‘Met Aké heb ik nog bijna dagelijks contact en als het kan zoek ik hem op’

Na in Nederland voor Feyenoord, Sparta Rotterdam en Go Ahead Eagles te hebben gevoetbald, begon Joey Groenbast een paar maanden geleden aan zijn eerste buitenlandse avontuur. De 25-jarige verdediger streek, na een halfjaar zonder club te hebben gestreken, neer bij de Australische tweedeklasser Sutherland Sharks, met het plan om op termijn de stap te maken naar de A-League, het hoogste niveau Down Under. Vanwege de coronacrisis is Groenbast met zijn gezin echter weer terug in Nederland en kunnen zijn sportieve plannen voorlopig in de ijskast. Voor de stopper, die in zijn tijd bij Go Ahead vooral als vleugelverdediger acteerde, komt de gedwongen onderbreking dan ook op een vervelend moment.

Door Robin Bruggeman

“Ik startte gewoon lekker, ik voelde me echt goed. Bij de tweede wedstrijd stond ik in het Team van de Week, het ging gewoon lekker. Dan heb je zoiets wat buiten iedereens macht om gebeurt en dan zit je ermee. Ik vind echter niet dat ik mag klagen, want er zijn mensen die nog veel harder zijn getroffen”, blijft hij desondanks nuchter in gesprek met Voetbalzone. Groenbast heeft voor het Australische avontuur gekozen in de hoop daar veel minuten te kunnen maken, nadat zijn laatste seizoenen bij Go Ahead door aanhoudend blessureleed in het water waren gevallen. Na een aaneenschakeling van wat kleinere kwetsuren, liep hij in april 2018 een zware knieblessure op die hem uiteindelijk lang aan de kant zou houden: “Ik overstrekte mijn knie thuis tegen FC Eindhoven en ik voelde direct al dat er iets niet goed was, hij werd ook meteen dik. Omdat de zwelling niet afnam konden we pas een week later een MRI-scan maken. Toen bleek dat ik kraakbeenletsel had, maar er werd mij verteld dat het zulk ‘klein letsel’ was dat ik geen ingreep hoefde te krijgen. Ik ben naar twee of drie verschillende artsen geweest en zij zeiden allemaal: ‘Nee hoor, u hoeft geen operatie, het komt allemaal goed.’ Drie maanden later was ik echter nog steeds aan het revalideren en de pijn werd maar niet minder. Ik heb geprobeerd om aan te sluiten bij de teamtraining, maar de pijn werd niet minder. Het werd steeds erger. Het ging gewoon niet, ik liep er te lang mee te sukkelen.”

Een second opinion in Arnhem bood uiteindelijk uitsluitsel: “Ik voelde zelf eigenlijk ook al een stukje schieten in m’n knie, als je langs de binnenkant van m’n knie wreef schoot er iets onder je vinger weg en weer terug. Ik had al het gevoel dat er iets mis was, maar de artsen zeiden van niet en uiteindelijk vertrouw je toch op de mening van een specialist. In Arnhem zeiden ze na vijf minuten al: ‘Dat stukje moet eruit.’ Gelukkig kon ik de volgende dag meteen onder het mes en daarna heeft het nog vier maanden geduurd, dus in totaal heb ik er acht maanden mee gelopen. Eigenlijk had het in drie of vier maanden verholpen kunnen worden.” Hierdoor kon Groenbast pas begin vorig jaar zijn rentree maken en het bleek niet makkelijk om een plekje te veroveren in het goed draaiende elftal van trainer John Stegeman: “Toen ik in januari terugkwam had ik nog maar een paar maanden om mezelf daadwerkelijk aan hem te laten zien. Uiteindelijk zei hij ook wel dat hij tevreden over me was, maar het team draaide gewoon te goed om echt aanpassingen te maken. Daar moet ik zelf ook gewoon heel eerlijk in zijn. Het is helaas zo gelopen als het is gelopen.”

