofdstad: Asunción
Andere belangrijke steden: Ciudad del Este, San Lorenzo
Taal: Spaans en Guaraní
Munt: Paraguyaanse guaraní
Voetbalbond: Asociación Paraguaya de Futbol (APF)
Opgericht: 1906
Website: www.apf.org.py
FIFA-ranglijst: 30ste

KWALIFICATIEROUTE
Na Brazilië was Paraguay het tweede Zuid-Amerikaanse land dat zich plaatste voor het WK 2010. Op dezelfde dag als Spanje en Engeland wist het land zeker dat het komende zomer van de partij zou zijn. Even leek het erop dat La Albirroja voor een enorme stunt zou gaan zorgen. Na tien wedstrijden stond het land op 23 punten en leek de eerste plaats, normaal gesproken een prooi voor Brazilië, binnen handbereik. Dat zou uiteindelijk niet lukken, maar één wapenfeit kan Paraguay nooit meer worden afgenomen. In juni 2008 werd vijfvoudig wereldkampioen Brazilië in Asunción op een 2-0 nederlaag getrakteerd. Knap, aangezien alleen Bolivia daar later nog in zou slagen. Maar die zege telde stukken minder.

Terug naar de eindklassering in de kwalificatiereeks; in de lente van 2009 maakte Paraguay het zichzelf moeilijk door achtereenvolgens punten te verspelen tegen Uruguay (0-2), Ecuador (1-1), Chili (0-2) en Brazilië (1-2). Daarmee verdween de voorsprong op de concurrentie als sneeuw voor de zon en eindigde Paraguay op de derde plaats in Zuid-Amerika. Met tien overwinningen, drie remises en vijf nederlagen eindigden de Guaraní maar op één punt van winnaar Brazilië en in puntenaantal gelijk met Chili. Argentinië moest uiteindelijk liefst vijf punten toegeven op Paraguay. Grote man tijdens alle kwalificatiewedstrijden was Salvador Cabañas, de man die later zeer regelmatig het nieuws haalde doordat er een kogel in zijn hoofd terecht kwam.

De 29-jarige spits eindigde met zes doelpunten als topscorer van Paraguay in de plaatsingsreeks. Hij maakte doelpunten tegen Chili en Venezuela, twee in twee duels tegen Brazilië en de enige treffer tegen zowel Colombia (1-0) als Bolivia (1-0). In januari van dit jaar werd hij in een bar in Mexico-Stad echter in het hoofd geschoten. De doktoren onderzochten hem en legden hem op de operatietafel, maar vonden het veel te gevaarlijk de kogel uit het hoofd van Cabañas te halen. Ondanks zijn slechte korte termijn geheugen en de onbekende risico’s wilde Cabañas toch het gevecht met de medici aangaan en vlammen op het WK in Zuid-Afrika. De teamarts van Paraguay hielp hem echter uit de droom en zei dat het écht niet mogelijk was.

DE BONDSCOACH
Wie tovert een opvallende anekdote over de bondscoach van Paraguay uit de hoge hoed? Niemand? Iemand die überhaupt weet hoe de man heet? Gerardo Martino is, samen met de coaches van Noord-Korea en Nieuw-Zeeland, misschien wel één van de meest onbekende bondscoaches. We zien hem straks in beeld tijdens de wedstrijden van Paraguay tegen Italië, Nieuw-Zeeland en Slowakije. Martino (47) kende als speler een bescheiden carrière die hem alleen bij Newell’s Old Boys in zijn geboorteland Argentinië prijzen opleverde.

Martino, die de positie van middenvelder innam, kwam twee keer uit voor het Argentijnse nationale team; één van die duels betrof het officiële debuut van Alfio Basile als bondscoach in februari 1991. In 1996 nam hij afscheid als speler en twee jaar later zette hij de eerste stappen als coach. In die hoedanigheid boekte hij meer goede resultaten; met Club Libertad won hij de Apertura (eerste helft van het seizoen in veel Latijns-Amerikaanse landen) in 2002, 2003 en 2006. Daarnaast liet het team aardige dingen zien in de Copa Libertadores, de Latijns-Amerikaanse equivalent van de Champions League.

Met Cerro Porteño, een andere club uit Paraguay, won Martino in 2004 bovendien de complete competitie (Apertura en Clausura). Aan het einde van de winter van 2007 koos de Paraguyaanse bond hem als nieuwe bondscoach. Sinds hij in dienst is, zat hij tijdens 44 duels van het nationale team op de bank. Hij won en verloor er zestien en stapte twaalf keer met een puntendeling van het veld. In totaal, zeggen de statistieken, pakte Martino met zijn team zestig van de mogelijke 132 punten. Geen slecht gemiddelde. Na de kwalificatie voor het WK zei hij: “Met het nationale team heb je een baan om één van twee redenen: je werkt om te werken of je werkt om geschiedenis te schrijven. Ik wil om de tweede reden werken.”

HET TEAM
Niet zo lang geleden speelde Oranje een oefeninterland tegen Paraguay. Wout Brama en Otman Bakkal weten het nog goed; zij mochten van Bert van Marwijk hun debuut maken als invaller. Al met al was het een weinig verheffende wedstrijd in Heerenveen, zeg maar gerust slecht en saai. Nederland oogde inspiratieloos en Paraguay liet zich amper zien op de helft van de tegenstander. Hoe anders was dat tijdens de wedstrijden die het land afwerkte in de kwalificatiereeks richting Zuid-Afrika; toen swingde het vaak aan alle kanten en werden er behoorlijk goede resultaten geboekt, die uitmondden in de derde plaats in de eindstand.

Met Justo Villar (Real Valladolid) in het doel beschikt bondscoach Martino over een geroutineerde keeper. Voor hem staan doorgaans Darío Verón (UNAM), Claudio Morel Rodríguez (Boca Juniors), Paulo da Silva (Sunderland) en Julio César Cáceres (Atlético Mineiro). De middenlinie wordt vaak gevormd door Jonathan Santana (VfL Wolfsburg), Victor Cáceres (Libertad), Christian Riveros (Cruz Azul) en, wie kent hem nog, Édgar Barreto, de oud-speler van NEC die na zijn tijd in Nijmegen voor Reggina speelde en inmiddels bij Atalanta Bergamo zit.

In de voorhoede van Paraguay zwerven de bekendste namen rond, van wie er drie hun geld verdienen in de Europese competities. Roque Santa Cruz (Manchester City) is bij uitstek de bekendste en meest begaafde speler van het stel. Hij is met zijn twintig interlandgoals tevens de leading man in productie. Nelson Haedo Valdez, speler van Borussia Dortmund, maakt veel minuten en wordt op de voet gevolgd door Óscar Cardozo, de man die met Benfica voor de nodige onrust zorgde tegen Liverpool in de Europa League. Martino verraste door de geboren Argentijn Lucas Barrios (Borussia Dortmund) ook op te nemen in zijn voorselectie. Het blijft afwachten of hij de laatste schifting overleeft.

DE STERSPELER
Roque Santa Cruz scoorde meer dan zijn teamgenoten, diende de (op papier) grootste clubs en verdient waarschijnlijk ook het meest van alle internationals. De 28-jarige spits groeide op bij Olimpia, in zijn geboorteland. Op achttienjarige leeftijd werd hij er voor de leeuwen geworpen en hij deed het vrij behoorlijk: Bayern München had al snel voldoende gezien om Santa Cruz in de winterstop van het se