Nachtmerrie met Belgische eigenaar bijna voorbij voor familiaire Londense club

Charlton Athletic is terug in de Championship. De Zuid-Londense club was vorige maand in de finale van de play-offs te sterk voor Sunderland (2-1), dat voorafgaand aan het duel op Wembley als favoriet werd aangemerkt. De Duitse aanvaller Patrick Bauer zorgde ver in blessuretijd voor een enorme vreugde-explosie bij de aanhang van the Addicks, waar de problemen van de afgelopen vijf seizoenen nog vers in het geheugen liggen. Sinds de entree van de vermogende eigenaar Roland Duchâtelet komt Charlton voornamelijk in het nieuws vanwege problemen op bestuurlijk niveau, protesten van supporters en de zoveelste aanstelling van een nieuwe manager.

Door Rian Rosendaal

Nog niet zo lang geleden was Charlton een vaste bespeler van de Premier League. Toenmalig manager Alan Curbishley verrichtte in de schaduw van Londense grootmachten als Arsenal en Chelsea prima werk op The Valley, het knusse onderkomen van Charlton, dat plaats biedt aan ruim 27.000 bezoekers. Het vertrek van Curbishley in 2006 deed de club bepaald geen goed. Een jaar later was ook de vaste stek in de middenmoot van de Premier League verdwenen, want na een seizoen in de onderste regionen volgde degradatie. Het is het startpunt van een langdurige periode vol sportieve malheur, met zelfs enkele seizoenen in League One, het derde niveau in Engeland. Het staat allemaal in schril contrast met de succesvolle jaren op het hoogste niveau, toen topclubs als Manchester United en Liverpool jaarlijks op bezoek kwamen.

De entree van Duchâtelet volgde in 2014 en met de overname was een bedrag van ongeveer vijftien miljoen euro gemoeid. De steenrijke zakenman, opgegroeid onder de rook van Antwerpen, stampte een elektronica-imperium uit de grond en is daardoor een van de rijkste mensen van België. Journalist Ludwig Verduyn houdt al jaren een ranglijst met rijkste Belgen bij en Duchâtelet heeft met een vermogen van ruim vijfhonderd miljoen euro een vaste plaats in de top twintig. De schatrijke ondernemer is ook actief geweest op politiek vlak en had als aandeelhouder een vinger in de pap bij Standard Luik en Sint-Truiden. Bij Standard was hij betrokken bij de verkoop van onder meer Axel Witsel en Marouane Fellaini, die later zouden uitgroeien tot internationals van de Belgische nationale ploeg. De multimiljonair is niet langer betrokken bij het reilen en zeilen in Luik en Sint-Truiden, maar nog wel bij vier andere clubs verspreid over heel Europa. Duchâtelet is naast Charlton namelijk ook grootaandeelhouder van het Duitse Carl Zeiss Jena, het Spaanse AD Alcorcón en het Hongaarse Újpest FC.

De meeste aandacht gaat echter uit naar zijn bemoeienissen bij Charlton, dat onder zijn leiding is veranderd in een waar trainerskerkhof. Chris Powell kon daar als eerste over meepraten. De voormalig linksback, een clubicoon met meer dan 250 duels voor the Addicks achter zijn naam, moest al snel het veld ruimen en uit uitgelekte e-mails kwam naar voren dat deze beslissing werd genomen vanwege een conflict met Duchâtelet. Powell liet zich vorig jaar tegenover Coaches Voice uit over zijn ontslag op The Valley. “Als er bij een club een nieuwe eigenaar opduikt, dan volgt ook vaak een nieuwe manager. Dat voelde ik gewoon aankomen. Ik was vooral bang dat de identiteit van de club in gevaar zou komen en dat het harde werk van de echte clubmensen allemaal voor niets zou zijn.”

Na het vertrek van Powell viste Duchâtelet in de Belgische vijver met managers. José Riga, eveneens met een verleden bij Standard, kreeg zelfs twee keer de managersfunctie toegewezen op The Valley. Tussendoor dook onder meer Bob Peeters op, die in Nederland furore maakte bij Roda JC Kerkrade en Vitesse en in de Londense voetbalkringen bekend was als oud-speler van Millwall, net als Charlton een club uit Zuid-Londen. Ook Peeters redde het niet, wat ook over landgenoot Karel Fraeye en Guy Luzon kan worden gezegd. Laatstgenoemde stond net als Riga aan het roer bij Standard en kreeg in het Stade de Sclessin dus al te maken met het leiderschap van Duchâtelet. Luzon kwam na zijn congé in de Engelse hoofdstad met het verwijt dat hij geen enkele zeggenschap had over het aankoopbeleid van Charlton, waardoor zijn plannen niet tot uitvoering konden worden gebracht.

Luzon kreeg op zijn beurt weer kritiek van Igor Vetokele, die een halfjaar na de komst van Duchâtelet neerstreek bij Charlton, in de zomer van 2014. Volgens de aanvaller uit Angola, inmiddels vertrokken bij de Championship-club, stond lang niet iedereen achter de ideeën van de oefenmeester uit Israël. “Tussen Guy Luzon en enkele spelers klikte het niet. Bob Peeters werd ontslagen omdat we te sterk aan het seizoen waren begonnen. Daardoor werden de doelen door de club naar boven bijgesteld, ook al hadden we daar de kern absoluut niet voor. Hem ontslaan was volgens mij een vergissing. Met Guy Luzon en enkele spelers klikte het dan weer niet. Iedereen begreep wat hij verdedigend wilde, maar aanvallend was het pure chaos”, legde Vetokele de vinger op de zere plek in een interview met Sport/Voetbalmagazine.

