‘Mijn mooiste moment van 2020? Het winnende doelpunt tegen Ajax’

2020 was een jaar van uitersten voor Cyriel Dessers. De spits kwam via FC Utrecht en Heracles Almelo afgelopen jaar bij zijn jeugdliefde KRC Genk terecht. Daar gaat het moeizaam en heeft Dessers het kalenderjaar afgesloten als bankzitter. En toch lijkt 2020 in vele opzichten lastig te evenaren voor de Belg met Nigeriaanse roots. Dessers werd topscorer van de Eredivisie, kreeg zijn droomtransfer naar Genk en debuteerde voor de nationale ploeg van Nigeria. Het belangrijkste doel voor het nieuwe jaar? Basisspeler worden bij Genk.

Door Mart Oude Nijeweeme

Met een lach van oor tot oor zette Dessers afgelopen zomer zijn handtekening onder een vierjarig contract bij Genk. Een droom kwam uit voor de spits, die als kind al fan is van de viervoudig landskampioen van België. “In het voetbal krijg je niks voor niks. Enkel hard werken loont”, sprak Dessers in zijn presentatievideo vanaf de middenstip van de Luminus Arena. Het zijn treffende woorden. Dessers weet als geen ander dat situaties nergens zo snel kunnen veranderen als in het voetbal. Bij NAC Breda ging het fantastisch, bij FC Utrecht minder en bij Heracles Almelo weer geweldig. En nu? Dessers begint het nieuwe jaar als bankzitter. Bij zijn Genk. De club waar hij als kleine jongen van droomde.

Dessers’ terugkeer in België begon goed. Hij won al snel het vertrouwen van de trainer en maakte in zijn debuutwedstrijd op bezoek bij Zulte-Waregem (1-2) de winnende treffer. Die trainer, Hannes Wolf, werd amper twee maanden later ontslagen. “Hij was de trainer die mij gehaald had. We speelden op dat moment in een 4-3-3-formatie, de formatie die mij het beste ligt. Inmiddels hebben we de derde trainer van het seizoen en spelen we weer anders.” Die derde trainer luistert naar de naam John van den Brom, die het stokje begin november overnam van de plots vertrokken Jess Thorup. “John ken ik nog van Utrecht, waar we een paar weken hebben samengewerkt. Ik ging toen al vrij snel naar Heracles, dus leer hem nu pas echt kennen als trainer.”

De terugkeer van Van den Brom in België – hij stond eerder aan het roer bij Anderlecht – beloofde voor Genk veel goeds. De Nederlander borduurde voort op de 3-4-3-formatie van zijn voorganger Thorup en reeg in zijn eerste weken de zeges aaneen. Genk won overtuigend van Royal Excel Moeskroen (4-1), Cercle Brugge (1-5) en Royal Antwerp (4-2). Daarmee werd een reeks van zeven overwinningen op rij gecompleteerd door de huidige nummer twee van de Belgische competitie, een clubrecord. Bovendien zag Dessers zijn grootste concurrent, landgenoot Paul Onuachu, als topscorer van de Belgische Jupiler Pro League de winterstop ingaan met vijftien treffers. “Ik heb het zelf niet in de hand op dit moment. Paul doet het fantastisch. Natuurlijk is het niet fijn als je niet speelt, dat is heel simpel. Maar Paul zal er niet zomaar uitgaan, verwacht ik. Ik ben geen jongen die moeilijk gaat doen als hij niet speelt. Ik blijf rustig, probeer weerstand te bieden en moet zorgen dat ik er klaar voor ben als ze mij nodig hebben.”

Ondanks de huidige situatie, heeft Dessers geen moment spijt van zijn terugkeer naar België. “Nee, absoluut niet. Ik sta nog steeds honderd procent achter mijn keuze. In de wedstrijden die ik gespeeld heb en de minuten die ik gemaakt heb, heb ik laten zien dat ik van toegevoegde waarde ben.” Dessers kwam dit seizoen dertien keer in actie, waarvan acht keer als invaller. Daarin wist hij vier keer te scoren. “Ik moet mij focussen op de dingen die ik wel in de hand heb. De club speelt voor het kampioenschap, wil meedoen om de tickets voor de Europa League of misschien wel Champions League en wil de beschikking hebben over twee goede spitsen. Dat heeft de club ook zo uitgesproken, dus ik verwacht niet deze winter al te vertrekken. Of ik komende zomer een transfer maak? Daar kan ik niet op antwoorden. Maar ik heb geen zin om de komende jaren op de bank te blijven zitten.”

