‘Na de training was het elke dag een dubbele sessie met Van der Vaart’

Kees Luijckx koos er zes jaar geleden voor om het avontuur buiten de Nederlandse grenzen op te zoeken en de nu 34-jarige centrale verdediger speelde in de afgelopen seizoenen in Griekenland, Hongarije en Denemarken. In dat laatste land was hij als speler van SönderjyskE en Silkeborg IF zelfs vijf jaar woonachtig en Luijckx groeide uit tot een bekend gezicht in de Deense Superliga. De routinier vertrok onlangs met een aflopend contract bij het gedegradeerde Silkeborg en verbond zich vrijdag voor een jaar aan Roda JC Kerkrade, de club waar hij eerder al een seizoen actief was: “Het gaat goed, ik ben weer terug. We zijn hier zes maanden niet geweest ofzo. Door de coronacrisis konden we natuurlijk niet terug, dus het is weer even acclimatiseren hier.”

Door Robin Bruggeman

Luijckx doorstond de coronacrisis in een vakantiehuisje aan de Deense kust, dat hij samen met Rafael van der Vaart en diens gezin had betrokken. Ondanks de rare situatie kijkt de verdediger terug op een fijne tijd: “Sportief was het wel vervelend. We hadden bij Silkeborg echt een goede flow te pakken en toen konden we opeens tweeënhalve maand geen wedstrijden spelen. We hebben wel gewoon doorgetraind in kleine groepjes met wat aanpassingen, dus veel lopen en veel pass- en trapvormen. Veel voetbalconditie waren we dus niet verloren, maar je moest je wel weer aanpassen aan het wedstrijdritme. Maar eigenlijk zijn we er best goed uitgekomen, veel teams hadden behoorlijk wat blessuregevallen maar bij ons viel dat wel mee.” Luijckx hield zichzelf in die periode onder meer fit door in de middagen een balletje te trappen met Van der Vaart: “Dat is echt een liefhebber. We zouden al een keer wat afspreken en nadat de premier van Denemarken de lockdown afkondigde, zeiden we: ‘Zullen we even een huisje huren?’ We zaten allebei in een appartement in Denemarken. Toen hebben we een huisje aan zee gehuurd. Het eerste huisje had nog geen voetvolleyveldje, het tweede wel. Uiteindelijk was het zo gezellig dat we daar zes weken zijn gebleven. Na mijn trainingen bij Silkeborg was het elke dag een dubbele sessie met Rafael voetvolleyen”, glimlacht hij.

“Ik stond elke middag nadat ik thuiskwam te popelen: ‘Gaan we al beginnen?’ ‘Eerst even lunchen en dan ben ik er klaar voor’, zei hij. Dat was een gouden tijd. Ondanks de situatie hebben we er wel wat moois van gemaakt. Met jonge kinderen was het anders wel vervelend geworden. Nu hadden we een huisje aan zee, weinig mensen in de buurt. Je kon je vrij bewegen, dat was voor ons allemaal wel lekker. Eigenlijk hebben we een supertijd gehad, al mag je dat misschien niet te hard roepen.” Eind mei werd de Deense competitie weer hervat en Silkeborg slaagde er in de zogeheten Abstiegrunde uiteindelijk niet in om aan degradatie te ontkomen. Luijckx kijkt desondanks met een goed gevoel terug op het halfjaar dat hij bij de enkelvoudig landskampioen afwerkte: “We zijn wel gedegradeerd en ik wist van het begin af aan al dat het moeilijk zou worden, maar we hebben supergoed gespeeld en veel punten gepakt. We kwamen aan het einde eigenlijk alleen net wat tijd tekort. Maar ik heb er een fijne tijd gehad, met een mooi team en goede spelers. We speelden ook goed voetbal en we kregen van alle kanten complimenten, het was wel mooi om op deze manier uit Denemarken te kunnen vertrekken.”

‘Er wordt eigenlijk een beetje met je gespeeld en dat is niet leuk’
De eerste helft van het afgelopen seizoen verliep namelijk minder voortvarend voor de verdediger. Luijckx onderhield bij SönderjyskE, de club waar hij in totaal vierenhalf jaar heeft gespeeld, een moeizame band met trainer Glen Riddersholm en koos in januari uiteindelijk eieren voor zijn geld. “Ik had in de jaren ervoor alles gespeeld. En ik was echt geliefd daar bij de mensen van de club, bij de fans. Ik heb daar echt een geweldige tijd gehad. Maar ja, dan komt er iemand anders en die hangt allemaal verhalen op. Op een bepaald moment kon ik daar weinig van geloven, er wordt eigenlijk een beetje met je gespeeld en dat is niet leuk”, legt hij uit. “In de zomer kon ik al weg, toen voelde ik al aankomen dat het niet meer goed liep. Hij wilde andere spelers belangrijk maken. Maar goed, zij presteerden nog niet. Toen zei ik: ‘Oké, dan wil ik weg. Ik laat me hier niet voor gebruiken.’ Ik had twee mogelijkheden om weg te gaan, maar uiteindelijk wilden ze me niet laten gaan. Ik ben nog een halfjaar gebleven, wel alles gespeeld maar in de winterstop merkte ik: dit gaat ‘m toch niet worden. Op het laatste moment kreeg ik toch nog de kans om weg te gaan. Dat was wel fijn, het was op het eind gewoon niet leuk meer. Er was geen plezier meer en ik wil altijd plezier hebben in wat ik doe. Soms moet je door die zure appel heen bijten, maar dat had ik toen al een halfjaar gedaan.”

