‘Natuurlijk wil ik in de toekomst bij een topclub in de Eredivisie keepen’

UTRECHT - In de schaduw van Tim Krul, Kenneth Vermeer en Piet Velthuizen timmert er nog een doelman hard aan de weg. Niet zo verrassend hard als de prestaties van zijn club FC Utrecht, want Robbin Ruiter wordt al langere tijd veelvuldig gesignaleerd met goede prestaties. Maar de opmars van de Volendammer in Utrechtse dienst loopt wel parallel met de ontwikkeling van de Domstedelingen in de Eredivisie.

Door QASIM HAKIM

Zoudenbalch, dinsdagmiddag. Het zonnetje laat zijn licht schijnen over de verlaten trainingsvelden en binnen in het clubhuis gaat het er zoals altijd gemoedelijk aan toe. Er vinden her en der aan tafels wat interviews plaats, in de gaarkeuken wordt het eten bereid voor de spelers van Jong FC Utrecht en achterin zitten enkele ouderen te kaarten. Een doorsnee dag bij de voetbaltrots in het centrum van Nederland. De stad waar alle spoorwegen het hart van de NS vormen met alle drukte van dien. De plek waar na Amsterdam, Rotterdam en Den Haag de meeste mensen leven. Het gebied waar de bevolking een soortgelijke rivaliteit kent met Ajax als in Rotterdam. Je zou verwachten dat er bij de plaatselijke BVO iedere seconde hectiek in de lucht hangt. Zeker nu voormalig technisch directeur Foeke Booy onlangs ook nog een boekje opendeed over eigenaar Frans van Seumeren en hem overlaadde met een emmer modder. Maar bij FC Utrecht is het gewoon windkracht vier. Rustig en overwogen wordt er gewerkt om het niveau van een subtopper te handhaven. Iets dat past bij het slot op de deur tussen de palen, Robbin Ruiter. Sinds dit seizoen doelman van FC Utrecht en bezig aan een sterk seizoen.

Vorige week was er een lelijke uitschieter in Waalwijk tegen RKC Waalwijk (4-0), maar afgelopen zondag werd de rug gerecht en kon titelkandidaat FC Twente niet meer dan een punt meenemen uit De Galgenwaard (1-1). Momenteel staat het team van coach Jan Wouters op een verdienstelijke zesde plaats en is het na de top drie PSV, FC Twente en Vitesse de minst gepasseerde ploeg. Dankzij Ruiter, een imposante verschijning. Met zijn 1 meter 96 en een brok aan spieren schuift hij aan tafel: “We zijn groeiende, maar tegelijkertijd nog altijd een ploeg die goede wedstrijden met slordige duels afwisselt. Willen we bij de eerste acht eindigen, dan moet alles kloppen”, meent Ruiter. Dit seizoen maakte hij kennis met de Eredivisie. “Bij FC Volendam ben ik pas op latere leeftijd doorgebroken. Jeroen Verhoeven was lange tijd onomstreden en na zijn vertrek naar Ajax in 2009 werd Theo Zwarthoed gehaald. Die moest als aankoop dus gaan keepen.” Zwarthoed bakte er echter weinig van onder de lat in het palingdorp, waardoor Ruiter naar voren werd geschoven en zijn basisplaats niet meer afstond.

“Mijn kans bleef lang uit, maar ik wist dat mijn moment zou komen. Ik had in mijn tijd als reservekeeper van FC Volendam al een HBO-diploma op zak, maar ik heb nooit de gedachte gehad om de voetballerij te verlaten”, zegt hij. Afgelopen zomer diende de volgende mogelijkheid zich aan: keepen in de Eredivisie, of zelfs op een nóg hoger niveau. “Er zou ook interesse zijn geweest van Southampton, Fulham en Newcastle United, maar die clubs kwamen nooit met concrete belangstelling naar mijn zaakwaarnemer. De vraag is dan ook nog of je daadwerkelijk aan keepen toekomt in de Premier League. Zo had ik ook de eerder de stap naar de Eredivisie kunnen maken, maar dan zou ik weer op de bank belanden. Dan kun je beter ervaring opdoen in de Jupiler League, door wekelijks te spelen. “

