Nieuwe soldaten melden zich aan het front

Het is 22:07 als Ghana begint aan de strafschoppenreeks in de Afrika Cup. Na negentig minuten is de stand tegen Burkina Faso 1-1, na verlenging stond deze stand nog steeds op het bord. Weer doen de strafschoppen Ghana de das om. De eerste strafschop van Isaac Vorsah is ronduit dramatisch. Christian Atsu doet het beter, maar uiteindelijk verliest Ghana de strafschoppenserie alsnog en de mannen van bondscoach James Kwesi Appiah druipen teleurgesteld af. Sommige spelers huilen, andere spelers proberen zichzelf groot te houden. De missie is weer niet geslaagd.

De laatste keer dat Ghana de Afrika Cup won, was in 1982. De viervoudig Afrika Cupwinnaar won toen juist na strafschoppen van Libië. De afgelopen jaren zat het echter niet mee. Vorig jaar was Zambia al te sterk door een goal van Emmanuel Mayuka, en ook dit jaar zat het er niet in. Spelers als Kevin Prince Boateng en Michael Essien kozen voor het clubvoetbal en het geld, en dus niet voor de eer van het land. Jordan Ayew vond zichzelf groter dan het land. De arbitrage zat gelukkig nog vaak mee, ook in de bewuste halve finale waar bijvoorbeeld geen strafschop werd toegekend toen Jonathan Pitroipa werd neergehaald. Het mocht niet baten. De volgende Afrika Cup wacht echter en de talenten van Ghana staan te trappelen om zichzelf te bewijzen.

Christian Atsu is één van die talenten. De vleugelspeler van FC Porto is nog maar 21 jaar oud en maakte eerst furore toen hij was uitgeleend aan Rio Ave. Dit seizoen is hij echter weer terug in Porto en de Ghanees scoorde hij in negentien optredens nog niet, maar gaf wel vier assists. Voor tegenstanders is hij moeilijk bij te houden. Hij is enorm snel en koppelt daar ook een redelijk goede dribbeltechniek aan vast. Soms mist hij nog het overzicht, maar een jong talent als Atsu kan nog groeien. Zijn potentie is enorm, de klasse spat ervan af!

Een ander talent is Emmanuel Frimpong. Ook hij is 21 jaar en hij is speler van Arsenal, zijn gebruikelijke positie is die van defensieve middenvelder. Dit jaar is hij echter verhuurd aan Fulham . Hij heeft daar nog maar één keer gespeeld, maar toch verwacht ik veel van Frimpong. Hij speelde afgelopen jaar een paar weken op huurbasis bij Charlton Atletic, maar is nu te bewonderen bij Fulham. De verwachting is dat hij nog gaat groeien. Fysiek is hij sterk, hij gooit de beuk er vol in en kan zeer hard schieten. De Premier League is hem letterlijk op het lijf geschreven. Als hij zich bij Fulham kan laten zien, hoop ik dat hij ooit te bewonderen is als basisspeler van Arsenal.

Het grootste talent van Ghana, is Kwadwo Asamoah. Eigenlijk is hij van dit predicaat af, aangezien hij 25 jaar is. Asamoah speelt in Italië bij Juventus en hij is daar basisspeler. Hij gaat waarschijnlijk nog wat jaren mee en de middenvelder heeft een goed schot in de benen, en hij is technisch onderlegd. Hij heeft daarnaast een goede kijk op het spelletje. Scoren is een ander verhaal, want dat doet hij niet veel, maar toch blijft Asamoah een speler om in de gaten te houden. Zijn vorige club was Udinese en daar speelde hij samen met Emmanuel Badu. Badu is pas 22 jaar oud en hij is een defensieve middenvelder. Hij brengt voetbal in een elftal en heeft een goede sliding waarmee hij veel ballen veroverd.

De gebroeders Ayew kunnen natuurlijk niet missen. Jordan Ayew vind ik persoonlijk niet zo een bijzondere voetballer. Hij is redelijk snel, maar heeft niet de turbo aanstaan zoals Atsu. Met zijn dribbeltechniek is niks mis en hij kan scoren. In de Ligue 1 scoorde hij dit seizoen zeven keer in 23 wedstrijden namens Marseille. Toch vind ik het jammer dat hij sterallures heeft. Hij kwam vaak te laat tijdens trainingen en gedroeg zich niet professioneel. Dat vind ik jammer, maar ik hoop dat ik hem ooit nog kan bewonderen in het shirt van Ghana. André Ayew is twee jaar ouder dan zijn broer. Op dit moment is hij beter. Hij is zeer behendig en scoorde al tien keer in dertig wedstrijden. Deze broertjes gaan het helemaal maken als ze zich doorontwikkelen.

Ghana heeft echter nog meer talenten. Wakaso Mubarak is één van die talenten. Tijdens de Afrika Cup deed hij het zeer goed en scoorde hij vier keer. Wakaso is een linkermiddenvelder en doet het op dit moment erg goed bij Espanyol. Wakaso is klein, sterk, behendig en redelijk snel. Hij is daarnaast een penaltyspecialist.

Ik schrijf deze CE om te laten zien wat het Ghanese voetbal te bieden heeft. Als de spelers zich door blijven ontwikkelen heeft Ghana volgend jaar een geweldig elftal staan op het WK, maar deze spelers gaan ook voor lange termijn mee. Ghana is een voetballand dat nog gaat groeien, het talent ligt voor het oprapen. In deze CE kon ik ook nog schrijven over Shadri Kwesi Eghan die naar FC Twente ging of over Solomon Asante die goed speelde tijdens de Afrika Cup, maar dan zou de CE te lang worden. Dat zegt wat over het Ghanese voetbal.

Als een achtste Ghanees hoop ik dat ik ooit Ghanese voetballers mag zien met de Afrika Cup in de handen. Ik hoop ook op successen op het WK en op mooi voetbal. Een nieuwe generatie vol Ghanese talenten heeft zich gemeld. Een generatie die zeer succesvol kan worden en hopelijk de geldwolven als Essien en Boateng kan doen vergeten. Deze spelers zijn uit op geld en aandacht en willen niet strijden voor de eer van hun land. Er komen echter nieuwe soldaten op het front. Het Ghanese voetbal zit in de lift.