Door zijn overgang kreeg Luijckx de kans om de Superliga ook eens vanuit een ander perspectief mee te maken: “Silkeborg is wel een traditieclub in Denemarken, qua stadion en organisatie is het een grotere club. SönderjyskE is een redelijk nieuwe club die in de afgelopen jaren echt heeft gebouwd. Ze hebben het sportief beter gedaan dan Silkeborg, wat van oudsher een grotere club is. Dat komt er alleen nog niet helemaal uit. Qua potentie en reputatie zouden ze ieder jaar minimaal in de middenmoot moeten spelen. Het is een stevige competitie met veel stugge teams en Silkeborg is een club die echt wil voetballen met over het algemeen veel jonge spelers. Dan krijgen ze nog weleens het deksel op de neus tegen die stugge teams. SönderjyskE is zo’n stug team met wat meer ervaren spelers, dat maakt dat zij het de afgelopen jaren beter hebben gedaan.” Veel spelers maakten in de afgelopen jaren de overstap van de Superliga naar de Eredivisie, met de kersverse Ajax-aankoop Mohammed Kudus als meest recente voorbeeld. Luijckx heeft in zijn jaren in Denemarken gemerkt dat er aan talent geen gebrek is in het Scandinavische land: “Je hebt gewoon heel veel talentvolle spelers in Denemarken, het is alleen moeilijk om je plekje in de hoogste afdeling te krijgen omdat je met veel fysieke spelers te maken hebt. Er is niet voor iedereen plek, maar als je kijkt in de Deense Eerste Divisie, dan lopen daar ook veel talentvolle spelers rond die goed kunnen voetballen en ook zo in Nederland mee zouden kunnen doen.”

“De mentaliteit speelt ook mee, omdat dat best wel aansluit bij de Nederlandse mentaliteit. Er zijn wel verschillen, maar voor mij was het ook vrij gemakkelijk aarden. In het begin moest ik wel even wennen aan het leven want het was er bijvoorbeeld heel rustig. Denemarken is voor Nederlandse begrippen al heel rustig en wij zaten ook nog eens op de rustigste plek van Denemarken. Ik kwam een jaar of zeven à acht geleden al Gil Swerts tegen, daar had ik nog mee samengespeeld bij AZ en hij heeft ook een seizoen bij SönderjyskE gespeeld. Ik was altijd wel benieuwd naar de Deense competitie en het leek me een leuke competitie om eens te spelen. Ik vroeg dus aan hem: ‘Hoe was dat eigenlijk in Denemarken? Waar zat je precies?’ Hij zei: ‘Ik zat bij SönderjyskE, dat is de Achterhoek van Denemarken, zo rustig was het er.’ Toen de club zich bij mij meldde dacht ik wel van: oké… we gaan het wel zien. Het was iets moeilijker aanpassen qua leven, daarvoor hadden we in Griekenland en Boedapest gewoond en het was niet zo moeilijk om daar je draai te vinden. In Zuid-Jutland zoals ze het daar noemen was het iets moeilijker, maar het is uiteindelijk perfect gegaan.” Zo kreeg Luijckx uiteindelijk toch nog zijn gewenste buitenlandse avontuur te pakken. De centrale verdediger speelde na zijn vertrek bij AZ drie seizoenen voor NAC Breda en besloot zes jaar geleden het avontuur op te zoeken na een teleurstellend verlopen jaar bij Roda JC, de club waar hij nu terugkeert. De Limburgers degradeerden destijds uit de Eredivisie: “Dat ging sportief helemaal verkeerd. We zijn met een goed team gedegradeerd, dat had eigenlijk nooit gemogen. We zijn ook met heel veel punten gedegradeerd, ik denk dat we 31 punten hadden ofzo.”