“Dat heb ik gedaan en het heeft goed uitgepakt”, aldus Ruiter. FC Utrecht bood hem in de zomer een vierjarig contract aan. “Daar sprak vertrouwen en waardering uit. De club gaf ook meteen aan dat ze me haalden met de intentie om de nieuwe eerste keeper te worden. Die kans kon ik niet laten liggen.” Ruiter greep de kans letterlijk met beide handen aan. “Ik ben ook meteen verhuisd van Volendam naar Vleuten, een deelgemeente van Utrecht. Dat was in het begin wel moeilijk. Ik was niet gewend alleen te zijn, omdat ik nog thuis woonde bij mijn ouders. Samen met mijn broer vormen we nog altijd een heel hecht gezin. Om dan weg te gaan en alleen te gaan wonen is niet makkelijk. Gelukkig was ik veel bij FC Utrecht, waar ik snel mijn draai wist te vinden. Nu ben ik ook ontzettend gelukkig met mijn privésituatie. Maar als ik de kans krijg om terug te rijden naar Volendam, dan doe ik dat. Ik vorm ook nog altijd een kaartclubje met mijn oude ploeggenoten Jack Tuyp, Hennie Schilder, Gerry Koning en Kees-Pier Tol.”

Vanaf de eerste competitiewedstrijd tegen Feyenoord (0-1) liet Ruiter zien dat hij een directe versterking was. De sluitpost viel vooral op tijdens de uitwedstrijd in de Amsterdam ArenA tegen Ajax, die in een 1-1 gelijkspel eindigde. “Na afloop werden er zelf vragen gesteld over een plek in Oranje, omdat Kenneth Vermeer een tik had gekregen. Dat was het weekend voor de interlands met Andorra en Roemenië. Ik vond dat echter te ver gaan. Op dat moment had ik nog geen tien wedstrijden op het hoogste niveau achter mijn naam staan. En dan gaan journalisten je vragen stellen over een eventuele selectie voor het Nederlands elftal. Ik zie dit soort onderwerpen als ‘waan van de dag’ en ‘uit de lucht gegrepen’. Daar ben ik te nuchter voor”, klinkt het. Ruiter heeft zijn handen vol aan FC Utrecht. Zeker nu hij een sterke concurrent en oude bekende heeft verwelkomd in de persoon van Verhoeven. Dat was overigens wel een hartelijk ontvangst.

“Dan krijg je te horen dat de rollen nu zijn omgedraaid, omdat ik bij Volendam een tijd lang tweede keus achter Jeroen was. Theoretisch gezien klopt dat, maar het is niet zo dat we elkaar als concurrenten niets gunnen en het leven zuur willen maken. Integendeel, zo kijken we er allebei niet tegenaan. Ik heb altijd een goed contact gehouden met Jeroen. We zijn vrienden, zoals ik met veel voormalige collega-keepers een vriendschap heb opgebouwd. Paul Kok is één van mijn beste vrienden geworden en met Jasper van Gelder ben ik afgelopen zomer nog op vakantie geweest. De situatie met Jeroen is dat we elkaar scherp willen en moeten houden. Daarnaast hebben we het over details en is het niet zo dat de één de ander beter moet maken. We weten zelf donders goed dat we alles moeten geven.” Ruiter heeft zich snel opgewerkt tot één van de betere Nederlandse keepers, maar is naar eigen zeggen nog niet bezig met een volgende stap. Ambitieus is hij wel. “Natuurlijk wil ik in de toekomst bij een topclub in de Eredivisie keepen of in het buitenland, maar ik ben pas 25 en momenteel erg gelukkig bij FC Utrecht. Een doelman kan zeker tot zijn 38e levensjaar mee. Dus ik heb met een beetje geluk nog een lange carrière voor de boeg.”