Nederlander wijst voorbeeld aan: ‘Marcelo is toch meer een aanvaller’

HENDRIK-IDO-AMBACHT - Oranje Onder-16 speelt in maart 2015 zijn afsluitende wedstrijd van het Vierlandentoernooi in eigen land tegen de leeftijdsgenoten van de Verenigde Staten. Talloze scouts uit binnen- en buitenland hebben de gang gemaakt naar Sportpark Schildman teneinde die ene ruwe diamant te ontdekken. Niemand trekt meer bekijks dan Oranjes Justin Kluivert, maar de Ajacied moet zich na amper tien minuten laten vervangen met een knieblessure. Vervanger Godfried Frimpong legt tijdens zijn invalbeurt de basis voor een voetbalreis die hem via de Schilderswijk in Den Haag naar het Estádio da Luz van de Europese topclub Benfica brengt. "Natuurlijk mis ik thuis, maar ik moet volwassen blijven: ik ben hier naartoe gekomen om mijn ouders trots te maken."

Door Demen Bülbül

Frimpong (18), kind van Ghanese ouders, had in 2015 al fysiek een grote voorsprong op de meesten van zijn leeftijdsgenoten. Hij speelde in de befaamde jeugdopleiding van Sparta Rotterdam, dat hem twee jaar eerder als rappe linksbuiten had weggehaald bij de amateurs van H.V.V. Laakkwartier. "Ik was een echte teamspeler en speelde destijds bij Sparta in een sterke ploeg", blikt Frimpong terug in gesprek met Voetbalzone. Hij maakte in de C-jeugd onderdeel uit van een talentvolle lichting met onder anderen Deroy Duarte, die inmiddels zeven wedstrijden in de Eredivisie achter de rug heeft voor de Kasteelclub. "Hij zat toen nog op de bank, terwijl ik wel speelde. Maar zoals je nu ziet, is hij een erg goede voetballer. Hij stond laatst zelfs in de basis tegen Ajax."

Edwin Petersen had het talent van Frimpong op dat moment al doorzien. De bondscoach van Oranje Onder-16 nam de belofte in maart op in de selectie voor het eerder aangehaalde Vierlandentoernooi, waaraan ook Tsjechië, Ierland en de Verenigde Staten deelnamen. Nadat de vleugelaanvaller van Sparta in het openingsduel met Tsjechië geen potten wist te breken, moest hij tegen Ierland en de Verenigde Staten genoegen nemen met een plekje op de bank. Het toernooi dreigde voor Frimpong uit te draaien op een teleurstelling, maar door een vroege blessure van Kluivert tegen de Amerikanen maakte hij in de slotwedstrijd alsnog zijn opwachting. Frimpong maakte een sterke indruk en nam de gelijkmaker voor zijn rekening in het met 3-1 gewonnen duel. "Het was voor mij de eerste keer dat ik bij het Nederlands elftal zat. Ik vond mezelf goed spelen."

Vlado Lemic
Het spel van Frimpong was ook de talloze aanwezige scouts opgevallen. "Na de wedstrijd tegen Tsjechië kwam mijn zaakwaarnemer Sunir Patel samen met Vlado Lemic naar me toe om te vertellen dat ik werd gevolgd door enkele clubs. Het ging om onder andere Stoke City, Anderlecht en Benfica." De keus viel op een overstap naar de Portugese grootmacht. "Sunir en Vlado hebben alles voor me geregeld en zij verzorgen nog steeds mijn management en begeleiding. Een dergelijke kans krijg je maar één keer in je leven. Als zo’n kans zich voordoet, moet je hem met beide handen aanpakken. Slaag je niet, dan zijn er nog voldoende andere opties, maar ik ben nooit met die mindset naar Benfica vertrokken. Ik wilde gewoon zo snel mogelijk doorbreken. Bij Sparta was alles tot in de puntjes geregeld. De jeugdopleiding is er geweldig, maar ik had het gevoel dat ik toe was aan iets nieuws. Bang dat de stap te groot zou zijn, ben ik nooit geweest. Ik was ervan overtuigd dat ik mij door deze stap beter zou ontwikkelen als speler. Ik was gelukkig bij Sparta, maar we hebben het hier wel over een Portugese topclub."

Frimpong was vastberaden om zijn voetbaldroom waar te maken en liet in de zomer van 2015 zijn vertrouwde omgeving in Den Haag achter zich. Hij vertrok helemaal alleen naar Lissabon. "De meeste jongens van zestien zouden zo’n stap alleen met hun ouders maken of zouden de stap helemaal niet maken, omdat ze dat niet durven. Ik beschouwde het echter als een enorme kans om bij een club als Benfica te mogen voetballen. Aan het geld heb ik niet echt gedacht. Natuurlijk zijn de voorwaarden goed, maar toen ik hoorde van de interesse dacht ik maar één ding: ja, gáán. Ik wilde er per se naar toe om mijn ouders trots te maken. Mijn moeder was enorm bezorgd en had aanvankelijk moeite met dat idee, maar mijn vader slaagde er gelukkig in haar uit te leggen dat het een enorme kans was. Hij hamerde er ook op dat we als familie een andere mentaliteit moesten opbrengen. Later begon mijn moeder dat ook te begrijpen en te wennen aan het idee."

Frimpong werd naar eigen zeggen 'perfect' opgevangen bij O Glorioso. "Ik kwam terecht op de academie van Benfica waar alle talenten verblijven. Alles is daar zo goed geregeld. Ik deelde een kamer met Renato Sanches, die op dat moment al bij het eerste zat. In het begin was ik nerveus, al hij was toen nog niet zo bekend als hij nu is. We trokken op een professionele manier met elkaar op. Een kamer verderop zat José Gomes, een grote Portugese belofte. Door hem ben ik geweldig opgevangen en met hem ben ik nog altijd erg goed. We trekken ook in onze vrije tijd samen op. Gaan we even de stad in of eten we een hapje. Ik kan inmiddels ook al een aardig woordje Portugees spreken. Ze vinden het hier erg belangrijk dat je de taal spreekt. In het begin kreeg ik vier keer per week taalles."