‘Ik heb weinig gespeeld en dat heeft me wel een beetje genekt’
Go Ahead besloot het aflopende contract van Groenbast niet te verlengen en ook vanuit de Eredivisie bleef het vorig jaar stil. In het seizoen 2016/17 maakte hij in dienst van Go Ahead nog zoveel indruk op het hoogste niveau dat onder meer FC Utrecht op de stoep stond: “Ze hebben toen wel bij mijn zaakwaarnemer aangeklopt. Giovanni Troupée was daar de rechtsback en hij zou misschien een transfer maken naar Duitsland. Als dat zou gebeuren, zou ik als eerste op de lijst staan. Maar zoals je weet heb je in de voetballerij soms ook een beetje mazzel nodig. Ik had dat jaar gewoon een erg goed seizoen en er was wel meer interesse, maar het is er toen helaas niet van gekomen om een stap te maken. Het jaar erop heb ik een ongelukkig seizoen gehad, ook met veel blessures. Ik heb daar in mijn hele carrière bijna geen last van gehad, maar dat jaar waren er opeens allemaal blessures. Het kwam allemaal op hetzelfde moment. Ik heb gewoon weinig gespeeld in het afgelopen seizoen en dat heeft me wel een beetje genekt. Clubs wisten wel van ‘oké, hij heeft het toen in de Eredivisie en in de Jupiler League erg goed gedaan’, maar ze vroegen zich ook af of ik nog wel op dat niveau terug zou kunnen komen na die blessure. Ik heb me daarna niet echt meer kunnen laten zien op het hoogste niveau”, verzucht hij.

Groenbast richtte zijn aandacht zodoende op een buitenlands avontuur, na meer dan tien jaar bij Nederlandse profclubs te hebben rondgelopen. De in Zoetermeer geboren verdediger werd op twaalfjarige leeftijd opgenomen in de jeugdopleiding van Feyenoord en stond daar samen met een aantal bekende namen op het veld: “Van mijn eigen lichting heb ik met Tonny Vilhena en Nathan Aké gespeeld. In de tijd dat ik bij de C1 speelde liepen daar ook Anass Achahbar, Karim Rekik, Terence Kongolo, Joey Sleegers en Lukas Woudenberg rond. Een heleboel jongens van de lichting van 1994, een jaar boven mij, hebben het tot profvoetballer geschopt. Met Nathan heb ik nog echt bijna dagelijks contact en als het kan ga ik ‘m ook opzoeken in Bournemouth. Ik ben benieuwd of hij nog een transfer gaat maken.” In tegenstelling tot spelers als Vilhena en Kongolo, zou Groenbast het nooit tot de hoofdmacht van Feyenoord weten te schoppen: “Als eerstejaars C werd ik op een gegeven moment doorgestuurd naar de C1 omdat ik het zo goed deed. Het ging gewoon heel goed en het jaar erop denk ik van mezelf dat ik er te makkelijk over heb gedacht. Daardoor heb ik te laat de switch gemaakt om wel gewoon vol gas te gaan en ben ik te laat de speler geworden die ik hoorde te zijn. Toen ben ik helaas weggestuurd door Feyenoord.”

Groenbast hoefde niet ver te zoeken voor een nieuwe club, aangezien hij terechtkon bij stadsgenoot Sparta. Hier koos hij na vier jaar in de jeugd te hebben gespeeld echter eieren voor zijn geld: “Ik ben bij Sparta eigenlijk hard geweest. Toen ik in de A1 zat heb ik gezegd: ‘Als ik nu geen contract kan tekenen hier, dan wil ik zelf op zoek naar iets anders.’” De verdediger kreeg destijds de boodschap dat hij zich wel aan mocht sluiten bij Jong Sparta, maar had ook het idee dat ploeggenoten de voorkeur kregen: “Voor mij was het een beetje uitzichtloos en toen heb ik aangegeven dat als er geen vertrouwen in mij zou worden uitgesproken in de vorm van een contract, ik graag op zoek naar iets anders wilde. Het heeft nog een tijdje geduurd voordat ze daar toestemming voor gaven en toen ben ik eerst naar Schotland geweest, naar Aberdeen. Daar mocht ik na een stage terugkomen voor de voorbereiding. Maar ik wilde gewoon zekerheid en toen kwam Go Ahead. Daar mocht ik gelijk aansluiten. Ook zonder contract, maar wel tegen betere voorwaarden dan bij Sparta. Ik kreeg een huis en daar sprak voor mij wel vertrouwen uit. Na drie weken met Jong meetrainen mocht ik al met het eerste meetrainen en daarna is het wel snel gegaan.”

