Nederlandse kranten loven Oranje: ‘Heerlijk als hij vrijuit voetbalt’

De oerkreet van Frank de Boer galmde door het stadion toen Donny van de Beek woensdag de gelijkmaker binnenschoot tegen Italië (1-1). Na het verloren oefenduel met Mexico (0-1) en een teleurstellend gelijkspel bij Bosnië en Herzegovina (0-0) verraste De Boer het al negentien duels op rij ongeslagen Italië met een systeem met vijf verdedigers. De tactische zet van de bondscoach en het optreden van Oranje ontvangen veel lof in de Nederlandse media. “Eerherstel in Bergamo”, zo staat op de voorpagina van het sportgedeelte van De Telegraaf.

“Lef van De Boer wordt beloond”, luidt de titel van het wedstrijdverslag. “Het klinkt paradoxaal als een trainer vijf in plaats van vier verdedigers opstelt. Maar De Boer is in Italië beloond voor zijn moed”, schrijft Mike Verweij. “De Boer stak zijn nek uit. Na de teleurstellende wedstrijden tegen Mexico en Bosnië wist hij dat er een storm van kritiek zou losbarsten als het spel in Italië opnieuw ondermaats zou zijn en het resultaat zou tegenvallen. Vooral omdat hij de man in vorm Steven Berghuis weer op de bank zette.”

“Maar hetzelfde doen als op 7 september onder interim-coach Dwight Lodeweges in de Johan Cruijff ArenA was voor De Boer geen optie. Hij hield zich vast aan de aloude voetbalwijsheid dat een 5-3-2-systeem het beste kan worden bestreden met 5-3-2, omdat er over het hele veld koppeltjes worden gevormd.” Verweij vindt het belangrijkste voor De Boer dat het treffen in Bergamo voldoende aanknopingspunten geeft voor een (zonnige) toekomst. “Al zal ook hij beseffen dat uiteindelijk weer de switch naar 4-3-3 zal moeten worden gemaakt. Dat zijn team in staat is om ook een ander strijdplan uit te voeren als de situatie daarom vraagt, is echter een prettige wetenschap.”

Op de voorpagina van het sportkatern van het Algemeen Dagblad staat ‘Sterk signaal’ en boven het wedstrijdverslag van Sjoerd Mossou prijkt de kop ‘Weer wat kleur op de wangen’. De journalist omschrijft het 5-3-2 als ‘een systeem uit de oude doos’. “Een speelwijze die Oranje onder Ronald Koeman in 2018 voor het laatst gebruikte in Turijn, ook toen tegen Italië, maar die destijds, ondanks een late Nederlandse gelijkmaker (1-1), finaal mislukte. Het weerhield De Boer er niet van opnieuw terug te grijpen op het concept, weer zonder de man in vorm, Feyenoorder Steven Berghuis.”

“Tactisch was dat deze keer wel uit te leggen: Oranje kreeg met dit spelsysteem eenvoudiger grip op de beweeglijke middenvelders van Italië, terwijl de offensieve linksback Leonardo Spinazzola een min of meer directe tegenstander had in Hans Hateboer. Tegen een Italiaanse ploeg die graag domineert, ontstonden er voor Nederland automatisch ruimtes in de omschakeling.” Na een stroeve start is het tijdperk Frank de Boer alsnog begonnen, concludeert Mossou. “Tevreden wandelde De Boer meteen na afloop naar binnen, eindelijk met wat kleur op de wangen.”

‘Oranje straalt weer warmte uit’, zo staat er boven het wedstrijdverslag in de Volkskrant. Willem Vissers zag Oranje ‘bij tijd en wijle weer als een zonnetje voetballen, als een ploeg die vrolijkheid, warmte en spelvreugde uitstraalt’. “Italië - Nederland was dus de beste wedstrijd van De Boer, al zei dat niet zoveel na de ondermaatse vertoningen tegen Mexico en Bosnië. De Boer keerde verrassend terug naar het systeem waarmee zijn voorganger Ronald Koeman even speelde, al zwoer die het vrij snel weer af: 5-3-2.”

“Hij wilde koppeltjes op het veld, duidelijkheid in de hoofden, duels. Als oud-verdediger weet hij hoe het werkt: de ploeg in last kan het best eerst zorgen voor verdedigende organisatie, om vandaar de aanval te omarmen. (…) Waar Italië domineerde in Amsterdam, met Spinazzola als ronkende motor van het offensief, was het woensdag andersom”, vervolgde Vissers zijn relaas. “Althans, Nederland koesterde in grote delen van de wedstrijd het betere van het spel, al had Italië ook zomaar kunnen winnen. Frenkie de Jong draaide, dribbelde en passte dat het een aard had. Heerlijk als hij vrijuit voetbalt, als de tegenstander geen klever op zijn hielen plakt.”

Trouw vindt het ironisch dat ‘de sleutel lag in een spelsysteem dat Koeman twee jaar terug bij het vuilnis had gezet: een concept met vijf verdedigers en twee spitsen’. “Koeman had in juni 2018 gezien dat Nederland uit tegen Italië (1-1) was overlopen en gooide het over een andere boeg. De Boer haalde het 5-3-2 echter weer van stal”, valt in het wedstrijdverslag te lezen. De remise in Bergamo zal vooral lucht geven aan De Boer. “Al in de eerste week van zijn bondscoachschap was hij stevig onder vuur komen liggen. Zijn imago als coach van het breivoetbal van ploegen die niet veel scoren werkte weer tegen hem, net als zijn mislukte trainersavonturen van de laatste jaren.”

“En ja, hij maakte fouten in zijn opstelling zondag tegen Bosnië en met zijn wissels. Na woensdagavond zal de kritiek weer even luwen”, voorziet journalist John Graat. “Hij had het aangedurfd zijn elftal overhoop te gooien, wat tot een voorzichtige wederopstanding in Bergamo leidde. Nederland oogde als een strijdbaar collectief dat het ongelijk van de criticasters leek te willen bewijzen. Een gelijkspel tegen dit Italië is verdienstelijk. Winnen deed Nederland op Italiaanse bodem nog nooit.”