‘Met Nigeria zouden we een goede kans maken tegen het Nederlands elftal’

BURSA - Het Nederlands elftal ontbreekt op het WK, maar dankzij William Troost-Ekong is minstens één voetballer met de Nederlandse nationaliteit actief op de eindronde. De verdediger heeft zich ontwikkeld tot rots in de branding van het Nigeriaanse elftal, dat zich zaterdag als eerste Afrikaanse land kwalificeerde voor het toernooi in Rusland dankzij een 1-0 zege op Zambia. "Troost-Ekong tegen Neymar, daar doe je het voor", blikt de Haarlemmer alvast vooruit in gesprek met Voetbalzone.

Door Dominic Mostert

Zijn jeugd bracht Troost-Ekong niet volledig door in Nederland: hij ging naar een Engelse kostschool en speelde als tiener voor Tottenham Hotspur. Zijn jaren in de jeugdopleiding, tussen 2010 en 2013, resulteerden niet in een debuut voor het eerste van de Londenaren. Daarom vertrok Troost-Ekong naar FC Groningen, waarvoor hij twee duels in de Eredivisie speelde. Tussen januari 2014 en de zomer van 2015 werd hij verhuurd aan FC Dordrecht en voor die club noteerde hij 10 Jupiler League-duels en 22 optredens in de Eredivisie. Een avontuur bij AA Gent werd vervolgens niet wat hij ervan had gehoopt, maar een verhuurperiode bij FK Haugesund voor anderhalf jaar betekende zijn doorbraak. Afgelopen zomer vertrok Troost-Ekong transfervrij van Gent naar Bursaspor, waar hij meteen basisspeler is geworden.

Gefeliciteerd met het bereiken van het WK, wat is de stemming in Nigeria?
"Voor het hele land was het iets heel speciaals. Nigeria is een echt voetballand. Het hele land heeft voor de tv gezeten om deze wedstrijd te bekijken. We hebben nu ook een heel aardig team. Of we hoge ogen kunnen gooien op het WK, ligt ook aan de loting in december. We zullen waarschijnlijk een paar sterkere teams tegenkomen vanwege onze plek op de FIFA-ranking. Het zou mooi zijn om bijvoorbeeld tegen Brazilië of Engeland te spelen. Troost-Ekong tegen Neymar, daar doe je het voor. Op de Olympische Spelen van 2016 verloren we in de halve finale en toen keek ik er al naar uit om in de finale tegen Brazilië te spelen. Het zou dus mooi zijn om die kans op het WK alsnog te krijgen. Maar het idee dat je überhaupt op een WK mag spelen is voor mij al heel bijzonder."

Hoe groot zijn de verschillen binnen het Nigeriaanse elftal?
"Ik denk dat het qua verschillen wel meevalt. We hebben natuurlijk wel wat uitblinkers, zoals Alex Iwobi en Victor Moses, die in de Premier League echt goed spelen. Maar we hebben ook andere jongens als Kelechi Iheanacho en John Obi Mikel die nu in China speelt, maar nog steeds een topper is. Er zijn ook spelers die bij kleinere ploegen spelen, maar we zijn echt een team. We zitten allemaal op een redelijk niveau."

Kan je in Nigeria nog normaal over straat?
"Ehm, lastig. Lastig. Het is, zoals ik zei, een voetballand met een enorme passie voor de sport. Ik zie er ook niet uit zoals de rest van het team, dus ik ben wat makkelijker te herkennen. Als we daar zijn, dan zijn we met het team opgesloten in het hotel met veel beveiliging. Als je op straat bent, dan word je herkend. Zo extreem als Justin Bieber is het misschien niet, maar wel als een artiest. Maar als je in Nederland bent en langs Memphis Depay loopt, dan weet je natuurlijk ook wel wie het is."