Frimpong kwam als rappe vleugelspits bij Benfica terecht in het elftal voor spelers tot zeventien jaar. Trainer Renato Paiva had echter andere plannen met hem: "Hij nam mij apart en vertelde dat hij in mij een goede linksback zag", herinnert het talent zich. "Hij vond me geen slechte linksbuiten, maar dacht dat mijn kwaliteiten beter tot uiting zouden komen in de verdediging. Ik was immers enorm sterk en snel en had volgens hem een goede voorzet in mijn benen. Hij wees me er bovendien op dat de meeste buitenspelers tegenwoordig creatief zijn aangelegd en wat meer aan de binnenkant spelen. De buitenspelers van nu zijn meer middenvelder dan aanvaller. Ik was meer een loper, die achter de verdediging weggestoken moest worden. Daar was ik me ook bewust van. Ik dacht als linksback een grotere kans te hebben om de top te halen."

En dus ging Frimpong meer in zichzelf investeren: "Ik wilde een echte prof worden, dus ik ging er serieus mee aan de slag. Ik zit regelmatig in de gym, maar als linksback is het ook belangrijk dat je je lichtvoetigheid niet verliest. Je moet ook blijven lopen ten behoeve van je conditie. Een linksback is altijd onderweg en dat geldt zeker voor een aanvallend ingestelde back zoals ik zelf ben. Ik houd er niet van om alleen te verdedigen. Daarnaast ging ik filmpjes bekijken om het verdedigen onder de knie te krijgen. Mijn grote voorbeeld is Benjamin Mendy van Manchester City. Hij is groot, sterk en redelijk snel. Verdedigend is hij nagenoeg niet te passeren en aanvallend is hij altijd aanwezig om zijn steentje bij te dragen. Zo zie ik mezelf ook. Veel backs kijken naar Marcelo van Real Madrid, maar dat is toch meer een aanvaller dan een verdediger. Het verdedigen gaat me steeds beter af, al besef ik dat ik er nog lang niet ben. De verwachtingen zijn hier zo hoog."

Tegenslag
Nadat Frimpong in zijn debuutjaar nog regelmatig aan spelen toe was gekomen, belandde hij afgelopen seizoen in de Onder-19 op een zijspoor. Coach João Carlos gaf de voorkeur aan anderen en de Nederlander werd bovendien teruggeworpen door een knieblessure. Frimpong was drie maanden uit de roulatie en zijn perspectief werd brozer. Hij twijfelde over zijn toekomst, maar toch besloot Rui Vitória hem aan het begin van dit seizoen bij het eerste te halen, hetgeen de verdediger zelf nog altijd beschrijft als een 'wonder'. "Het kan snel gaan in de voetballerij. Ik heb bijna elke dag mogen meetrainen en ondertussen speelde ik mijn wedstrijden voor de Onder-19. Het is voor mijn ontwikkeling enorm belangrijk om regelmatig met het eerste te trainen. Je leert hoe het is om met de grote mannen te voetballen. Je hebt het dan qua niveau over de top tien van Europa. Mijn relatie met de trainer is professioneel, maar hij kent me wel. Op het trainingsveld probeer ik zoveel mogelijk op te steken van Álex Grimaldo, een aanvallend ingestelde linksback. Verder heb ik veel respect voor Jonas. Hij doet echt alles op ervaring, waardoor je je realiseert op wat voor niveau je eigenlijk voetbalt." Een speciale band onderhoudt Frimpong met middenvelder Rafa Silva. "Ik heb zelf nog geen rijbewijs, dus hij pikt me altijd met de auto op als die me naar de academie ziet lopen."

Momenteel herstelt Frimpong van een hamstringblessure. Overbelasting, zo denkt hij zelf: "Vorig jaar speelde ik nauwelijks, terwijl ik dit seizoen nagenoeg alles heb gespeeld voor de Onder-19-ploeg en daarnaast bijna elke dag heb meegetraind met het eerste. Ik vond het in het begin lastig dat er fysiek zoveel van me gevraagd werd, maar ik begin er steeds beter aan te wennen. Ik ben weer bijna fit, maar we riskeren niets. Ik wil niet het risico lopen dat ik straks opnieuw geblesseerd raak."

Schilderswijk
Het huidige contract van Frimpong loopt nog door tot het einde van dit seizoen. Voorlopig heeft hij nog niets vernomen van de clubleiding, maar de jeugdinternational maakt zich over zijn sportieve toekomst geen zorgen: "Ik focus me op het voetbal om te slagen bij Benfica. Ik heb vorig jaar een periode gehad waarin ik kon twijfelen over mijn toekomst bij Benfica. Ik ben echter in mezelf blijven geloven en ben nog harder gaan trainen, waardoor ik nu wéér een stap dichter bij ben om te slagen als speler in het eerste elftal van Benfica. Spijt van de stap heb ik niet. Ik ben hier naartoe gekomen met het idee om mijn ouders trots te maken. Ik wil een voorbeeld zijn voor de jongens in de Schilderswijk. Het is niet de meest welvarende buurt, maar er zit enorm veel talent. Er is echter meer nodig dan talent om te slagen als voetballer. Ik wil de jongens uit de Schilderswijk wakker schudden. Natuurlijk mis ik thuis, maar ik moet volwassen blijven: ik ben hier naartoe gekomen om mijn ouders trots te maken."