Motivatie gezocht

Lopend richting stazione Firenze Campo di Marte was er geen ontkomen aan. Op de stationsmuur stond met grote, niet te missen letters, een leus gekalkt gericht aan het adres van Riccardo Montolivo. Iets in de trant van "Montolivo sei attento?" Ik moet er aan terugdenken nu hij het gesprek van de dag is. Immers de kogel is door de kerk. Riccardo, onze aanvoerder voor wie ook de komende jaren een belangrijke rol was weggelegd, heeft besloten zijn contract bij Fiorentina, dat in de zomer van 2012 afloopt, niet te gaan verlengen.

We schrijven 2005 als de grote talenten Giampaolo Pazzini en Montolivo overkomen uit de jeugdopleiding van Atalanta Bergamo. Giampaolo slaagt niet als opvolger van Luca Toni. Zeker na de komst van Alberto Gilardino en Adrian Mutu kon hij niet meer rekenen op een basisplaats onder coach Cesare Prandelli. Bij Internazionale zien we zijn kwaliteiten nu wel.

Terug naar Riccardo. Vanaf zijn komst altijd in de basisopstelling als spelverdeler met de verfijnde traptechniek en voetbalintelligentie. Tevens beoogd nieuw boegbeeld van de club. Ik vind het een goede speler, maar vooralsnog geen absolute top. Daarvoor heeft hij zich te weinig ontwikkelt. Te wisselvallig ook. Inmiddels 26 jaar oud ligt het gevaar van de blijvende eeuwige belofte op de loer. Ik heb ijzersterke wedstrijden van hem gezien tegen Roma en Napoli. Daar staan ook hele matige wedstrijden tegenover zoals Lecce uit. In de laatste wedstrijd van dit seizoen zorgde een kolderiek misverstand met een teamgenoot voor een tegentreffer. Een flegmatieke speler. Hij kan wel wat pit gebruiken, zo lijkt het. Maar toen in december de ziekenboeg al overvol was heeft hij in het teambelang wel met een geblesseerde enkel doorgespeeld. Karakter toonde hij hiermee wel. De meningen onder de aanhang zijn in ieder geval sterk verdeeld. Een deel van de aanhang ziet en zal het nooit zien in Dormolivo. Het andere deel noemt hem liefkozend Riccardinho.

In zijn toelichting vertelt Riccardo aan het twijfelen geraakt te zijn over de toekomstmogelijkheden bij de club. Gedurende het laatste anderhalve jaar zegt Riccardo op alle fronten een sfeeromslag waargenomen te hebben. Hij en de andere “Prandelli boys” vormden een geolied team en lieten Europa weer kennismaken met La Viola. De aanhang was trots. Van het geoliede team van anderhalf jaar geleden is weinig over terwijl de spelersgroep grotendeels hetzelfde is gebleven.

Dit seizoen stond Sinisa Mihajlovic voor de spelersgroep. Na een teleurstellende laatste seizoenshelft onder Prandelli rekende de aanhang weer op Europees voetbal. Het resultaat is slechts een negende plaats. Wat de aanhang Mihajlovic verwijt is het gebrek aan een herkenbare speelstijl. De chemie met de spelersgroep is nog niet optimaal, zoals dat zo mooi heet. Het povere spel laat zich gelijk naar de lage toeschouwersaantallen vertalen. Het is bepaald geen heksenketel meer in stadio Artemio Franchi. Sterker nog, veel tifosi hebben aangekondigd af te zien van een nieuw abonnement als Mihajlovic aanblijft.

Ook merkt Riccardo op dat de eigenaren, de broers Della Valle, duidelijk verder afstaan van de club. De kritiek wordt hem niet in dank afgenomen. Zijn mening wordt overigens gedeeld door menig tifoso. Er was even sprake van dat Andrea Della Valle terug zou keren als president. Die beslissing is inmiddels voor de zoveelste keer uitgesteld. De broers worden bestempeld als passieloze ondernemers die geen cent teveel meer wensen uit te geven. Tot in den treuren wordt gehamerd op een gezonde bedrijfsbalans en zelfredzaamheid. De salarispost moet met tien miljoen euro gereduceerd worden. Grote kans dat van de duurst betaalde spelers, zoals Adrian Mutu en Sebastien Frey, enkele (gedwongen) vertrekken.

Ik kan de beslissing van Montolivo wel begrijpen en hoop dat het deze zomer al tot een transfer komt, al was het maar omdat Fiorentina nu nog enkele miljoenen kan vangen. Het is alleen de vraag welke club bereid is de vraagprijs te betalen, terwijl hij dus volgend jaar gratis op te halen is. Al met al is een vertrek misschien maar goed ook. Hoe meer uitgebluste “Prandelli boys” vervangen worden door gemotiveerde verse (jonge) krachten, hoe groter de kans op een nieuwe succesvolle cyclus met Europees voetbal.