Na regen komt zonneschijn

Een afschuwelijk voetbaljaar is ten einde. Alle Galatasaray-supporters hebben pijn. Onze prachtige club met een droombare historie voor iedere club in Turkije is het lachertje van het Turkse voetbal. De supporters van onze rivalen roepen iedere wedstrijd kumede kal Galatassaray (vertaling: ga degraderen Galatasaray). Dit jaar had echter het jaar van Galatasaray moeten worden. In de nieuwe Türk Telekom Arena zouden we weer historie moeten schrijven door de titel te winnen. Echter was dat jaar een nachtmerrie. Maar iedereen geloofde in het spreekwoord: Na regen komt zonneschijn. Onze zonneschijn was Ünal Aysal.

Galatasaray was op nummer acht geëindigd. Frank Rijkaard moest vertrekken door tegenvallende resultaten. Hij werd opgevolgd door Gheorghe Hagi. Hagi is nog altijd één van de beste buitenlandse voetballers ooit in Turkije. Echter was dit als voetballer, niet als trainer. Hagi moest namelijk ook vertrekken. Dit was echter niet genoeg voor de fans. Iedere wedstrijd hoorden we hetzelfde: Yonetim istifa (vertaling: bestuur neem ontslag). Dat laatste gebeurde, tot vreugde van iedereen. Adnan Polat nam ontslag en liet Gala achter met een hoop schulden. Nu was de vraag wie Gala zou gaan redden? Dat was Ünal Aysal. Aysal durfde deze moeilijke taak te accepteren. Aysal werd in 2011 gekozen tot voorzitter met een recordaantal stemmen. Echter kende vrij weinig mensen deze onbekende.

Aysal is een rijke en tevens slimme zakenman. Hij is eigenaar van de firma genaamd Unit International in Brussel. Aysal werd gekozen als voorzitter door zijn vermogen en slimme uitspraken. Hij beloofde om Galatasaray binnen drie jaar terug te brengen naar de Europese top. Hij werd gelijk geliefd bij de fans. Dit heeft hij grotendeels voor elkaar gekregen door als eerste clubicoon Fatih Terim aan te stellen als hoofdtrainer en geliefde namen als Abdurrahim Albayrak en Ali Durust toe te voegen aan zijn bestuur. Ook zijn uitspraken vielen in de smaak. Zo zei Aysal in het begin van zijn voorzitterscarrière: “Ik snap weinig van voetbal, maar ik snap de mensen die van voetbal snappen.”

Ik ga het niet hebben over de biografie van Aysal. Daar hebben we vrij weinig aan. Ik ga het hebben over de tweeënhalf van Aysal bij Galatasaray. In zijn eerste jaar als voorzitter heeft hij dus Terim aangesteld aan trainer. Vervolgens heeft Aysal namen gekocht als Fernando Muslera, Tomas Ujfalusi, Emmanuel Eboue, Johan Elmander, Selçuk Inan en Felipe Melo. Met deze namen moest Galatasaray weer een nachtmerrie worden voor de tegenstander. Tevens beloofde Aysal dat de club financieel weer gezond zou worden: “Om sportieve successen te behalen moeten we financieel sterk zijn”.

Buiten de sportieve en financiële zaken, moest Aysal zich ook bezig houden met het omkoopschandaal. Er werd steeds geprobeerd een sneer uit te delen naar Galatasaray. Tevens wou Aysal het ‘vervuilde’ Turkse voetbal weer schoonmaken. Galatasaray was als een speer begonnen. In het eerste jaar was Galatasaray kampioen geworden met negen punten verschil (zonder de play-offs). Vervolgens was de Supercup gewonnen van aartsrivaal Fenerbahce. In het tweede jaar stak Galatasaray er weer met kop en schouders bovenuit, door met tien punten verschil kampioen te worden. Ook had Galatasaray de kwartfinale van de Champions League bereikt. Weer was er van Fenerbahçe gewonnen in de strijd voor de Supercup.

Het derde jaar was niet begonnen zoals verwacht. De resultaten vielen tegen en er begon een koude oorlog binnen de club. Aysal had namelijk zijn bestuur opnieuw gevormd en er was geen plaats meer voor Albayrak en Durust. Ook had de voorzitter trainer Terim uitgemaakt tot ‘eleman’. Eleman betekent in het Turks een werknemer met weinig bevoegdheden. Deze uitspraak van Aysal was het begin van zijn eigen einde. Niemand kon Terim zo maar uitmaken voor werknemer, simpelweg omdat Terim te veel heeft betekend voor Galatasaray. Hij heeft Cim Bom liefst zes keer kampioen gemaakt en ook was het Terim die de eerste Europese beker naar Turkije had gehaald, de UEFA Cup. Op mysterieuze wijze werd Terim ontslagen. Het is nog altijd onbekend wat de precieze aanleiding hiervoor was. Dit was de grootste fout van Aysal. Aysal vroeg aan de raad van bestuur om meer bevoegdheden om de club financieel sterker te maken. Zijn verzoek werd geweigerd. Aysal voelde geen vertrouwen meer en nam ontslag.

Laten we naar de cijfers kijken. Toen Aysal als voorzitter kwam had Galatasaray $ 328.000.000 schuld. Toen hij vertrok waren de schulden $ 338.000.000. Echter heeft Aysal in twee jaar tijd ruim $ 80.000.000 afgelost aan rentekosten. Door de rentekosten heeft Aysal de werkelijke schuld niet kunnen verminderen. Tevens heeft het nieuwe bestuur geen gebruik kunnen maken van bepaalde inkomen zoals de skyboxen van de Arena (eerste jaar). Ook het bedrag wat de Türk Telekom zou betalen voor de naam van de Arena kon niet meer gebruikt worden. De inkomsten van de verkochte shirtjes konden in jaar één ook niet gebruikt worden. Ook de inkomsten van de verkochte seizoenkaarten konden niet gebruikt worden. Al deze inkomsten waren gebruikt door het vorige bestuur. Daarom valt het Aysal niet echt te verwijten dat Gala in twee jaar tijd $ 10.000.000 meer schuld heeft.

Ook moeten we niet vergeten dat twee supersterren zijn gekomen. Jullie weten al over wie ik het heb: Didier Drogba en Wesley Sneijder. Aysal noemde deze twee transfers de kers op de taart. Na deze transfers konden de fans niet anders dan van Aysal houden. Alle sporttakken van Galatasaray boekten vooruitgang. Het mannelijke basketbalteam was na jaren weer kampioen geworden. Het vrouwelijke basketbalteam was gekroond tot Europees en landelijk kampioen. Sportclub Galatasaray heeft onder leiding van Aysal liefst 27 trofeeën behaald in 40 maanden tijd.

Ik ben nog altijd zeer getreurd dat we deze man kwijt zijn als voorzitter. Hij had grote plannen met Galatasaray en was absoluut niet op zijn mondje gevallen. Hij was niet bang om Aziz Yildirim en Mahmut Uslu uit te maken voor omkoper. Ünal Aysal was onze zonneschijn.