‘Dat leek me een mooi avontuur’
Groenbast zwaaide afgelopen zomer met 62 wedstrijden in de hoofdmacht achter zijn naam uiteindelijk af bij de club uit de Keuken Kampioen Divisie. Hij werkte daarna proefperiodes af in Engeland, Bulgarije, Noord-Ierland en Zweden, voordat Sutherland zich uiteindelijk het meest concreet toonde. De Australiërs kaapten hem voor de neus van het Zweedse Norrby IF weg: “Dat is de club waar Lasse Nilsson (oud-speler van onder meer sc Heerenveen en Vitesse, red.) nu technisch directeur is. De stage ging eigenlijk erg goed, ik heb nog steeds contact met Lasse ook. Een goede gozer, zeker. Ze waren heel tevreden, maar de trainer wilde me iets langer daar houden en die ochtend kreeg ik bericht dat Australië concreet was geworden. Dat leek me een mooi avontuur. Toen heb ik Zweden helaas moeten laten voor wat het is.” Zo kon het dat hij uiteindelijk bij de Sutherland Sharks terechtkwam. Groenbast en zijn gezin kregen na hun aankomst in Australië meteen een kleine doorsnee van hoe het weer er in het land uit kan zien: “Toen we arriveerden was het veertig graden en waren de bosbranden nog volop aan de gang. Het bleef een week veertig graden, daarna werd het wat minder warm maar kwamen er gekke regenbuien met overstromingen. Niet bij mij maar wel in de buurt. Vervolgens kregen we twee dagen dikke hagel. We dachten: ‘Waar zijn we beland?’ Daarna werd het weer normaal en konden we echt gaan genieten van het leven.”

De Sharks hebben hun thuisbasis in Sutherland, een buitenwijk van Sydney, en dat betekent dat Groenbast als het seizoen hervat wordt zijn wedstrijden zal spelen in de zogeheten National Premier Leagues NSW, de regionale competitie van de staat New South Wales. Promotie vanuit het tweede niveau naar de A-League is echter niet mogelijk: “Je hebt de A-League en daaronder zit dan de Second Division, dat zijn de competities per staat. Omdat Australië zo verschrikkelijk groot is, kunnen clubs uit de tweede divisie het zich natuurlijk niet veroorloven om het hele land door te vliegen. Vandaar dat ze het zo doen. Er is ook geen promotie, degradatie kan wel. Het is net als in Amerika eigenlijk.” Als Groenbast op het hoogste niveau terecht wil komen, betekent dat dus dat hij van club zal moeten wisselen. Met die gedachte in zijn achterhoofd verbond hij zich in februari voor een seizoen aan de Sharks: “Ik heb voor een seizoen getekend met het oog op een zo snel mogelijke doorstroming naar de A-League. Nu moet ik even kijken wat ze met dit seizoen gaan doen en of mijn contract dan nog geldig is als het seizoen verder gaat. Ik heb nog steeds contact met de trainer en ze willen me ook graag terug hebben zodra het weer verder gaat. Maar in het voetbal weet je het nooit, dus we moeten kijken wat het wordt.”

Als centrale verdediger liet hij in de eerste competitiewedstrijden van het seizoen in ieder geval een goede indruk achter op meekijkende clubs vanuit het hoogste niveau en Groenbast hoopt ook op die plek in de A-League te kunnen spelen: “Dat is ook mijn natuurlijke positie. Voordat ik bij Go Ahead kwam, heb ik eigenlijk mijn hele jeugd als centrale verdediger gespeeld. Hans de Koning zette me tijdens mijn debuut tegen FC Emmen op rechtsback en daarna heb ik op die positie gespeeld. Maar van nature ben ik een centrale verdediger. Daar wil ik ook het liefst spelen, maar als er zich een kans voordoet als rechtsback in de A-League zal ik daar zeker geen ‘nee’ tegen zeggen.” Vooralsnog is er echter vooral onduidelijkheid voor de verdediger en zijn gezin. Groenbast verblijft sinds een week of drie in Nederland en houdt van een afstand de ontwikkelingen in Australië in de gaten: “We hadden er net drie competitieweken opzitten en toen was het klaar. Er zijn eigenlijk drie opties: of ze cancelen het hele seizoen en gaan pas volgend seizoen verder, of ze gaan een zomerseizoen spelen, dan beginnen ze in september en gaan ze over hun zomer spelen, of het seizoen wordt binnenkort hervat. Maar we weten nog niets en voor zover ik weet kan ik op dit moment ook niet naar Australië toe omdat er niemand naar binnen mag.”