‘Zelfs voor de Grieken was dat wel heel opportunistisch’
Het Griekse Niki Volos werd uiteindelijk zijn eerste club over de grens en Luijckx dacht het in die tijd goed voor elkaar te hebben. Hij werd naar Griekenland gehaald door toenmalig trainer Wiljan Vloet, die ook nog eens een Nederlandse trainersstaf om zich heen had verzameld: “Ik kreeg een aanbieding met alles erop en eraan. Toen dacht ik: nu wil ik een keer dat buitenlandse avontuur aangaan. Dat werd ‘m uiteindelijk niet omdat Vloet al na drie wedstrijden werd ontslagen. Drie wedstrijden tegen drie topteams, echt ongelooflijk. Zelfs de Griekse spelers zeiden dat het voor Grieken wel heel opportunistisch was. Dat was enorm balen, want Vloet kon echt wel wat bereiken met dat team met jonge spelers als hij de kans had gekregen. Een paar maanden later verliet ook de president de club. Hij was van de ene op de andere dag weg, toen was de club ook meteen zijn financiële kracht kwijt en werden we niet meer betaald. Twee à drie maanden later kon ik in Hongarije tekenen bij Videoton (het huidige Fehérvár, red.) en die club had geen financiële problemen. Zij hebben alles heel netjes met mij afgehandeld, al was het sportief wel een aderlating. Op een gegeven moment wilden ze van een aantal spelers af, waaronder ik. We haalden geen Europees voetbal en toen moesten er koppen rollen, die van mij en van nog een aantal buitenlanders. In die jaren stond mijn carrière wel een beetje stil, er was weinig stabiliteit. Dat heb ik wel weer kunnen vinden in Denemarken. Mijn vrouw zei in die tijd: ‘Oké, nog één keer een buitenlands avontuur, nog één keer proberen.’ En dat is ‘m uiteindelijk geworden.”

Ondanks zijn vertrek uit Nederland heeft Luijckx de ontwikkelen van de afgelopen jaren nauwlettend gevolgd, waaronder de recente campagne van zijn oude club AZ om na de stopzetting van de Eredivisie ten koste van Ajax alsnog het beste Champions League-ticket te bemachtigen. Luijckx heeft er een hard hoofd in dat de Alkmaarders uiteindelijk aan het langste eind zullen trekken: “Het zal vanuit financieel oogpunt zijn. Ik ben wel benieuwd, ik kan me niet echt voorstellen dat het lukt maar je weet het nooit. Ik zie het ook niet voor me dat het gebeurt omdat het zo voor aanvang van de competitie is afgesproken. Maar ik ben geen jurist en er zal toch een jurist zijn die dit interessant genoeg vindt.” Luijckx doorliep de jeugdopleiding van AZ en zou uiteindelijk tot 21 wedstrijden in de hoofdmacht van de club komen. Tussendoor droeg hij op huurbasis het shirt van Excelsior en ADO Den Haag en in dienst van eerstgenoemde club speelde hij in het seizoen 2006/07 een grote rol in de dramatische ontknoping die de Eredivisie dat jaar kende. AZ ging destijds als koploper de laatste speelronde in, maar moest de landstitel na een 3-2 nederlaag op Woudestein uiteindelijk aan PSV laten. Twee jaar later wisten de Alkmaarders zich alsnog tot kampioen te kronen en Luijckx had in dat seizoen met vijftien optredens in de Eredivisie een flink aandeel: “Die eerste keer ging het natuurlijk fout tegen ons. Dat we daarna wel de titel wonnen met AZ was heel speciaal, ik heb dat seizoen ook nog best veel gespeeld.”

“Ik heb een hele mooie tijd gehad bij AZ, met een hele goede groep spelers en een fantastische technische staf. Ik ben nu 34 en als je terugkijkt, dan koester je dat wel. Op dat moment denk je nog dat dat normaal is, dan denk je: zo gaat mijn carrière, we gaan verder naar een volgende stap. Maar terugkijkend heb ik dat niveau eigenlijk nooit meer mee mogen maken qua trainingen en wedstrijden. Die tijd heb ik ook altijd meegenomen als speler en ik heb er enorm veel van geleerd, de lat werd toen zo hoog gelegd.” Een van de redenen dat het niveau zo hoog lag, was trainer Louis van Gaal. Voor Luijckx is de inmiddels gepensioneerde oefenmeester zonder twijfel de beste trainer waar hij ooit mee samengewerkt heeft: “Veruit, ik heb nog even Dick Advocaat mogen meemaken. Het was ook mooi om mee te maken hoe fanatiek hij was. Maar Van Gaal is wel veruit de beste trainer die ik heb mee mogen maken. Daar doe ik andere trainers ook niks tekort mee denk ik, want hij is gewoon wereldtop.”

