Nog 24 dagen te gaan tot het WK in Zuid-Afrika: Ghana

FEITEN EN CIJFERS
WK-deelnemer: Ghana
Officiële landsnaam: Republic of Ghana
Oppervlakte: 238.535 km²
Populatie: 23.837.000 (48ste ter wereld)
Hoofdstad: Accra
Andere belangrijke steden: Kumasi, Tamale
Taal: Engels
Munt: Ghanese cedi
Voetbalbond: Ghana Football Association (GFA)
Opgericht: 1957
Website: www.ghanafa.org
FIFA-ranglijst: 32ste

KWALIFICATIEROUTE
Het had maar drie doelpunten gescheeld, of Ghana was binnenkort niet van de partij geweest op het WK. De Black Stars begonnen in juni 2008, terwijl in Europa het EK woedde, aan haar kwalificatiecyclus met een wedstrijd tegen Libië. Die horde werd eenvoudig genomen (3-0) en ook tegen Lesotho (3-2) stapte het land als winnaar van het veld. Daarna werd echter zeer verrassend verloren van Gabon (0-2), een natie die op de internationale voetbalkaart eigenlijk totaal niets in de melk te brokkelen heeft. In de return redden Prince Tahoe en Sulley Muntari de Ghanezen door samen voor een 2-0 zege te zorgen.

De druk stond er echter goed op, met name doordat Libië en Gabon het heel behoorlijk deden in Groep 5 van de kwalificatiecampagne. De angst sloeg gans Ghana dan ook om het hart toen de vijfde wedstrijd, uit bij Libië, acht minuten voor tijd verloren ging. In de afsluitende wedstrijd tegen Lesotho moest alles uit de kast worden gehaald om verder te komen en, jawel, NAC-spits Matthew Amoah maakte de zeer belangrijke 3-0 die Ghana aan winst in de groep hielp. Het team eindigde op twaalf punten, net als Libië en Gabon, maar met een iets beter doelsaldo (+6 om +5 en +3).

In de derde ronde zette het land de zaken weer netjes recht en dankzij de koppositie in een groep met Benin, Mali en Soedan werd kwalificatie afgedwongen voor het WK én de Afrika Cup. Grote man tijdens de weg naar het WK was de al eerder aangehaalde Amoah. In Nederland staat de spits al jaren bekend als een speler, die voldoende scorend vermogen heeft. Dat bewees hij bij Vitesse en NAC en tijdelijk over de grens bij Borussia Dortmund, maar hij laat het lang niet altijd zien. Voor Ghana scoorde hij vijf keer tijdens de kwalificatiereeks, één keer meer dan teamgenoot Junior Agogo.

DE BONDSCOACH
Niemand minder dan Stanley Menzo had zomaar voor de Ghanese selectie kunnen staan. De tegenwoordig trainer van SC Cambuur-Leeuwarden voerde net als Marcel Desailly in de zomer van 2008 gesprekken met de Ghanese bond, maar die vond Menzo iets te onervaren en koos voor de inmiddels 56-jarige Milovan Rajevac. Het betekende de tweede keer in korte tijd dat het land in zee ging met een Servische trainer. Eerder al was Ratomir Dujkovic bondscoach, en dat deed hij met verve door Ghana voor het eerst in de geschiedenis naar de tweede ronde van een WK te loodsen. Gezien de kwalificatie voor het WK in Zuid-Afrika heeft Rajevac in ieder geval voldaan aan de primaire doelstelling; erbij zijn op de eindronde.

Rajevac was in zijn actieve jaren een speler in de marge. Hij speelde, verspreid over twee perioden, voor FK Borac Cacak en kwam daarnaast uit voor nog drie clubs, waarvan Rode Ster Belgrado ongetwijfeld als bekendste geldt. Tien jaar na beëindiging van zijn spelersloopbaan, het is inmiddels 1996, gaat Rajevac aan de slag als trainer van Sloboda Užice. Na de clubs te hebben gecoacht die hij ook als speler diende, mag hij in de zomer van 2008 aan de slag als bondscoach van Ghana. De Afrikanen zijn onder de indruk geraakt van de prestaties van FK Borac Cacak, dat zich onder leiding van Rajevac weet te plaatsen voor de UEFA Cup. Rajevac tekent voor drie jaar en boekt prima resultaten.