Hoe anders was alles een jaar geleden. Dessers kwam bij Heracles langzaam op gang en schoot vervolgens vanuit alle hoeken raak. Het zijn momenten waar de 26-jarige aanvalsleider nu alleen maar van kan dromen. Samen met Steven Berghuis werd Dessers met vijftien treffers topscorer van de Eredivisie in het afgebroken seizoen. Daarmee werd hij tegelijk de eerste spits ooit van Heracles die zich kroonde tot topscorer op het hoogste niveau in Nederland. “Ik had bij Heracles het geluk dat we een ploeg hadden die goed klikte. Alles viel samen en ik had een goede band met Mauro Júnior. Ik scoorde de eerste drie wedstrijden niet, maar behield het vertrouwen van de trainer (Frank Wormuth, red.) en dan raak je op een gegeven moment in een goede vorm. Het hoogtepunt? De winnende goal tegen Ajax (1-0), dat was misschien wel het mooiste moment het afgelopen jaar.”

En weer lukte het Heracles om een spits te laten opbloeien in Almelo. Everton Ramos da Silva, Wout Weghorst, Adrián Dalmau, Bas Dost en Samuel Armenteros gingen Dessers allemaal voor. Wat is het geheim van de club uit het oosten van het land? “Voor het geheim moet je bij Heracles zijn”, aldus Dessers. “Heracles werkt niet met een spitsentrainer, maar is een ploeg die altijd wil voetballen. Onder Wormuth deden we tijdens de training weinig afwerkoefeningen. Misschien is dat wel het geheim. Dat we doordeweeks zo weinig op doel schoten, dat we tijdens de wedstrijden extreem hongerig waren om te scoren.” Uiteindelijk eindigde Heracles het seizoen 2019/20 als achtste en leverde het de topscorer van de Eredivisie af. Dessers werd naar verluidt voor zo'n vier miljoen euro verkocht aan Genk.

De doelpuntenmaker zal bij Genk meer moeten spelen, wil hij kans maken om volgend jaar deel te nemen aan de Afrika Cup van 2021. De aanvalsleider, zoon van een Belgische vader en Nigeriaanse moeder, ontving afgelopen jaar voor het eerst een uitnodiging voor de nationale ploeg van Nigeria. In oktober volgde zijn debuut, in de oefeninterland tegen Tunesië (1-1). “Het is onwerkelijk dat je mag spelen voor zo’n voetbalnatie”, vertelt Dessers trots. “Ik denk dat ik nog niet helemaal besef wat het voor mij betekent, maar dat komt nog wel. Voetbal is voor de mensen in Nigeria de enige manier om soms te ontsnappen aan alle zorgen. Het is een voetbalnatie, die leeft van het voetbal. Mijn moeder had soms moeite om een stream te vinden van een wedstrijd van Heracles waar ze niet naartoe kon, maar Nigerianen wisten altijd hoe het met me was gegaan. Dat is heel speciaal.”

De laatste keer dat Nigeria een serieuze rol van betekenis speelde op een eindtoernooi was in 2013, toen de Afrika Cup werd gewonnen. Tijdens het WK van 2014 in Brazilië kreeg Nigeria wel de complimenten, maar werd het land in de achtste finales uitgeschakeld door Frankrijk (2-0). “Hopelijk kunnen we de komende jaren voor een stunt zorgen”, zegt Dessers. “Een kwartfinale op een WK moet zeker mogelijk zijn. Er zijn steeds meer jongens die de Europese opleiding krijgen, daarmee kunnen we zeker een rol van betekenis spelen. In elke Europese topcompetitie speelt tegenwoordig wel een Nigeriaanse aanvaller die het goed doet.” Dessers doelt op Victor Osimhen (Napoli), Alex Iwobi (Everton) en Samuel Chukwueze (Villarreal). “Maar ook de talenten die eraan komen. Zij kunnen echt het verschil maken de komende jaren. Wij zijn net zo benieuwd als de rest van de voetbalwereld.”