Ook Russell Slade en Karl Robinson sneuvelden voortijdig bij Charlton, dat met de huidige manager Lee Bowyer alweer aan de achtste manager bezig is sinds de komst van Duchâtelet ruim vijf jaar geleden. Ook op bestuurlijk vlak waren er de nodige veranderingen, met het vertrek van Head of Communications Mel Baroni als meest opvallende mutatie. Haar dienstverband op The Valley duurde slechts 46 dagen en kwam ten einde door een open brief van Duchâtelet richting de supporters. In het schrijven werd de vloer aangeveegd met de aanhang van Charlton, die het volgens de eigenaar uit Vlaanderen leuk vond als er werd verloren. Baroni drong er bij Duchâtelet op aan om de brief niet te publiceren, maar dat was aan dovemansoren gericht. In de veelbesproken open brief werd het gedrag van de Charlton-fans aan de kaak gesteld. “Als deze mensen naar een restaurant of bioscoop gaan en het geboden product bevalt ze niet, dan gaan ze toch ook niet gelijk tekeer tegen de leidinggevenden? Waarom gebeurt dat bij een voetbalclub dan wel? Dat vind ik een heel rare situatie.”

Ondertussen is de achterban van Charlton al enige tijd bezig om Duchâtelet richting de uitgang te duwen. De Charlton Athletic Supporters’ Trust initieert de protesten in en rondom het stadion. Met galgenhumor blijven de fans hoopvol naar de toekomst kijken. Zo werd al eens een doodskist richting The Valley gedragen, om de nijpende situatie onder de huidige eigenaar op ludieke wijze onder de aandacht van het grote publiek te brengen. Ook werden er strandballen in de kleuren zwart en wit op het veld gegooid en gaat menig supporter tegenwoordig ver voor het laatste fluitsignaal al naar huis. Er zit ook een duistere kant aan de protesten, want Duchâtelet kreeg meer dan eens met bedreigingen aan zijn adres te maken en bezoekt daarom zelden een thuiswedstrijd van Charlton. “Ik word inderdaad nog steeds bedreigd. Zou jij nog naar wedstrijden gaan als je zoveel bedreigingen zou ontvangen? Het is gewoon te riskant.”, liet de 72-jarige Belg zich ontvallen in een onderhoud met talkSPORT.

“Het probleem is dat deze mensen een intense haat jegens mij hebben ontwikkeld. Het is steeds meer op een heksenjacht gaan lijken. Ze hebben zichzelf niet meer in de hand en dat is in mijn ogen het grootste probleem. Het belangrijkste is dat me met z'n allen achter het elftal gaan staan, maar helaas wordt mij dat niet gegund“, voegde Duchâtelet daaraan toe. De grootaandeelhouder uit België is al sinds eind 2017 op zoek naar een koper, maar een nieuwe eigenaar heeft zich anderhalf jaar later nog steeds niet aangediend. In maart werd in de Engelse media gemeld dat er een geïnteresseerde partij was die de club voor ongeveer veertig miljoen euro wilde overnemen. De deal ging uiteindelijk niet door, tot frustratie van Duchâtelet, die drie maanden later nog steeds zoekende is. “Het proces verloopt traag en dat is erg vervelend. Zeker nu we terugkeren in de Championship zouden we een interessante optie voor eventuele kopers moeten zijn. Met de zomerse transfermarkt op komst is het een ideaal moment om Charlton over te nemen”, bracht de eigenaar onlangs naar buiten in een verklaring op de clubsite.

In dezelfde verklaring liet Duchâtelet duidelijk merken hoe hij over sommige mensen rondom Charlton denkt. “Ik heb de laatste jaren alles financieel afgedekt, ondanks de manier waarop stafleden, familieleden, vrienden en ikzelf soms zijn behandeld door lieden die denken dat ze het beste met de club voor hebben. Dat zal tot mijn vertrek hier ook zo blijven.” Het uitdelen van een nieuw eenjarig contract aan Bowyer is wellicht een van zijn laatste daden in Zuid-Londen. Ook om de contractverlenging van de oud-middenvelder was een hoop te doen. Duchâtelet meldde vorige week maandag nog dat de salariseisen van Boywer te gortig waren en dat er daarom een einde zou komen aan de samenwerking met de manager die promotie bewerkstelligde. Een dag later klonk een heel ander geluid. Volgens the Guardian volgde kort na het statement vanuit de clubleiding een pittig gesprek tussen Duchâtelet en Bowyer, waarin werd afgesproken dat de samenwerking tussen club en manager alsnog zou worden voortgezet.

Boywer begon zijn spelersloopbaan in het shirt van Charlton en speelde later voor onder meer Leeds United en Newcastle United. Bij Leeds was hij samen toenmalig ploeggenoot Jonathan Woodgate betrokken bij de mishandeling van een destijds negentienjarige student. De zaak deed nogal wat stof opwaaien in de Engelse media, die Boywer aan de schandpaal nagelden. Er volgde echter geen gevangenisstraf, maar vrijspraak. In zijn tijd bij Newcastle krijg hij het tijdens een wedstrijd tegen Aston Villa aan de stok met collega-middenvelder Kieron Dyer. De twee gingen zelfs met elkaar op de vuist, tot verbazing van de overige twintig spelers op het veld en het aanwezige publiek. Bowyer heeft geleerd van het verleden en probeert als manager juist het goede voorbeeld te geven. Hij is er dan ook erg blij mee dat Charlton onder zijn leiding aan het Championship-avontuur begint. “Ik heb nooit over een vertrek nagedacht. Ik houd van deze club en wil de eigenaar bedanken voor het vertrouwen. Charlton heeft fantastische supporters en ik ga er dan ook alles aan doen om volgend seizoen het beste uit deze selectie te halen.” De complimenten van Bowyer zal Duchâtelet koesteren, want complimenten van Charlton-fans zullen er waarschijnlijk niet meer komen.