Is Nigeria verder dan het Nederlands elftal, denk je?
"Dat zou een mooie wedstrijd zijn. Wij zitten als Nigeria in een andere flow dan het Nederlands elftal, omdat we in de laatste tien wedstrijden maar één keer hebben verloren. Ik vind het lastig te vergelijken, maar ik denk dat we een goede kans hebben om het Nederlands elftal te verslaan. Natuurlijk ben ik bezig met het verval van Oranje, want ik ben evenveel Nederlander als Nigeriaan. Er zitten ook jongens bij met wie ik heb gespeeld of tegen wie ik heb gespeeld. Ik vind het hartstikke jammer dat Nederland niet naar het WK gaat. Het zou voor mij helemaal top zijn geweest om tegen Nederland te spelen. Ik kan mijn vinger er niet op leggen waarom het zo slecht gaat met Oranje, want ik bekijk niet alle wedstrijden. Ik volg de resultaten wel en ik lees erover."

Zelf speelde je voor Nederlandse jeugdteams. Was Oranje voor jou een optie?
"Die optie heb ik nooit gehad, dus dat weet ik niet. Als ik de kans bij Nigeria niet had gehad, dan zou ik natuurlijk ook voor het Nederlands elftal willen spelen. Maar ik snap wel waarom jongens als Hakim Ziyech en Sofyan Amrabat voor Marokko kiezen. In Afrika is de waardering heel anders. Die jongens zullen in Marokko op handen en voeten gedragen worden. Het is mooi om zoveel voor een land te kunnen betekenen. In een land als Nigeria is er natuurlijk veel armoede en er zitten mindere kanten aan het land. Als het Nigeriaans team speelt, dan staat het hele land stil. Als je wint, betekent dat zoveel voor mensen. In Nederland is het wat meer bijzaak dan hoofdzaak. Marokko heeft nu ook een heel aardig team, dus het is een logische keuze. Ziyech kan bij het Marokkaans elftal een heel belangrijke speler worden en bij Oranje kon dat misschien niet zo snel. Dan zou ik dezelfde keuze hebben gemaakt."

Hoe bevallen de eerste maanden bij Bursaspor?
"Het bevalt goed. Ik heb nu zes wedstrijden gespeeld. Het was voor mij wel een moeilijke keuze afgelopen zomer, omdat ik niet zeker wist of ik wilde verlengen bij Gent of wilde vertrekken. Ik kreeg een heel mooie aanbieding van Bursaspor en ik denk dat ik tot nu toe de juiste keuze heb gemaakt. Je speelt mooie wedstrijden tegen goede spitsen en ik denk dat ik daar de laatste weken beter van ben geworden. Ik vind het zelf een stap omhoog, vanuit België."

Het is een grote club die de afgelopen jaren minder presteert. Wat is het toekomstperspectief?
"De club is bezig met een nieuw project. Na het slechte vorige seizoen zijn de trainer en de helft van het elftal weggegaan. Paul Le Guen, die een grote speler is geweest, is nu onze trainer. Het hele idee is dat de club opnieuw begint en daar is flink wat geld in gestoken. Het is een leuk project en daar wilde ik deel van uitmaken. We hebben een heel mooi stadion, een mooi trainingscomplex, fanatieke fans en Bursa is een leuke stad, vlakbij Istanbul. Voor mij klopte het plaatje. De doelstelling van het project is dat Bursaspor op de lange termijn weer een titelkandidaat wordt, maar dit seizoen zit dat er niet in met clubs als Galatasaray, Besiktas en Fenerbahçe. Hun begrotingen zijn van een ander niveau. Hopelijk kunnen we meedraaien in de top zes en voor Europees voetbal gaan. We hebben nu gespeeld tegen Galatasaray, Besiktas en Medipol Basaksehir en dat waren niet de makkelijkste wedstrijden. De komende periode kunnen we zien waar we echt aan toe zijn."

In Noorwegen werd je aanvoerder en Speler van het Jaar bij je club, ben je daar volwassen geworden?
"Dat was voor mij echt mijn doorbraak, want in Nederland was het niet helemaal gelukt. Alles viel in Noorwegen op zijn plek. Ik zat in het Elftal van het Jaar, was de Verdediger van het Jaar, was aanvoerder en won later de bronzen medaille op de Olympische Spelen. Het is snel gegaan. In Noorwegen ben ik inderdaad volwassen geworden. Ik kreeg veel verantwoordelijkheid, dus dat moest wel. Ik kreeg echt het vertrouwen van de trainer. Toen ging ik weer naar Gent, maar daar was het niet helemaal wat ik voor ogen had. Daarom koos ik ervoor om te vertrekken."

