‘Mensen wilden selfies met mij, ze kennen donkere mensen alleen uit films’

Via clubs als het Amerikaanse Sporting Kansas City, het Finse FC Haka, het Zwitserse Servette FC, VfB Auerbach uit Duitsland, het Zweedse AFC Eskilstuna en Siah Jamegan Khorasan FC uit Iran kwam Korede Aiyegbusi in januari in Kazachstan terecht. De 29-jarige Engels-Nigeriaanse voetbalavonturier had een duidelijk doel toen hij in januari 2017 bij Sjachtjor Karaganda tekende.

“Ik heb in Finland en Zweden gespeeld en daar krijg je een prima salaris. Maar ik ben al bezig met mijn leven na mijn voetbalcarrière en ik wist dat ik naar Kazachstan moest voor een vet salaris, wat je in Engeland en de rest van Europa niet krijgt. Ik kan hier veel geld verdienen en veel sparen, zodat ik na mijn carrière wat op kan zetten”, zegt de verdediger in gesprek met the Guardian. Aiyegbusi verbaasde zich over de cultuur in Kazachstan.

Zo werd er voor iedere wedstrijd een lam geslacht in de kleedkamer, terwijl hij merkte dat de clubleiding heel veel invloed had op de staf. Aiyegbusi ontpopte zich tot woordvoerder van de kleedkamer en stond op tegen de clubleiding. “Ik kom uit een andere cultuur en ik begrijp het niet, dus het gaat erom dat ik het leer begrijpen en me aanpas. Ze doen dingen waar ik het niet mee eens ben en ik denk dat het in de cultuur zit dat degene die aan de top staat, werkelijk alles kan maken. Ze doen het ook heel makkelijk bij buitenlandse speler en de ene speler kan daar beter mee omgaan dan de andere”, stelt Aiyegbusi

“Soms moet je wel laten weten dat je geen kind bent en dat ze respect moeten opbrengen. Ik was daar om te voetballen, maar ben geen slaaf voor ze. Ik hielp ze eraan herinneren dat ze niet kunnen zeggen en doen wat ze willen”, vervolgt de verdediger, die in Karaganda een soort attractie werd. “Het is apart voor ze om iemand met een donkere huid te zien. In Astana en Almaty zien mensen het iets vaker, maar dan nog kijken ze je na. Ze zien alleen donkere mensen in films. Karaganda is de vierde of vijfde stad van Kazachstan, maar vrij klein. Alle ogen zijn gericht op een donker persoon, ze willen ook selfies met je maken. Ze denken dat ze zoiets niet meer tegen zullen komen in de rest van hun leven. Je hebt niet veel aandacht omdat je een voetballer bent, maar omdat je een donkere huidskleur hebt.”

Aiyegbusi ging niet helemaal zorgeloos naar Kazachstan, want in Iran had hij een tijdje geen salaris ontvangen. “Ik ben op veel plekken op de wereld geweest, niet alleen dankzij het voetbal. Ik sta er altijd voor open om nieuwe culturen te leren kennen, wil kijken hoe mensen in andere landen leven en doordat ik al in verschillende omgevingen ben geweest, was ik niet bang voor het onbekende”, verklaart de geboren Londenaar. “Het was alleen zaak dat ik al mijn salaris zou krijgen wat ze me van tevoren beloofd hadden. Zodra je West-Europa verlaat, kan dat een probleem worden.”

“Het weer in Kazachstan was extreem, dat had ik nog nooit meegemaakt. In Zweden was het ook wel een aantal weken koud, maar hier kwam ik direct in kou en sneeuwstormen terecht. Het was een eye-opener, ook op het gebied van infrastructuur”, stelt Aiyegbusi, die de eerste weken in de Kazachse hoofdstad Astana verbleef. “Dat is in feite het koude Dubai. Alle gebouwen zijn heel nieuw en de stad ziet er heel westers oud. Het is twee uur rijden vanaf Karaganda, dus het is fijn dat ik even kan ontsnappen als ik toe ben aan een Europese stad.”

“De professionaliteit is niet zoals ik gewend ben. Het is niet heel slecht, maar het is niet top. Als je gewend bent om in Europa en de Major League Soccer te spelen, heb je een hogere standaard. Maar ik was niet in shock, omdat ik voor alles openstond. De meeste teams trainen waar ze hun wedstrijden spelen, maar de eerste maanden moesten we uitwijken. We trainden ergens op kunstgras en dat zorgde voor veel blessures. Ik had er zelf ook last van”, besluit de verdediger, die niet uitsluit dat hij nog een voetballand aan zijn cv zal toevoegen.