‘Ik ben er toen wel met een heel slecht gevoel vertrokken’
Aankomend seizoen zal Luijckx de ontwikkelingen op de Nederlandse velden weer van dichtbij meemaken, aangezien hij er afgelopen vrijdag voor koos om zijn handtekening te zetten onder een eenjarig contract bij Roda JC. De Limburgers meldden zich twee weken geleden met de vraag of hij openstond voor een rentree: “Een week geleden heb ik vervolgens met trainer Jurgen Streppel en technisch directeur Jeffrey van As gezeten en dat was een heel positief gesprek. Ik werd er helemaal enthousiast van en ik vond deze uitdaging eigenlijk op alle vlakken bij me passen. De volgende dag pakte Roda ook meteen door en aan het einde van de week kon ik tekenen. Het was lekker dat het snel rondkwam, ik heb nu nog een week vakantie en dan kan ik me er vast een beetje op voorbereiden. Ik heb ook lang doorgespeeld in Denemarken. Wat dat betreft was het echt een supertiming.” Voor Luijckx vormt zijn terugkeer in Kerkrade een mogelijkheid om revanche te nemen voor zijn teleurstellend verlopen eerdere dienstverband bij de club. In 2014 werd zijn contract na de degradatie uit de Eredivisie automatisch ontbonden: “Dat was voor Roda natuurlijk niet vervelend, zij waren van een speler af die een Eredivisie-salaris had.”

“Ik ben wel met een heel slecht gevoel vertrokken omdat ik de club niet meer kon helpen om omhoog te komen, ondanks dat de club daar zelf wellicht ook op dat moment niet op zat te wachten. Ik heb me dat seizoen ook niet van mijn beste kant kunnen laten zien, hoewel ik dat wel heel graag wilde. Zo is het echter allemaal niet gelopen en ook daarom hoop ik ook de club, de fans en iedereen om de club heen te kunnen laten zien hoe ik echt in elkaar steek als voetballer en als mens en dat beeld recht te zetten.” Luijckx weet dat hij instapt op een moeizaam moment. Roda eindigde het afgelopen seizoen op de zeventiende plek in de Keuken Kampioen Divisie en volgens Luijckx is het in eerste instantie zaak dat er weer ‘een positieve wind gaat waaien’ in het Parkstad Limburg Stadion: “Ze komen uit een paar hele zware jaren. Dat weet iedereen, maar iedereen weet ook wat voor club Roda is geweest. We moeten een start gaan maken om die goede tijden terug te krijgen, dan denk ik dat de stemming weer wat positiever wordt en het meer en meer aan gaat trekken. Het zou mooi zijn om de play-offs te halen en van daaruit verder te kijken. Je moet kijken hoe ver je kan komen. De selectie is nog niet helemaal rond, dus ook in dat opzicht moet je realistisch zijn, denk ik. Je kan meteen wel gaan schreeuwen dat je wil promoveren, maar voor mij is het ook weer nieuw. Ik heb nog niet in de Keuken Kampioen Divisie gespeeld. Ik heb het wel altijd gevolgd. Ik ben natuurlijk niet voor niets naar Roda gegaan en ik heb er wel vertrouwen in dat we komend seizoen wat moois neer kunnen zetten.”

Luijckx keert met flink wat bagage terug bij Roda en de verwachting is dat hij aankomend seizoen een leidende rol gaat vervullen in de selectie van Streppel: “Ik ga dat alleen niet geforceerd op me nemen, ik ben in eerste instantie voetballer en daarna komt die verantwoordelijkheid”, blijft hij echter voorzichtig. “Ik hoop dat ik dat vertrouwen krijg, maar ook dat ik dat vertrouwen terug kan geven aan de spelers en aan de club. Dat vind ik wel heel erg belangrijk, want ik wil niet binnenstappen als dé leider. Dat vertrouwen krijg je, maar dat moet je ook waarmaken. Daar heb ik ook zin in, dat past op deze leeftijd ook bij me en maakt het een mooie uitdaging.” In eerste instantie hebben Roda en Luijckx zich voor een jaar aan elkaar verbonden. De nieuwkomer sluit echter niet uit dat de twee partijen uiteindelijk langer met elkaar door zullen gaan: “Op deze leeftijd moet je altijd in het oog houden dat het een keer kan eindigen. Maar ik ga er dit seizoen gewoon van genieten zoals ik eigenlijk altijd gedaan heb. Misschien besef je het nu iets meer, maar zolang ik fit ben en ik nog van waarde kan zijn ga ik lekker door. In dat opzicht is het einde voor mij nog niet in zicht. Ik heb nu bewust voor een jaar getekend. We hebben het wel over een langer contract gehad, maar ik heb gezegd dat ik dat niet wil. Ik wil eerst kijken hoe het voor mij gaat, deze situatie is voor mij ook helemaal nieuw en iedereen moet er natuurlijk blij mee zijn en dat ook blijven. Ik ga me gewoon volgend seizoen keihard inzetten voor Roda en als dat allemaal bevalt dan kunnen we het altijd weer verlengen.”