Toen je naar Tottenham ging, hadden ook Liverpool en Manchester City interesse in je. Wat gaf de doorslag?
"De hoofd opleidingen van Tottenham is heel ver gegaan voor mij en mijn familie. Dat was voor mij de beslissende factor. Daarom koos ik ervoor om toen voor the Spurs te spelen. In mijn privéleven regelden zij het een en ander voor mij. Tegelijkertijd vond ik het ook leuk dat de club in Londen zat. Het voelde heel goed. Als je vijftien of zestien jaar bent, dan kies je voor waar je je goed voelt en waar je denkt een kans te kunnen krijgen. Dat is niet gelukt, maar ik heb geen spijt van mijn tijd in Engeland."

Was het alleen maar glamour? Ik heb gelezen dat je de schoenen van spelers van het eerste elftal moest poetsen.
"Het was geen leven van een Premier League-voetballer, dat moet je niet denken. Je leert belangrijke levenslessen bij Tottenham. Jongens van de A1, de reserves en jongens die doorstromen beginnen met het schoonmaken van de schoenen van de jongens van het eerste. Dat soort dingen houdt je nuchter. Als je als vijftien- of zestienjarige bij een grote club mag tekenen, dan kan je denken dat je het al hebt gehaald. En ja, Harry Kane moest het ook doen. Ik moest zelf bijvoorbeeld de schoenen schoonmaken van jongens als Ledley King, Younès Kaboul en William Gallas. Met Kaboul heb ik nog regelmatig contact. Als je hun schoenen poetst, dan moet je eigenlijk ook wel met ze praten. Ze zorgen ook expres dat een verdediger de schoenen van een verdediger poetst. Het idee is dat je wat van ze kunt oppikken. Als je dat soort spelers tegenkomt in de fysioruimte, dan heb je iets om over te praten. Voor sommige jongens helpt dat."

Heb je ook nog weleens contact met Kane?
"Met Kane niet. Ik sprak 'm vorig jaar wel even toen we met Gent op Wembley tegen Tottenham speelden, maar ik app of bel niet met 'm, nee. Hij was wel altijd een heel goede speler. Hij was dodelijk voor het doel. Dat was zijn ding. Hij werkte echt keihard. Elke dag was hij bezig met afwerken en vrije trappen. Wat mensen niet zien, is dat hij ook bij vier clubs heeft gespeeld als huurling. Het is niet alsof hij ineens doorbrak bij Tottenham. Hij heeft best een weg afgelegd. Hij heeft echt in zichzelf geïnvesteerd."

Tot slot: zie je een terugkeer in Nederland zitten?
"Mijn doelstelling is om terug te keren in Engeland. Ik sluit het natuurlijk niet uit, maar op dit moment is er niet echt een reden om in Nederland te voetballen. Ik heb als doel om naar de Premier League te gaan en na het WK krijg ik die optie misschien wel. Anders zou ik het in de komende drie of vier jaar willen. Er is wel wat gesnuffeld afgelopen zomer, maar er was niets concreets uit de Premier League. Nu merk ik wel dat er mensen zijn die het opmerken, als ik presteer op internationaal niveau. Als ik een goed WK kan draaien en alles speel, dan openen er misschien wat deuren."

Het klinkt alsof je er vertrouwen in hebt.
"Van wat ik hoor, zou het concreet kunnen worden. Maar ik heb net voor drie jaar bij Bursaspor getekend, dus ik ben er nu nog niet mee bezig. Het zal niet om de top van de Premier League gaan, maar elke club zou voor mij een doel zijn. Dat is dé competitie om in te voetballen. Ik heb het gezien en ervan mogen proeven van dichtbij. Dan wil je natuurlijk zelf ook een keer meedoen. Ik hoef niet per se terug te keren bij Tottenham zodat anderen mijn schoenen kunnen poetsen. Maar ik zou het wel heel mooi vinden om in de competitie tegen Tottenham te spelen. Dat zou voor mij al een droom zijn die uitkomt."