In de eerste kwalificatieronde zitten de Ghanezen nog even met samengeknepen billen, maar in het vervolg speelt het team sterk en fris en leidt Rajevac het land naar het WK. Toch zijn er ook strubbelingen. Michael Essien, Asamoah Gyan en Sulley Muntari weigeren af te reizen voor een oefeninterland tegen Angola, Essien verbaast zich een maand later over de keuze van Rajevac om Muntari niet te selecteren en de beoogde spits voor het nationale elftal, Mario Balotelli, laat volgens Rajevac te lang op zich wachten. “We hebben hem zeer zacht en met fluwelen handschoenen aangepakt. Maar het gebeurt nu niet meer, Mario kan het vergeten”, laat Rajevac weten. “Er gaat nu niemand meer naar hem toe om hem over te halen.” Toch is er ook goed nieuws; Ghana bereikt in januari dit jaar de finale van de Afrika Cup. Die gaat uiteindelijk, helaas voor Rajevac en zijn spelers, wel verloren tegen Egypte (0-1).

HET TEAM
Op doel bij Ghana staat straks in principe Richard Kingson. De 31-jarige keeper versleet flink wat clubs in Turkije, speelde kort in Zweden en is sinds drie jaar actief in Engeland. Hoewel, actief: bij Wigan Athletic geldt hij als reserve en maakt hij vooral minuten in het tweede. In het nationale elftal is hij echter onomstreden. Kingson keepte de gehele kwalificatiereeks en kreeg acht goals tegen in twaalf wedstrijden. Tijdens de Afrika Cup hield hij in drie van de vijf duels zijn doel schoon. Voor hem staan doorgaans vier mannen; John Mensah (Sunderland), John Pantsil (Fulham), Eric Addo (Roda JC) en Samuel Inkoom (FC Basel).

Op het middenrif komen we de bekendste en grootste namen van Ghana tegen. Spelers die bijna ieder seizoen Europees voetbal spelen met hun club én bovendien binnen hun elftal verzekerd zijn van een basisplaats. Michael Essien (Chelsea), Sulley Muntari (Internazionale), Stephan Appiah (Bologna) en Kwadwo Asamoah (Udinese) moeten een ondoordringbaar blok vormen in de groepswedstrijden tegen Servië, Australië en Duitsland. Tevens dienen zij als laatste linie richting de voorhoede van Ghana. Het middenveld geldt als een linie vol ervaring, dreiging en scorend vermogen en bovendien hebben veel spelers uit de succesvolle jeugdelftallen de overstap naar het eerste gemaakt.

Daarin is Matthew Amoah (NAC Breda) vrijwel altijd van de partij en wordt hij regelmatig bijgestaan door Asamoah Gyan (Stade Rennes). Junior Agogo, jarenlang goalgetter in de lagere Engelse divisies maar inmiddels actief op Cyprus, maakt regelmatig minuten als invaller. Tel daar, in alle linies bezien, reserves als Dominic Adiyiah (AC Milan), André ‘Dede’ Ayew (door Olympique Marseille verhuurd aan Arles Avignon) en Hans Sarpei (Bayer Leverkusen) bij op en Ghana heeft een niet onaardig team. Zo loodste Ayew, de zoon van de Ghanese legende Abedi Pelé, Ghana tot 20 jaar in 2009 naar goud, tijdens het WK in Rwanda.

DE STERSPELER
Sulley Muntari geldt als een grote naam bij Ghana, maar is bij Internazionale niet altijd verzekerd van een basisplaats en is niet dé blikvanger van het nationale team. Die eer is weggelegd voor de iets oudere aanvoerder Michael Essien. Essien debuteerde op negentienjarige leeftijd in het nationale shirt, nadat hij in de